RJ77

14/12/08

-.-.-.-.-.-

Dat het dan om mij draait,

Iemand die me ziet, die me hoort.

En dat het dan zou blijven,

Deze woorden, de gedachten.

Waarom zou ik het dan schrijven.

 

En wanneer er dan niet geluisterd word,

Of dat dan nog iets uitmaakt.

Jammer van de energie,

Jammer, niet genoten.

Waarom zou ik het dan zeggen.

 

En zijn er dan die het geloven.

Of er bewust van zijn.

Komt het dan nog over.

Of moet het explicieter zijn.

Waarom zou ik er nog over denken.

 

En is de weg dan nog een keuze.

Of is het laten leiden.

Wordt er zelf nog gedacht.

Of is het wat er wordt verwacht.

Is dat wat je lijden verzacht.

 

*

Acceptatie dat wij allen lijden,

Dat wij vergankelijk zijn.

De acceptatie van pijn,

Dat een perfect leven nooit zou zijn.

 

Acceptatie mogen de verlossing zijn.

Dat wij meer verlangen van het leven.

Dat wij hopen beter te zijn.

Dat wij moeten zien dat deze hoop de oorzaak is van pijn.

 

 

Acceptatie dat deze verlangens de weg naar energieloos zijn.

Dat wij alles hebben,

Dat wij voelen wat liefde en emotie zijn.

Dat wij alles kwijtraken.

 

Acceptatie dat we het niet hoeven te verlaten.

Dat wij er goed en eerlijk onder mogen zijn.

Maar als het dan vergaat.

Je was gewaarschuwd voor de pijn.

 

 

 

16-01-09

 

Feestdagen achter de rug, zus en Ernest waren er en het zijn juist in deze dagen dat er harder aan getrokken moet worden daar iedereen vrij heeft. Maar het is goed gegaan. Zo goed zelfs dat ik deze week een gast heb uitgezwaaid  (lees een volwassen man) die moest huilen toen hij weg ging. En gelijk daarna een man krijg (walk-in) die zegt dat er een zeer positieve energie hangt in het hotel. Dit is niet uit te leggen maar ik weet wel hoe dat komt.

 

Iedereen heeft een referentie naar een hotel…en wat verwacht je ervan? Een schone kamer? Een goed ontbijt? Dan ga je door naar het volgende. Het zijn  ervaringen……maar wat wanneer je een hotel binnenloopt waar ze buiten dat ook een beleving kunnen creëren. Een beleving dat je deel ben van een groep, een groep met dezelfde passie.

 

Het is pas twee weken geleden dat iemand de link legde tussen mijn werk in Thailand en hier….'Reinier, jij behandelt je gasten als een team, als een groep die samen een activiteit (Windtown) beleeft'.

 

En zo heeft het voor mij nooit gevoelt want het voelt totaal anders (ik ben geen instructeur, ik leg geen activiteiten voor) maar zie ik  hier wel een nieuwe vorm van hotel business ontstaan? Als we dit jaar bekijken, ons 3^e seizoen,  en zien hoeveel terugkomers we hebben dan wordt onze vaste kern alleen maar groter.

 

 

 

01-11-08

 

 

Kom maar naar beneden, kom maar terug.

Het was voor niets die jaren, het kon niet.

We moesten verder leven.

 

Verborgen trillingen over de huid.

Het gevoel van het verboden geluid.

De compositie van een symfonie.

Een algemeen beeld van een complexe erkenning.

 

Het was niet waar, het was gewoon nog niet klaar.

 

Emotioneel, kan iemand het zien.

Erg was het falen zonder de weg te zien.

Het maakte niet uit wat zij zeiden.

Hoe kon het zo voelen.

Koud bevroren, niemand naast me.

 

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-

 

Gelovig blijven geloven in je eigen leugen, maakt het een innerlijke waarheid.

 

-.-.-.--.-.-.-.-.-.-.--.-.-.-.-

 

Rust, de oneindigheid dichtbij.

Zij die u verwachten.

Moge het u welgevallen.

 

-.-.-.-.-..-.-..-...-.-.-.-.-.---

 

En of dat er dan nog is,

Of dat het er nog zou mogen zijn.

De reden, waarom voelt het dan zo fijn.

Geluk blijkt wederkerig,

Onconstant,

Lopend tussen de branding en het droge van het strand.

 

En of wij er dan nog naar mogen vragen,

Of dat het nog een antwoord heeft.

De reden, waarom voelt het dan als pijn.

Verdriet blijft wederkerig,

Maar contant,

Lopend over mul, soms wat harder zand.

 

En of wij het dan zullen zien.

Of het dan ook licht uitstraalt.

De reden, waarom voelt het dan zo diep.

Verlies blijft wederkerig,

Maar doorzichtig,

Lopend over mooie doch gladde wegen.

 

-.-.-..-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-

 

 

02-12-2008

 

Zal het dan ook naar mij komen.

'ja'.

Maar wat maakt het dan nog uit.

Velen zijn mij voorgegaan.

 

En of er dan nog angsten zijn.

'nee'

Meer verdriet dan pijn.

Een nieuw bestaan is toch ook fijn.

 

---

En toch, ik vraag me af hoeveel het lijden een mindset is. Allen voorbestemd maar een opvatting / filosofie…..is een voorbereiding.

Wat……zal ik denken….wanneer ik—ongeneeslijk ziek word verklaart, nooit kinderen kan krijgen, misvormt wordt door toedoen van anderen, of bruut slachtoffer word van zinloos geweld? Of gebeurd dat alleen bij anderen? Of heb ik dit al meegemaakt?

------

 

Kijk verder,

Ga heen,

Verlaat de kleuren.