RJ 1-76

2002

Alloa beste mensen,

Ondertussen ben ik aangekomen in het resort waar ik mijn stage zal doorlopen. Eerste indruk:
Heel mooi gelegen tussen bergen die begroeit zijn met een kruising tussen oerwoud en erg dicht bos. Erg mooi om te zien en het ziet er elke 3 uur van de dag anders uit. Het resort ligt aan een rivier die ongeveer 30 meter breed is. Hij kronkelt mooi tussen de bergen door en heeft af en toe een strandje. Vandaag (16-2) is mijn 2e dag hier en ik heb al een tocht over de rivier gehad met een stel Japanse zakenlui.
Het resort is omgeven door bloemen en alle lodges, kamers etc. zijn van bamboo, hout en bladeren. De leensstandaard van de omgeving is best laag maar de mensen zijn erg vriendelijk. Justin (of Jay) is een of andere supper suvival gast van 30 jaar oud en ik ga veel met hem samenwerken. Jammer genoeg gaat hij al snel voor een lange tijd weg omdat zijn moeder is overleden en omdat hij ook andere projecten doet. Korte omschrijving: eco-challanges, survival (de echte met insecten enzo), Berg beklimmen, teamtrainingen, teambuilding, Nin Jutsi etc.
Ik denk dat ik veel van hem kan leren! Eigenlijk hoop ik dat ik ook nog wat in kan brengen.
Het dorp Thaton is nog geen kilometer van de grens met Birma en op weg naar het resort zijn we aangehouden door militairen omdat Thailand en Birma weer eens oorlog hebben. De grenzen zijn hier nooit precies vastgesteld.
Het dorp is grofweg 1,5 straat maar heeft cafeetjes en winkeltjes.
In de weekenden waarin er geen groepen zijn ben ik vrij en dan zal ik wel naar Chaing Mai gaan. De eerste beetje grote stad in e buurt op zo’n 170 km afstand. Kosten met de bus zijn 4 gulden en je doet er 3 uur over. Verslag van de eerste grote stad van Thailand (hier is de Thai ‘ontstaan) komt wanneer ik daar ben geweest.
Het klimaat is beter dan in het zuiden omdat het s’avonds afkoelt

Het resort doet erg goede dingen voor de lokale bevolking. Van de 50 werknemers zijn er op dit moment maar 5 westers en zelfs dat gaat terug naar 3. Including myself.
Het eten op het resort is meer dan goed. Ik heb nog niets slechts gegeten en heb ook geen problemen met de ‘heetheid’ ervan.
Vandaag 18-2 ga ik naar het basekamp over de rivier een nachtje is het oerwoud slapen met de Japanse groep.
De laatste dagen is het best bewolkt en dat is eigenlijk wel fijn omdat het dan ook niet zo warm is. Ik ga binnenkort met Kenotto wat klimroutes checken in de bergen. Hij is een Thaise klim en teamexpert en ik zal veel met hem en Justen werken. Met Justen ga ik als hij terug is oerwoud/jungle tochten maken om nieuwe ideeen te ontwikkelen. Hij is expert op gebied van suvivals in sneew en jungle, teambuilding, teamtrainingen etc. Shane heeft een leuk idee, hij een vierkante meter grond kopen en dat zo inrichten mrt planten dat we vliegtuig craches kunnen stimuleren.

Ga nu weer even werken (alles relaxed hier).

Het is nu 20-2 woendag en ik heb net 2 bizare dagen achter de rug die ik even wil vertellen om een indruk te geven hoe het hier is.
Maandag ben ik met een groep Japanners die hier zijn voor trainingen vertrokken naar het base camp van het resort. Dit ligt ook aan de rivier de Mekok. Het eerste deel deden we per longtail boot. De natuur tijdens de boottrip was overweldigend. Mooie bergen bebosd met jungle waar de rivier sierlijk doorheen kronkeld. Het was 33 graden en ik heb lekker voor aan het dek in de zon zitten genieten van al dat moois. Ik heb ook nog een waterslang van 1,5 meter gezien. Hierna volgde een wandeling door de jungle van 1,5 uur. WAUW. This is paradise, tien keer mooier dat National Geografic. Tijdens de wandeling kwamen we door een primitief dorp, wat hier een normaal dorp is (houten huisjes ), dat Christelijk inplaats van Boeddhistisch was. Een man nodigde mij en de twee personen waar ik mee liep gelijk uit om wat te drinken. Helaas was ik groepsluiter dus moest ik door. Op het basecamp dat in de Jungle aan de rivier ligt begonnen de Japanner aan hun opdracht (kippen slachten en opeten in zelf gemaakt bamboe kookgerei).
Het basekamp is primitief en dat is goed. De natuur is er prachtig. S’avond hadden we kampvuur en na wat gezwommen te hebben ben ik in een boot gecrasht en heb ik lekker buiten gelapen. Geen mug te bekennen. De volgende dag zijn we gaan kanoen en dat was af en toe best spannend. Justen is met zijn groep omgelagen en we hebben 4 peddels gebroken maar wat was het prachtig. Mooie plekken te over. Na het kanoen een olifanten tocht gemaakt en om mijn kont van die twee activiteiten bij te laten komen zijn we naar het mooiste (en duurste) hotel gegaan dat ik ooit heb gezien. Geografisch zitten we nu in ‘the golden traingle’ van de provincie Chaing Rai. Dit schijn het mooiste (en gevaarlijkste wegens drugsmokkel) gebied te zijn van Thailand. Wij zaten aan het 3 landenpunt met Mayanmar en Laos. Nadat ik even een eigen Jungle walk had gemaakt was er een luxe etentje bovenop een berg met live muziek en dans ben ik met een gedeelte van de groep naar een Casino in Mayanmar (overkant van de rivier) geweest (gokken is in Thailand op de lotterij na illegaal). De paspoort controle duurde een half uur (het is weer een oorlog) maar daarna konden we naar een erg lux casino (dat overigens geen sfeer had). Niets gewonnen. De volgende dag met een longtail naar een hiltribe in Laos geweest en goedkoop geshopt in Mea Sai. Er is nog veel meer gebeurt maar ander lees je alleen maar mooi en wauw en gaaf dus..........

Greetz RnR

22-2

Gisteren met de studentgroep naar basekamp gegaan met de boot en raft. Eerst nog een hiltribe(akha) gezien en langs een lokale school geweest. De schoolgroep heeft wat lesmateriaal achter gelaten. Het is erg aandoenlijk zo’n hiltribe (leven in houten hutten en hebben niets) rn zo’n school (maar wel goed dat het er is) Vandaag verder de rivier af en olifant gereden. Tweeede keer dezelfde rit, wilde eigenlijk niet maar er moet iemand bij de kinderen blijven. Waarschijnlijk doe ik hem wel vaker.


24-2

Gisteren heb ik eigenlijk tot 16:00 niets gedaan. Alleen een beetje gezwommen en in de zon gelegen. Ik ben toen naar het dorp gelopen en daar waren de kinderen aan de rivieroever aan het voetballen. Na 5 minuten kijken mocht ik mee doen en dat was erg leuk. Mijn voeten doen alleen erg pijn want...... het is blote voeten op kleine kiezels. Vandaag ga ik weer, mijn voeten moeten maar hard worden. Toen ik terugliep zat Kon Noi aan de kant van de weg in een lokaal winkeltje Wiskey te drinken en hij vroeg of ik erbij kwam zitten. Was erg gezellig en ik ben goed dronken geworden van 4 volle glazen Lau Kau (ofzo) wat de lokale wiskey is. Ik heb eten geskipt en heb van 19:00 tot 9:00 geslapen. Vandaag ben ik met de motor naar Fang gegaan om te pinnen en te ontbijten. Was een erg toffe rit en ik moet wel een beetje wennen aan het links rijden. Toen ik na wat op en neer rijden eindelijk de motor scooter had weggezet werd ik gelijk door twee mannen uitgenodigt om bij hun aan tafel te zitten. Daar heb ik dus mijn ontbijt gehad wat erg lekker was. Net als Kon Noi wilde deze menneer betalen. Ik heb maar een goede fooi gegeven. Toen ik naar een ATM (pinoutomaat) vroeg bleek Fang veel groter te zijn dan ik dacht.
Op de terugweg belande ik in een lokaal feestje en ook daar was iedereen meer dan aardig. Op een gegeven moment sloeg ik af vlak voor Thaton en na 3 KM werd ik aangehouden en mocht ik niet meer verder. Jammer want de natuur was zo mooi.

24-2 20:20

Ben om 15:30 naar het ‘voetbalveld’ gegaan en heb bijna een uur gewacht voor ik kon spelen. Ik heb meer dan 3 keer gescoord en mijn knie behoorlijk opengehaald maar het is goed om met de lokale jeugd te voetballen. Ben vandaag op mijn sokken begonnen en dat scheelt aanzienlijk in de pijn. Ik ben gestopt toen de pijn teveel werd en mijn sokken bijna helemaal aan flarden lagen. Ik heb net met Stuert en Lindsey gegeten. Zij gaan van het weekend naar Chaing Mai omdat er wat vrienden van Stuart komen. Als de mogelijkheid zich voordoet ga ik zaterdag maar ik denk dat er dan nog een groep is. Na het eten zijn we even het dorp ingegaan. Er is een huwlijk en degene die trouwen moeten wel heel belangrijk zijn want er is een podium gebouwd en een vette stereo instalatie. Op dit moment zit ik in mijn kamer en hoor ik de muziek nog steeds. Hetgeen ik het meest mis van Nederland: Charlotte.

25-02

Ben eigenlijk heel de dag bezig geweest met het voorbereiden van de volgende groep. Dit hield eigenlijk in dat ik heel de dag tenten aan het controleren was.

26-02

De ochtend doorgebracht met mailen en schooldingen. ‘S middags ben ik met twee collega’s naar het natuurreservaat vlak in de buurt gegaan. Om tenten te lenen en alvast even te checken of ze weten dat we komen op donderdag. Erg mooi daar, veel rimboe met hot-springs. Het iis gelegen op de een na hoogste berg van Thailand.
Hierna zijn we Fang ingegaan omdat ik nog wat tentstieken, haringen en haakjes nodig had. Wat je in nederland dan in een zaak koopt dat gebeurt hier door middel van: 5 zaken in en uit, dan heb je wat koperdraad om de haakjes zelf te maken, wat ijzerdraad om haringen in Chaing mai (150km) te laten maken en geen tentstieken. Cultuurverschil dus maar das alleen maar leuk.
Het avond leven door de week is even wennen als er geen groep is. In Nederland was ik elke avond wel bezig en hier val ik in een redelijk gat. Ik denk dat het zich vanzelf oplost met schrijven, sporten en lokale jeugd maar ik voel de eenzaamheid wel. I hope it makes me strong. En dat het mij dichter bij mezelf zet. Tot nu toe heb ik zeer uiteenlopende emoties en das eng maar ook leerzaam. Voor de buitenwereld ben ik natuurlijk een blije jongen want eueuh........

27-02

Vandaag 7 jaar verkering, jipeeee (jammer dat we dat niet samen kunnen vieren). Ik heb vandaag mijn eerste gesprek met mijn Counselor gehad, verliep erg prettig. Verder eigenlijk niet echt veel gedaan tijdens werktijd. Ook geen voetballende jeugd vandaag dus heb ik mezelf maar weer een op een goede wok-out getrakteerd. Eerst een half uurtje fitness (bah, dat doe ik niet meer denk ik), toen buiten op een overhangende trap wat klimspieren getraint, toen nog even wat aan mijn buikspieren gedaan en toen maar op de gok de velden in gerend. Dit bleek een hardloop partij van 5 km te worden door prachtige akkervelden. ‘Stro droog hutten’ overal en daartussen af en toe een boerderij. Een boerderij houdt hier in: een bamboe huisje van niet groter dan 5x8. Dit staat 30 cm boven de grond, heeft 2 kamers met als buiten en tussenmuur niets anders dan een half vloeipakje dak grof geweven ‘riet of repen bamboe’. Het dak is van een soort gras gemaakt (gedroogd) en een goed dak begint na 2 jaar pas te lekken. Lekker primitief dus.
Dat wil niet zeggen dat ik ruim leef ofzo, mijn muren zijn even dik (kamer is 2x4), ik heb buren en op het sanitair leven meer soorten mieren dan hagedissen.

1-3

Gisteren vertrokken om een kamp voor 22 Duitsers te maken op 1900 meter midden in een natuur resurvaat. Ik ben met Shane in een minivan naar boven gereden en dat was al een heel avontuur, met slippende wielen en hobbelende (maar vooral stoffige) wegen. Op de plek aangekomen zijn we begonnen met een promitieve keuken te bouwen en 20 tenten op te zetten. Toen dat klaar was ben ik na wat waarschuwingen in mijn eentje een wandeling gaan maken. Onderaan de berg is het jungle maar dat gaat over in cloud forrest. Laag en hooggroei in een ontzettende diversiteit aan vegitatie. Wauw.
S’avonds lekker gegeten en na wat whiskey gaan slapen. Kon alleen niet goed slapen en had mijn wekker op 05:30 gezet om op deze hoogte de zonsopkomst te zien. Vroeg op dus en na wat bleek overbodig omdat de zon pas om 6:45 kwam (piep begeleider van die Duitsers!).
Na het ontbijt vertrokken aan onze tocht naar 2245m en weer naar beneden aan de anderekant. Het pad waar we overheenliepen was zo’n 30 cm en het was niet altijd even toegankelijk (Hang Loose). Het liep onder grote bomen begroeid met mos, door dicht bamboe jungle, soorten riet en bananenbomen, riviertjes en alles was mooier dan mooi omdat het ook nog zo bergachtig was. Hang Loose 2

3-3-2002

Op de 2e ‘s avonds nog lekker wat gedronken en naar een Thaise dansshow gekeken. Lekker geklets en ik voel dat ik nu lekker in mijn vel begin te zitten en alle andere zorgen achter me kan laten. Vermoeid van van de mooie jungle tocht van gisteren lekker in mijn bed gekrpen, alleen maar mooie droemen.
De volgende ochtend met de groep vertrokken over de rivier naar een klein dorpje waar de lokale school geholpen wordt (d.m.v 3 klaslokalen) door de des betreffende reisorganisatie (studiosus). Erg aandoenlijk en lekker gegeten daar om vervolgens het 'primitieve’ (voor hier is het echt niet primitief) dorp te bekijken. Doorgevaren langs de route die ik al eerder heb beschreven in het mooi en wauw verhaal. Lekkere wandeling gemaakt en toen maar weer doorgevaren. Vervolgens ging de groep door en moest ik met de boten mee terug. Het was toen al 16:45. Ik voer met Koen ‘Big’ Nan. En daar was ik achteraf erg blij mee. En dat niet alleen omdat hij 0,5 liter lokale Whiskey voor de terugreis had gekocht. De rivier staat laag en je moet de rivier echt kennen om alle stroompjes goed te pakken, alle banken te ontwijken en alle rotsen te vermijden. De zon wordt rood en de ‘bejungelde’ bergen zijn op de voorgrond helder en daarachter worden ze steeds vager tot je alleen maar contouren ziet. Dit is mijn eerste tocht stroom opwaarts en het is al een belevenis. We varen kronkelend (en ontwijkend) tegen de zon, die schittert op het water, in. Ik heb de zon niet alleen van kleur zien veranderen maar ook wel 20 keer onder zien gaan en vervolgens na een bocht weer op zien komen.Prachtig keer op keer met een lekker temperatuurtje en de zoete geur van jungle en water en mijn neus.Tot de zonj niet meer opkwam, het van schemer naar donker ging. De laatste boot (we waren met 3) al voor de eerste keer vasliep en Kon Big Nan mij vertelde (spreekt zeeeer gebrekkig Engels) dat ondanks zijn bril zijn ogen erg slecht waren. Deze man gaat al 25 over deze rivier en dat was te merken. Overdag voer ik eerst met hem en later met een ander en die andere raakte overdag al rotsen, had veel motor vermogen nodig en was niet erg stabiel in het versnellen of verlangzamen. Hij liep dan overdag al vast en raakte al meerder rotsen. Mijn grote vriend en ik hadden ondertussen de halve liter in ons bloed zitten en schreeuwde nu en dan van plezier. Hij heeft tijdens de hele tocht in het donker (zeker 3 kwartier) maar 1 rots geschramt en is 1 keer licht vastgelopen (hero). Toen stopen we aan de kant van de rivier, hij vroeg of ik op de boot bleef slapen maar ik had geen spullen bij en wil vandaag nog wat dingen doen dus ik reed met Kon Noi die eten kwam brengen mee terug. Ik nog steeds niets gegeten, maar had me in de middag al laten overhalen dat ik nu echt wel eens een keer een Thaise massage moest proberen. Dat gedaan voor een uur (te kort), soms bijna pijnlijk tot pijnlijk maar wel heel erg relaxed. Daarna Thaton in gegaan wat geen feestdorp is op zaterdag en dus op het resort maar iets heeeel heets besteld om te eten terwijl ik bier dronk met Kon .....(kok en voetbalfan (vooral Ruud van Nistelrooi!!)
Goede dag dus!

4-3-2002

Gisteren een vrij relaxte dag gehad, eerst F1 gekeken en daarna met de motor naar Fang gereden om twee rolletjes te laten ontwikkelen die ik uit Nederland had meegenomen. Duurde 1,5 uur en die tijd heb ik benut door door de ‘polder’ te rijden. Het was 35 graden maar op de motor (zonder helm) wel relaxed. Foto’s opgehaald (erg leuke met Charlotte) en in recordtijd terug gereden. Contract opgezet en nog lekker gevoetbalt op het ‘strand’. S’avond gaan drinken met Stuart, Lindsey en hun twee vrienden. Binnen twee uur meer dan knetter kaal geworden (ik had heel de dag bijna niets gegeten en veel te weinig gedronken.)
Ben om 11:00 naar huis gegaan, meen nog ergens een gedeelte van mijn maag te hebben geleegd en ben in coma geraakt. Meestal wordt ik s’ochtens tussen 5:30 en 6:30 wakker maar nu moest mijn horloge eerst een minuut piepen (wat in mijn droom weer hele andere betekenis had). Ik heb bijna nooit een kater en ik ben nooit dronken opgestaan ookal had ik maar 3 uur geslapen. Ik had er nu 8 opzitten en voelde me stront lazarus, niet overdreven. Mijn coordinatie was nul, mijn evenwicht niet veel meer. Ik zag 70% en voelde me echt niet goed. Toch gaan werken (niet dat er veel uit me kwam) en om 11:30 begon ik me pas een beetje nuchter te voelen.
Heel de dag op het kantoor gezeten, op zoek naar eetbare vegetatie, begonnen aan een verslag. Mijn mening over verschillende programma’s genoteerd en begonnen aan een evaluatie handleiding voor verschillende team activiteiten.
Net toch nog wel even gaan voetballen (eerste keer zonder sokken (slijten te hard)) maar heb maar 2 keer gescoord ( beide uit een penalty). Het spel is simpel, je vormt een groep van 4 speelt tegen een andere groep van 4 (soms speel je met 5). De winnaar blijft staan en dat was vandaag niet zo vaak voor mij. De ene kant van het veld is de rivier de andere kant een met voeten getrokken streep (soms niet) en de goals zijn 4 bamboe paaltjes. Spelregels zijn erg simpel en iedereen is scheids. Erg leuk, jammer dat ik nog maar een heeel klein beetje Thais spreek.

07-03-2002

Drie dagen niet in dit dagboek (ik heb er nog een) geschreven en dat had zo zijn redenen. Voor sommigen zal dat altijd wel privé blijven. Het enige dat ik kan zeggen is dat mijn hart weer een sgetest is op emotioneel gebied, mijn eenzaamheid tot de max is uitgetest en dat ik me vrij machteloos heb gevoelt de afgelopen drie dagen. Ondertussen is alles weer redelijk onder controle (ik zet het even naast me en we zien later weer wel), zoals ik al zij mijn hart heeft al meer doorstaan en zal ook nog wel meer te voortduren krijgen. Overleven is relativeren.
Het heeft in ieder geval niets met de plaats en het resort te maken (vandaar de machteloosheid) want hier is iedereen erg aardig voorme en de werksituatie is goed. Komisch is wel dat gedurende deze dagen het dal van het dorp mistig is van rook. De jungle staat in brand enoverdag merk je dat aan de rook en s’avonds zie je een hele langen maar dunne vuurlijn langzaam de berg afdalen. Goed communiceren is geen probleem maar op emotioneel vlak is het toch lastiger. Ik heb wierrook gebrand voor een goede afloop van een heel hoop dingen is de What (tempel) van het dorp.
Het dorp ligt aan de voet van een aantal bergen en op de dichts bij zijnde is op (maten zijn gegokt):
• 40 meter een tempel en huis voor monnik studenten gebouwd. Ik gok dat heet er zo’n hondert zijn. De ‘leider’ zit al die keren dat ik er geweest ben (voor minimaal 3 uur en totaal en op verschillende tijden) onbeweeglijk in de lotushouding met naast hem grandioze beelden van boedha.
• Een goudkleurig gebouw met 2 gongen ernaast. Afmeting van het gebouw (lxbxh) is 5x5x7.
• 10 meter hogen een prachtig Thaisgedecoreed gebouwtje van 10x10x9. Rood, wit en goudkleurig met veel ‘puntige’ muurvormen en schilderigen.
• op 65 meter een huisje met daarin een pot en de vraag of je a.u.b. 20 Baht (fl1,20 en gedeeld door 2,2371 in Euro’s
• Op 75 meter een gigantische witte boedha die naar het dorp uitkijk. Is erg indrukwekkend vanuit het dorp om zo’n grote boeddha op 1/4 van de berg te zien. Van dichtbij alleen maar indrukwekkender. (+/- 11x11x15).
• op 90 meter een grot en daarop een heel raar beeld van een dik mannetje dat met een hand naar me wijst. Twee levensechte leeuwen ernaast. In de grot hangen allemaal rare dingen en ik durfde niet goed naar binnen omdat ik niet weet of het mag.
• Op 130 iets wat lijk op een restaurant met daarop een nog iets grotere goudkleurige boeddha een slang die kronkeld om zijn voeten, langs zijn rug omhoog gaat en met een heleboel koppen (ben vergeten ze te tellen) als een waaier achter zijn hoofd omhoogkomt.
• Op de top (ongeveer 300 m) wordt een nieuwe what geouwd.

Als de zon schijnt is het vanuit het dorp mooi om de twee glinsterende gouden boeddha’s te zien.
Ik ben niet gelovig al kom ik erachter dat het boedisme een open, goedaardig en erg sociaal geloof is met veel ware stellingen. Ik denk niet dat ik ooit echt gelovig wordt op dit moment, zo wel dan weet ik welk geloof.
Maar hij luistert nu naar mijn taal, zegt niet veel terug en luistert en das goed.

Ik zit al drie dagen op kantoor (al, al ja al) en ben met mijn projecten begonnen wat kort inhoud:
• Nadenken over een teanbuildingpark van 15 opdrachten bestaande uit dikke diameter bamboo voor corporate groepen en studenten groepen. De staff is al begonnen om hetgeen wat er nu staat af te breken.
• Het schrijven van een evaluatie manual voor de verschillende opdrachten in het park, risico invertarisatie etc.
• Zoeken naar informatie over alles wat eetbaar is in de Thaise jungle zodat ik een manual kan beginnen voor de twee eerder genoemde doelgroepen. We denken ook aan ‘family’ survivals. Niet alleen het eetbare maar ook de veiligheid is erg belangrijk.

Dit zijn de dingen waar ik nu mee bezig ben en ze hebben hier nog een hoop meer. Een van de komende weekenden ga ik de jungle in om zelf te ervaren en te leren. Om te zien waar de markt is in de jungle en just for fun natuurlijk.
Ik sport redelijk veel, speel nog veel voetbal met de lokale jeugd maar probeer ook andere spieren een goede workout te geven en de natuur helpt daar goed bij.

Ik heb gisteren mijn tweede gesprek met mijn counsler gehad. Echt een aardige en goede man. We konden goed over de persoonlijke dingen praten, hij had goede inzichten in het week wat ik gedaan heb en ga doen.Brengt me in contact met lokale jungle kenners etc. De motor toch er naar toe is fun en de meeting cevredigend.

Thats it For now, maar er is nog veel meer!!
Hang loose voor iedereen who cares. Ik voel me echt weer goed (al is er nog veel om over na te denken) en ben op een mooie en goede plaats.



9-03-2002

Gisteren een productive dag gehad met betrekking tot de projecten. Ben om 2 uur naar buiten gegaan en heb met Jay de linkerklimwand ontdaan van alle grepen. Ik heb veel geleerd met betrekking tot veilig werken op hoogte waarbij de normale prusik knoop makkelijk is om jezelf te blokken en twee handen vrij te hebben. Je doet een dynamische 4 mm rond en cirlelvormig koord 5 keer dubbel om het touw en bevestig de twee uiteinden met een carabine aan je beenlus. Bij belasting glijd je niet verder naar beneden en het mooie is dat wanneer je een klein beetje druk geeft aan de bovenkant je wel door glijd. Belast of niet.
Om 5 uur belde Charlotte die een paar uur later naar Nepal is vertrokken (goede reis meisie!).
S’avonds nog wat met Stuart, Lindsey en Jay gedronken (na weer te hebben gevoetbalt) en daarna lekker gaan slapen.
Vanmorgen vroeg opgestaan, lekker ontbeten en een goede workout op mijn buikspieren, biceps en triceps toegepast. Daarna liep ik terug en wat denk je..... kan veel zijn maar dit was een slang van 1 meter 40 op nog geen meter van me vandaan. De doorsnede was minimaal 4 cm en ik schrok me een aardig hoedje. Op het moment dat ik schrok moet hij mijn lichaamstrillingen hebben gevoelt want hij ging er gelijk vandoor. Ik was na mijn schrikactie ongeveer 2 meter van hem vandaan en zag hem tussen een bamboe bosje wegglippen. Ik heb een positief brein, weet niet of dat goed is maar ik ken geen slangen en dus kom ik alleen maar niet giftige tegen. Ik dus richting het bosje, kijken kijken zie ik hem drie meter verderop door het water van het ‘assult-coourse’ glippen naar de wand en daar tussen een paar zandzakken verdwijnen. Ben later met Jay (zegt dat hij redelijke slangenkenner is) teruggegaan met een stok. Heb wat in het gaatje zitten porren (klink raar) maar geen slang. Zal de komende dagen s’ochtens gaan kijken want dan liggen ze te zonnen om hun lichaam warmte te geven. Grote slang dus (das mijn tweede dan) en lekker in de buurt.
S’middags met Jay nog wat Amerikanen klim en abseilles gegeven. Samenwerking ging goed, hij is iets meer op veiligheid (alles drie dubbel) en heeft juist een andere visie met eerst op de grond uitproberen enzo. Heb hem dat verteld en als ik eerlijk moet zijn denk ik dat hij dat gewoon vergeten was. Punten voor Reinier, zelf lekker wat abseiltjes gedaan Hang Loose voor de duizendste keer maar zo moet het toch wel blijven. Dadelijk een huwlijkceremonie van Kon oi en om 18:00 huwelijksfeest. Maar daar schrijf ik later of morgen weer over.

10-3-2002

Gisteren om 15:00 begon de huwelijk ceremonie. Het bruidskoppel was traditioneel gekleed en je moet de foto’s maar zien om te weten wat dat is. Erg mooi in ieder geval. Overal waren prachtige bloemstukken die tot in klein detail waren verzorgt. Erg veel rozen. De ceremonie hield in dat eerst de ouders van haar ze beiden een ‘muts’ opdeed die met een touwtje waren verbonden met elkaar. Dat doen de ouders van het koppel ieder een touwtje om de pols van hem en haar. Daarna de familie en daarna de ‘falang’ (buitenlanders). Je spreekt met het omdoen van het touuwtje je goede wensen uit voor het huwelijk en zij moeten de touwtjes (hele berg) 3 dagen om de pols laten zitten. Allemaal heel erg mooi en emotioneel. Je doet een envelop met wat geld in een mooie schaal en.... Daarna....feesten eten en wiskey drinken. Heel de staf dronken. Heel de familie dronken, nog meer feest. Heel de staf naar een karaoke bar (achterin de pick-up). Iedereen zingen en wie mij kent weet hoe dat klinkt. Wiskey doet wonderen zullen we maar zeggen. Was mijn eerste keer zingen in een karaoke bar en voorlopig ook maar weer de laatste. Iedereen nog dronkerder, iedereen dansen (en wie mij kent weet hoe dat eruit ziet) iedereen blij. Met zijn 3en op 1 motor terug, wie reed er?? Lekker slapen en vandaag maar relaxt doen (beetje schrijven ofzo).
Nou vertel ik al twee keer met trots over mijn ‘slangenervaringen’ en jullie zullen wel denken ‘die gast zit vlakbij de jungle daar heb je er toch genoeg’. Da klopt al is de jungle (behalve in natuurparken (en die zijn er nogal wat) in Thailand door vele branden (boeren) en kappen niet meer de dierjungle die het was. Tijgers, olifanten nee. Apen als je geluk hebt (nog niet voor mij) spinnen, mieren, hagedissen, torren, muggen in overvvloed en als je een vlinderliefhebber bent. This is the place. Alle maten (ik heb ze al gezien met een spanwijdte van rond de 14 cm maar das niet zo indrukwekkend het is vooral de diversiteit aan kleuren die het zo mooi maakt. Zwart met wit en donker paars, oranje, geel, blauw etc. Kleuren en kleurrijk dus. Vrolijk (wel eens een depressieve vlinder gezien?) fladderend door de lucht.


11-03-2002

Gisteren heb ik inderdaad verder gerelaxed. Stel je voor, 100 Baht (ofzo) is zes gulden en iets minder Euro om maar even in de taal te spreken waar jullie in die kikkerlandjes in spreken. Dat maakt dus 10 Baht ongeveer 60 cent (van een gulden dus).Het is zelfs iets minder. Nou denk je misschien een feeesie voor heel de staf dronken enzo....... wacht.
Gisteren lekker gevoetbalt en hackie sack geintroduceert onder de lokale jeugd. Tuidens het voetballen (wie goed leest weet dat je af en toe pauze hebt als je matig presteert) een volle zak Thaise kroepoek (voor Sjoerd Kroekroek) gehaaald op het strand, 5 baht. Nou ben ik omringt door Thaise mansen en heb dus weinig ‘falang’ prijzen hier. Lekker gevoetbalt dus niet gescoord, wel mijn teen opengehaald (wat dus een week (of iets minder voor de bikkels) niet voetbaalen is) en daarna richting huis. Op het ‘strand nog even een 2 spiezen (echte) kip gehaald niet te verwarren met die hormonentroep van daar. En wat dan bij jullie een ‘biologisch’ kippetje kost, hier betaal je 5 baht voor ¼ kip en dan isie nog barbeqeu gaar ook.
Maar we gaan door. Gisteren dus whiskey gedronken (sangsong) en als Reinier terugkomt van voetbal, een lekkere workout gedaan heeft en heeft gedouched. Dan zit de halve staff alweer aan de wiskey onder het motto ‘de restjes van gisteren opdrinken’. Ik weet niet hoe ik het doe maar ik maak snel vrienden en dus zit Reinier (of kon Rainer, kon Lainel, kon Rai, Kon lai maar vooral kon Pet (wat in het Thais diamand betekent!!!)) binnen de korste keren aan de restjes. Staff krijgt zin in stappen. Iedereen moet morgen werken dus das geen excuus. Nog meer whiskey lekker naar de disco. Goed uit mijn dak enzo. 8 stafleden allen op de Chaffeur en een verloren zieltje na dronken wat denk je???? 1000 Baht. Dan heb je zelf de whiskey meegenomen maar (da mag hier!!). Heb je ik weet niet hoeveel liter cola, hetzelfda aan soda water en ijs (allen om te mixen en voor de sobere jongens. Een bordje of 3 met echte ananas, papaya, mango watermeloen, een bordje met gefrituurde kippe (dingetjes (niet vragen gewoon eten)), een live band (niet slecht behalve de Engelse nummers) en veel ‘house’. Das dus nog geen tientje de man voor een toffe avond. Maar we gaan door.....
Vandaag heel de dag gewerkt en dat viel af en toe niet mee i.v.m moeheid etc. Toch een goed begin gemaakt aan het ontwerp van het teambuilding park waarvan ik verwacht dat het complete verslag ( met materiaal etc) binnen twee weken op tafel ligt.
Voor iedereen die ik meen T1 (toen nog onder een andere titel) heeft gelezen weet dat toen ik van mijn eerste voetbalpartij terugliep ik Lauw kauw (ofzo maar in ieder geval lokale wiskey) met kon noi gedronken heb. Gisteren met een half dronken en een veel te positieve instelling hem gevraagd wanneer ik hem terug kon betalen (vandaag dus). Waarbij betalen eigenlijk betalen en drinken betekent. Wij dus voor vandaag na werktijd????? (17:00) afgesproken bij hetzelfde kleine winkeltje, met een tafeltje en twee bankjes om wat te drinken, afgesproken. De eigenares ken ik ondertussen en we wisselen zo nu en dan wat Thaise woorden. Goed 17:00 klaar met werk. Bij kon Noi achterop de motor al is het maar 3 honderd meter. Binnen drie uur tijd 5 halve flessen Lauw kauw (ofzo) op (Lauw kauw (ofzo) blijf in halve flessen komen???????). Gelukkig hielpen zo nu en dan wat vrienden van kon Noi of van het Resort. Ongeveer een zakje of 12 aan gedroogde vissoorten, een zakje of 6 aan chips, zakje nootjes, een halve emmer ‘mallot’ (een soort puim achtige fruitsoort ter grote van een okkernoot, de ene keer lekker zoet met een bittere bijsmaak, de andere keer bizar zuur maar altijd met een schaaltje met suiker gemixed met chili erbij. Schijnt een seizoensvrucht te zijn, ik weet niet waarom iedereen het zo lekker vind (sommige wel oke), ik vindt de chili suiker mix gewoon lekker heet dus ik eet) en een liter of twee aan water. Was ik weer toe om naar het resort te gaan. Betalen dus...... wat denk je zelf. Jezus, ik zeg het nog een keer. 2,5 liter wiskey, 12 zakjes gedroogde vis, nootjes, chips etc. 115 Baht. Hallo nu weet ik waarom al die mensen buiten het resort in van die krotten wonen. 7 gulden en iets minder euro. Ik geef binnenkort maar weer een feest denk ik. Als je nu denk wat schrijft die gozer ineens raar.......
Na de teveel wiskey me op zwaar verzoek af laten zetten op het resort. Een overheerlijke vis, garnalen. Kokos en chili soep naar binnen gewerkt (terwijl ik met de stafff praatte), mijn eerste ‘te hete peper’ in thailand gegeten. Mooie kleine groenen, eet ik normaal maar deze was echt fout. En daarna naar mijn kamer gegaan om te schrijven. Dus nu niet echt sober maar wel een hoop lol in mijn eentje achter de laptop.
Als ik alcholist wordt dan gebeurd dat in Thailand, in Thaton met Lauwkauw (ofzo) omdat het gewoon geen flikker kost. Ik ga na drie dagen wiskey nu maar eens een dagie (misschien 2) niet drinken.
Over de prijzen van Rip Curl, Levi’s, Diesel etc. broeken, North Face rugzakken, okley zonnebrillen etc in Bangkok zullen we het later wel weer hebben. Tip van de sluier..... als je in Nederland al aan koopzucht leidt ‘don’t come here’ het kost gewoon niets, je mag het bijna gewoon meenemen.

Verder alles goed hoor!!!! Hang Loose voor de drie honderste keer maaaaar....... surfing (and lauw kauw (ofzo)) is the onley satisfaction!!!!! Samen met jungle, bergen, zon en..........om dan.



13-03-2002

Er is veel over vrouwelijke intuitie geschreven en gezegd. Voor de mannelijke.........
Er gaan negatieve emoties rond. Ik weet het zeker, dit gaat niet goed (wel met mij hoor!). We zullen zien of het uitkomt. Jammer als het zo is en niet helaas als het niet zo is. Ik laat me niet gek maken maar weet dat de cosmos groter is. Voel wel vaker dingen aankomen.

Dit heeft weer niets met het resort te maken en ik weet eigenlijk ook niet waarom ik het schrijf maar ook dat zal wel ergens goed voor zijn. Emoties zijn te scheiden (bij Akkermans kunnen ze zelfs kou (wat daar gewoon een emotie is) uitschakelen!) en dat is goed. Te verwerken emoties moeten niet vast blijven zitten maar worden soms verdrongen door de spontane. Hierdoor vergeet je ze maar vroeger of later kom je ze weer tegen. Het neemt gewoon wat tijd in beslag maar moet niet je leven, humeur of visies vertroebelen.
Soldaten krijgen te maken met veel en hevig te verwerken emoties, als zij rustig kunnen blijven en overzicht kunnen behouden in deze situaties hebben zij meer kans tot overleven. Dit train je door de situatie zo echt mogelijk te simuleren. Voor alle soldaten succes.
Voor alle mensen (en als ik een beetje duidelijk ben zijn dat er veel): dit is geen simulatie!
De beste soldaten blijven in leven omdat ze nooit op zullen geven kosten wat kost.
(meer interesse in survvival psychologie?)

Nou klinkt dit allemaal vrij dramatisch maar da is et nie whor. Als ik gek wordt schrijf ik het wel. Maar ik heb het nu nog teveel naar mijn zin om gek te worden.

Gisteren heel veel aan het teambuilding park gedaan. Ben bezig met risico inventarisatie en evaluatie procedures. Heb een manuel van ‘out of bound’ (ik hoop dat ik het goed schrijf). En daar staat heeel veeel nuttige, sociaal agogische, outdoorachtige teambuildingverreikende dingen in. Das dus goe.
Heb overdag gezweerd (bijna) dat ik s’avonds na drie dagen wiskey vroeg naar bed zou gaan, denk ie.......? Inderdaad, staff naar het strand en Reinier wil alles meemaken en zeker de kleine staffeestjes omdat dat echt is ofzo. Strand is hier een hoop grind langs de rivier waar overdag gevoetbald wordt (ik al 4 dagen niet ivm teen). In de winter (das nu gem.30 graden??????) staat de rivier laag en dan is er dus strand en dat moet dus gevierd worden voor de zomer komt (en das. Volgende maand met een gem. van 36 graden, om zo’n gemiddelde te krijgen moet het dus wel een 45 graden worden, sauna warm lekker!!!!)
Op de weg ernaartoe koop je wat gedroogde vis (lekker!!) en soep. Drinken nemen zij mee van het resort. Lekker drinken en kletsen, geen muziek vanavond en ook geen vuur (en ik heb niet bij de padvinders gezeten!). Kwaliteiten te over dus maar het was wel gezellig. Vanmorgen weer een beetje veel te vroeg wakker en da komt normaal zo....
06:00 staat mijn snurkende buurman op. Je kan je voorstellen hoe zijn wekker klinkt in mijn kamer. Dan gaat hij douchen en das voor een thai moeilijk zonder je keel goed te schrapen en je neus te legen.
Maar da was vandaag nie. Vandaag het ik weer eens het geluk dat de een of andere veel te lieve kat dacht dat hij mij om 5:30 moest wekken door aan een stuk door te miauwen en over mijn dak te lopen. Nou doet ie da s’avonds ook weleens maar dan is da snel klaar........
Nog een keer zo’n sessie en dan is het ook snel klaar (zei de grote mond met een......)
Goed, vanavond geen alchol en help me herinneren (thanks) dat ik zo na het eten wat over mijn counseler meeting vertel).

Goed, bedankt, voornemen is al weg. (Maak teveel vrienden).
Maar nie veel whoar (Lauw Kauw (ofzo))

Mijn counseler is een aardige man (een aardige Amerikaan!) die vijf jaar geleden een project is begonnen in Thailand. Hij is redelijk geïntrigeerd, spreekt goed thais en heeft erg goede filosofien. Zijn project houdt in dat hij hiltribe stammen die normaal veel trekken en jungle verbranden voor landbouw in te laten zien dat het anders kan. De hiltribes worden namelijk gearresteerd tegenwoordig en das nie goe. Hij leert ze dus op 1 plaats te kunnen blijven en toch te kunnen blijven verbouwen door een goed gebalanseerde vegitatie toe te passen. Hij leerd ze verbouwen in de jungle zodat deze niet wordt aangetast. Hij leidt hiervoor een proefproject bij Fang in de buurt en heefd me vandaag even rondgeleid. Erg mooi om te zien. Ze zijn op diverse gebieden aan het testen wat de optimale verhoudingen zijn om alles biologisch toe te passen. Grappig is dat als zo’n stam 1000 baht in een maand verdient ze reuze blij zijn. Thailand wordt / is ook een geldcultuur geworden en de stammen moeten zich daarop aanpassen. Verder komen er veel studenten die mijn counseler begeleid met onderzoeken in de gebieden etc. Financien komen vooral van Christelijke kerken, ze werken dan ook vanuit dat geloof, maar de stammen zijn ongelovig (geloven in boze geesten enzo) en dat is geen probleem. Het project heeft geen gelovige missie en dat staat mij erg aan.
Hij was erg content met het verloop van mijn project. Alle activiteiten zijn uitgewerkt, De plaats is bepaald, analyse tussen mentaal en fysiek is gemaakt, nu naar het materiaal, de training erachter, verder met de risico’s en.... de decoratie (soorten planten, soort bamboo etc.).

Ik ga morgen voor Kon Demi koken. Das onze allermooiste receptioniste van 45 jaar. Kan ik eindelijk eens een echt thais huisje van binnen bekijken. Ik denk dat ik vrijdag naar Chaing Mai ga, ben hier namelijk al een maand (da ga snel he!!) en ben nog niet in deze wat schijnt indrukwekkende stad geweest. Is maar 4 uur in een krappe bus maar dan heb je ook wat. Bovendien ben ik na een maand wel weer benieuwd hoe dat beschaving eruit ziet (zonder ook maar iemand te beledigen).

Gisteren kwam er een Nederlandse kak groep langs. Heb ze eerst stiekem af staan luisteren en heb later wat met ze gepraat. Grappig dat het me moeite koste om Nederlands te praten schrijven gaat een stuk beter in ieder geval (kijk maar naar de taalfouten (die ik er niet uithaal (omdat ik lui ben) en normaal ook in mijn schrijven zitten). Alles kwam raar uit mijn strottehoofd gesprongen en daarom heb ik maar nie veel gepraat. (En hou nu op over de wijnprijzen in Thailand kdykcfu).

Mmmh, ik denk dat ik maar weer eens wa ga sturen anders wordt het teveel in een keer dus.

Korte samenvatting.
Een weg zoeken is makkelijker dan er een vinden,
maar een weg vinden veel bevredigender.
Tenzij het de verkeerde weg is,
dan is verdwalen misschien wel beter.
(snappie??)
Het pad zal me leiden door de jungle,
ik hoef alleen maar te volgen en te hopen dat ik de goede kant op ben begonnen te lopen.
Alle aanwijzing zijn daar voor, het pad staat in volle bloei en ik geniet van de geur en kleur.

Veel plezier, geniet van de kleine dingen (voor iedereen) en we mailen.


18-03-2002

Ben vandaag teruggekomen van 2 geweldige dagen in Chaing Mai. Was net klaar met alles van me af te zetten en toen......

Voor iedereen die gelezen heeft wat ik op de 13e heb geschreven. Dat ik slechte emoties voelde aankomen..... DIT HAD IK NOOIT GEDACHT.

Gisterenochtend is Sjoerd Emonts overleden. Ik kreeg het over de email en een paar uur later belde mijn vader.
Sjoerd, mijn gedachte zijn bij jou, je familie en vrienden.

Ik denk dat iedereen wie mij kent Sjoerd ook kent al hebben ze hem misschien nooit ontmoet. Hij was veel meer voor mij dan een vriend/surfpartner/huisgenoot/studiegenoot etc. Er zijn maar weinig mensen met vrienden die ze heel lang kennen, ik had het geluk er twee te hebben. De tijden die ik met hem beleefd heb zijn onbeschrijflijk en gaan veel verder dan mooie surfdagen, survivals, vakanties etc. Er zijn weinig mensen waar je mee om kunt gaan zonder je ook maar 1 moment te vervelen, zonder je ook maar 1 moment te irriteren. Sjoerd was de jongen zonder slechte eigenschappen al was hij weleens wat rommelig.

Ik ben blij dat ik in de laatste 5 maanden voor mijn vertrek met hem heb samengewoond. Gelukkig hadden we dat ook al vaker gedaan. Ik zal al de goede gesprekken en eindeloze levensvisies voor altijd missen. Mijn hart huilt niet, hij schreeuwt.

De positieve energie die hij uitstraalde naar zijn omgeving en mij waren groots en ik zal dat altijd in mijn hart meedragen als een klein stukje dat het grote lege gat opvult. Laat dat voor iedereen gelden. Ik weet zeker dat er veel mensen verdriet hebben, ik ken niemand die hem niet mocht.

Hij was zeker de persoon die van het leven genoot en leefde zoals hij dat wilde. Hij heeft meer gezien en beleefd naar wat hem goeddeed dan menig mens ooit in zijn leven zal doen. Ik ben hem daar dankbaar voor omdat het mij de kracht geeft om van alles te blijven genieten al zal het deze dagen ontzettend moeilijk zijn.

Ik heb wierrook voor hem gebrand bij Boeddha en al maken zulke gebeurtenissen mij niet echt meer gelovig ik zal het elke dag doen tot de crematie vrijdag. En nog vele momenten daarna. Sjoerd en ik hebben het vaak gehad over van alles in het leven en zo ook als zulke dingen gebeuren als een van ons in het buitenland is. Wij weten al lang dat de cosmos groter is en dat mijn afwezigheid bij zijn begrafenis niets afdoet aan mijn gevoelens en gedachten voor hem. De kracht die ik met de rook meestuur zal hem en zijn familie bereiken.
Dit neemt niet weg dat het mij ontzettend spijt dat ik er niet bij ben.

Tijden zullen nooit meer hetzelfde zijn.

Sjoerd, Hang Loose 4ever waar je ook bent.
Ik hou van je gozer.


20-03

Gisteren niet kunnen schrijven terwijl ik genoeg tijd had. Heb eigenlijk heel de dag niet kunnen doen behalve wat globale dingen bespreken. Slaap al twee nachten kut en heel veel te weinig.
Vandaag een herhaling gehad al heb ik wel minder bijna huilbuien.
Morgen ga ik op een tweedaagse survival voor werk en voor Sjoerd. Het wordt veel te zwaar maar das goed om de aandacht af te leiden. Niet dat ik niet langer dan twee seconde niet aan Sjoerd zal denken. Zeker op vrijdag. Maar na 9 uur wandelen zal ik toch eindelijk wel een keer goed slapen?
Het is goed om op de dag van zijn begrafenis midden in de natuur te staan, in ieder geval veel beter dan op het kantoor zitten. Vrij nemen? Nee dankje, doe lever niets op het kantoor dan helemaal niets ofzo.
Het is raar dat er zoveel goede vrienden van Sjoerd op dit moment in het buitenland zijn, het was vaker andersom. Ergens zal het wel terecht zijn.

Ik kan het eigenlijk nog niet geloven, ik had natuurlijk al afscheid genomen voor de 9 maanden zonder hem. Maar dat gebeurde vaker, en als wij elkaar dan weer zagen was alles nog net zo van zelf sprekend (Floris bedankt). Om dadelijk in Nederland terug te komen en zijn mooie verhalen niet meer te horen, mijn verhalen niet aan hem kwijt te kunnen of gewoon een lekker biertje met hem te gaan drinken zal wel onreeel blijven tot vele dagen na mijn terugkeer in Nederland.

Gisteren moest ik wat agressie kwijt en heb ik die Nin Jitsu survival gozer (Jay) gevraagd om een potje full contact te vechten. Dat deze kerel 30 jaar is en een stuk banger dan ik had ik al vaker gemerkt tijdens down hillen en abseilen. Geen Full-contact dus (stel je voor dat we iets breken) maar wel semie. Hij heeft mij een beetje blauw oog bezorgd en ik hem een dikke neus en een gekneusde duim. En daarmee heb ik hem gespaard (al zal hij wel hetzelfde denken) want zijn hoofd was heel de tijd vrij om op te meppen maar ik deed dat niet totdat hij mij dus (per ongeluk) hard op mijn oog raakte. 20 seconde later was het zijn neus echt niet per ongeluk (‘moeilijk he om de kracht met deze snelheid goed te coordineren’) Hij heeft 3 keer afgeklopt ik 1. En om eerlijk te zijn, dat voelde goed. Iedereen die mij lang kent weet dat ik vroeger nogweleens wilde vechten maar dat ik de laatste 14 jaar toch langzaam een erg rustige jongen ben geworden. Er zat dus toch nog wat agressie in.
Ben benieuwd hoe deze hilbilly zich gaat gedragen in de jungle, zijn kennis is niet normaal maar sociaal is het gewoon een sukkel. Ik zal veel van hem leren in beide opzichten.

Ik vertrek morgenochtend om 05:30 en hoop dan ook dat ik vanavond wat beter slaap. Anders wordt het echt een barre tocht. Krijg zo een thaise massage....
Vrijdag kom ik laat thuis. Stuart en Lindsey vertrekken een week later en vrijdag is hun feest. Nou ben ik niet echt in de feest stemming, Stuart en Lindsey hebben mij hier goed geholpen dus ik zal zeker wel gaan. Zeker ook omdat gezien het tijdverschil (6 uur) ik dus misschien wel met een biertje in mijn hand sta tijdens de begrafenis. Ik zal voor Sjoerd drinken (en das dan gelijk een hele hoop). Zal wel een lange slaappartij op zaterdag worden.


24-3

In de eerste plaats wil ik iedereen nogmaals bedanken voor de fijne en lieve reacties. Iedereen die ik niet persoonlijk heb teruggemailed, sorry don’t take it personal.

Ben op de 21e om 10:00 naar bed gegaan en..... kon na twee nachten niet slapen eindelijk slapen. Tot 01:00 de 22e .
Het is raar, ik werd wakker en wilde zien hoe laat het was maar mijn horloge was van mijn pols. Nou ben ik een lichte slaper, en je moet behoorlijk veel moeite doen en geluid maken (klitteband) om mijn horloge van mijn pols te krijgen. Ik lag op mijn rug en mijn horloge lag op mijn benen?????? Heb tot 2:30 ofzo niet kunnen pitten.

5:45 vertrokken naar het natuurpark en om 7:00 begonnen met de wandeling. We maken deze wandeling om te kijken naar:
-is het toegankelijk voor studenten groepen?
-wat zijn de coordinaten van bezienswaardigheden, slaapplaatsen etc.
-wat zijn de coordinatiemogelijkheden.
-wat is de vegitatie en wat kun je eten
-welke dieren huppelen rond.
Jay was de GPS vergeten dus da schoot al lekker op. Thanks 1.
Na 3,5 uur lopen we op een 4x4 toegankelijke weg. Opeens begint de forrest ranger tegen me te schreeuwen in het Thais. Ik nie weet, kijk hem aan zijn geweer en ogen gericht op mijn voeten wat denk je........
Jullie moeten het ondertussen wel goed raden maar dit was maar een kleintje maar zeker niet ongevaarlijk. 30 cm van me vandaan kruipt een lichtgroene slang van zo’n 40 cm en 2 cm doorsnee. Dit lieve slangetje wordt ook wel ‘green viper’ genoemd en is dodelijk bij een beet. Ik stond er bijna op! (Hallo wakker worden we lopen in de jungle! Kijk even uit je doppen ja het is niet dat je op een smal paadje loopt ofzo).
Ik spring weg en het slangetje heft zijn hoofd en sist een keertje. Zo close is life in the jungle.
Na 5 uur stijl omhoog wandelen door ‘cloud forrest’ (de vegatatie hier is niet erg dicht, de bomen zijn redelijk hoog en hebben een groote kruin) kwam ik er al achter dat ik heel erg gelijk ging krijgen met de onmogelijkheid van deze 2 daagse expeditie. Jay thanks 2.
Tot 13:30 gelopen naar 19:00 meter en daar het uitzicht aan Sjoerd opgedragen. Erg mooie bebosde bergen. In de 1 uur durende pauze 10 minuten geslapen. Mijn voeten zijn oke al voel ik nog wel dat ik een paar dagen eerder in een spijker ben getrapt. (Heb ik dat geschreven?). We zijn met zijn 4en (Jay, Kon To, Kon Aed (forrest ranger, Jay en ik). 14:30 naar de Top op zo’n 2100 meter en het uitzicht daar aan Sjoerd opgedragen. Ondertussen lopen we in vrij dichte jungle en is het 17:30. We stoppen op 1/3 van het totaal wat we in 2 dagen willen doen en iedereen is moe. De temperatuur is nog zo’n 35 graden en de hemel strakblauw. Gelukkig is het redelijk dicht boven ons. Mijn water is op en vanaf hier drink ik de komende nachten en dagen alleen maar van riviertjes of van water van dorpjes. Iedereen waarschuwd dat niet te doen maar geen van ons 4en heeft ook maar ergens last van gehad dus...
Gelukkig had ik mijn isomatje meegenomen want eigenlijk zouden we binnen slapen maar omdat dat te hoog gegrepen was....
Veel geluid van dieren, zoete geur. Wierrook gebrand voor mijn vriend en terwijl ik op een omgevallen boomzat aan hem zat te denken met de wierrook voor me zakte de boom zo’n 5 cm.Raar.
Lekker worst geroosterd op het kampvuur en mijn eerste nacht in de jungle wordt een feit. Mijn slaapzak is veel te warm (Charlotte bedankt) maar das stukke beter dan iedereen die het veel te koud had die avond Jay. Menneer hilbil had wel extra voedsel bij (voor als we een dag extra zouden hebben(en dat hadden we)), had van allerlij hi tech survival dingen maar had maar 1 dunne fleece deken voor in zijn hangmat. Kou voor hem dus en geen slaap voor hem dus. Om 3 uur in de nacht zie ik de forrest ranger rondlopen met zijn mitrailleur (die hij draagd tegen drug smokkelaars en wilde dieren). De volgende ochtend kom ik erachter dat hij een tijger hoorde lopen op nog geen 50 meter van het kamp. Dit is echt uniek want ze zijn zeldzaam. Zien heb ik al opgegeven maar dat hij voor ons op gehoor afstand was!

Volgende dag vertrekken we om 8:00. Vandaag is 70% afdalen en das beter. Gisteren alleen maar gestegen. Mijn benen doen geen pijn en ik dank dat aan de thaise massage want ze hebben echt wel geleden gistere.
Na 3 uur wandelen houd Kon Aed plots stil. Ik loop achter hem, achter mij Kon To (de jungle monnik uit ik denk T1, aardige jongen van 30, was ooit rechter maar...) en daarachter onze legerheld Jay. Ik stop uit reactie gelijk met kon Aed omdat ik rekening hou met wilde dieren sinds mijn slangenverhaal en omdat er weleens toeristen zijn vermoord bij drugssmokkel mannekes. Kon To stop net zo plotseling, ook hij weet de gevaren van de jungle. Onze jungle meester negeerd alle gebaren en komt met luid gekraak etc de stijle berg af. Ik weet niet wat hij denkt maar ik heb het volgende vermoeden ‘ Shit zij zien een wild dier, da moet ik ook zien, Als ik het verjaag zien we het allemaal nie maar als ik nu stop zie ik het nie’ maar dan in engels. Luister, deze gast is echt wel oke hoor, hij wil alleen te graag alles weten, laten zien dat ie alles kan etc. Ik mag hem best maar hij is sociaal vreemd en denkt alles te weten. Goed genoeg over Jay terug naar de jungle...
Links onder in het dal zie ik iemand lopen. Kon Aed is echt buitengewoon goed. Hij hoort echt alles en ziet echt alles lang voor wij het zien.
Ik hurk achter wat struiken en konTo en Jay doen hetzelfde. Kon Aed gebaard dat hij alleen naar beneden gaat, held. 3 minuten later zegt Kon To dat Kon Aed een geweer van iemand ander in zijn handen heeft. 2 minuten later lopen wij naar beneden.
In een van de vorige T verhalen heb ik wat geschreven over de variatie aan vlinders. Deze lieve beestjes brengen zo’n 800 baht per stuk op voor iemand die ze vangt. Op de markt later zijn ze veeeel meer waard. 800 baht is voor simmige mensen hier een half maand inkomen dus.....
Deze man ‘kampeert’ met zijn vrouw in de jungle en vangt vlinders. Kon Aed maakt een foto van hem, neemt een vlinder mee en noteerd zijn naam. De volgende keer wordt hij gearressteerd en de volgende dag zal iemand kontroleren of hij er nog is.
Na zo’n 4 uur wandelen komen we weer op een 4x4 weg en zullen dat niet meer verlaten tot de avond. Uitzichten zijn grandioos. We zien sporen van verschillende dieren als wilde katten,vogels, beren, en een soort ree.
We lopen door een Laho (hilltribe) dorp dat wordt geholpen door de kongin met de akkerbouw. Zelfde verhaal als mijn counseler doet. Save jungle live on one place. Eten daar wat en lopen weer door. Na 8 uur wandelen door ongekend mooie valeien komen we aan bij de forrest department. We slapen hier vanavond. Ook dit is een Laho dorrp. Op de top van een 1500 meter hoge berg. Uitzicht op een waterval die we morgen gaan bezoeken. We eten wat bij een vriend van Kon Aed. Dit is dus in een Laho huisje, zonder electriciteit, muren zijn nog eeg halve cm dik. Er wordt gewoon op hout gekookt, de douche is een grote bak met water met een soort emmertje daarin. Gooi het maar over je heen en je douched. WC is een gat in de grond met een emmer ernaast. In Azie gebruiken ze geen toilet papier, dat is onrein omdat je ‘het’ gewoon verspreid. Je wast je gat gewoon met je linker hand. (En wast daarna je hand met zeep (als dat ergens ligt). Ik was hier dus al wel een beetje aan gewend (al heb ik op het resort wel de keuze, kan ik zitten en als ik het met water doe dan kan dat met een slang met ‘sproeikop’ en niet met een emmertje (normaal wissel ik het een beetje af).
Vandaag wordt Sjoerd gecremeerd en ik zonder me dan ook af naar een plekje met een buizonder uitzicht om even bij hem te zijn.
We eten allerlij soorten prut, ik vind het heerlijk. Mijn twee Thaise vrienden ook......en er zijn mensen die niet tegen chili kunnen. We mochten allemaal binnen in het huisje slapen maar aangezien mijn slappzak al te warm voor buiten was wilde ik zeker niet binnen slapen. Dus buiten naast wat plastic zakken, wat kippen op een verhoogd bamboo ‘bed’. Ik wil namelijk mijn slaapzak dichthouden ivm muggen. Volgende keer neem ik mijn clamboe mee (ALI).
Lekker slapen tot 04:00 dan haald een of andere stomme haan het in zijn hoofd om in mijn oor te gaan kukelekuen. Dit herhaald hij vervolgens ieder uur minimaal 10 minuten maar goed.
Ontbijtje in de ‘keuken’. Het is erg donker binnen, en rokie van het vuur. Om eerlijk te zijn, deze mensen survivallen iedere dag en ik vindt het dan ook niet raar dat ze maar 40 jaar worden. De kinderen zijn heel erg verlegen maar lachen lief. Hier trouw je als je 14 of 14 bent (de vrouw dan). Het is mooi dit te zien, zo leefden wij ook ik weet niet hoelang geleden. Ik voel me erg bevoorrecht. Voel me schuldig tegenover deze mensen en respecteer ze dan ook volkomen. Vindt het aandoenlijk hoe gastvrij ze zijn, je mag alles hebben, ze vragen niets. Als ik hier studenten laat komen zal ik ze goed inlichten en nooit zo’n stam laten verwaarlozen in welke vorm dan ook. Geen snoep of geld voor de jeugd anders worden het bedelaars, breng wat pennen en schriften mee, wat leerboeken.

We dalen af, stijl. Glijden en corrigeren zijn meer dan een reflex geworden. Iedereen valt wel een keer. Soms paden soms niet kon Aed weet de weg (soms niet) en we lopen nu door echt dicht jungle. Bamboo is 20 meter hoog, bomen tot 40 meter, lianen, bloemen, bananen kijk maar naar jungle book ofzo. We dalen 2 uur. Nogsteeds heb ik geen last van mijn voeten en dat is eigenlijk ook wel een grappig verhaal dus:
Toen ik bij Akkermans werkte heb ik een paar Garmond wandel bergschoenen gekocht. Dit zijn de zwaarste en stevigste schoenen van dat merk en zijn van leer. Sorry maar niet goed voor in de jungle. Veel te zwaar, veel te warm. Ik draag schoenenruis gympen die ooit kappot waren verklaard door de manager van de zaak. Ik kreeg dus andere nieuwe maar nam deze mee. Ik stopte wat epoxy in de zool (daar was ik bij beide doorheengezakt) en ze werken.
Het is nu echt vathouden, bukken buigen. Bijna geen paadje. Over een rivier (bomboo balans oversteek). Stijgen 50 meter. Hier is echt geen pad meer. Dit is moeilijk maar bijzonder tof en dan...en dan....
Beter dan een Oase, voor mij staat een waterval van 50 meter hoog. Midden in de rimboe. Steile rotswand die het water op sommige plaatsen breekt. Dit is ongelooflijk. Ik kleed me uit, glibber niet zonder gevaar door de rivier naar de watervall en neem een degelijk douche. Ik roep Hang Loose en er worden veel foto’s gemaakt. Hier komen niet veel mensen. Ik bid voor Sjoerd dat hij zulke mooie dingen met mij mee mag bekijken. Ik stuur deze plaatjes door. Dit is de grootste waterval van noord thailand.
Na wat drinken en een exploderen ‘hi-tech’ alchohol brandertje van Jay (de deksel in zijn gezicht en de alcohol in zijnogen) gaan we door. 15 min lopen door dichte jungle en een nieuwe waterval die bijna net zo mooi is.
Goed de terugweg even kort want ik heb een zere rug van al dit schrijven:
Dwars door de rimboe, steile paden omhoog en naar beneden, wat wonden maar vooral groen en kikke. Vele paden, moeilijk coordineren maar ongekend mooi. Dit is absoluut de mooiste tocht tot nu toe.
Kon Aed wordt nog even pissig op een Laho stam die buiten hun gebied kapt maar in het dorp wordt alles weer geregeld (de betaling komt 2 weken later, zuur voor de Laho maar terrecht voor de natuur).
We worden opgehaald, ben redelijk moe. Mijn eten is op maar dat mocht ook wel, had immers maar op twee dagen gerekend. Wat blijkt.....
Party is verschoven naar zaterdag avond 23e. Dus niet moe en lekker drinken..............later meer hierover.

Ik ben redelijk tot mezelf gekomen deze dagen. Heb op een mooie manier afscheid van Sjoerd kunnen nemen al denk ik wel dat ik als ik terug ben in kikkerland ik nog een klappie krijg. Zal de leegte dan echt zien. Toen ik gisteren terugkwam was het 17:30 (kun je nagaan hoe fout sommige mensen waren met plannen). Gelukkig was internet nog aan dus...... nogmaals bedankt voor de vele en lieve, mooie reacties. Dingen blijven nog onwezelijk.

Party was op het ‘strand’. Zitten eten en drinken. Ben in een zatte bui de rivier ingerend, iedereen bang (dit mag niet in Thailand) en om mij die les te leren heb ik mijn voet ook nog eens goed opengehaald. Das dus gvd of ggd weer een week niet voetballen en dat heb ik deze week ook al niet gedaan. Ken ondertussen al wel redelijk wat Thaise woordjes!

Ik denk dat ik jullie ook nog niets van mijn bijnaam heb verteld. Iedereen in Thailand heeft er een en de mijne is Kon Pet. Niet vanwege mijn pet (die ik zelden draag) maar de betekenis hier is diamant en dat is toch best iets om trots op te zijn.

Ben vandaag naar de kapper geweest. Koste me 3 gulden (en iets minder Euro) en dan weet ik zeker dat dat nog een falang prijs is ook.

26-03

Gisteren heel de dag aan het rapport van de ‘verkenning’ gewerkt. Na het werk wat muziek gedraaid op de stereo die ik had geleend van Stuard en Lindsey. Voelde goed om mijn eigen muziek weer eens luid te horen in plaats van door mijn koptelefoon. Elke cd die ik bij me heb heb ik toch zeker wel 10 keer met Sjoerd gehoord en er kwamen dan ook weer veel herinneringen boven. Raar dat dat nu zo is. Je hebt altijd wel cd’s of nummers die je aan iemand doen denken maar.....
Ik heb van de Lauw kauw (ofzo) sessies een naam opgebouwd op het resort. Dit gaat dan weer naar toeristen begeleiders en zo kwam het dat ik gisteren ineens een pastic zakje met een liter lokale wiskey kreeg. Ik heb het vandaag als cadeau aan mijn drinkmaat Kon Noi gegeven.
Ik moet hier trouwens gelijk iets rechtzetten. Voor iedere naam schrijf ik al vanaf het begin Kon. Dit moet echter ‘Khun’ zijn en dat spreek je uit als ‘Koen’. Dit betekend iets als mens in het Thais en het is beleefd dat voor een naam te zeggen. Kon zit erin zal proberen het te veranderen maar je weet het nu in ieder geval. Gisteren afscheids diner gehad voor Stuart en Lindsey die vrijdag vertrekken. Ik heb al vaak gezegd dat het eten hier meeeeeer dan fantastisch is, heb er al vaak aan zitten denken om wat gerechten te omschrijven maar er zijn er zoveel en het is allemaal zo lekker dat ik dat niet doe. Hou het er maar op dat het 100% anders is dan Nederlands. Van spicy tot zoet gaat en erg gevarieerd. Je besteld met zijn allen wat gerechten en eet daar met zijn allen van. Wat ik nog wel even kwijt wil is dat de ananas in Nederland zuigt in vergekijking met die van hier en dat eet ik dan ook veel tussen de middag. S’ochtens eet ik niet of soms een noodles soep, tussen de middag warm buffet met saladebar en fruitbar en s’avonds van de kaart. De maaltijd van gisteren wil ik wel even omschrijven. Helaas vergeet ik alle namen (ben al druk genoeg met woorden) maar we noemen dit maar gril-soep-vondue (ofzo).
Je hebt een aardewerk ‘bloempot’ op tafel met hete kolen daarin. Daarop zet je een pan waarvan het midden ongeveer 10 cm hoger is dan de rand. Zo krijg je dus een ring waar je soep indoet en die kokend heet wordt. Je doet er een soort mie bij, een ei of wat groenten, wat je lekker vindt en pakt zo nu en dan een beetje voor in je bakie. Op het ‘eiland’ gril of rooster je kip of vakersvlees. Dit met chopsticks (eten met stokkies). Je hebt twee soorten chili saus waarvan de groene echt niet flauw is en zo kook je met zijn allen je eigen maaltijd. (LEKKER). Ik ben erg blij dat ik goed tegen heet eten kan want dan kan ik ook altijd met de lokale mensen mee eten.

Vandaag heb ik wat programma’s ontworpen voor in de jungle. Coordinaten van drink en slaapplaatsen genoteerd. Programma’s ontworpen van zwaar tot licht. Percentage track en dirt road uitgewerkt etc.
Heb een lichte workout gedaan en heb verder nergens meer zin in. Valt me een beetje tegen van mezelf maarja soms heb je van die dagen.
Over twee weken komen twee vrienden langs en dat kan ik goed gebruiken. Ik hoop dat ze met het waterfestival hier zijn want das echt feesten voor 3 dagen. Er komen waarschijnlijk ook wat vriendinnetjes (24 jaar) over uit Chaing Mai (waar ik dit weekend denk ik maar weer naar toe ga) . Die heb ik ontmoet op de bruiloft van Kon (je weet) Oi (zijn vriendinnen van haar) en zij hebben mij in mijn eerste weekend daar eigenlijk continu begeleid. Was in ieder geval 98% van de tijd dat ik wakker was met een van hen en soms 4. Geen zorgen, Thaise cultuur is niet de Nederlandse en zeker niet in het Noorden. Al heeft Thailand een slechte naam. Voor geld is alles mogelijk maar je hebt ook beschaafde damens. Hier ga je eerst als vrienden met elkaar om om te kijken of je elkaar leuk vindt. In principe mag dat alleen bij de vrouw thuis (maar sommige damens wonen 100km van hun ouders waardoor ze wat soepeler worden). Als je na 2 maanden een relatie heb is dat snel en sexueel contact is zelfs dan uitzonderlijk (ik neem aan dat zoenen hier niet onder valt, al heb ik wel gemerkt dat toen ik ze 3 kussen op de wang als bedankje wilden geven ze dit best eng vonden). ‘Gewoon’ na het huwelijk dus, al is dat wel aardig aan het veranderen de laatste jaren.
Dit inplaats van na een half uur te gaan zoenen, een relatie aan te gaan, elkaar gek te sexen om er vervolgens achter te komen dat het toch niet helemaal klikt.
Ik mag dit wel. Zo doe ik geen overhaaste of domme dingen, zo beschadig je geen mensen. Je hebt een toffe tijd en......ik kom onder de falang prijzen uit. Vorig weekend had ik geluk (wat heet geluk met hetgeen er dat weekend gebeurd is) omdat ze elkaar konden afwisselen met werk. De meesten spreken redelijk Engels, de mooiste het minst mmmmmh. Thaise mensen werken meestal 6 of zeven dagen in de week en het ziet er dan ook naar uit dat ik aankomend weekend (als ik ga) wat meer tijd in mijn eentje moet volbrengen. Is niet erg, in de lonely planet staan genoeg bezienswaardigheden en dingen te doen.


31-03

Das weer een tijdje geleden. 27-03 heb ik goed werk gedaan met mijn programma’s in de jungle en mijn manual voor het teambuilding park. S’avonds was iedereen naar Chaing Rai en dus ging ik met de dienstdoende staff maar wat Lauw Kauw (ofzo) drinken. Na twee uur ladder..., eten slappen, opstaan beetje werken aan mijn counseling raport en s’avonds..... laatste avond van Stuart en Lindsey dus...... naar het ‘strand’ en wiskey drinken. Was bijzonder gezellig, slapen, opstaan (wordt echt elke dag rond 7 uur wakker in welke vorm ik ook mijn bed induik) werken en om 14:30 de bus naar Chaing Mai gepakt. Ik weet uiteraard niet hoe het nu is, maar ik hoop voor jullie dat het al weer een stuk beter met de NS gaat. Openbaar vervoer in Thailand? (Ik ken alleen nog maar de Bus en mini bus). Geweldig. Beetje krap maar tot nu toe altijd exact op tijd en das best knap over de lengte die ze maken en het verkeer wat zich daarop begeeft. Hier rijdt namelijk echt alles rond. Veel scooters (Honda rules hier!!!), veel pick ups (isuzu, toyota) in de stad ook redelijk wat auto’s (Honda rules again), maar dan heb je dus ook gare bakken en nog gaardere, je hebt Tuk Tuk’s en fietsers nou ja etc. Bus kost ongeveer 4 gulden (en iets minder Euro) en dan rijdt ie dus 175 KM!!! Grappig is dat je voor een Tuk Tuk in Chaing Mai al snel 3 gulden betaald voor nog geen 10 KM (maar dan heb je ook wat).
Vrijdagavond met zijn 4en gaan eten in een vrij chique tent, dan eet je dus met zijn 4en voor f 42,- (en gedeeldt door 2,2371 (toch?) euro). We hebben het hier over Kon Fohn (ofzo) (30 jaar getrouwd en kinderen), Kon Am (24 jaar, lesbisch) en Kon Mint (24 jaar, single). Zij hebben allen met Kon Oi gestudeert.
Daarna gaan slapen, s’ochtens ontbeten met Kon Mint (dit spreek je hier uit als Mien (hihi)). Daarna opzoek gegaan naar stafkaarten van wat jungle gebieden bij het Resort en een heeeel mooi park vlakbij Bankok waar we waarschijnlijk uit gaan breiden. (Hier is de waterval scene van de film The Beach opgenomen). Van onze omgeving geen kaarten (grensstreek en oorlog mmmmmh natuurlijk). Toen ben ik opzoek gegaan naar een vriend van Shane die een motorzaak heeft. Wilde een motor kopen. Maar hij was er niet en das misschien maar goed ook. Iedereen waarschuwd me voor het gevaar om naar Chaing Mai te rijden. Nou rijdt ik wel veel in Chaing Mai en in de omgeving van het Resort maar het tussenstuk schijnt bloedje link te zijn. Bovendien kan ik van de prijs voor een tweedehandje 200x een motor huren dus.....
Toen heel veel Tempels bezocht, veel gebeden voor Sjoerd zijn familie en vrienden. Ook voor mijn familie en die van Charlotte. S’avonds simpel gegeten met zijn 3en. Daarna gaan bowlen!!! Was erg lang geleden voor me, maar k’eb wel gewonnen.
Denk er even goed over na...... Vorige week sliep ik bij mensen in huis die koken op hout, geen electriciteit hebben en blij zijn met een inkomen van 1000 Baht. Nu ben ik aan het Bowlen nog geen 200km verder op en dat kost dan 400 Baht voor een spel met zijn 3en. Raar land hoor, ben er nog niet achter waar ik liever zit. Het houte hutje brengt je naar je kern, Chaing Mai is plezier op dezelfde manier als in kikkerland (die je hier trouwens ook erg veel hebt). Ik bedoel te zeggen, wat leven wij raar. Ik weet zeker dat mijn cultuurschok niet hier komt, die komt echt pas als ik weer terug ben tussen de mensen waarbij geld het equivalent is van plezier. Tussen de mensen die al lang niet meer weten waar we eigenlijk vandaan komen en hoe we om moeten gaan met elkaar en ons leven om niet verloren te raken in een individuele ‘geluks cirkel’ die helemaal niet voor geluk staat maar waarvan je zelf denkt dat het geluk is. Niet dat ik er ook maar 1 lauw kauwtje (jaja) voor laat staan, maar dat drinken die stammen ook dus.... (Ik wil niemand beledigen, als je je aangesproken voelt denk dan extra na, voel je je niet aangesproken .....houden zo!!). Leven op deze planeet is vrij divers zullen we maar zeggen. Ik ben hier individueler dan ik ooit ben geweest, ik voel me daar heel erg goed in op het moment, maar ik zie wel dat dit een ander individueel zijn is als sommige Nederlanders zijn. I still care, they don’t.
Goed bowlen dus. Naar mijn guest house (150 Baht per avond). Weer wat homo grappen, want die zijn hier genoeg en ........das erg geaccepteerd. Hier leer je wel omgaan met die mensen, en als je niet te bang bent kun je een hoop lol hebben (maar blijf wel oppassen want voor je het weet....). Laten we maar zeggen dat mijn verstand gelukkig nog erg goed is als ik straal bezopen ben (dit was niet dit weekend in Chaing Mai hoor) want anders had ik al dingen gedaan die ik helemaal niet wil.
Hoop lol dus met die Babbaboboo (gek in Thai) mensen. Nog met een Engels stel geklets die voor 2 jaar op wereld reis zijn. Zij waren op zoek naar mooie jungle en toevallig....
Slapen, ontbijten naar de markt wat goedkope kleren kopen. En terug naar Thaton.
Krijg ik te horen dat ik in de kamer van Stuart en Lindsey mag. Das dus 2 keer zo groot, een tv met BBC, 3 film zenders en nog veel meer andere zenders ( laat me a.u.b. niet in de verleiding komen om veel TV te kijken) en... een KOELKAST Hijaaaaa. Bovendien heb ik nu een bureau voor mijn laptop dus krijg ik minder last van mijn rug dan dat ik op bed aan het tikken ben.
Ik had al een eigen ere plaatje voor Sjoerd. Heb in Chaing Mai nog een oud stenen boeddha beeldje gekocht dat ik een hangertje zit. Heb zijn foto omringt met wierrook en het beeldje naast mijn bed.
Hoorde vandaag ook nog dat de kans groot is dat er nog voor programma’s in Laos gekeken moet worden!! Maar ssssst niets is nog zeker. Minder ding is dat er misschien een groep komt tijdens soekraan en daar zou ik wel weer een beetje van balen, das dus het grootste feest in Thailand. Nou ja het leven is niet alleen feesten.......
We zien weer wel. K’eb veel plannen voor morgen dus.... onee nog 1 verhaaltje.
Kon (niet zeuren je weet het nu) Demi (voor de mensen zonder geheugen of die iets hebben gemist, dit is onze aller mooiste avond receptioniste van 45 jaar waarvoor ik een week of 3 gelden een hollandse maaltijd heb gekookt) wilde weten of ik nogsteeds wilde dat ze voor mij ging koken, hihi grappig deze cultuur. Ga ik een weekende naar Chaing Mai denken ze dat ik een vriendin heb en willen ze om die persoon niet te beledigen weten of ze nog voor me mogen koken (bij haar thuis). Als deze zin te ingewikkeld is of meer over dit soort cultuur aspecten.....reply.

01-04

Vandaag een wandeling gemaakt in de nabij gelegen jungle. Was alleen en helemaal niet bij de les. Ben na een uur wandelen op een omgevallen boom gaan zitten en stak net een sigaretje op toen ik wat geritsel naast me in de bosjes hoorde. Ik kijken niets doodstil. Ik mijn aansteker terug in mijn zak stoppen, mijn zakmes eruit halend en ik loop zo zachtjes mogelijk naar de bosjes. Ben op 1 meter afstand als ik een grom hoor. Ik schrik gigantisch. Een tijger van wel 1.20 schofthoogte schiet naar mij toe. Uit reactie spring ik opzij tegen een boom aan. Hij schiet langs me en rent weg. Verder niets aan de hand alleen de datum doet meer geloven.

02-04

Gisteren en vandaag onder andere de presentatie gemaakt in powerpoint. Er mooi mag ik wel zeggen. Dit voor het programma op de 14 en de 15. Ook ga ik een algemene maken voor het Fang National Park met vogels, andere dieren, bezienswaardigheden, routes erin.
Gisteren na het werk met Mathew (Zimbabiaanse jongen van 17 die gevlucht is naar Engeland, moest wachten voor zijn school en daarom de komende 5 maanden de zoontjes van Khun (ja) Shane en Khun Aed (mijn baas en bazin) Engels leert) naar ‘het strand’ gegaan om te voetballen (ik kan weer). Helaas staat heel het strand nu al vol voor soekraan op 13-15 (en langer) april. Dit is dus Thais nieuwjaar, we leven hier in 2545 (al zou je dat niet zeggen). Helaas moet ik de 14e weer de jungle in met een groep (wat heet helaas) maar ik ben de 15e weer terug.
Geen voetbal dus, lopen terug en worden uitgenodigd door wat lokale kinderen om bij hen op het erf te volleyballen. Ja dus, leuke wedstrijd...knappe dame.....

Tijd voor het beantwoorden van wat vragen die ik alweer een tijdje in mijn bezit heb:
Hoe is het om fysiek zo ver van Nederland te zijn:
Als ik niet zoveel slecht nieuws uit Nederland had gekregen deze twee maanden had ik gezegd dat het allemaal erg oke is. Nu mis ik mijn vrienden. Dit land is fysiek en mentaal erg helder en verhelderend voor me. Ik kom echt los van Nederland maar de gebeurtenissen houden me wel tegen (en dat is natuurlijk ook terrecht!). Ik heb het erg naar mijn zin al is de individuele afstand (met betrekking tot echte vriendschap) wel een stuk groter. Ik mag dan wel Khun Pet heten, ik blijf voorlopig nog wel een falang (wat weer farang moet zijn). Ik heb veel vrienden en vriendinnen maar.....
Sociaal kom ik zeker los van Nederland, niet dit mijn socialisatie veranderd, het is meer dat ik inzie wat echt sociaal zijn inhoud. Geografisch loskomen van Nederland? Lijkt me duidelijk, al mis ik de zee wel!!
De andere gewoontes, andere vrienden etc. Ik ben een makkelijk persoon en hoef mezelf niet te veranderen om in de gewoontes hier te kunnen passen. Zoals ik al eerder schreef alles voelt hier zeer natuurlijk en vertrouwd aan. Misschien een matig voorbeeld omdat ik veel meer bedoel dan dit maar zelfs in Bangkok zet je je scooter niet met een slot vast. Sleuteltje is voldoende.
Misschien heb ik dit al eerder geschreven maar de mensen hier leven met de instelling:
Wie goed doet krijgt goed wie kwaad doet.....
Het grote verschil met Nederland is de Boeddhistische filosofie omtrent ‘begeerte’ .
In het Engels:
1. The truth of dukkha: All forms of existence are subject to dukkha.
2. The truth of the cause of dukkha: Dukkha is caused by tantha (grasping(hebberigheid, begeerdte)).
3. The truth of the cessation (ophouden) of dukkha: Eliminate the cause of dukkha (grasping) and dukkha will cease to arise.
4. The truth of the path: The Eightfold Path is the way to eliminate grasping/extinguish dukkha.

Tot zover dus al een hoop wijsheid. Begeerte en hebberigheid....... kijk om je heen daar. Die mensen lijden echt. Doen echt alles om te krijgen wat ze willen. Dingen hebben is niet de kern van ons bestaan. Het zijn maar hulpmiddelen. Stel je voor wat een rust je in jezelf vindt als je geen begeerte hebt. Denk dan niet alleen aan materieel maar ook naar relatie of sex. Voor ons moeilijk te bevatten maar als je die begeertes niet hebt ontblood je wel een echte kern van je. En hoe doe je dat?

1. Right understanding
2. Right mindedness (right thought)
3. Right speech (spreken)
4. Right body coduct (lichaamshouding)
5. Right livelihood (levens onderhoud)
6. Right effort (inzet)
7. Right attentiveness (aandacht)
8. Right concentration.

Dit achtvoudige pad kun je dan ook echt van begin tot het eind nalopen. Het begint gewoon met het begrip/begrijpen.
Veel mensen hier zijn hiermee bezig. Zij zien wat het is om aardig te blijven, zich juist in te zetten etc. (soms kan dit natuurlijk ook verkeerd uitpaakken, als je altijd blijft lachen totdat er iets knapt...). Zij zien in dat wanneer iedereen aardig is je een hoop meer lol hebt. Dat het helpen van andere mensen ook goed voor jezelf is. En das beter dan er met een opgeheven neus voorbij te lopen en te doen alsof je het niet ziet.

Ik ben hier niet heel erg mee bezig maar het valt me gewoon op. Zoals ik hier al eerder schreef het grote verschil is dat mensen ergens om geven, om elkaar geven en respect tonen. Geen Amen, ik zal hier vast ook nog weleens iets slechts meemaken.

Wees allemaal aardig voor elkaar, welk voordeel haal je uit egoisme. Dan word de wereld een heel stuk beter.



4 - 4

Gisteren reed ik na wat aan wat opdrachten te hebben gewerkt naar mijn afspraak met mijn counselor. Lekker tussen de weilanden, hoofd in de wind. Het was erg warm en ik had geen haast, lekker genieten totdat de achterkant van mijn motor raar uitbreekt. Ervaren met dit fenomeen besef ik gelijk dat ik een lekke band heb. Ik ben 2km van de plaats waar ik moet zijn. Lopen kost me dus een half uur en het is 5 minuten voor de afspraak. Ik sta aan de rand van een klein dorpje (wat heet een paar huizen (voor Nederland begrip ‘krotten’)). Komen 3 kinderen op een motor lachend voorbij (kinderen op een motor (100 cc) is hier geen raar fenomeen, en met zijn drieen of vieren op een al helemaal niet). Draaien om lachen harder en gelukkig ben ik niet de persoon die zich druk gaat maken bij een lekke band dus ik lach mee. Zij brengen me naar iemand die gereedschap heeft en waarschijnlijk vaker sleutelt en na nog meer gelach gaan de kinderen en hij aan de slag. Ik ga op zoek naar een telefoon en iemand 100m verderop leend mij zijn mobieltje. (Er zijn twee hele rare dingen in dit land 1. Mobieltjes 2. TV’s. De hilltribes even uitgesloten. Ieder huishouden heeft er wel 1. In ieder geval een hele hoop. Ooit zei ik tegen mijn leraar dat ik had gelezen dat 70% een tv had waarop hij vroeg of ik dat wel zeker wist (het leek hem sterk) nou het is waar hoor en mobieltjes gaan hier ook goed). Mijn counseler had toch nog wat werk te doen voor zijn project dus ....maj pen rai (befaamde Thaise uitspraak voor ‘maakt niet uit’).
Ik teruglopen, binnenband al gedemonteerd (15 min) groot gat dus een nieuwe. Ben blij dat je hier geen dag hoeft te wachten tot ze tijd hebben. Weer 15 minuten later en 8 gulden (en hou nou toch eens op met die euro’s) armer (waarvan 2 fooi) rijdt ik weer verder. Goed gesprek, goede dag verder.

Vandaag verder gewerkt aan een constructie tekening voor de klimwand .
Goede work-out gedaan met Mathew, en zwemmen.

Goed ik zal eerlijk zijn, ik heb een tik. Heb ik al heel lang, waarschijnlijk vanaf het moment dat ik mijn eerste waterdichte horloge heb. Als ik in Ned. In bad ga probeer ik me compleet te ontspannen, mijn hartslag te verlagen en op mijn ademhaling te letten. Dan ga ik onderwater, druk mijn stopwach in en laat mijn gedachte de vrije loop. Als ik weer behoefte krijg aan zuurstof (niet raar gaan trillen enzo, alles relaxed) druk ik mijn stopwach weer in en haal weer adem. Dit is een soort meditatie voor me geworden en de rede dat ik dit schrijf is dat ik vandaag een record heb gemaakt. Hier heb ik geen bad alleen een zwembad en das een stuk moeilijker. 2 weken geleden had ik 1:27. Vandaag weet ik niet hoe ik het deed, het koste me geen moeite en ik ben echt bij mijn eerste behoefte naar boven gegaan. Drukte, keek 2:13. Wauw.
Het voelt echt relaxed om je te concentreren op het ontspannen van al je spieren, niets mag de zuurstof wegnemen. Gewichtloos ronddobberen.

Oke nou weet je het....is tevens een goede oefening voor surfen. Maar om dat beter te oefenen probeer ik ook zolang mogelijk zwemmend onder water te blijven. Ik ben niet gek.....ik ben een VIS.
Morgen komt mijn vader voor een week, wat cijfer werk doen voor Shane. Lijkt me apart om hem zolang te zien en met hem samen te werken. Das in ieder geval meer dan 3 jaar geleden.

6-4
Gisteren gewerkt aan een uitbreidings platte grond voor het resort. Lekker creatief tekenen op de compu dus. Later kreeg ik de opdracht om een 4 daags programma te schrijven voor een internationale studentengroep uit India. Daar ben ik dan ook vanmorgen mee begonnen, afgemaakt en....goedgekeurd wauw. Shane zet er nog even maaltijden bij enzo en dan wordt ie verstuurd. Leuke opdracht goed werk geleverd hieper de pieper. Kort samen gevat is het programma klimmen, abseilen, teambuilding, teamtraining, hiken door cload forest en jungle, kaart lezen, conpaslezen
vlotbouwen en varen, camperen op hoogte, bergbeklimmen, hiken, teambuilding en training, raften, navigatie wandeling, kanoen en op bezoek bij longneks vlak voordat ze weer verder gaan.

Mijn vader is gisteren gearriveerd, leuk om hem weer te zien. Ziet er erg naaruit dat hij goede dingen voor het resort gaat doen met de nieuwe uitbreidingen. Ik weet ondertussen al zeker dat ze hier liever hebben dat ik mijn school niet afmaak en blijf. Ziet er allemaal dus kleurrijk uit. De tijd gaat nu al te snel. Ik denk in ieder geval wel dat ik CMV eerst even afmaak.

Wel is zeker dat mijn planning eraan gaat. Die was: werken tot eind juni (dan heb ik er 4,5 van de 6,5 opzitten), juli vrij en augustus en september weer werken, oktober vrij. Juli, aug. Sept, Okt en Nov. Zijn echter de drukste maanden dus waarschijnlijk moet ik nu alvast wat meer vrij gaan nemen (wat natuurlijk geen probleem is).


Dadelijk ga ik met Pa een ‘what’ beklimmen en ik denk dat ik morgen maar eens een goede mountianbike tocht ga maken.

Gisteren nog een erg goed gesprek gehad met Khun Aed over Boeddhisme. Zij is erg gelovig en weet er veel van. Zij bevestigde hetgeen ik in T6 geschreven heb maar zei vooral dat je het zelf moest voelen. Ga er dus maar een een keer lekker voor zitten en een uurtje mediteren (niet onder water!). Weg van je verlangens een zijn met jezelf. Moet je wel geduld voor hebben en daar licht voor mij nog een klein probleem.
De Soekraan (Sungkraan) groep heeft gecanceld dus dat wordt feesten. Denk dat ik daar maar begin met vrijnemen. Verder zal ik deze maand of de volgende eens naar het zuiden gaan.


8 - 4

Eergisteren de What beklommen. Is een lekkere workout met de voet. Goed uur wandelen stijl omhoog. Gisteren na eindelijk eens een keer fatsoenlijk te hebben uitgeslapen heb ik ontbeten en de mountian bike gepakt. Warm up rondje van 4 km gemaakt en toen aan de trip naar de What begonnen. Das dus een half uur lang in de kleinste versnelling naar boven stampen. Goed voor de hartslag mag ik wel zeggen. Boven wordt je wel beloond met een prachtig uitzicht over Thaton en de vallei waar het in ligt. Naar beneden gaat dus iets sneller.
Het is dus de 7e en Sungkraan begint zoals ik al eerder zei op de 13e. Maar de kinderen kunnen niet wachten en traditie met Subgkraan (ook wel waterfestifal genoemd) is om iedereen nat te maken. Ben dus tijdens mijn tocht al twee keer nat gespetterd en heb dus na mijn tocht maar een goed waterpistool gekocht ter verdediging. Ook nog een petje van 'No Fear’ gekocht (f6,- en E2,68,-), wat bier en een fles Lauw Kauw voor Khun Pot. Die vervolgens maar leeggedronken en in een lekkere slaap beland.

Ben vandaag bezich geweest met de constructie tekeningen van wat teambuilding activiteiten. Hier komt mijn technische achtergrond goed van pas. Goede schaaltekeningen met hoek en lengte maten erbij. Shane was zo tevreden dat ik als ik tijd heb ook de constructie tekeningen van wat verplaatsbare chaletjes mag maken. Maar eerst de opdrachten.

Goede work out gedaan. Lekker gaan zwemmen. Toen nog maar eens even goed voor Sjoerd gaan zitten. Jonge jonge het blijft toch wel erg ongelooflijk.

De rede dat mijn gedachte splijt,
de realiteit is even kwijt.
Waarom ben je nou gegaan,
zonder goede dag te zeggen.
Kon ik je glimlach nog maar een keer in het echt zien,
je stralende ogen, niet van een foto.
Kon ik nog maar een golfje met je surfen,
een biertje drinken of een drop in maken.
‘What happen’? Waarom jij, in welke ster stond geschreven,
dat jij van het aardse bestaan werd verdreven.

Ik denk aan het overgooien van een tennisbal,
3 uur in de nacht. Stromende regen. In Scheveningen.
Niet voor een kwartiertje, niet voor een half uurtje.
Doorweekt maar blijven lachen.
Stoeien in het zand, een levend schuurpapiertje.
Niet eens opkijken naar iemand die alweer aan de dag is begonnen,
wat maakt het uit. Tijd is relatief, plezier realiteit.

Wat zal ik denken als ik de volgende keer daar alleen loop in de stromende regen?
Zal ik lachen?

Kon ik je kracht nog maar een keer voelen,
mezelf nog maar een keer opladen met dat positieve.
Ik ben het heus niet kwijt,
ik zal het nooit vergeten maar die ene keer doet leven.


Latee Sawat. (goede nacht)


10 - 4

Gisteren was Mathew jarig. Na het werk (counseler rapport en teambuilding manual) heb ik mezelf eerst weer de berg opgestoeid met een mountianbike. Mensen kijken hier wel raar als je daar omhoog fiets, is ook wel erg stijl zeg maar. Daarna hadden Shane en Khun Aed een barbecue geregeld en bier.... dus er moest maar weer gedronken worden.
Om 23:00 belde Charlotte die terug is uit Nepal. Over enthousiast, moet een geweldig land zijn met prachtige natuur en erg vriendelijke mensen. Ik denk dat ik ook maar een die kant op ga. Charlotte het gaat je goed! Een waakvlam brand altijd. Ik ben blij dat we het weer maals met elkaar eens zijn.
Daarna nog maar wat gedronken (wat discussies gehad met twee Amerikaanse vrouwen die het allemaal weer heel goed wisten te vertellen hoe de wereld in elkaar zit, en er vervolgens geen flikker mee doen) en toen naar bed. Was alweer om 5 uur wakker en had vandaag dus een suffe dag. Wel weer naar mijn counseler geweest. Op zowel de heen als de terugweg werd ik goed natgespetterd door de jeugd die niet kan wachten tot Sungkraan. Gelukkig is het warm weer en droogd de kleding dus snel.
Ik zie hem nu 4 weken niet dus we hadden veel te bespreken. Maar alles gaat volgens plan. Verder weinig spannends, geen krokedillen of slangen gezien. Wordt weer eens tijd voor avontuur, maar eerst maar het teambuilding park. Ben druk bezig met een calculatie voor de hoeveelheid bamboe.

Ziet er naar uit dat ik begin mei naar Laos ga.

13 -4

Eindelijk mijn eerste hoosbuien en harde windvlagen hier meegemaakt. Echt gaaf. Lekker warm weer, keiharde regen. Wel jammer dat ik daardoor de eerste feestdag mis of eigenlijk is hij dus gewoon in het water gevallen. Ik zeg iedereen wordt toch nat met Sungkraan maar de Thaise mensen denken daar anders over.
Het is wel erg goed voor de rivier die echt veel te laag stond. Nu kun je er in ieder geval weer fatsoenlijk in zwemmen.
Ik heb de laatste dagen goede workouts met Mathew gedaan. Klimmen, Zwemmen, Mauntianbiken etc. Vandaag vooral bezig geweest met een uitgebreide zwemvesten test en de resultaten op sheet gezet.

17-4
Ppppf eindelijk tijd euhhm..

14-4
Goede mountianbike trip gedaan. Mijn derde wilde slang gezien (erg dun en erg snel weg) verder geen party animals om me heen dus maar met Mathew wat gedronken.

15-4
Na dus weer een in het water gevallen Sungkraan!!!!
Vanmorgen om 6:45 opgestaan. Met Khun Demi naar de What gegaan en 2 boeddhistische gebeden meegemaakt. Een hoop eten weggelegd etc. De vader van Demi is vrijdag overleden dus wat extra wierrook gebrand. Erg indrukwekkend. Je neemt een emmer zand mee (omdat jij de rest van het jaar zand van hen meeneemt ofzo). Legd op verschillende plaatsen eten voor de monniken. Bid en wast het boeddha beeldje van jouw geboorte dag. Zit en luisterd naar gebeden. En da valt nie mee op een harde vloer als je geen kleermakerszit kan.
Bij het tweede gebed was iedereen verbonden met elkaar, en een boeddha beeld doormiddel van een touwtje dat bovenin naar veel meer touwtjes ging. Dit alles duurde tot 11:30.
Erg warm vandaag maar het uitzicht is na de regen eindelijk erg goed dus....

Na de middag kwam Khun Mint me met haar tante me ophalen. Ze verblijft tot dinsdag 17-4 in Fang en nodigde me uit om bij haar thuis langs te komen. En omdat er verder toch nie veel te doen is ...... doe ik dat graag. Ik zou voorgesteld worden aan haar ouders.....
Kennis gemaakt met haar Oma, en haar broertje (3 jaar en een apie). Kreeg van oma na wat gebeden te hebben twee witte koorden om mijn polsen voor goed geluk in het komende jaar. Later kwamen er nog veel meer mensen die wilden dat zij dat bij hen deed. Verder wat Jasmijn kettingen gemaakt.
Krijg te horen dat de ouders al erg Mauw (dronken) zijn en dat ze aan het rusten zijn. Goede wandeling gemaakt en een leuk gesprek gehad (eindelijk iemand waar ik fatsoenlijk mee kan praten al is Engels wel lastig voor haar, maakt niet uit ik heb de tijd). Eind van de middag naar haar tweede huis. Kom ik haar moeder tegen, goed bezopen hihi erg gelachen.
Tante rijdt terug naar het resort, ik tracteer op eten en kom er achter dat haar tante eigenlijk meer haar moeder is. Goed we spreken met Khun Oi morgen om 10 uur af voor wat meer feest want vanavond gaat het blijkbaar weer niet los. Niemand wil mee naar het strand. Ik ben het zat. Pak mijn geweer in en vertrek. Wordt na 200 meter al compleet natgegooid bij mijn lokale Lauw Kauw (ofzo) leverancier. Blijf daar dan ook maar even plakken. Drink wat bier en whisky (fout) en ga verder naar het strand. Loop een rondje, iedereen kijkt me aan alsof ze nog nooit een farang alleen hebben zien lopen. Ben denk ik ook de enige farang op het strand. Kom nog wat staf tegen. Loop terug blijf weer plakken op mijn ‘honk’. Meer staf die me mee wil nemen naar huis. Huis is bamboe kot maar da maak allemaal al lang niet meer uit. Ligt op de heuvel naast Thaton en je hebt een mooi uitzicht. Mijn lift is te bezopen en ik doe maar net alof ik da nie ben. Ik rijdt dus. Naar het resort, eet wat met Khun Demi ga naar bed, ga naar toilet ga naar bed coma.

16-4
9:00 eruit. Ben alweer veel te lang wakker. Eten en dan.....een slang. 25 cm nog geen halve cm dik die een kikker heeft gevangen van 5 bij 5 cm. Das pas grappig. Probeerd de kikker naar binnen te werken. Ik foto maken en geobserdeerd kijken. Na een halfuur heeft hij het halve hoofdje binnen en moet het ergste nog komen. Na 45 min ga ik even weg, kom terug slang weg (de held met de te grote maag heeft opgegeven) maar de kikker zit er nog. Ik loop ernaartoe, denk dat ie dood is, mooi niet dus dat ding heeft wat bloed op de rug maar springt vlot met halve meters weg.
11:00 (damens) naar het strand waar we op de rivier eten en drinken. Dit is dus op een persoonlijk bamboe platform van 1.50 meter bij 1.50 meter en een parasol, 25 cm boven het water. Je krijgt wel natte poten om er te komen maar het is zeker een leuke ervaring. Vandaag is het 45 graden in de zon en ietje minder in de schaduw, en hoeveel actie ik ook wil er is geen mogelijkheid. Eten dus tot 13:00. Dan terug naar het resort, Shining kijken op mijn kamer. Ikke val in slaap (ken de film al en Thaise nachynchronisatie boeid niet echt (komt trouwens ook niet vaak voor, meestal ondertiteling). Oi moet werken en ik ga met Mint maar weer naar het strand. Drinken we wat bier, hebben wederom een goed gesprek (wauw das twee in twee dagen en das zeg maar bijna meer dan in 2 maanden).
S’avonds denk ik haar in thaton af te zetten met de motor. Weer communicatie stoornis (alles verloop altijd anders dan ik denk met haar maar het komt allemaal altijd goed). Ik moet dus naar Fang en nog ietje verder in mijn T-shirt en korte broek. Het is donker en redelijk gevaarlijk omdat iedereen dronken is met Sungkraan (in 3 dagen meer dan 300 dodelijke ongelukken en 14.000 gewonden). Dit blijk wel weer als we net na Fang een kompleet vermorselde motor zien midden op de weg met een auto ervoor. Ik had gelukkig niet veel gedronken en Mint bleef me gelukkig herinneren om langzaam te rijden (k’eb toch wel de neiging om steeds harder te rijden op een lange rechte weg, maar hier komen ze echt van alle kanten). 21:30 in haar tweede huis. Moeder nuchter (goede dag) vader afwezig en dronken. Moeder vindt het onverantwoord dat ik alleen terug rijdt en zo slaap ik dus weer eens in een echt Thais huisje, op de grond dus. Met een kekko (grote hagedis die heel hard Kekko roept in het midden van de nacht) naast me. Iedereen slaap in twee dichte kamers en de ‘logeer kamer’ is gewoon helemaal open voor muggen, vliegen, spinnen etc. Maar toch wel goed geslapen.
06:00 op, ontbijten kletsen en terug naar het werk.

Mart, Charlotte en familie ik bid voor Oma.

Voor de druktemakers in Nederland. Vriendschap kan liefde overstijgen, geen zorgen een hechte band zal altijd bestaan. We leven maar 1 keer (meer is nog niet bewezen en zeker een tweede keer met hetzelfde bewustzijn niet) dus er moet niet teveel energie in twijfel of drukte makerij gaan zitten en meer in leven om te leven naar wat jij denkt dat goed is. Ga achter je doel aan!
Twijfel niet te lang, voel niet teveel schuld als je samen tot dezelfde conclusie komt. Eerlijk zijn en oprecht naar anderen is belangrijk (heeeeeeel erg) maar eerlijk en oprecht zijn tegenover jezelf minimaal net zoveel (als je dat niet doet zal de tijd alleen maar meer leed veroorzaken). En wat voor je omgeving soms de foute keuze lijkt te zijn hoeft dat voor jou helemaal niet te zijn.
Steun uit Thailand voor een ieder die achter zijn eigen geluk aangaat (op een niet ego?stisch manier), je kan het alleen maar vinden door twijfel in keuzes te veranderen en passiviteit in daadkracht.
Voor iedereen Chok dee (veel geluk).




19-04

18-4
S’ochtens gewerkt aan de materialen die ik ga gebruiken voor het teambuilding park. Er wordt een dezer dagen 640 meter bamboo besteld en dan ga ik los met mijn parkie. K’eb met een ingenieur naar de klimmuur gekeken en mijn iedeen verteld en hij denk dat het allemaal mogelijk is.

Meer tragedie tegen de in de middag. Kreeg een mailtje van Charlotte dat de moeder van haar vader is overleden. Dat is dus de tweede oma in 2 maanden. De relatie tussen mij en Charlotte is heel erg veranderd, dat neemt natuurlijk niet weg dat de relatie met haar familie veranderd. Ik ben na 7 jaar erg gehecht geraakt aan de familie en dat gaat natuurlijk niet weg. Ik heb zelf mijn grootouders op jonge leeftijd verloren en heb dan ook erg genoten van de tijd die ik door heb gebracht met haar grootouders (moet wel eerlijk toegeven dat ik niet altijd even enthousiast die kant op ging maar dat heeft meer met de behoefte aan actie te maken denk ik. Altijd dat ik er was heb ik echt wel een goede tijd gehad) . Deze vrouw heeft veel meegemaakt in haar leven. De oorlog zal zijn sporen wel in iedereen die het heeft meegemaakt nalaten. Maar ik moet zeggen dat ik erg veel bewondering voor haar had omdat je altijd welkom was. Ze was lief en bijzonder sociaal. Gelukkig heeft ze een zeer acceptabele leeftijd bereikt (vergeef me dat ik niet het precieze aantal jaren weet). Ik heb weer maals mogen bidden en wierrook mogen branden in de What voor een overleden persoon. Mijn steun verzonden naar alle familie vrienden, echtgenoot en natuurlijk oma zelf. Ik twijfel er niet aan dat ze op een mooie plaats is. Voor iedereen van de familie Buuron sterkte en ik hou van jullie.
Ik hoop dat het de rest van de tijd wat rustiger gaat. Nu ik weg ben uit Nederland lijkt alles daar veeeeel sneller te gaan. Laat de goede tijden voor iedereen komen! Please!

S’middags dan eindelijk wat actie. Mocht met 3 personen een kano tocht maken over de rivier die echt nog niet diep is en echt nog niet snel stroomt. Maar de natuur blijft mooi. 43 graden in de zon dus ook nie echt koud. Vertrokken met de beschrijving (ik had dit stuk nog nooit gekanood (grappig woord) ) dat ik eerst een What boven op een berg zou zien waarvan de trappen aan de rivier begonnen met twee draakkoppen. Binnen 1 km zou er dan een echt typisch Thais huis zijn (zo eentje met veel slingel de slangels) met een rood dak. Aan de voorkant een mooi strandje om aan te meren en ernaast twee grote motoren om water het land in te pompen. We vetrekken. Ik druk mijn stopwach in (het zou 1-1.5 uur duren). De rivier is dus traag, we doen alles relax. Pa met 7-jarige dochter in een kano ik met moeders in de andere. Pa loopt regelmatig vast op zandbanken net onder de oppervlakte en na 6 keer uitleggen hoe je aan de wateroppervlakte kan zien hoe je moet varen kreeg ook hij het goed onder de knie. Aardige mensen uit Engeland en woonachtig in Bangkok. Na 45 minuten kom ik lang de trappen met de draken...?? Zo snel varen we echt niet.....Bedoelt hij deze.....
Na 50 muniten hoor ik een grote motor achter me.Mmmmmmh ‘euhmmmm I think we have to be there’ (erg proffesioneel komt dat over). Terugvaren heeft geen zin ivm mankracht (en meer met vrouw en kinderkracht). We meren dus 500 meter verderop aan. Boven is akker, ik zoek een weg door dicht riet met struiken die snijden (auw). Die is er niet. Ze volgen me nog. Ik zeg blijf maar even wachten. Na een kleine en niet gevaarloze survival kom ik op de volgende akker. Zie een pad, loop terug en we gaan richting de pompen. Weg loopt weer behoorlijk dood. Ik wil de gasten niet in gevaar brengen en vraag ze op het akker te wachten terwijl ik in de rivier terugloop. De rivier is dus laag, de lokale bevolking loopt erin tot kniehoogte. Niet waar ik ben natuurlijk. Ik heb schouderhoogte getroffen en er licht een hoop bamboe aan de kant. Goed voor slangen en ratten (die ratten heb ik dan ook gezien). Na 15 muniten klauteren ploeter etc. Kom ik bij de motoren. Geen mooi strandje? Ik kon het dak van het huis vanwegen de zonstand ook niet zien. Loop ernaar toe. Roestbruin (gvd) dit ga je toch niet menen he. Kijk op mijn horloge en er is ondertussen 1,5 uur verstreken. Wil net teruglopen om te zeggen dat we misschien toch ietje verder moeten zijn als de truck van het resort arriveerd (Pppppf). De weg die dicht tot de kano’s kwam kon khun Noi (drinkmaat) makkelijk vinden en na wat gesjouw en gestoei was alles ingeladen. De klanten vonden het ‘avontuur’ gelukkig prachtig en ik werd dan ook voor een bieri gevraagd. Khun Noi vondt ook dat we s’avonds nog maar eens wat moesten gaan drinken. Dat was dus weer op zo’n rivier plateautje zitten. Ik mezelf redelijk ingehouden en we hebben een gezellig avond gehad.

Voor ik naar bed ging nog wierrook gebrand.

Vanmorgen redelijk wat mailtjes. Dat gebeurd wel vaker als ik net een Tserie heb verzonden. Bedankt voor de leuke reacties, vragen en kritiek is ook welkom. De vraag of ik wat vaker met de voorwaarde dat ze dan kleiner zijn kan sturen.....wie denk daar ook zo over???
Kreeg ook ee mailtje van een leraar van school (Theo van Maldegem), hij had me bij het overlijden van Sjoerd ook al gemaild. Bijzonder aardig!! Maar wat me vooral aangreep was een gedicht wat hij erbij stuurde. Als ik het goed begrepen heb hangt het sinds het overlijden van Sjoerd in de leraren kamer. Ik vindt het een heel erg mooi en terrecht gedicht voor de situatie. Voor de families van alle overleden mensen de laatste tijd maar ook voor iedereen die naar betere tijden leefd. Ik wil het dan ook graag met iedereen delen. Het is van Paul van Ostayer (ofzo) uit Belgie:

Stil trilt het onbekende
Sterren wachten mij
Dat ik reize

Stjoew. Zoals velen van jullie weten schrijf ik ook veel gedichten. Daar val ik jullie misschien over een paar jaar wel lastig mee. Ik heb me nooit echt ge?nteresseerd voor gedichten van anderen maar deze zet me wel aan het denken zeg maar.
De dag doorgebracht met meer materiaal uitzoeken, mailen, counselling report en verder niet zoveel. Zal blij zijn als we de bouwfase ingaan en als er weer wat groepen komen want mijn compu werk is bijna klaar. Ik heb met Shane nog wel besproken wat er gedaan moet worden en er komen minimaal nog 2 explorers aan!! Jipeeee.

Morgen ga ik maar weer naar Chaing Mai, doe in de weekeinden weinig anders dan een workout en relaxen hier en vind dat ik echt wat meer cultuur moet zien dus.....

Er gaan veel emoties rond in een snel tempo. Ik wens iedereen veel sterkte. Ik wil veel diepzinnige dingen zeggen maar dat zal toch wel niet echt overkomen na zo’n gedicht dus.....later.

23 - 04

Zaterdag naar Chaing Mai vertrokke. Weer 4 uur bussen maar als je zorgt dat je voldoende slaap hebt dan is dat best te doen.
Even een iets minder smakelijk verhaaltje:
Ik zit al een week aan de dunne. Niet dat ik er veel last van had, 2 keer op een dag een lading, maar voor Chaing Mai (en de bus) dacht ik laat ik tegen mijn principes in maar eens wat medicijnen nemen. Ik had wat meegekregen uit Ned. (Ingrid bedankt). Op de verpakking staat 2 pilletjes en bij aanhouding na 2 uur nog een keer. Ik dus twee pilletjes genomen, nou ik kan je vertellen die helpen. De rest van de zaterdag, zondag en maandag (tot de avond) niet naar de wc geweest voor een grote boodschap.
In Chaing mai wat kleren op de Night Bazaar gekocht. Das dus een Camel broek (dikke stof en afritsbare pijpen en heel veel zakken), een No Fear broek (dunne stof, afritsbare pijpen), een rip Curl en een quikzilver t-shirt voor nog geen 60,-. Nog even naar Kano peddels gezocht maar niet gevonden. S’avonds met Khun Mint en een vriendin gegeten.
Zondag naar Wat Doi Suthep gereden. Das een tempel bovenop een 1700 meter hoge berg aan de rand van een natuurpark. Lekker op de motor (18 km) de berg op slingeren. De tempel is een van de oudste en voornaamste in Thailand. Heel erg mooi!!! Kan al die gouden Boeddha’s, schilderwek etc toch niet beschrijven. De attentie de de Thai hieraan geeft is minimaal net zo indrukwekken. Ik weet al een beetje hoe het allemaal moet en heb dan ook weer heel veel gebeden en wierrook verbrand voor alle mensen die het op dit moment zwaar hebben.
S’middags naar een meer gereden, lekker gezwommen, Mint proberen leren te zwemmen (echt heeeeeel veel Thai kunnen niet zwemmen). Lekker eten onder een parasol met Mint en Fohn. S’avonds nog wat spelletjes gedaan met de staf van mijn guesthouse (waar ze me ondertussen wel kennen en waar ik een hoop lol heb). Maandag terug nadat ik mijn eerste Thaise kus heb ontvangen. Das dan ook gelijk wel weer heel vreemd, had niet gedacht dat ik na een 7-jarige relatie zo snel weer zou zoenen. Nou betekent het voor mij ook niet zo heel veel maar ik zit hier met een andere cultuur opgescheept dus we moeten voorzichtig zijn. Moet zeggen dat ik wel veel aan haar denk maar aan de andere kant kan ik ook wel wat liefde gebruiken op dit moment en dat is natuurlijk gevaarlijk. We zien wel, zolang alles goed voelt is er geen probleem.
S’avonds een ‘staf ritueel’ meegemaakt voor goed geluk in het nieuwe jaar. Iedereen giet een beetje water met bloemen over de handen van Shane en Khun Aed. Zo’n ritueel eindigt dan ook wel weer in een drink en dans partij dus dat was weer dronken.

Vandaag aan een concept van een nieuw resort gewerkt (ontwerptekening gemaakt). 30 Thaise chaletjes met een grote laguna er tussen in. Morgen ga ik een nog grotere maken. Het zijn natuurlijk maar ontwerpen maar ik zal wel vereerd zijn als er iets van in het echt wordt gebouwd.
Mart en Ingrid bedankt voor het belletje!!!!!!


29-04

Vrijdag na het werk eindelijk weer eens gevoetbald. Met schoenen aan op beton. 3 keer gescoord.. Het werk bestaat momenteel voornamelijk uit het maken van ontwerptekeningen voor resorts die we op willen gaan zetten. Verder werken er 5 personen aan de bewerking van de bamboo. Die moet op lengte worden gemaakt. De assistent manager licht ze in over hoe en wat en zijn informatie komt weer van mij. Ik had een mooie tabel gemaakt met hoeveel we nodig hadden van welke lengtes dus das niet zo moeilijk.

Zaterdagochtend wordt ik om 6 uur wakker. Ik heb tranen in mijn ogen. Even weet ik niet zeker wat en of ik wel gedroomd heb en dan komt het allemaal terug.
‘ Sjoerd staat voor me, brede glimlach. Ik denk in Nederland. Hij zegt me dat het allemaal maar een grapje is. Ik huil, ik huil omdat hij mij heeft gekwetst maar ik huil ook omdat ik hem weer zie. Hij kijkt me aan en zegt: ‘sorry, Rein dit was niet de bedoeling’. Wel 100 keer. Er zijn meer vrienden maar niemand ziet ons. Iedereen lacht. Ik wil Sjoerd aanraken, mijn arm op zijn schouder leggen en hem vertellen dat ik blij ben dat ik hem weer zie maar ik wordt wakker...’
Ben blij dat ik hem nog even ‘levensecht’ heb mogen zien. De droom was meer dan werkelijk en de boodschap erg duidelijk. Het vreemde is dat ik dit nog nooit heb gehad, er zijn ook nooit zulke dierbare mensen in mijn omgeving overleden. Nog vreemder was dat ik deze week een bijna eens gelijke ervaring door Mart Buuron door gemaild kreeg. Ik weet nogsteeds niet wat ik er van moet denken. Het kan zo een gewone droom zijn geweest maar het voelde anders. De cosmos was aan het werken.........
S’ochtens vertrokken naar Mae Sa voor een verkenning van wat terrein. Ik GPS mee, handleiding lezen en leuk spelen met dit erg leuke apperaatje. Ding heeft buitengewoon veel mogelijkheden. Komen aan op een prachtig resort in een hele mooie vallei. Je kent dat wel, mooi bomen en een riviertje wat lieflijk langs de rotsen slingert. We praten wat over de mogelijkheden van een teambuilding park hier. Eten wat. Bezichtigen het land waar het dan zou moeten komen en rijden met een oude Jeep land Rover de berg op. Ik ben niet kappot van het terrein aan deze kant maar de anderekant schijnt veel mooier te zijn en we spreken dan ook af om volgende week een 2 a 3 daagse verkenning te houden waarbij ik de lengtes en hoogteverschilen met de GPS noteer. Zo kunnen we weer wat hiking, mountian biking en ander programma’s ontwikkelen (jipee). Op de top (1400 m) begint het te regenen. De weg terug is dus glibberen en glijden waarbij ik de afgrond meer dan eens erg dichtbij zag komen en er zelfs gevaar was voor omkieperen. Goed na wat slippen en half verbrande koppelingsplaten zijn we weer terug. We zijn erg dicht bij Chaing Mai en ik laat me dan ook hier afzetten om tot maandag te blijven. De opdracht die ik meeneem is het vinden van een gedetialeerde kaart van Mea Sa en die heb ik dan ook binnen een uurtje of twee te pakken.
In het geusthouse kennen ze me ondertussen en ik lach veel met deze vriendelijke mensen.
Zondag koop ik nieuwe schoenen voor mijn toch volgende week. Ook koop ik weer een zonnebril (okley) want die raak ik met een gemiddelde van 3 weken kwijt of ik breek ze. S’middag trakteer ik me zelf op de bios en zie de wel aangrijpende ‘Harts War’ . Deze film gaat over de 2e wereld oorlog en hoe het leven in een Duits gevangenkamp met Amerikanen ging. Duitsers worden weer erg zwart gemaakt en de Amerikanen zijn weer helden (al was de film wel beter dan dat ik het zo vertel). Na de film voelde ik me raar. Iedereen die mij hier ziet denkt in de eerste plaats dat ik een Duitser ben, en daar komt nog bij dat gekleurde mensen niet zo netjes werden afgeschilderd door de Duitsers. Voelde me voor een paar seconde schuldig en besef nu hoe moeilijk de Duitse jeugd het nogsteeds kan hebben met het verleden van hun vaderland.
S’avond naar de Night Bazaar. Hetgeen me opvalt in Chaing Mai is dat alle toeristen en andere Farang (en dat zijn er nogal wat) elkaar niet aankijken. De Thaise mensen lachen en zeggen of proberen te zeggen ‘alloo’ of sawadee krap maar iedere buitenlander lijkt dit gebeuren alleen voor zichzelf te willen bewaren. Zichzelf aan te willen praten dat hetgeen wat hij doet speciaal is, hij wil geen andere buitenlanders zien wat dat maakt hem meer toerist ofzo. Nou ja, ik zeg gewoon goedendag tegen iedereen.
S’avond bowlen met Mint en nog bij een vriendin langs. Daarna lekker slapen.........
K’eb nu dus een Thaise vriendin. Das weer eventjes wat anders. Ik ga het eerst maar eens even aankijken allemaal en zal er later wat meer over schrijven.

Vanaag neem ik inplaats van de bus een minivan terug. Dan betaal je wel 2 piekies (das van die ouwe gulden weet je wel) meer maar zit je ook weer beter en het is sneller want er moet ook gewerkt worden. Die chaffeurs hier das een verhaal apart, die toeteren zich een weg langs alle auto’s. Je moet je dan een bochterige 2 baansweg voorstellen waarbij je niet meer dan 150 meter vooruit kan kijken. Je gaat gewoon inhalen en als er een tegenligger komt dan toeter je degene naast je opzij zodat je op het moment suprime met zijn drieen naast elkaar rijdt.


Rrrrrrrriiraaaroe ben best wel moe maar.......

‘Hydraulisch herhalende gedachten,
ik zal nooit splijten.’

Filosofie van de dag:

Vertrouwen is het belangrijkste deel van het begrip eerlijkheid. Bij geen vertrouwen zal eerlijkheid moeilijk te zijn volhouden, bij geen eerlijkheid zal vertrouwen nooit ontstaan.

Gekwets worden door eerlijkheid is altijd makkelijker te verwerken dan gekwetst worden worden in vertrouwen, simpel weg omdat de waarheden in het leven niet liegen. Ze confronteren je alleen maar met je eigen persoon en je eigen zwaktes. Gekwetst worden in vertrouwen zal altijd wel een spoor nalaten in de beoordeling van die of meerdere personen.

Verder:
Vandaag ben ik gekwetst door eerlijkheid. Ben blij dat het weer maals de eerlijkheid is, kan het ondertussen allemaal goed hebben. Ben blij met eerlijkheid omdat het weer op een nette manier verdwijnt. Omdat het allemaal nogsteeds lekker relativeerbaar is.
Simpel voorbeeld:
Je hebt een parkietje waarom je vrij veel geeft,
je vertroeteld het en wilt het leren praten maar dat lukt niet.
Geen zorgen gewoon lief blijven en blijven proberen.
Dan ga je even weg en het parkietje begint tegen iemand die die net heeft ontmoet een heel verhaal op te hangen dan heb je een probleem.
Als je dan te horen krijgt dat het parkietje heeft gesproken en hij zegt nogsteeds niets tegen jouw dan kwetst dat je vertrouwen en je gaat heel erg aan jouw methode van werken twijfelen.
Als het parkietje echter eerlijk tegen jouw verteld dat hij gewoon veel meer geniet om met de andere persoon te praten dan kun je daarmee aan de slag. Het is wel kwetsend maar het is de waarheid en dus kun je het parkietje vrij laten en laten praten met de personen die hij wilt.

Snappie?




2-5

Eergisteren verder gegaan met het ontwerpen van Thaise huisjes. Is echt grappig, maak een hele inrichting. De huizen zijn bedoeld voor de Thaise markt en die van de rest van de wereld, en voor de nieuwe resorts.
S’avonds me lekker uitgeleefd op het voetbalveld. Daarna een hele preek van Khun Chin aangehoord over de Thaise cultuur wat betreft overspel etc.
Achter deze lieve en glimlachende mensen verbergt zich een hele andere cultuur. Mannen hebben soms meerdere vrouwen (en terrecht) terwijl een vrouw erg monogaam moet blijven. In traditie zelfs zo erg dat ze zelfs geen man als gewone vriend mag hebben (familie uitgezonderd). Als zij dan toch zichzelf niet kan bedwingen en te dom is om er eerst een fatsoenlijke einde aan te maken (en zelfs dan is het nog maar de vraag) en hij komt erachter.....
Hou je hart maar vast, moord in zo’n situatie is al meer dan eens voorgekomen. De mensen leven meer met de dag en gekwets worden (in welke vorm dan ook) doet voor deze mensen echt pijn zeg maar.
Waarom ik deze preek kreeg? Kreeg via via te horen dat Mint tot vlak voor mij (en vanavond weet ik in hoeverre dat waar is of dat ze niet tijdens..) een vriend had waar ze nogsteeds contact mee heeft. (Maakt mij allemaal niet uit maar na dat cultuur verhaal ga je er toch even iets anders over nadenken. Ach, het is goed voor de soap zullen we maar zeggen. Beetje spanning kan geen kwaat (dit wordt uiteraard vervolgd). Niet dat het bij mij zeker is of ik wel een relatie wil maar ik ga hierdoor echt niet stoppen ofzo. Bovendien vertelde Khun Chin er ook nog liefelijk bij dat ze hier het liefst van achteren aanvallen en dus zal ik er in zo’n geval toch wel weinig van merken.
Geen zorgen ik weet vanavond meer en anders is kans dat er iets gebeurd toch al niet zo groot (denk ik). Al hoewel ik er wel achter kom dat positief denken (en dat doe ik heel erg) niet altijd de beste levenshouding in dit land is. Hoewel het me tot nu toe nog geen problemen heeft bezord.
Voor de mensen die het allemaal niet meer snappen m.b.t. mijn relaties. Even kort:
Voor mijn vertrek naar Thailand ging het al niet zo jofel tussen mij en Charlotte. We waren meer vrienden dan dat we een relatie hadden zeg maar. In mijn maanden hier en die van Charlotte in Nederland en Nepal komen wij samen achter dat het geen zin heeft om de relatie voort te zetten en dat we allebei ons eigen pad opnieuw moeten gaan zoeken. Dit ging allemaal op een hele open en zelfs lacherige manier. Wij doen het zo omdat we nog graag vrienden willen blijven.
Het lijkt vreemd na een 7-jarige relatie maar als je beide inziet dat het beter voor elkaar en jezelf is dan moet je het ook doen en niet teveel energie verspillen. We hadden beide lang gevochten voor een behoudt, maar de gezelligheid en vriendschap zetten zich niet om in volledige liefde en die heeft een mens toch nodig. Natuurlijk is er veeeel meer gebeurd maar sommige dingen moeten ook wel prive kunnen blijven toch.

Khon Bo Lei had een kapotte broek voor me gemaakt en ik had haar een fles Sangsom beloofd. Ja Lauw Kauw (ofzo) is uit. Is toch meer goedkope troep dan ik dacht en Sangsom is dan wel een stuk duurder (en Rum ipv Wiskey) maar het smaakt een stuk beter.
Vandaag wilde ze de fles. Khun Pot, Chet, Ken Bo Lei, (Math (ew) even) en Pet. Gaan dus lekker op een raft met een ‘grasdakje’ zitten. Met de Sangsom, Cola, Soda, ijs en een hoop thais voedsel (waaronder gefrituurde torren, mijn eerste insecten die ik eet. De kleintjes eet je helemaal met hoofd, poten en schild, de grote ontdoe je van het meeste en eet alleen het middenstuk. Weet nog niet of ik het nou lekker vindt of niet, in ieder geval niet vies). Lekker drinken.....
De rivier is donker en de bergen erachter onzichtbaar. Geen maan, het is bewolkt en in de verte hoor ik al donder. De stroom in Thaton valt voor de zoveelste keer uit (altijd als het onweerd) en wij hebben 1 kaarsje. Wind steekt op en het begint te regenen. Ik zit lekker op de vloer van de raft het donkere in te staren. Bliksem verlicht de rivier en de bergen erachter. Het begint te hozen. Prachtig! Weerlichten over en weer en elke keer is het uitzicht dan weer anders, de bomen een verschillende kleur groen, het water in een andere positie. Vooral de beboste berg contouren bij de bliksem en het donkere daar omheen doen me denken aan verschillende oorlogsfilms in Vietnam. De temperatuur is zo’n 25 graden.
Na een halfuurtje is alles weer over.
Om twaalf uur begint iedereen Happy Birthday voor me te zingen (Thanks) en zo waggel ik niet bepaald somber maar met leuke mensen op een unieke plaats mijn 24e verjaardag binnen.
S’ochtens om 6:30 mijn wekker gezet. Khun Demi had gevraagd of ik met haar naar de What wilde en dat wilde ik wel maar.......Mmmmh nog even 5 minuutjes, werd dus een uur. Sorry Demi. Ik werken. Vraagt Khun Chin of ik wel naar de What ben geweest...mmmmmh nee dus. Kom erachter dat dat moet als je jarig bent (en dat Demi het dus voor mij deed), oeps nog meer sorry. Maar als je nou een box met levensmiddelen koopt en die aan de Monniken geeft dan geven ze je het gebed ook. Dit voor goed geluk het komende jaar. Zij alles in Thais op papier gezet, ik alles kopen en kijken of Demi thuis was. Ja, wij dus naar de What, ik geef de levensmiddelen, een envelop met 25 Baht (voor mijn 25e levensjaar) en krijg twee goede gebeden te horen terwijl ik aan allemaal andere dingen denk. Dank u vriendelijk. De vragen die noodzakelijk waren voor dit gebeuren waren mijn geboortedag (maandag) en mijn Chinees sterrebeeld (gaat per jaar en is Paard). Deze combinatie schijn sowieso al een goede te zijn, volgens Khun Ot (broer van Aed) kan ik een vrouw krijgen door haar alleen maar aan te raken. Nou da heb ik nou nog nooit gemerkt, hoewel het voor Thailand misschien wel geld (??).
Overdag veel staff uitgenodigd om s’avonds wat te eten en te drinken. Na het werk met Khun Ot inkopen gedaan. Verteld hij mij in de auto dat een goede vriend van hem in Chaing Mai een Yamaha shopper met een 700cc v-twin blok heeft en dat ik die wel kan kopen. Mmmmh motor verhaal wordt weer aantrekkelijk. Ik ga volgende week maar eens kijken.
Lekker gegeten Khun Ot had voor me gekookt. Van khun chet kreeg ik mijn toetje wat een grote oranje vrucht was waarin hij mooie bloemen had gesneden. Verder was er nog een ‘Pooh’ taart met mijn naam en Happy Birthday erop. Was erg lekker, en zo ook de Sangsom met Cola. En zo kwam het dat ik weer dronken mijn verjaardag uitwaggelde.
De brakheid vandaag viel reuze mee, ik heb goed werk vericht en veel gelachen. Maar ik ben wel moe dus.........ga maar even slapen voordat ik ga bellen.


5-5

Laatste 2 dagen niet zoveel gebeurd wat werk betreft. Wat relatie, ja ze had een vriend en ja het is nu echt over. Ik heb gezegd dat ze voortaan eerlijk moet zijn en dat ik er anders mee kap. Geef haar nog een kans vanwege het cultuurverschil maar heb ook gezegd dat ze het allemaal net voor mij moet doen (ik kan niets beloven) maar voor haarzelf. Oke. Ze zal een goede vrouw zijn.

De motor (die 250 cc is) zou gisteren komen. Kreeg vandaag te horen dat ie deze week komt....we zien wel.

Vanaf het standje had ik al gezien dat er een paadje langs de rivier liep. Vandaag ben ik op verkenning uit gegaan. Ik dacht dat het paadje naar de Wat zou lopen en vertelde iedereen dus dat ik daar naartoe ging. Vertrok met in mijn rugzak 0.5 liter water, en mijn camera. Twijfelde nog over mijn compas en zakmes maar dacht dat de wandeling wel mee zou vallen.
Loop door Thaton en koop onderweg mijn ontbijt (soort banaan cocos oliebollen, 10 voor 10B). Ik heb de helft al op voordat ik het paadje heb bereikt. Het paadje is 30 cm breed en volgd de rivier met een gemiddelde van 2 meter erboven over de eerste 2 km. Je kunt goed zien dat hier vaker mensen lopen. De natuur is jungle, vrij dicht maar het paadje is goed toegangkelijk, mooi uitzicht op de rivier. Na 20 minuten wordt het wat meer klauter werk voordat ik op een landbouw veld kom. Ben ondertussen onderaan de 3e Wat en kom erachter dat dit paadje daar misschien helemaal niet naartoe loopt. Tussen de lychie (ofzo je weet wel die witte vruchten - wat me ineens doet herinneren aan iets dat ik nog even moet vertellen, in Thailand heb je de meest uiteenlopende vruchten. Echt dingen die wij nog nooit gezien hebben. Ik heb van de week wat Mango’s (erg zoete en erg lekker), wat linchies en andere vruchten gekocht voor in mijn koelkast, lekkeerrrrrrrr) bomen door. En dan komt het paadje aan bij een huisje (zo’n hilltribe bamboo huisje). Ik kan niet zien of het paadje daarna doorloopt en de twee honden daar blaffen. Ik vindt het aso om zomaar iemands erf op te stappen en denk dan ook aan terugkeren (ook omdat ik niet weet of ik hier wel mag lopen). Dan bedenk ik me hoe laf ik ben en dat ik hier voor avontuur ben. Kan altijd de stomme farang spelen dus..... De honden blaffen harder ik roep Sawadee kap en krijg Sawadee ka terug. Ik zie niemand maar weet dat ze mij wel zien. Het paadje loppt gelukkig door en een hond volgt me de eerste 10 meter luidt blaffend. Goed tussen de akkers door, en weer de rimboe in. Over riviertje springen. Nu en dan stijl . Dan raak ik het paadje kwijt of het is er niet en na enig zoekwerk vindt ik weer een nieuwe. Kan de Wat en de rivier nog zien maar begin er wel spijt van te krijgen dat ik mijn kompas en zakmes niet heb meegennomen. Ik weet dat hier wat tribe dorpjes in de buurt zijn maar ik weet niet hoe die tegenover toeristen staan, zeker niet als ze alleen zijn. Het paadje is nu smal (20 cm) en loopt door hoog gras. Ik had mijn pijpen al van mijn broek geritst en heb geen zin om ze er weer aan te doen e neem dus het risoko om met blote benen op een slang te trappen. Ik ben alert, niemand zal mij hier vinden als er iets gebeurd, dit paadje wordt zelden bewandeld. Ik zoek een bamboo stok als bescherming en als wandel gereedschap en na wat zoekwerk kom ik een goed tegen. Het paadje verlaat de rivier en ik ga slippend omhoog door een mooi weiland met aan beide kanten jungle die de bergen oplopen. Paadje slaat af naar links en gelukkig kan ik de Wat weer zien. Ben er ondertussen echter al achter en het paadje gaat verder de andere kant op. Het is weer jungle en hier moet echt bijna niemand lopen want ik moet echt over takken tussen takken etc door klauteren. Begin me een beetje een ontdekkingsreiziger te voelen. Ik weet bijna niets van deze omgeving behalve dat ik vanaf de Wat wat hiktribe dorpen had gezien aan deze kant, maar ik weet niets van de verdere geografie en of ik hier wel mag lopen en of dit geen drugroute is..... Waarschijnlijk had ik dit anders beleefd als er iemand was meegegaan. Na 1,5 uur kom ik uit de jungle een riviertje tegen. Spring er over heen. Geen paadje meer. 10 meter verderop is weer wat akker met lychie bomen. Ik wandel er wat tussen door en kijk op een open plekje omhoog. Zie 50 meter boven me een hilltribe dorp. Nu sta ik echt op het punt om terug te gaan, maar het avontuur roept harder. Als ik niet ga zal ik het ook nooit weten. Ik vindt een paadje omhoog, erg stijl en erg glibberig, het heeft de afgelopen dagen aardig wat geregend in de avond uurtjes. Het is nu echter blauw, zo’n 35 graden en ik zweet me kapot. Paadje komt niet uit bij het dorpje maar op een breed pad (1m) waarop als ik het bereik twee vrouwen met manden lopen. Ze zien me en lachen gelijk vriendelijk. “Pai nai?’ Ben ik even blij dat mijn Thais bijne de 80 woordjes heeft bereikt. Ze vragen dus waar ik naartoe ga, en ik antwoord Thaton. Dan vragen ze waar ik vandaan kom en ik leg ze visueel uit dat ik vanuit Thaton om de Wat ben gelopen. We lachen nog wat en ik vraag of deze weg me terugbrengt. Ze bevestigen en ik loop door. Ik heb 2 seconden later al spijt dat ik niet heb gevraagd waar zij naartoe gaan. Dit omdat ik dan bijna zeker weet dat ze me uit hadden genodigd. Maarja....aan de andere kant wil ik ook niet de toerist uithangen dus. Dit Pad loopt tussen de berglanden van de hilltribe mensen door. Kom wat huisjes en vriendelijke mensen tegen. Zie de 2e Wat en na 2 uur ben ik weer op verharde weg richting Thaton. Ik weet zeker dat ik binnenkort dat laaste pad verder de andere kant op ga lopen. De natuur is mooi, de mensen aardig en het avontuur roept. Ik weet nu ook zeker dat ik voor mijn vertrek naar Laos ga en zo mogelijk ook Burma ga doen. Zonder gids!

Whaaaaaaaaaa

RnR

7-5

Zondag (eergisteren) gefeest voor Khun Aeds verjaardag. Was erg leuk en gezellig met Lauw Kauw (ofzo) bowl, dansmuziek en de gehele staff. Ik zat Khun Chin echter wat te grappen en sindsdien heeft ze niet meer met me gesproken. Denk dat de humor wat verschilt en dat ze het serieus heeft genomen. Baal er best wel van maar het is ook weer cultuur zeg maar. Ik hoop dat het na een week weer bijdraaid. Heb in ieder geval mijn excuses aangeboden. Gisteren is de motor gearriveerd en vandaag heb ik besloten hem te kopen. Het is een Yamaha 250cc Chopper die er best stoer uitziet. Niet te groot, lekker handelbaar en hij gaat goed vooruit zeg maar. Onder de 6000 toeren relaxe tussen 6000 en 8000 snel en van 8000 tot 10000 wroemie (al heb ik dat nog maar 1 keer geprobeerd). Ik beloof bij deze rustig te rijden.
Vandaag na wat werk naar Mayanmar geweest om mijn visa te verlengen. Eerst had Mathew een probleem, hij mocht vanwege zijn zimbabiaanse afkomst Myanmar niet in en moest dus in Thailand verlengen met een hoop papierwerk, foto’s en wat vragen. Ik moest Myanmar in om te verlengen. Ging dus alleen en dat was weer een hele andere wereld. Je bent 200 meter van Thailand en de sfeer is anders, de wegen zijn kapot. Veel rotsooi maar nog veel meer goedkope winkels (de thaise menen vinden het hier weer goedkoop en gaan dus hier inkopen doen (en ik denken dat het echt niet meer goedkoper kon). Wat lokaal raar voedsel gegeten op straat wat erg goed smaakte. Toen nog wat rondgekeken en na driekwartier liep ik dit land alweer uit.
Toen brak de pleuris uit met noodweer. Niet een beetje regen, bakken en bakken. Stentjes die door de lucht vliegen door de harde wind, chaos. Ik schuilen bij de immigratie waar de sukkel achter het loket dacht dat mijn visa was verlopen. Ik had een drie maanden visa als ik voor 13 maart arriveerde. Dat had ik gedaan maar die 13 Maart stond onder het kopje ‘geldig tot’.
Bovendien regende het zo hard dat mijn pen het niet meer deed en hij dus alles opnieuw in moest vullen. Hoop stennes, 2 andere mensen erbij. Hoofd zegt ‘ik kan je 1 maand geven’. Das precies waar ik voor kwam. Ik netjes bedanken maar die gast wuifde me weg richting Thailand. Maak dus vrienden hier.

Verder niet veel nieuws. Ik ga donderdag een vakantie op Ko Samet nemen voor een paar dagen dus......nog bruiner. Met Khun Mint die ik hopelijk weer kan vertrouwen. Ben ondertussen weer gewaarschuwd. Erg frustrerend want de ene helft zegt geen probleem. De andere zegt je bent gek. Kan er alleen zelf achterkomen dus.......Pa (gaan). Als ik boze exen tegen kom........als ik op een slang trap.......als de bus een ongeluk krijgt........als de wereld vergaat..........als het heelal inplodeerd............

Nog even over dat kikkerlandje, Jezus Christus. Sinds wanneer leven wij in een derde wereld land met moorden in de politiek. Dat democratie niet echt democratie is oke. Dat er mensen zijn die niet tegen een beetje co-motie kunnen oke. Maar om de eerste de beste persoon die wat leven in de saaie politiek brengt neer te schieten. Hallooooo, voor wie doe je dat?
Nieuws haalde CNN. Ik hoorde het s’ochtens van wat Nederlanders hier. Sjongejonge er komen weer wat veranderingen aan.


5-8
(s’ochtend)

De eerste verandering hier is dat ik niet donderdag vertrek…….



19-05

Das alweer even geleden zeg maar. Een hoop gebeurt in de tussentijd.
Ik geloof dat het laatste dat ik scheef was dat ik niet donderdag weg zou gaan.... en dat klopte. Ik spreek nu voor mezelf over anderhalve week geleden dus zal vast wel een hoop missen..

Vertrokken (op zaterdag de 11e) met een grote rugtas naar Chang Mai. Ik had zoveel rotzooi bij voor 4 dagen Ko Samet (eilandje) en moest rekening houden dat ik daarna door zou gaan naar Mea Sa om wat jungle te verkennen. Kwam om 16:00 aan op ‘Central’ (groot winkelcentrum) waar Missis Mint werkt. Zij moet echter tot 17:30 werken en dus had ik nog wat tijd om rond te kijken. En om de voorpret te laten beginnen kocht ik als cadeautje voor haar een opblaasbare strandbal, zo’n opblaas band met blije kleurtjes en een soort van mini body boardje. Om halfzes gaf ik het haar en ze schoot al bijna in paniek maar beloofde wel het te gaan gebruiken.
Om 19:30 pakten we de bus naar Bankok omdat die naar Rayon al vol was. Busstation is net een vliegveld. Je bagage gaat op de lopende band. Grote wachtruimte. De bus is nog meer net vliegtuig maar dan nog luxer. Beenruimte ook voor de Falang (al is de stoel nog wel een beetje klein), de stoel kan bijna verticaal en heeft 4 verschillende massage mogelijkeden (electronische strillen). Je krijgt een Thaise film waar je geen zak van snap maar wel lachen is omdat het een doorzichtige komedie is en je krijgt chips, melk, cola, een maaltijd, vochtige doekjes, snoepje etc. Ene is dat ze de aircon te hoog zetten maar aar krijgt iedereen gek genoeg dan wel weer een deken voor. Ik was hiervoor geaarschuwd en had expres ook nog lange mauwen meegenomen die ik ook echt wel nodig had. Gek....die Thai slapen met korte kleren in die koude bus en een dekentje en ik ben redelijk ingepakt omdat ik het anders koud heb.... Voor zijn luxe bustoch van 9 uur betaal je dan ongeveer 28 gulden (en iets minder euro) en das dan nogg duur ook (zo bleek op de terugweg) maar dit was de enige mogelijkheid dus.....gaan.
Redelijk geslapen en eens goed met Mint kunnen praten over alle dingen die we te bespreken hadden. Nou dat zat al redelijk snel goed. Die vriend had al 3 maanden een ander, zij wilde toch al stoppen en zag hem toch al niet vaak meer. Hij heeft no hard feelings en zij is blij.

05:30 komen we in Bangkok aan op een enorm buscomplex waar mijn persoonlijk gids me zo naar de bus naar Rayon loods die een half uur later alweer vertrekt. Dis dan wel weer een lokale bus zonder luxe maar met aircon en een drankje waarvoor je voor de 3 uur durende trip 5 NEDERLANDSE piekies betaald. Van Rayon naarr Ban Phe is 25 kilometer en voor de taxi betaal je dan 12 gulden.

In Ban Phe een Bungalow en een boot boeken. Bungalow koste 45 gulden per nacht en de boot 12 gulden heen en terug voor 2 (en nu ga ik stoppen met prijzen want da boeit eigenlijk toch nie echt. Ik bedoel.......het is goedkoop maar vergis je niet goedkope landen worden duur omdat het zo goedkoop is).

Mint had nog nooit op een boot gezeten. Heb ik weer. Voor ons niet te begrijpen maar wat zou zo’n voruw uit het noorden nou op een boot moeten? Dat was met het instappen nog wel lachen maar aangezien er een stevige deining stond en de boot van hout was en minimaal 40 jaar was verging die lach bij haar al snel en veranderde in een geconsenteerd ernstige blik. Ik natuurlijk wel feesten....eindelijk weer eens zee onder me en met golven (deining)....

En zoooooo waren wij om 09:30 op Ko Samet. En om 10:00 in ons Bungalowtje met achter ons jungle en voor ons palmbomen en wit strand.

Onbeschrijflijk lekker gevoel.
Geluid van de zee, geluid van de wind..
Blauw water, witte stranden.
Eilandjes als uitzicht. Palmbomen, rotsen jungle.

Ik vraag me soms weleens af of plaats gelukkiger maakt dan geld. Was daar eigenlijk al van overtuigd maar het wordt iedere keer weer bewezen. Als je op een plaats bent die je aanspreek, waar je je eigen individu in kwijt kan, die je aan niets andersmeer doet denken ondanks de minimale luxe dan kun je beter daar zitten dan op een plaats waar je al die elementen niet hebt maar wel een hoop geld. Feit is dat je geld moet hebben om er te komen en te leven. Maar als je naar de locals hier kijt, dan verkoop je gewoon fruit aan toeristen voor een halve dag, leef je in een ‘krotje’, maar kun je wel elke dag genieten van alle anddere elementen. Je zou ook gewoon je eigen eten kunnen verbouwen natuurlijk.. Enige wat ik in zo’n geval zou missen (en hier komt het element tijd om de hoek kijken (hoelang??)) is mijn vrienden en daarom........ wie wil er met mij een communitie (als we iets ouder zijn) beginnen op een mooie plek. (met surf mogelijkheden).
Jammer dat er een grote voorstander van zoiets vrij recent heeft moeten passen voor een communitie met ons......

Hier is het grootste strand zo’n 500 meter (het eerste, en het commercieelste) dan ga je tussen de rotsen en bomen naar het volgende strandje dat 200 meter is. Weer rotsen etc. ‘Ons’ strandje wat 80 meter en ik heb er nooit meer dat 10 personen op zien liggen.. Dit was het 4e strandje. En zo waren er nog meer nog verlatener en nog kleine mooie strandjes.

Ik verkeer gelijk een een relax stemming. Eindelijk vacantie....raar want heel Thailand voelt aan als vacantie al heb ik natuurlijk wel veel werk verzet. Het zijn meer zorgen die ik van me af zet en de dagen die hierop volgen zijn kort te beschrijven.

Uitslapen, mooie strand en jungle wandelingen, lekker lekker lekker eten, cocosnoot, drinken, lekker kletsen en zwemmen (wat voor Mint weer een hele belevenis was maar we boeken progressie. Jammer voor haar was dat er best wel golven stonden. Dit eiland heeft wind en kite surf mogelijkheden (Suzette) en ik had de eerste dag kans gehad (al was het maar 4bft max.). Echter geen golven verder op het water dus,.... Misschien op goede dagen ook golfsurf optie, de 1 meters braken erg mooi!!!
Redelijk wat regen en bewolking gehad al vond ik dat niet zo erg omdat als de zon scheen ik het ook wel erg warm had. De regen viel vooral s’morgens en we hebben er nooit iets voor hoeven laten.
Niet een probleem met Mint gehad, erg veel gelachen. Mooie, leuke meid. Alleen blijft communiceren nog wel een vak. Niet alleen taal maar ook cultuur zeg maar. Maar als we zo doorgaan Pas des problemes (ofzo). Grappig is dat je erg snel een eigen taaltje ontwikkeld.
Jemmere is dat ze zich hier wel snel aan je binden, maar ik houdt mijn ogen gewoon open. Ik heb nog geen zien in een relatie die als getrouwd aanvoelt en daar ben ik ook eerlijk in. Heb net een lange achter de rug dus......we houden het wel een beetje open.

Woensdag om 12:00 de boot terug en daarna een bijna identieke reis terug naar Chang Mai waar we om 4:30 aankomen.
Behalve:
18:00 Bangkok bus terminal.

Stilte,
even alles stil.
Midden in het drukke Bangkok, alles stopt.
Iedereen staat stil. Alles in bijna bewegingloos.
Het volkslied klinkt.
Dit is hoe de Thai hun Koning eren. Hoe zij laten zien dat ze van de vader van hun vaderland houden.

Raar om mee te maken.

Enige dat dan open is in Chang Mai is een hotel. En zo slapen we dus uit in een vrij lux hotel (waar we de volgende nacht weer slapen omdat we s’ochtens ingecheckt hebben. Mint om 11:00 werken en ik emailen. Silas (vriend uit Nederland) arriveert rond 16:00 uur en ik ben heel erg blij weer eens een Nederlandse vriend om me heen te hebben. We praten over Sjoerd en dat doet mij goed. Eindelijk het hele verhaal van iemand die het allemaal gezien heeft. We hebben vrij lang en diepzinnig gepraat en om eerlijk te zijn das best uniek met Thanks mate!!! S’avond met zijn drieen naar de disko (feesten!!)
Volgende dag vertrek ik terug naar Thaton omdat mijn baas dat had gevraag ivm met wat werk voor Mae Sa. Gaat wegens heftige regenval niet door en zo ben ik 12 uur later weer terug in Chaing Mai.

Mint ging vanavond niet mee en dus heb ik bruut met Silas gefeest. Samen een fles Sangsom en Meakong wiskey gedronken in de disko. Wat biertjes in verschillende andere tentjes. Mijn sleutel kwijtgeraakt en toen de disko om 02:00 sloot hadden ze hem gelukkig weer gevonden. Rondgereden en met een Australiërs en een Amerikaan nog ergens op een ‘terrasje gezeten tot 04:00. Silas kotsen ik terugrijden dwars door Chaing Mai waar ik de weg ondertussen redelijk ken. Nog een ander ‘terrasje’ gepakt. Wat vrouwtjes gedold en om 04:30 in coma.

Om 10:00 gewekt door een prinsesje die niet veel aan mij had. Zij moest echter weer werken en ik moest echt nog wel even slapen. Silas heel de dag ziek. Wel nog even een filmpje gepakt in de bios.’ S avond met zijn drieen naar de ragea bar. Ivm gisteren niet veel gedronken.
En vandaag weer terug naar Thaton.

Kortom alles okey. Ik heb een leuke vriendin, een vriend in de buurt (gaan volgende week misschien Laos doen met de motor). Ik heb een bijzonder prettige week achter de rug en ga morgen weer wat werk verzetten.

21 -05

Gisteren en vandaag onder andere aan tekeningen voor de resorts gewerkt. Ik denk dat ik maar architect word. Verder ben ik bezig met mijn programma voor zterdag in elkaar te zetten. Mag een Thais bedrijfje met een buitenlandse baas van 7 personen een 2 daagse teambuilding training geven omdat ze dat niet meer kunne, Grote uitdaging. Zeker omdat mijn teampark nog niet klaar is (die Thai schieten echt niet op!!). Maar er zijn genoeg andere dingen dus ik maak er wel wat moois van.
Tegevaller is dat mijn motor wat vermogen kwijt is en niet meer op toeren komt. Denk onsteking of benzine afstelleing. Het heeft erg veel geregend dus dat zou allemaal zo maar kunnen.

Verder is het erg leuk om te vertellen dat het resort een initiatief is begonnen om 14 weeskinderen een jaar op te leiden in farming, house keeping, cooking, restaurant English etc.
En ik geef nu al twee dagen les aan de echte beginners (in Engels). Is echt super leuk om te doen in de avonduurtjes, in ieder geval beter dan TV kijken, en schrijven doe ik toch nog wel dus. Kinderen zijn echt super gemotiveerd, die willen echt leren en dat maakt het allemaal best wel de moeite waard. Zeker in de toekomst ook goed voor CMV stage denk ik.....
Nadeel is dat die kinderen naast mij pitten en dat ze redekijk laat slapen (maar dat doe ik ook) en tot nu toe ruim voor zessen weer op zijn.

Ooit weleens opgemerkt dat wachten helemaal niet erg is zolang je genoeg voeldoening uit je eigen vooruitzichten kan halen? Zolang je genoeg voeldoening uit je eigen gedachten en visies kan halen. Ooit weleens gemerkt dat wachten eigenlijk niet wachten is maar gewoon tijd voor jezelf die meer nutig is dan vrije tijd met verveling. Ooit weleens gemerkt dat je verveling om kan zetten in ‘wachten’. Op wie wacht je eigenlijk, waar wacht je eigenlijk op en zullen we wachten gewoon bedenktijd noemen?
Je zult zien dat wanneer je voldoende voldoening uit jezelf kan halen je tijdens die minuten of uren geen eenzaamheid kent, noch irritatie of nutteloosheid. Er is altijd genoeg te beleven in....

Ik wens iedereen veel succes met de opdrachten waar ze momenteel in het dagelijks leven mee bezig zijn. Probeer eruit te halen wat erin zit. Extra scherp vandaag!!!... waarom? Gewoon omdat ik vrolijk ben Zet hem op, wees aardig en gebruik je hersenen. Het komt allemaal terug ....later....

Later!


28-05

Ra ra ro….. Buiten het feit dat ik vorige week nog veel moest tekenen voor het uitbreidings rapport moest ik ook nog mijn teambuilding programma voorbereiden.
Ik had het programma dus al geschreven, en dat was in een keer goedgekeurd. Nu nog veel voorbereiden dus.
Het programma was eerst introductie sportklimmen, daarna wat abseiltjes en na de pauze een teambuilding spel met 11 opdrachten (wat veel materiaal voorbereiding had). Daarna een introductie kaart en compass gebruiken om vervolgenns de volgende dag een MTB orientatieroute te fietsen. Daarna weer een teambuilding spel van 8 activititen. Tussen alle activiteiten een teambuildin review.
Mijn taak hier was die van organisator, begeleider en trainer.

Zaterdag kwam de groep en je kon al gelijk zien hoever ze waren. Geen motivatie etc. Nadat ik had verteld wat het dagprogramma was heb ik een verhaalte over individuele eigenschappen in een groep gehouden. Daarna dus klimmen en abseilen waarbij ze zichzelf wel tegenkwamen. Eeen review over teamsupport en het verleggen van persoonlijke doelen en op naar het teambuilding spel. Dit was een gevecht tegen een team van het resort voor 1.5 uur. ‘Mijn team’ verloor dik maar gaf me genoeg indicaties om een goede review te houden over het persoonlijk handelen en groepshandelen en hoe dat te verbeteren. S’avonds een lekkere BBQ met Wiskey. Nadat iedereen wegwas nog even met de baas gepraat. Hij dacht erover mensen te ontslaan omdat het niet werkte en ik gaf toe dat dat best wel een optie zou kunnen zijn omdat de onderliggende problemen groot waren (relaties die na een paar jaar eindigen en ‘oneerlijke’ promoties).
Hij gaf mij veel complimenten voor mijn reviews en zei morgen niet eens mee te komen zodat de groep geen druk van hem zou voelen. Ik dacht dat dat een erg goede keuze was.

Wat mij die avond nogmeer opviel is dat de groep bijna niet met elkaar sprak.

Volgende ochten dus alleen met de groep een geopend met de zoektocht naar unity en het belang van communicatie daarbij. Hen ook laten inzien hoe het voelt om een goed team te hebben en hoe makkelijk alles dan gaat.
Uiteraard zijn de gesprekken die ik met hen hield een stuk diepzinniger en duurde ze nooit minder lang dan 30 minuten.
En waarempel. De MTB tocht ging gesmeerd. Iedereen sprak, discusseerde. Er werd aan alle kanten geholpen en zo wonnen ze de race (tegen het resort (die meer dan gemotiveerd waren)). Goede review met openheid en onderliggende problemen. Teambuilding race ging ook gesmeerd al verloren ze wel weer maar dat was eigenlijk wel goed omdat ze wel inzagen dat een goed teamgevoel veel prettiger aanvoelt dan alleen maar winnen. De baas was zo blij dat hij mij nu al beloofde snel terug te komen met 25 ,man (mmmmmhhhh oke), en dat hij nog niet wegwilde. En dus heb ik het assault course en het hi-rope gebeuren nog met ze gedaan en eindigde op veel verzoek met nog wat abseils. Daarna nog een kano race gehouden.
Goede review gehad. Op de vraag voor een individueel en een groepcijfer mbt het handelen in en van de groep kreeg ik de eerste dat 1en tot 3 en (5 was max) en nu 4en en 5en. Met als uitschieter de broer van de baas die helemaal niet happy was na de eerste dag (een 1)die weer helemaal geaccepteerd en gerespecteerd werd (en nu een 5 gaf). Het vertrouwen was weer terug.
Heb ze allemaal (inclusief baas) een tekening met hun eigen ervaring laten maken en het was allemaal openheid veel zonnen, bergen die overwonnen werden, rivieren die doorkruist werden allen goed dus. Daarna kwam de baas met een zonsopkomst van een nieuwe dag (hij denkt echt verder te kunnen met dit team). Ik laat ze nog een totale tekening maken voor op het kantoor en nu nog wat theoretisch geleuter van mij is het weekend echt over.
Baas van het team nodigd me uit voor een potje squashen al ik in Chaing Mai ben (oke), ik krijg van iedereen persoonlijk een erg lief bedankje. (Waarbij een van de drie vrouwen erg duidelijk maakte dat ze wel een keer naar de disco met me wilde).
Zij blij.

Mijn baas nog veel blijer. Thaise bedrijven geloven nog niet echt in teambuilding. Dit is echter een grote man in Chaing Mai en omgeving en mijn baas verwacht dan ook dat het verhaal snel te ronde zal gaan. Meer werk komt er dus aan……

En ik nog veel blijer omdat ik buiten wat ‘oppervlakkige’ teamreviews bij Akkermans voor de luchtmacht nog nooit dieper was gegaan. Omdat ik nog nooit een heel programma had bedacht, georganiseerd en uitgevoerd had. Omdat ik nog nooit compleet verantwoordelijk ben geweest voor de activiteiten, de veiligheid en het trainnings aspect. Lang leven de lol dus. Ik leer veel en kom er achter dat ik in de afgelopen jaren ook erg veel geleerd heb. Kom erachter dat mijn behoefte om te filosoferen over menselijk gedrag etc. nu tot uitdrukking kan komen. Dat ik op school meer geleerd heb dan ik dacht en vooral dat ik dit werk leuk vind. Dit alles heeft me ontzetten geholpen om relaxed en zelfverzekerd voor de groep te staan en in te springen op de dingen die ik waarnam. Om op elke vraag een antwoord te hebben. Zeker omdat alles vanuit mij ook nogeens in het Thais vertaald moest worden en terug. Ik heb niet veel tijd gehad om teamtheorien te lezen vanwegen het rapport dat af moest. Heb dus veel op eigen ervaringen en intuitie gedaan HL (Hang Loose voor de gene die dit niet herkent). Volgende keer wil ik meer theorien…. Het kan alleen maar beter worden……


Gisteren (maandag) wilde ik dan eindelijk gaan schrijven, start mijn laptop niet meer (KUT). Als hij niet gemaakt kan worden verlies ik minimaal 20 gedichten en 10 pagina’s van een boek dat ik aan het schrijven ben. (Ik save maar eens per 2 maanden naar floppy). Bovendien zou dat betekenen dat ik (zoals nu) alles op het kantoor moet tikken en das net weer iets minder relaxed.
Morgen vrij, ga met Khun Oi, Boon en Mint (die naar Fang komt) vissen. S’avond komt er een studentengroep van 45 personen die ik donderdag kaart en compass lezen bij mag gaan brengen. Vrijdag gaan we naar een hilltribe en een grot om vervolgens door de jungle naar een waterval te gaan. Ik heb er zin in…..

Silas is met zijn motor naar het zuiden vertrokken en komt dus voorlopig niet naar Thaton. Ik moet echter echt meer vrij gaan nemen (of 2 maanden langer werken dan mijn stage vraagd) wil ik nog wat van did land en de omliggende zien. Augustus en october zijn erg druk en ik heb beloofd te helpen dus……..

Weer een afstellingsprobleempje met de motor. Ga morgenochtend vroeg maar weer naar de monteur. Ding moet het toch echt wel fatsoenlijk kunnen doen.

Het regent nu bijna elke avond, en das alleen maar lekker. De natuur wordt echt groen en alles een hoop heldereder gedurende de dag. Mooie kleuren. 3 dagen geleden een foto van een vlinder op het resort gemaakt met een dwarsdoorsnede van 25 cm.
Mijn kamer lekt (maar niet op mijn bed) ook krijg ik bezoek van verschillende torren, mieren, duizendpoten, muggen etc. Maar zeker niet in grote getalen en dus gewoon gezellig. Mijn nachten zijn nogsteeds kort, de kinderen om mij heen staan nogesteeds voor zessen op maar ik voel me goed dus…..

Ri ra ro genieten doe je zo.

Ik ga eens even verder met mijn kaart en compass lees voorbereidingen.


4-6

De tijd gaat te snel, ik heb te weinig…….
De 45 jongens uit Singapore waren best gezellig. Heb ze half brak kaart en compass lezen bijgebracht. Was blij dat ik de avond van te voren niet op het resort sliep omdat ze naast mijn kamer slapen en een hoop kabaal maken. Na kaart en kompass nog wat spelletjes met ze gedaan. Vervolgens naar Fang gereden op de motor van Demi. Die van my moet echt naar een degelijke maker, ik denk dat de kleppen of kapot zijn of verkeerd staan afgesteld. Ben met Mint en haar broertje (6 jaar) naar een ‘tempel feest’ geweest. Was echt leuk met een hoop dronken Thai. Dit feest is voor de nieuwe monnikjes…Veel kraampjes, geldbomen, live miziek, buiten bioscoop, traditioneel toneel/muziek voorstelling en veel eten.
S’ochtens om 6 uur teruggereden. Ben gaan kanoeen met de jongens. (Echt mietjes, er stond eigenlijk een wandeling naar een grot en waterval op het programma maar de jongens houden niet zo van lopen…..) Kanoeen was ook geen succes, na een toch redelijke uitleg van de ondergetekende bakten ze er nogsteeds niets van. Hoop irritatie en reddingsacties, maargoe iedereen had verder lol. En ik ben weer een beetje bijgekleurd na al dat binnen zitten.
Zaterdag ging de groep om 6 uur richting Chaing Mai en ik wil mijn computer laten maken en ben dus weer om 5 uur uit de veren. De bus vertrekt om 7:30 en is vol maar…..ik kan in een Honda accord van de baas meerijden en die gaat rechtstreeks naar Chiang Mai (de bus stopt met de groep eerst voor een olifanten rit).

Nou ik dacht het dus allemaal niet. De baas ook naar olifantenkamp en begint dan aan de bus te knutselen. Zegt elke keer tegen me dat het maar 20 minutjes duur en na 2.5 uur wachten heb ik het gehad en wacht op een openbare bus. Wacht 15 minuten en a dan wat drinken kopen…..denk je……..rijdt ie net voorbij. Must be my lucky day. Lang verhaal wordt kort. Ik rijdt met de baas mee en arriveer om 13:00 op central terwijl wanneer ik de normale bus om 6 uur had genomen ik daar om 10:00 was geweest. Maar nu wel gratizzzzzzzz.

Met de laptop naar de winkel. Binnen 30 minuten vertellen ze met dat de harddisk gecrashed is……oooooo. Alle date dus weg (klote). Maarja de gedachten zullen vast nog wel ergens in mijn hoofd rond spoken.
Nieuwe harddisk kost 100 nl piekies (en iets minder Euro). Das nog wel de moeite waard voor een laptop die ik gratizzzz heb gehad. Hij is dan wel oud (486 DX 75MHz voor de kenners) hij is wel handig.
Ze zeggen dat hij morgen (zondag) klaar is.
S’avonds naar de oom en tante van Mint….grappig. Daarna mijn maat Khun To gebeld die ook voor een weekeindje in Chiang Mai is en zo zit ik wat uurtjes later lekker op een terrasje met Khun To, Mint en twee alleraardige vriendinnetjes.
Daarna nog even naar de disco….niet echt succesvol maarja.

Volgende dag zegt de computerzaak dat ie maandag klaar is. Ik bellen voor een vrije dag, geen probleem dus……zo blijf ik een nachtje langer dan geplaned in Chiang Mai. (Waar de nachten niet echt cool zijn).
S’avonds uit eten met de familie van miss Mint, daarna naar panic room (film).

Maandag zie ik een bordje in mijn geusthouse voor visas naar Laos. En even krijg ik een erg impulsieve actie en vraag een visum aan voor volgende week.
Vervolgens weer naar de computer zeggen ze dat ze geen w95 kunnen instaleren (terwijl dat er wel opstond (gecomprimeerd). Maakt mij allemaal geen….. meer uit. Ik wil gewoon tikkeen!!! Dus w3.11 erop. Hij is s’avonds klaar…..
Ik weer bellen dat ik nog een nachtje langer blijf. Ga met Mint (die op maandagen vrij is) wat shoppen. Onderandere een boek gekocht om Thais te leren. En voor haar wat boekjes om Engels te leren. (Wat erg snel vooruit gaat).

S’avonds computer ophalen….dacht ik. Ik controleren, powerpoint, exel alles goed….nog even word checken……jahoor THAISE VERSIE. (IK KAN GEEN THAIS LEZEN OF SCHRIJVEN!!!!!!!) HALOOO……….I’M FALANG.

Nou ik ga ik echt niet meer wachten. Mint pickt hem wel voor me op en zo zit ik dinsdagmorgen om 6 uur in de bus terug naar Thaton als mij iets erg doms te binnenschiet.
Mijn Thaise visa loopt de 5e (Morgen ) af en die moet ik dus verlengen door naar Laos of Mayanmar te gaan. Mijn paspoort is echter pas vrijdagochtend terug van de visa voor laos….
Ik Ben overmorgen dus illigaal in Thailand en zal waarschijnlijk aan de grens 12 gulden per illigale dag moeten gaan betalen……..

GEBRUIK DAN OOK JE HERSENEN

Impulsiviteit is goed maar ook in Thailand moet je dan nogsteeds een beetje nadenken. We zien wel hoe het allemaal verloopt.

Nou ga ik vanavond eerst maar weer eens Engelse les geven (ze wachten) en daarna een snel lezen wat Laos voor land is en waar er wat te beleven valt. Ik heb 5 dagen en wil veel zien. Vertrek waarschijnlijk zaterdag naar de grens om er zondagochtend vroeg overheen te gaan. Adventure …….want ik ga alleeeeeeen.

Moet eerst nog wel even wat werk verzetten………

T12 zal dus wel Laos bevatten of ik moet het land worden uitgezet. Dan wordt T12 Nederland…….

Verder niet veel diepzinnige dingen achter deze compu dus….

Dikke kus voor alle vrouwen en Dirk.
Chok dee,
Sawasdee krab.




15-6

Op de 6e ben ik vertrokken naar Chaing Mai waar ik nu een vrij vermoeiende reis aankwam. Lekker met Mint gegeten en later nog wat spelletjes op mijn Laptop gespeeld die ondertussen klaar is.
Vrijdag de 7e ben ik met een alchoholische chauffeur die ik in het guest house was tegen gekomen wat fabrieken langsgegaan. Dit is 2 zilver en goed smederijen die mij graag uitlegden hoe alles werkte en daarna natuurlijk me de showroom binnenloosden. Prachtige ringen en kettingen die ze over de hele wereld verkopen en die hier bijna niets kosten. Mijn handen jeukten maar ik moet nog naar Laos en heb geen zin om alles mee te sjouwen.
Daarna naar de immigratie omdat ik al drie dagen illigaal ben. Na een hoop rekenwerk vanuit mijn kant kwam ik erachter dat ik 300B zou besparen als ik nog een dag wachte en dan de grens over ging (Dit is f18,- en iets minder Euro).
En zo vertrek ik zaterdag een uur te laat aan mijn reis naar Laos. De trip naar de grens (Chang Kong) duurde 6 uur en zorgde er dus voor dat ik die dag niet meer de grens over kon (en dus mezelf nog maar 100 Bath bespaarde).
In de bus ontmoet ik twee Engelse jongens en een Nederlands meisje (Tim, Stuart, Saskia). Zij zijn aan het rondtrekken (de twee Engelsen naar Vietnam en Saskia naar Cambodje) en de volgende 5 dagen trekken we gezamelijk op.
Zaterdag avond kom ik dus in Chang Kong aan. Dorp heeft weinig en de bewoners ook. Boek een kamer en we gaan dan met zijn vieren het dorp in. Drinken en eten wat. Ik vind het vooral leuk om tussen het Engels door wat Nederlands te kunnen praten. We spreken af om de vilgende dag de snelle boot in Laos naar Luang Prabang te nemen. Ik wilde eigenlijk eerst de langzame boot doen maar aangezien mijn tijd kort is.... (en van deze keuze heb ik zeker geen spijt). De speedboot doet de 300km in 6 uur en de langzame in 18 (verdeelt over 2 dagen).
Voor ik ga slapen kijk ik nog even vanuit mijn balkon over de Mekong river. Deze behoort tot de 10 grootste rivieren ter wereld en loopt door onder andere Burma (waar Thailand nu echt flinke oorlog mee heeft en waar ik dus naast woon), de gehele westkant van Laos, Cambodja en Vietnam. Machtig om te zien en ik kijk er naar uit om hem morgen te bevaren.
De volgende dag ben ik om 0700 wakker en ga het dorp in om wat te eten en wat voor onderweg te kopen. Om 0830 vertrekken we richting de oversteekplaats, maar moeten we eerst nog langs de immigratie. Twee chagarijnige mannen de een hoop stennis maken over mijn 4 dagen. Ik moet dus 800 Baht betalen en kan dan Laos in. De overtocht is 5 minuten op een longtail boot. En dan ben ik er. Eerst weer naar de immigratie waar we het een en ander in moeten vullen en 15Baht moeten betalen omdat het een of andere feestdag is. Hier kunnen we ook geldt wisselen. Ik heb met Saskia 8000 Baht gewisseld en dat is goed voor zo’n 1,8 miljoen Kip. Het wordt nog leuker als je weet dat het grootste biljet 5000 kip is en je dus een behoorlijke stapel met geldt krijgt. Ben in ieder geval al wel miljoenair geweest in mijn leven.....
Met de Tuk-tuk naar de speedboot en hier begint het verschil met Thailand me al op te vallen. Slechte wegen. Huizen zijn afwisselend Thaise en Franse styl. Duidelijk armere mensen.....
Op het moment dat we de speedboot zagen kregen we allemaal een beerje spijt. Dis een lontailboot!!! (Houten puntvormige boot van 4 meter lang en aan de achterkant 1.5 meter breed. Gemaakt van een felixebel soort spaanplaat met een platte bodem, aangedreven door een toyota 16 klepper met een halve uitlaat waaraan een lange stang met de schroef zit.) Op de maximale 1,5 meter breedte (aan de voorkant minder vanwege de puntvorm) zit je dan met zijn tween, je knieen dunnelgevouwen gewoon rottig maar....
De herrie start, converzeren is onmogelijk. De bestuurder geeft gas, ik schat de boden 75 milimeter dik, je voelt het water sneller en sneller gaan. Dan volgas, de punt komt omhoog, we planeren maar blijven accelereren. Echt een noodvaar die me ineens heel erg aan windsurjen met 7bft doet denken. We moeten zwemvesten aan en eigenlijk ook helmen op, maar dat verstrooit echt de pret. Omdat de boot geen vin heeft wordt hij bestuurd als een snowboard, op de kant. En zo glijden en soms ‘carven’ we dus tussen de rotsen, over de rotsen de rivier over met 50-60kmh.
En dan de natuur aan de oever. Jungle, dichter dan Thailand, bergachter dan Thailand en er komt heel de reis geen einde aan. Prachtig hoge bomen bedolven door klimplanten. Af en toe vanuit het niets ineens een Hilltribe, veel meer en veeeel meer afgelegen dan in Thailand.
Ik moet iets doen, er roept iets in mij. Ik moet de bergen bedwingen, die jungle verkennen, ik moet met de Hilltribes leven. Ik wil de kern proeven, het aanraken. Ik kan alleen maar stilzitten en kijken, ruiken maar niet proeven. Ik wil slapen op de mooie strandjes, aan de rand van de jungle. Ik wil vissen tussen de bergen.....
We stoppen omdat er een hoosbui aankomt. De bestuurder loopt met een grote tas richting het hilltribe dorpje. Iedereen blijft zitten, ikke nie hoor. Hallo.....
Klim de berg op het dorpje in dat totaal geisoleerd is door jungle en alleen maar door de rivier berijkbaar is. Ik loop wat rond, praat wat met de niet verlegen mannen. De meeste blijven binnen en je ziet alleen hun ogen jouw richting op in het donkere bamboe huisje.
We vertrekken en varen zo de volgende hoosbui in die met deze snelheid gewoon pijn doet op je blote lichaamsdelen. Nu wel helmen op, anders zie je geen fluit en doet het zeer aan je hoofd. Tim krijgt het bij de derede bui voor elkaar om zijn helm te verliezen, betsuurde boos, geeft nog meer gas......
Halverwegen eten we wat.
Na 7 uur over het water springen, diverse keren drijfnat te zijn geweest (maar voor het eerst in mijn tijd in Asie ook verbrande lichaamsdelen (Neus)) kom ik met een miljoen plaatjes in mijn hersenen gebrand (en een paar op mijn fotorolletje) aan op de plaas van bestemming. DWZ als we eerst nog even grandioos worden afgezet door een Tuk-tuk driver. Luang Prabang is de oude hoofdstad van Laos en de tweede grootste stad. Das typich want het is dus niet meer dan twee asvalt wegen met wat offroad zijstraatjes. Je kunt goed de franse invloeden zien (je eet hier gewoon een stokbroodje) maar zeker ook de invloeden van de 48 verschillende etnische groepen. Dit wordt vooral door Hilltribes bewoont, die allen hun eigen taal en gewoontes hebben. Je kunt ze opsplitesen in 4 linguistische groepen maar ook daar zijn weer uitzonderingen op. Hun handwerk is tekoop in dit stadje.
Na een kamer te hebben geboekt in een GH (Guest House) iets buiten het ‘centrum’ mmet een tropische tamme vogel (ik slaap met Stuart) en wat te hebben gegeten komen we er allemaal achter dat dit land duurder is dan Thailand. Niet heel erg veel maar het is wel verbazend. Vreemd.......
Volgende dag gaan we na een lange zoektocht naar de toeristeninformatie met een tuk-tuk naar de watervalllen van dit stadje. Hierom en de tempels is het bekent. Maar mijn stoutste of mooiste droom had dit nooit verwacht.
Na een Hmong village visit (waar ik mijn pen voor een jongetje heb achtergelaten) zet de tuk-tuk chaffeur ons af voor de ingan van de watervallen. Het pad liep prachtig door de rijst-paddies en kippen, varkens eb koeien loppen hier gewoon over straat (zonder belasting te betalen).Wat een park is en waarvoor we 8000 kip entree moeten betalen. Beetje balend van dat feit lopen we het park binnen en krijgen eerst een tijger in een groote buitenkooi te zien. wauw, mooie beesten, ik heb hem zelfs even aan kunnen raken....
Pad loopt omhoog door prachtige jungle maar Laos is hier commercieel en om de tien meter staan ‘stentjes’ om wat te drinken. We nuttigen een cocosnoot en dan....
Een prachtige waterval. Sijpelt en stroom over een breedte van 20 meter tussen en over lijmsteenrotsen die op hun beurt weer omringt zijn door jungle. Waar natuurlijke gaten inzitten.Je kunt de bovenkant niet zien door de begroeing. Maar je kunt wel halverwege de waterval hem kruisen (met enig gevaar). Dan gaat er nog een pad omhoog. Wij pakten het verkeerde en lopen door een soort moerassige jungle met overal waterpoelen door opzoek naar wat wij hoorden een zwempaats boven de waterval. De zoektocht hield in dat we over rivieren moesten springen, door leem-waterpoelen moesten waden etc. En toen kwam ik boven de waterval uit. Dit was niet de bedoeling want de poel was dertig meter onder me. Het uitzicht was echter prachtig. Het water kwan regelrecht uit de jungle en stroomde over een breede rand. De ontdekking van de pool deed me zeker aan de film ‘the beach’ denken. En na een vrij gevaarlijke tocht naar beneden konden we zwemmen en douchen. Bleek ook nog een jump van 8 meter te zijn. Vertelde een lokal me. De andere toeristen (6) wisten dat nog niet en zo spring ik als eerste van een rots 8 meter naar beneden, achter me stroom overal water, onder me is een tukoise pool, verder onder me een prachtige vallei met jungle. Hang Loose!!!!
Minder puntje is dat ik wel mijn horloge ben verloren (sorry Charlotte). Ik snap er niets van. Heb veel gesurft met dat ding, bandje was tevig......
Op de terugtocht bleek dat we de hele wandeling waar wij een uur over deden in 15 minuten was te doen.
Terug in het GH was iedereen moe, ik wilde de volgende dag vroeg naar het noorden (de rest wilde naar het zuiden, naar Phonsovan waar onverklaarbaar grote potten liggen (en veel)). Dus ik moest wel een horloge hebben. Die kocht ik voor f20 gulden en minder dan de helft in Euro’s.
S’avonds onder het genot van veel Beer Lao kwamen zij erachter dat de route wegens regenval bijna onbegaanbaar was, en dat ze naar Vang Vieng wilden om de grotten te bekijken. Ik verander naar veel dubben mijn plan en ga de volgende dag met ze mee naar het richting het zuiden.
We zijn om 0900 op het busstation maar de bussen hier vertrekken gewoon als ze vol zijn en zo moesten we dus een uur wachten. De bustocht diuurde 6 uur en ik heb me geen moment verveelt. Het landschap ging over van bejunglde heuvels in bejunglde bergen. Die tot in de wolken rezen (en wij dus ook). Liep door tientallen Hiltribe dorpjes waar vrolijke kinderen naar ons zwaaiden. Prachtige mensen.
Moet trouwens zeggen dat de vrouwen in Laos bijzonder mooi zijn, maar daarover later ietsje meer.
In Vang Vieng GH gepakt. Slaap weer met Stuart die echt wel een droge relaxte Englsman is. We komen weer een koppel uit Nieuw Zeeland tegen die ook bij de watervallen waren. En zo zitten we s’avonds gezellig met zijn zessen Lao food te eten. Wat overigens lekker is maar ik heb liever Thais. In het restaurant draaien ze Bob Marley, even wordt ik wakker uit deze prachtdroom en denk aan mijn vriend. Dan ben ik alleen maar blij dat ik deze muziek hoor, dat hij bij me is.....
Wilde eigenlijk de grotten zelf doen. Een dag gidsen zou 66000 kippen kosten maar na wat zoekwerk vondt ik er een die het voor 38000kip pp wilde doen. 3 grotten inclusief een raft op een binnenband terug. En dat was maar goed ook want we hadden de grotten nooit gevonden.
Een tuk-tuk brengt ons tot 2 km van de grotten. Verder was de weg door regenval onbegaanbaar. We lopen in een groote valei door de rijst-paddies. Dit is net zo’n knappe contructie als de delta werken. Echt mooi om te zien hoe ze het water loodsen.
De eerste grot is ook een tempel en is niet zo groot. Zo’n 20 meter hoog en 25 meter diep. Met een hoop boeddha beelden en een olifant. Om hier te komen lopen we door een Hmung village met een erg lief tam aapie, die ook erg ontdeugend is.
De tweede grot is machtig. Meer dan 2km lang. Over het algemeen 10 meter hoog en 8 meter breed maar af en toe moet je diep bukken, zwemmen, door water waden om verder te komen. Vang Vieng is bekent om deze rotsen maar er is nog geen licht, kaarsen en onze eigen zaklantaarns doen het werk. Deze grotten werden als schuilkelders gebruikt tegen Chinese strijders. Op eenderde van de terugweg begaf de zaklamp van onze gids het en ik gaf hem de mijne.
De derde grot was volgens de gids niet bereikbaar door de heftige regenval maar we mochten wel de ingang bekijken. Ik zwem naar de ingang toe en merk dat de stroming bijzonder sterk is. Tim en Jay (Nieuw zeelander) komen op de twwede binnenband nadat ik de eerste van de gids had gekregen.
De binnenband past precies door de ingang en ik kom in een volgende ruimte terrecht. Tim en Jay volgen. We zien bijna niets en de stroming is te sterk om er tegenin te zwemmen. Na wat dicusieren vinden we alledrie dat het een expeditie waard is. Jay heeft een waterdichte zaklapgehaald en geeft Tim en mij licht terwijl hij aan onze banden aanhangt. Wij liggen met onze rug op de banden en gebruiken waar het ‘plafon’ laag is het plafon en anders de linker zijkant als een soort klimwand om onszelf voort te trekken en te duwen. Op het begin loodzwaar maar na een meter of dertig moet de grot dieper worden want de stroming neemt af. Buiten het zaklamp licht is er niets. We kijken naar splitsingen. Ik haal mijn hand behoorlijk open aan een vlijmscherpe rots en bloed behoorlijk. Maar we gaan door. Na 150 meter neemt de stroming behoorlijk toe en Jay merkt dat hij hier kan staan. Eerst trekt hij ons voort maar das best zwaar en dus lopen Tim en ik nu ook. Na 200 meter en 30 minuten later (de gids zal wel ongerust zijn) komen we op een splitsing. We hadden er al twee eerder maar de meeste stroming ging tot nu toe ‘de goede kant op’. Hier was het echter anders. De stroming splitse zich op en ging sterker naar rechts dan naar ‘onze uitgang’. Omdat het risico naar rechts te worden meegesleurt te groot was kozen we ervoor om terug te gaan.
Dat duurde nog geen 5 minuten en was en aangename raft.
De rafttocht terug naar het dorp was minimaal net zo aangenaam. Lekker liggen op een binnenband die redelijk snel tussen de bergen en jungle doorstroomt. Lekker rondtollen. Duurde ongeveer een uur en halverwege begon het te regenen maar ik was toch al nat. O’ja? Ja.
S’avonds lekker gedronken en Indisch gegeten (lekker!!!). Daarna ikke vroeg naar bed omdat ik de volgende dag om 0700 de bus naar de hoofdstad Vientianne wilde pakken. Ik haalde de Nieuw Zeelnders over ook die bus te pakken (zij wilden om 1300 uur gaan, lui.). Lekker slapen. Om 0200 uur komt Stuart straal bezopen binnen. Zegt ‘I’am pissed’, gooit zijn rotsooi van zijn bed en slaapt.
Om 0600 wordt ik wakker, douche, pak mijn spullen, probeer Stuart goedendag te zeggen maar geef dat na wat schudwerk op, en om 6:35 ben ik bij de bus. Expres zo vroeg omdat vol = vertrekken. Blijkt dat ie om 6:40 vertrekt. NZ zijn er nog niet maar ik ga.....
Kom na een weer goede busrit (iets minder mooi dan de eerste) om 1030 in de hoofstad aan. Deze is een stuk groter dan Luang Prabang maar alles is nogsteeds op loopafstand. Ik bezoek de ‘arc de triomp’ die frankrijk geschonken heeft (moest eigenlijk een vliegveld worden. Ding is echt mooi maar lijk wel verdacht veel op.....
Bezoek wat indukwekkende tempels. En slaap dan even in het GH die ik na enig zoekwerk gevonden heb (zoekwerk naar iets goedkoops).
Tegen de avond loop ik langs de Maekong, prachtig uitzicht, als ik de Nzlanders tegenkom. We zien een prachtige zonsondergang. Ga lekker met ze eten, bezoek nog een avondclub met ze en zeg dan voorgoed goedendag. Zij gaan de volgende dag naar het oosten en ik wel Thailand in omdat ik denk dat de terugreis naar het Noorden lang zal zijn (en terrecht).
De mensen in de hoofdstad zijn bijzonder aardig. Over het algemeen vondt ik Thaise vriendelijker maar in de hier neem ik die gedachten terug. Ze zeggen goedendag, je kunt op een fatsoenlijke manier onderhandelen en de vrouwen lachen bijzonder lief. Krijg na duizend glimlachen zelfs nog een bloem in mijn handen gedruk terwijl ik gewoon over staat loop. Ik heb geen woord met een vrouw hier gewisseld en zal dat ook niet doen. Ze zijn verlegen en toch ook niet.....ze zijn mooi. Lijken ontschuldig (is dat het in Aziatische vrouwen dat mij aantrekt?). Ik denk aan Mint, ze had me gewaarschuwd voor de schoonheden maar ze hoeft zich niet druk te maken. Ik denk dat ze geen Engels kunnen.
Het is hier dat ik wel voor het eerst sinds mijn relatie met Mint nadenk over echte liefde. Aziatische vrouwen zijn lief en mooi, maar ik mis de eigen persoonlijkheid omdat ze in mijn ogen dat allemaal zijn. Of heb ik veel geluk met Mint en is zij gewoon zo, ken ik haar wel en trek ik de vergelijking gewoon door. Het rare is dat ik hier dan dus opzoek ben naar ht individualistische stukje van Mint en dat terwijl ik het individualisme in Nederland juist keihard zit af te kraken. Ben ik dan toch te westers? En waarom twijfel ik eigenlijk als alles zo relaxed voelt, als ik alles krijg wat ik nodig heb en alles kan geven wat ik kan. Als ik dat persoonlijke wat ik van haar ken aangenaam vind. Ik kijk nog een keer naar de prachtige rivier. Wetend dat de tonnen water hun weg vinden kronkelend door prachtige landen. Wetend dat dit water duizenden mensen helpt te overleven in hun daaglijks bestaan voordat het uitmond in de grote grote zee (of is het een oceaan?). Zoals het dat al duizenden jaren doet.
Ik heb de neiging om een binnenband te pakken en mee te gaan naar de lot bestemming van al deze watermoluculen. Maar inplaats daarvan laat ik na wat stempels Laos achter me en rijdt ik over een brug Thailand weer binnen. Na een zeer vriendelijke Duanier die het nieuwe nederlandse paspoort leuk vind om mee te spelen, mij zonder problemen en gratiz 30 dagen in Thailand geeft rijd ik in een uur naar de eerste groote stad. Hier valt mij het verschil gelijk weer op. De wegen zijn goed, reclame langs de weg. Hoge gebouwen etc.
Dan wacht ik 7 uur op een bus naar Chang Mai die er vervolgens 11 uur over doet om daar te komen. Goed dus dat ik vandaag ben vertrokken. Busreis is echter snachts en aangenaam. Kom een vreemde vogel uit Singapoor tegen en een vriendelijke Belg die duiklessen geeft in Thailand (goed idee). In Chiang Mai is het weerzien met Mint erg leuk al is het 0730 s’ochtens.
Beleef verder een leuke dag en nacht en vertrek de 16e (vandaag weer naar Thaton). Mijn Laptop is gemaakt en das prettig. Heb nu 1.2 Giga byte op mijn compu en das veel te veel. Kan dus heeeel veel schrijven.

Morgen om 6:45 een warming up voor de volgende groep.....ga dus maar slapen.

Laos = Mooi.
Reinier is vrolijk.




18-06

Zit alweer bijna 5 maanden in dit prachtige land. Nog maar 4 maanden en 13 dagen te gaan. Ik wil nog zoveel doen maar zit me nu al druk te maken over de tijd. De meeste taken krijg ik af. En het werk wordt steeds diverser.
De afgelopen 2 dagen en de komende 3 begeleid ik een multietnische school groep uit Singapoor. Hier zitten jongens (+/- 16 jaar) uit Maleisie, Colombia, Laos, Thailand en de Fillipijnen in. Zij zijn hier onder ‘mission hope’ en helpen onze initiatief kinderen (de weeskindjes die wij een een jarige opleiding geven) met het opbouwen van een organische boerderij. Dat is dus met zijn allen (de groep de weeskinderen en ik) dijken bouwen voor de paddie fields, het land bewerken, cement maken voor een varkensstal en storten. Verder speel ik nog wat spelletjes met ze en geef ze een warming up om 0645. Erg leuk, de jongens vinden het ook leuk en ik leer weer een hoop.
De 5 grootste activiteiten van het bamboo teampark zijn gebouwd (‘horizontal en vertical ladder, 6 feet wall, 12 feet wall, seesaw en stretcher carry’ voor degene die dit iets zegt).
Ik heb net mijn eerste volledige wedstrijd van de Word Cup gezien. Z-korea- Italie. Ben echt blij dat ZK gewonnen heeft. Support natuurlijk alle Nederlanders die wel in de WC zitten en ze spelen gewoon leuk. Volg het allemaal redelijk maar zie echt alleen maar delen omdat de wedstrijden hier om 1330 en 1830 beginnen en ik het druk heb. Mooiste was toch wel het spandoek ‘Hiddink for president’.


26-06

Nou Hiddink dus eruit.
De week was vermoeiend. Dagen van 0600-1900 en soms langer. Ben zondag met de groep naar Chiang Mai vertrokken en ben daar weer na wat ‘leuke’ dagen op dindsdag morgen 0600 weggebust.
Leuk staat tussen ‘’ omdat Mint redelijk belasert is door een vriendin.
Ze sliep bij haar met nog 2 anderen. Volgende morgen vertrekken eerst de twee anderen. Vriendin gaat naar het toilet en Mint gaat wat melk kopen. Als ze terugkomt is haar vriendin schoon aan het maken. Samen vertrekken ze vervolgens. Als Mint klaar is met werk en haar spullen op komt halen blijkt haar mobieltje en het mobieltje van de vriendin te zijn gestolen en nog eens B500 van Mint. Vriendin had al aangifte gedaan en wat bleek zij verdacht Mint. Nou das lekker. Wat moet Mint met 2 mobieltjes, waarom zou ze die van een vriendin stelen, Mint heeft net B6000 van de loterij gewonnen…en zo nog 1000 redenen.
Mint dus op verhoor maar het gaat allemaal nog wel even duren (notice, een mobieltje is hier een maandsalaris en soms meer).
Mint heeft het dus redelijk gehad, zeker omdat sommige andere vriendinnen haar niet steunen. Ze wil nu van baan gaan wisselen, en dichter bij huis wonen omdat haar moeder naar Bangkok gaat. En dus komt ze maandag op het resort solliciteren. Dat wordt ook voor mij gelijk een verandering maar ik heb er uiteraard geen problemen mee. Verder veel gezelligheid met haar, haar tante en oom en haar nichtje.

Nou had ik al verteld dat ik tegenwoordig meer met de staf eet dan in het restaurant. Nou van de week liep ik langs de staff. Boden ze me wat te eten aan. Leek op rodebietjessap met verschillende groentes en specerijen. Ik dus eten. Smaakte lekker. Ikke vragen….blijkt het een typisch Noord-Thailands gerecht te zijn met rauw varkensbloed. Nou had ik al gekookt bloed gegeten maar hier kreeg ik toch wel even een kleine rilling van. Ikke nog een keer proeven maar door alle kruiden en specerijen kon ik het bloed asspect niet echt ontdekken. Volgens mij is dit in Nederland verboden.

Het regent al een paar dagen niet meer, het is warm en broeierig maar mij hoor je niet klagen. De natuur is prachtig groen en alles komt langzaam goed in de bloei.

Op het resort alles wel oke. Alleen is Khun Soo zonder duidelijk rede naar mij toe plotseling vertrokken. De rest zegt ook niet te weten waarom. Ik baal er van omdat hij de grootste sfeermaker was. Ik heb veel met hem gelachen. Jammer, ik heb hem nieteens fatsoenlijk geoeddedag kunnen wensen.

Werk gaat lekker. Ben nogsteeds met het teampark bezig. Bouwen schiet niet echt op maar de werklui zijn aardig en ik begripvol dus… Verder ben ik met risico’s, gps-handleiding, MTB-cicuit design en nog wat meer dingen bezig.

Ik had bijna in CM een nieuw horloge gekocht en zit nogsteeds in twijfen. Een Casio, met hoogte en diepte meter, en alle ander dingen (stopwach met lap en split time,alarm, licht, datum en uiteraard de tijd etc….) Voor nog geen f200,- en een sooi minder Euro. In Nederland moet dat ding toch zeker boven de f650,- kosten.
Ook een casio met bloeddruk en hartslag voor f120,- mmmmh. Dit wel in de aanbieding hoor, en niet van de markt. Misschien later (al duren aanbiedingen nooit echt lang).


28-06
Khun Annan, de man die mij helpt bij de vertalingen naar de staff toe is 10 dagen met vakantie. Nou ben ik dus met handen en voeten aan het uileggen waar en hoe ik alles wil. Is wel grappig en leerzaam.
Gisteren heeft het weer met bakken tegelijk geregent, das lekker voor de temperatuur en de stof.


06-07

Alweer een tijdje niet geschreven en dat komt mede dankzij het feit dat de letters ‘N’ en ‘B’ op mijn Laptop niet werken. Das best wel lastig omdat ik w3.11 draai en dus ‘win’ in moet tikken om im windows te komen……….

Afgelopen dagen weer een teamtraining geschreven die ik dinsdag en woensdag ga geven, het MTB parcour ontwikkeld en de ‘werkers aan het werk gezet, een bamboo inpregnatie systeem met Shane ontworpen en getekent op de compu….en nog een hoop maar.

Jai komt maandag terug en zal blijven tot mijn vertrek. Aan de ene kant erg leuk… Er moeten nog wat survivals gedaan worden en gebieden verkent dus…. Aan de andere kant zal mijn verantwoordelijkheid erg teruglopen, maar we zien wel. Ik hoef nog maar 40 dagen en heb nog een hele hoop dagen dus ik zal wel wat meer weg zijn.

De taal hier is toch wel apart. Wanneer wij spreken kun je de woorden zegmaar zien in alfabetische letters. Thais kent echter 5 verschillende tonen. Dat is dus niet te schrijven…. Dat is raar. Als je het hoort is het best vreemd en ik vraag me vaak af hoe zo’n taal zich ontwikkeld heeft. Wij als monotone sprekers (behalve als we een vraag stellen) sluiten een moeilijkheidsfactor uit.
Verder gaat mijn Thais best goed, ik heb lezen en schrijven opgegeven maar spreken gaat al best redelijk. Zit ruim over de 100 woorden en begrijp steeds meer als anderen praten. Moet wel zeggen dat het nog veel te weinig voor me is.

Maandag ben ik met Khun Mint en Khun Lek (nichtje) naar de hotsprings in Fang gegaan. Entrée voor mij B200 en voor hen gratiz (en terrecht). Hier zit de lava laag dus redelijk ‘dicht’ bij de aardkorst waardoor ondergrondse rivieren gaan koken en met druk omhoog komen. Zo heb je dus een groot ‘weiland’ tussen de bergen, bezaaid mat grote (erg warme) sten met daartussen stoomblazende gaten. Ook heb je wat poeltjes waar je lekker een eitje in kan koken.
Ook was er een mooie waterval.

Ik mocht in de auto (nieuwe toyota) van haar tante er naartoe rijden. Dus mijn eerste keer links rijden in een auto met het stuur aan de ‘verkeerde’ kant. Links rijden is al automatisme voor me dus das geen probleem. Schakelen met links ging ook goed (al had mijn rechterhand wel de intensie om af en toe het stuur los te laten en naar een pook te zoeken.
Het grootste probleem was de richting aanwijzer. In Nederland doe je (of ik in ieder geval) dat zonder bij na te denken, automatisme voor je afslaat of inhaald. Hier zette ik dus om de haverklap de ruitenwissers aan.
Verder alles Dee Mak Mak.

Hoop dat het weer bij jullie ook eens boven de 30 graden uit gaat komen. Hier elke dag….
Al schijnt het in January niet raar te zijn als het hier 3-5 graden is…. Voor mij onbegrijpelijk.
Regent weer elke dag en de lieve muggetjes nemen ook weer toe…

Mijn motor is in CM dus duimen dat het niet teveel gaat kosten!!

Later.


10-07

Nou, daar zit ik dan weer op het kantoor te tikken omdat mijn laptop het weer eens niet doet. (of eigenlijk nogsteeds niet).

Ben druk bezig geweest met de voorbereidingen van mijn tweede volledige teamtraining die ik gisteren en vandaag had. Eindelijk heb ik de eerste activiteiten van mijn teampark kunnen gebruiken en met groot succes. Maar….

Maandag wilde ik naar de kapper omdat de groep dus dinsdag arriveerde en ik er minimaal een beetje presentabel uit wil zien (al is dat met mijn hoofd best moeilijk).
De plaats waar ik ‘normaal’ ging was dicht en in de andere zaten 3 mensen en Reinieri wil niet wachten. Rijdt ik dus terug, zie ik dat onze ‘buurman’ een jongetje aan het tondeuseriseren (snappie) is. Ik dus ‘vragen’ en hij kon mij ook wel doen.
Uitleg:
Deze man leeft in zo’n typische 4x4 3mmdik bamboo huisje met een ‘grasdak’ (maar wel TV). Aan de ene kant is het Resort. Aan de achterkant de rivier, aan de voorkant de straat en aan de zijkant heeft hij een kleine open plaats onder een afdak met oude moteren en een kapperstoel. Hij knapt motoren op voor longtail boten en knip daar af en toe bij. Goed, daar zit ik dan in een kapperstoel van 30 jaar oud maar met uitzicht over de rivier uit te leggen hoe ik het wil (kent deze man meer dan het ‘zeer kort aan de zijkant en een beetje langer op de kop’ kapsel van de Thaise jeugd?). Hij knikt een beetje ja en gaat dan aan de slag. (Op dit moment komt mijn grote vriend Jai net op het resort en natuurlijk moet I mij hier goededag zeggen en een onnozele opmerking tegen de kapper maken. Goed Jai weg, de kapper vragen ale you amalikan? MAI CHAI (nee, en AUB doen’t fuck up my hair)…’ok’ hihihi.
Hij gebriuik de schaar niet langer dan 1 minuut en begint dan met de tondeuze. Goed, mooi uitzicht op de rivier, om me heen wat motoren en een man die ruikt naar olie en wiens handen zeker niet ongeschonden zijn van wat benzine is mij aan het knippen. Na 20 minuten laat hij mij alleen de voorkant zien. Ik vindt alles wel best op dit moment zolang hij maar niet meer doet. Betaal hem B30 (f 1,80 en E4,02678) en loop terug naar het resort.
Serieus de eerste die ik tegenkom begint keihard te lachen. Mmmmmh. Dan blijkt het dat zij wist waar ik vandaan kwam en mij gewoon zat te pesten. Die man had serieus precies gedaan zoals ik het wilden en de volgende keer mag ie weer (en dat rijmt).

Ben aan een kant blij met Jai terugkomst, nu gaan er weer wat leuke surviavals en expedities aan de andere kant……

Was in ieder geval best benieuwd hoe de samenwerking zou gaan met deze groep en zijn commentaar op mijn programma. Nou om eerlijk te zijn ging dat eigenlijk allemaal best wel goed. Op een paar dingetjes na maar dat komt later. Het programma was:

09-07-2002
12:30 Arrive on the resort
Having a welcome drink with a introduction of the day
and the target goals.
13:00 Icebreaker ‘ball throwing’ game.
13:30 Introduction rock climbing, abseiling and assault course.
15:00 Review with a drink.
15:30 Teambuilding exercise game (2 groups).
17:00 Review with a drink
17:30 Little trust, team and personal exercises (reviews on the spot)
18:30 Changing for dinner.
19:00 Dinner

A night game is an option although I think they prefer a beer during dinner.

10-07-2002
08:00 Breakfast
08:45 Introduction day program, targets and goals.
09:00 Warming up exercises
09:15 Teambuilding exercise game (2 groups)
10:00 Review with a drink
10:30 Building a raft and raft down the maekok river
12:00 12 feet wall (1 group).
12:30 Review with a drink
13:15 End off program (lunch)

Option for night game:
Drug smuggling game.

Options for wet weather:
- Mental games (IQ test)
- XXXX YYYY game.
- Desert survival
- Ultimate package
- Building the biggest play card house.
- Drama play (2 groups) example: Group plays the other groups
Functioning (in the office or in previous team exercises)

2 groups are getting the same subject to play. But practice on other locations (For example: play the perfect team but don’t use words).

1 group plays a given subject, the other group is observing and each member from one group has to play a person from the other group.

Belangrijk voor de 2 teambuilding games (die bestond uit totaal 21
opdrachten) dat Jai en ik exact hetzelfde deden. Toen ik hem alles uitlegde
was zijn intresse minimaal en daardoor gingen er dus ook wat dingen mis. Al
heeft de groep dit nooit gemerkt.

Tweede puntje waren de reviews die allemaal wel goed gingen maar ik
verbaasd was dat hij (als ‘ervaren trainer (zegt tie)’ eigenlijk niet veel meer in
te brengen had dan de dingen die ik al had gezegd.
Verder alles goed. Iedereen had een toptijd, gingen als vrienden weg.
Activiteiten gingen goed. Eesrte keer 12 feet wall (die echt nog wel iets
hoger is dan 4 meter (en thaise mensen zijn klein) was best spannend maar
alles ging perfect en veilig.

11-7

Vandaag met Jai een burrmese bridge gemaakt op 8 meter hoogte,
samenwerking ging goed en het resultaat ook. Kreeg zomaar een ‘sling’
(bandslinger in Nederland) van hem en nog een 6mm koord voor prusiks.
Erg aardig dus ik ga me weermaar inzetten voor een positieve ‘relatie’
met hem.

Nou, de motor heeft 2 kapotte kleppen (Floris!!) en dit grapje gaat weer wat
knaken kosten (rond de 400 ) maar dan is het blokje wel weer zo
goed als nieuw. Dus das de moeite nog wel waard.

Verder komt Charlotte de 28 tot de 17 langs en ik ben bezig om minimaal 2
weken met haar rondt te gaan trekken waarbij we zo I zo Laos aan gaan
doen. Waarschijnlijk worden het 3 weken met 3-5 dagen Thaton.
Zie er erg naar uit. Ik hoef nog maar 40 dagen en heb nog 3 maanden en 19
dagen om dat te doen. Werkdrukte gaat wel toenemen dus ik moet maar
veel vrij gaan nemen………
Mint is er niet zo heel gelukkig mee, maar is bereid Charlotte te ontmoeten
en mij te vertrouwen. Ik hoop dat ze zich niet al te druk maakt. Maar ze
begrijp dat wij na 7 jaar wel een hoop te bespreken hebben.
MTB parkoer wordt helemaal naar mijn ontwerp gebouwd!!!! Das dus zo’n 2
kilometer met 15 verschillende obstakels. Hang Loose.
Krijg bovendien een sooi SMSjes (O’ja ik heb al een tijd een mobieltje
omdat dat veeeeeel goedkoper is) van de laatste groep hoe fijn het werk nu
gaat, hoeveel lol ze hebben gehad…..dat ze me missen…….dat ze veel
hebben geleerd….
Ik moet dus serieus eens even uit gaan kijken met mijn ego want voor ik het
weet loop ik keihard naast mijn schoenen.

Zaterdag naar Mae Sai, Chang Kong en Laos voor mijn Visa en Mathews
Visa. Zal er echter maar 1 dag blijven en das best zonde van het geld maarja
je kan niet alles hebben.

Wees open naar jezelf voordat je open naar anderen wordt. Leer van jezelf
om van anderen te leren. Wees niet bang om om hulp te vragen waar je dat
nodig hebt de mens blijft van origine een sociaal wezen dus……….
Niet iedereen heeft dezelfde kwaliteiten de bewustwording van dat feit
maakt het leven een hoop aangenamer. Denk ik.
Verbaas jezelf eens een keer!!

Nou je moet hier ook wel opassen hoor. Niet alleen in de jungle. Je hebt
hier cocosnoten, mango’s, jack vruchten en nog wat anderen waar ik de
naam niet van weet. Varierend van 0 – 7 kilogram (jack-vrucht). Nou kreeg
ik van de week bija een mango op mijn kop (gelukkig hoorde ik hem
aankomen door bladergeruis) en dat zette me wel aan het denken.
Overlijden door het koppen van een kokosnoot staat hier in de top 5 van
de doodorzaken en ik wil echt niet weten wat er gebeurd als je een jack-
vrucht op je hoofd krijgt. Die dingen zijn zwaar en ‘puntig’. Uitkijken dus….

De groeten aan Wouters sproeten, voor de rest:
Hang Los…..RnR

12 – 07

Vandaag weer eens iets gegeten waar ik mezelf eerst even overheen moest
zetten. Stel je de poot van een kip voor, ja de 3 en een halve teen waar het
vel vanaf is gehaald, de nagels verwijderd en gekookt met specerijen. Dit lijkt
verdacht veel op verkrompen kinder vingers. En dat eet je
dus…voornamelijk botten maar het smaakt als kip. Dit vondt ik moeilijker
te eten dan varkensbloed.

17 – 07

Zaterdag vertrokken naar Mae Sai voor Mathews visa. Math moest wat
koipien maken en dus ik ik vooruit naaar de immigratie. Ik vragen hoelag ze
mij konden geven….bleken ze gesloten te zijn. Dan ziet ze mijn visa voor
Laos en zegt dat ik aar Chiang Khong moet (wat ook de bedoeling was). Ik
vragen of ik nergens Mayanmar in kon….blijkt de grens bij Mae Saen (na
wat telefoontjes) open te zijn. Ik dus met Math daar naar toe, Math
zenuwachtig omdat mayanmar in principe niemand van Zimbabwe binnen
laat. Ikke alles regelen voor hem en zo zitten we wat later in een speed
longtailboot en vaar ik weer maals over de Maekong. Ditmaal echter richting
Mayanmar (of Burma, Birma). Na dat Math zijn hoofd grandioos stoot en
met een bebloed hoofd bij de immigratie aan komt krijgen we na wat
gepraat en 250 Baht beide een stempel en gaan we weer terug naar Thailand.
Ik krijg 30 dagen binnen 5 minuten en Math 15 in 45 minuten maar dat is 8
dagen meer dan we hadden verwacht (in Mae Sai had hij er maar 7 gekrgen).
Ik dus redelijk held van de dag.

Zodag met Math en Jai naar Chiang Mai. Weer wat kleren gekocht en daarna
naar de disco. Mint en Lek waren er ook en ook een meisje die ik de
teamtraining had gegeven. Erg leuk…erg dronken. Geloof dat Lek mij ook
wel ziet zitten…..doet echt alle moeite om bij Mint en mij te slapen (dacht
het dus niet).

Maandag cadeautje voor Mint gekocht (is vandaag 17-7 jarig). Verder
redelijke luier en ‘wordt nuchter’ dag’. Om vervolgens s’avonds met Mint en
al haar vrienden en vriendinnen, te eten, drinken…en weer te dansen (leven
is beroerd). Weer niet bepaald nuchter. Dinsdag met Mint naar thaton
vertrokken. Beetje gemountian biked. Was niet echt een succes maar ze
vindt het leuk dus….potentie….
Daarna wat gegeten en met Oi en Boon weermaals haar verjaardag gevierd.
Gelukkig niet al te veel gedronken. En vandaag weer werken. Moet wat
activiteiten van me testen op haalbaarheid en veiligheid (das het leuke van
nieuwe dingen verzinnen). Verder nog een hoop andere kleine dingetjes te
doen dus……later.




24-07

Now….. even voor de mannen. Op de 18e arriveerde de dochter van de tweede baas van het resort (Brain) met 6 vriendinnen en 3 vrienden. Dan hebben we het dus over net gelaagde 17 –19 jarigen. Oke de mannen waren erg aardig en we hebben veel lol gehad maar de vrouwen……….moooi moooi moooi.

En omdat ze geslaagd waren dus elke dag feest feest feest. Zwempartijtjes tot 2300 uur, disco tot wat later, drinken en spelletje spelen. Leuk leuk leuk.

Zondag moest ik echter de leuke damens en heren even achterlaten omdat de tante van Mint ziek was. Dat wil zeggen ze komt net uit het ziekenhuis en wilde graag naar huis maar kon zelf niet meer rijden. Iedereen is te bang om de weg terug te rijden of de tante vertrouwd ze niet. En beetje raar……mijn ervaring in een ‘Engelse’ auto is 50 kilometer vlakke weg. Maar oke…

Ik dus 4 uur bussen naar Chiang Mai, Tante en Mint ophalen (die haar spullen voor hier (Thaton) gelijk inlade). Rijden tien minuten als de tante weer ziek wordt….dus nar het ziekenhuis….moet minimaal een nacht blijven. Na wat opties te hebben bekeken (en ik het wachten redelijk zat ben) besluiten ik en Mint naar Thaton te rijden en beloof ik de auto voor woensdag met een neef terug te rijden.

Ik geloof dat ik de weg tussen Chiang Mai en Thaton al eens heb beschreven zo niet: Erg dichte en mooie jungle aan beide zijden van de weg, erg mooie, steile bergen gedurende 2/3 van de route. En dan een meer dan een ver doordacht bochtenparcourse door die bergen. Dit is echt geen flauwekule. Scherpe bochten steil naar beneden of naar boven die elkaar snel opvolgen. Geen haarspelden, op een of twee na zijn ze allemaal met minimaal 40 km/h te doen en de meeste zijn mogelijk met 80km/h als je een beetje inzicht hebt. Ik had beloofd rustig te rijden….wilde dat ook echt wel maar mijn voet had iets andere plannen. Ik moet zeggen dat ik op deze weg al meer dan 5 ongelukken heb gezien waarvan ik er van 2 zeker weet dat ze dodelijk waren maar……
Feit dat het donker was en regende deed me wel ietswat gas terugnemen maar ik kon niet voorkomen dat ik toch twee keer bij het insnijden van zo’n scherpe bocht een ‘slip-uitwijk-actie’ moest maken omdat er een tegenligger aankwam (die je niet kan zien). Inhalen en bochten is hier gokken en kijken naar de lichtinformatie van je voorganger (al je die hebt). Knipper rechts (en we rijden hier dus links) betekent hier dat er iets aankomt, knipperen links is vrije weg om in te halen (zover de voorganger kan kijken). Dit in tegenstelling tot Nederland waar je knippers waar je je volger wilt hebben.
Dit uiteraard tot groot genoegen van mijn mooie bijrijdster die zowat gek werd van angst en mij maar bleef vertellen dat ik rustig moest rijden En na de tweede slip actie nam ik ook maar een beetje gas terug of….ik sneed de bochten minder diep aan.

Om 2400 uur arriveren we op het resort.

Maandag ben ik met de mooie damens en leuke heren naar het basecamp 4 uur ‘down river’ gegaan. Met een kano en 2 rafts. (Ben keihard verbrand in het uurtje kanoen wat ik deed) Hier hebben we in de rivier gezwommen. Die stroomt nu zo snel dat je geen kans maakt er tegenin te zwemmen. Dat is dus op blote voeten 15 minuten door de jungle stroomopwaards lopen. In de rivier springen en je lekker mee laten nemen (en zorgen dat je de ‘aanlagplaats’ niet mist). Gelukkig vondt ik een boom die over de rivier hing waar ik in kon klimmen, en nadat ik Math de ondergrond een beetje had laten controleren, weer af kon springen. Ongeveer 4 meter hoog……niemand ander wilde.

S’avonds met zijn 13en (10 van de groep, Jai, Math en Khun Pet) binnen 2.5 uur 3 liter Sang Som, 1 liter ‘ammerello (afrikaanse likeur dat op Baylise lijkt) en 1 liter Lauw Kauw (ofzo) geleegd. Wat betekende dat we om 2200 uur dus zonder alchohol zaten…..maarja. S’avonds mijn hangmat opgehangen en voor het eerst van mijn leven de nacht in zo’n ‘apparaat’ doorgebracht. Was niet verkeerd al moest ik hem door nieuwigheid wel twee keer opspannen gedurende de nacht. Handig ding met ingebouwd muggennet.
S’ochtens weer de boot op naar een hot spring, em nar het olifanten dorp. Hier wat gegeten. Jai raakt in gesprek met wat koreanen (en verloor met armworstelen). Toen ik na een half uur de naam Guus Hiddink zei en vertelde dat ik uit Holland kwam (wat op een vreemde manier in Asie de beste manier van vertellen dat je uit NEDERLAND komt….is) Sprong de eerste Koreaan op van blijdschap en begon met te omhelsen en heen en weer te schudden. De rest gaf me allemaal knikjes en glimlachen. Dus als je vriendjes met Koreanen wilt worden………
Wee 5 uur op de boot terug, gelijk in de auto en in 3 uur naar Chaing mai waar ik om 2100 aankom. Snel slapen om om 6:30 weer op te staan (en ik was echt niet maar een beetje moe…). 7:20 een overvolle bus gepakt om om 11:00 in Thaton aan te komen. 11:15 vertrek ik naar Rick Burnette waar ik om 11:45 ietsje te laat op mijn afspraak kom. Maar dat was wel oke. Goed gesprek gehad, gaat nogsteed volgens programma met me. Teruggereden, de weg is mooi op sommige stukken rijdt je nu door de open velde en soms is het gras aan de zijkant zo hoog dat je door een tunnel rijdt.
En werken….nu dus….

Moet nog even zeggen dat alle steeds mooier word, morgen is het Boedhistisch lente. Alles komt in de bloei, alles is groen. Ik heb mijn foto’s van 5 maanden geleden bekeken en wat ik toen prachtig vondt blijkt nu niets te zijn (of een grauwe zooi) in vergelijking met hoe het nu is.

Later.

11-08
Nou moet ik weer even gaan graven in mijn geheugen……..Het begon allemaal op de 27 van juli toen ik met Mathew naar Bangkok vertrok om onze reis naar het zuiden te beginnen en Charlotte op te halen. Ik had een bus goedkoop kunnen boeken via mijn guesthouse en daar had ik al snel spijt van. Aan de telefoon vroegen ze al of we allebei buitenlander waren en daar had al een bel moeten gaan rinkelen. Ik kom dus voor het eerst in de massa toeristenstroom terecht en dat was een mindere ervaring. De bus was overboekt en omdat ik als een van de laatste instapte met Math was er dus geen plaats meer. Maar ‘benedendeks’ was nog een Vip ruimte met een grote bank en 4 ruime stoelen. Wij dus met 6 volwassen op de bank (dus niet liggen en moeilijk zitten nu 5 uur (reis duurde totaal 12 uur). Goed we vertrekken een uur te laat en ik begin al te denken dat ik te laat op het vliegveld ga komen om Lot op te halen. De 4 stoelen waren ingepikt noor een Joods gezin met 3 kinderen (waarom die kinderen niet op de bank) waarvan er 1 het voor elkaar kreeg om tot 2 uur in de nacht (we vertrokken rond 8 uur) herrie te maken. Dat maakte de eerste 3 uur niet uit omdat de TV veel harder stoorde maar daarna was het wel erg irritant. En niet dat die ouders er ook maar iets aan deden, die kinderen waren echt heilig, werden om de 2 uur met een stinkende muggenspray ingespoten zodat heel het ruim vol gas hing…….. laat verder maar.
We kregen geen eten of drinken tot 0230 maar de bus stopte wel 6 keer voor een safiie voor de chaffeur.
Goed lang verhaal iets korter…..ik arriveer om 8 uur in BK en dat is ruim een uur te laat voor Charlotte. Gelukkig was mijn vader standby en na wat mobiel telefoneerwerk spreken we voor zijn appartement af.

Nou dat was wel even vreemd om Charlotte weer te zien. Maar wel erg leuk. Voor mij voelde het gelijk goed als vriendschap en daar was ik blij om. Niet dat ik me veel zorgen maakte maar…….na een 7 jarige relatie………
We praten en drinken wat in mijn vaders apartement en besluiten dezelfde dag nog richting Ko Samui te vertrekken (een eiland in het zuiden). Eerst zoeken we een travel agency maar na wat zoekwerk besluiten we naar het overheids busstation te gaan om een degelijke bus te boeken. (Betaal je iets meer maar, krijg je genoeg te eten en te drinken, kun je liggen etc….). Bus geboekt, zwemmen in mijn vader appertementencomplex. Goed met Charlotte geklets die moe en geemotioneerd was maar er wel positief tegenaan keek.
Daarna wat mooie tempels bezocht en de bus naar Ko Samui genomen. Tocht was convertabel en duurde 10 uur tot de boot. Boot gepakt en om 0830 arriveren we op de cocosnoten eiland. We vinden snel goedkope accomodatie en gaan dan voor een wandeling. Wat strand mooie natuur, de zee is vlakker dan een meer, echt, ik heb nog nooit zo’n stille zee gezien maar ook dat heeft wel weer wat (not).
Volgende dag huren we 2 scooters en rijden we met zijn drieen het eiland helaam rond. Eerst bezoeken we een waterval waar ik op de (ruwe) weg naar boven nog even op mijn gezicht ga met Math achterop. Gelukkig heb ik alleen wat schrammen en de scooter en Math niet. Wandeling naar de waterval is door prachtige jungle maar de waterval zelf bevat bijna geen water en valt dus een beetje tegen.
Ik heb een erg goed gesprek met Charlotte die nogsteeds vrij geemotioneerd was en na dit gesprek denk ik dat we een weg hebben gevonden om met elkaar om te gaan waar we allebei erg tevreden mee zijn. Gelukkig.
Anderhalf uur later crossen we naar de 2e waterval die iets meer water bevat. We denken beneden te kunnen zwemmen maar het water ziet er niet echt fris uit dus. We rijden door en boeken een bus terug op de 2e naar Bangkok om vervolgens gelijk naar Chiang Mai te gaan. Dit overheidsbusstation is goed verstopt voor de toeristen en das eigenlijk maar goed ook (voor ons).
We rijden door en zien een gigantische hoosbui aankomen. Dus tijd om wat te gaan eten. (En een cocosnotenshake te drinken). De hoosbui gaat over in mieser en we hebben geen zin mer om te wachten en rijden dus nat. Dan rijden waar het grootste stadje op het eiland. Boeken een trip naar het marine park voor de volgende dag en een duiktrip naar Ko Tao (ander eiland) en een of andere rots voor de volgende dag daarop. Goed alles dus geregeld. Volgende dag sta ik rond 600 uur op omdat we om 700uur worden opgehaald en dan vol ik het al….
Druk op mijn ogen en dat betekent koorts. Goed wat paracetamol erin en gaan. Na 1.5 uur op de speedboot varent tussen eilandjes over blauw/groene zee komen we bij het eerste eilandje van het marine park aan waar we een snorkeltocht maken. We hebben een uur en Math, Lot en ik besluiten om helemaal rond te gaan (als enige). Prachtig koraal, ik vergeet mijn koorts en geniet met volle tuigen. Kleuren vallen een beetje tegen maar we zien genoeg mooie dingen. Halverwegen komen we nog een zwerm met glibberige dingen tegen waar we doorheen zwemmen maar na een uur zijn we rond en de boot wacht al op ons (waarom is de rest er alweer uit??). Ik stap in de boot en wordt er duizelig, misstap me wel 3 keer. Goed rustig aan doen dan maar. We varen naar een eiland met een laguna in het midden, prachtig. Op het uitzichtpunt (waar ik met veel moeite kom) zie je dat je omgeven bent door allemaal eilandjes met prachtig witte stranden. Echt van die dingen waar je wel een week lang baunties zou kunnen eten ofzo. Ik ga niet helemaal naar beneden, rust wat uit in de schaduw en voel me langzaam steeds beroerder worden. We varen naar een eilandje met een mooi strand en een klif waar het water zich een weg doorheen heeft bezorgd. Math snorkeld nog wat, ik eet. Ondertussen zit ik met een hoed, een bril een een ski- colw op dit eilandje waar het toch minimaal 35 graden moet zijn. Moet er erg vreemd uitzien. Dan staat er nog een kajak tocht op het programma. Onder de klffen door, prachtig. Charlotte wil al het werk wel doen (mijn energie is bijna op) maar ik kan het toch niet laten om te helpen. Als we terugzijn ben ik echt uitgeput en het duurt nog 2 uur voor we terug zijn op ko Samui. Waar een taxi ons afzet 30 meter voor het bungalowtje dat we hebben. Ik ben op en loop met een half kilometer per uur naar mijn bed. Heb het gevoel dat ik iedere seconde flauw kan vallen. Lig in mijn bed. Temperatuur meten 40.6 graden. Geloof niet dat ik ooit zulke koorts heb gehad. Goed wat paracetamol er weer in. Slecht slapen, niet eten, volgende dag worden we weer om 7 uur opgehaald voor de duiktrip en om 600 uur besluit ik om niet mee te gaan omdat mijn temp. 39.9 graden is. Om 6:30 is hij echter 38.9 en ik neem een doche en meet exact om 0700 uur weer (als de taxi arriveerd) en dan is hij 38.2. Mijn denkwijze:
Ja hee, ik betaal een hoop geld voor die duiktrip, dadelijk is mijn koorts in 2 uur weg en zit ik hier voor niets, ik kan altijd gewoon op de boot blijven. Ik ga dus mee. Ik lig 3 uur voor papems op de boot, skip de eerste duiktrip, lig weer een uur en besluit dan wel te duiken. Temp. is 38.2. Duik gaat goed en is mooi. Ben er iets eerder uit dan de rest en mis daardoor een walvis haai. Ben weer duizelig en de weg terug is weer bizaar. Ik beloof een van de duikinstructrices om naar het ziekenhuis te gaan omdat er Dengeu fever heerst. Die avond heb ik er echt geen energie voor maar de volgende ochtend hunker ik naar een ziekenhuis. De ziekenhuizen zijn goed hier. Ik wordt snel geholpen en de diagnose is al snel dengeu fever. Dit krijg je door een muggebeet. De volgende 6 dagen verblijf ik in het ziekenhuis……..
Wat klote is voor Charlotte die nu alleen Chiang Mai en Laos doet en helemaal niet te zien krijgt waar ik leef en wat ik gedaan heb in de afgelopen 6 maanden.

15-08
Goed ben weer terug van weg geweest maar zal het vehaal oppikken waar we gebleven zijn.
Ziekenhuis was net een vier sterren hotel, ontbijt op bed keuze uit een menu kaart. Mooie zustertjes die elke dag toch wel minimaal 3 naalden in me prikken (Bloed testen, infuus, spul tegen hoofdpijn) dus das allemaal best lekker. Vervelende is dat ik op 3 dagen rekende en dat werden er dus zes. Gelukkig alles met de verzekering geen probleem. Goed, op de 8e verlaat ik het ziekenhuis en pak ik om 3 uur de boot naar het vaste land. Dat er prachtig duister uitzag met hoge rotsen in de mist. Sprookjesachtig. Om 1700 uur zit ik in de bus en 12 uur later (0500) kom ik in Bangkok aan. Daar boek ik een bus naar Thaton voor 0700 uur en daar kom ik 14 uur later aan (2100). Das dus 26 uur bussen en ik heb dus weer een beetje koorts en hoofdpijn. Gelukkig had ik wat medicijnen meegekrgen. Ik houdt een dagje rust (zie datum van het bovenstaande verhaal) op de 10 en vertrek de 11 om 1130 uur naar Chiang Mai waar ik om 1530 aankom (4 uur bussen) dan boek ik voor 1900 uur een bus naar Udorn Thani die er weer 12 uur over doet en vandaar een bus naar Laos Vientianne en das nog een uur extra. Das dus 43 uur bussen in 3 dagen maar dan ben ik wel om 1000 op de 12e in Vientianne waar ik Charlotte weer ontmoet.

En dat weerzien was wel weer relaxed. Voelde gelijk weer vertrouwd en er was geen spanning ofzo. Ik moest redelijk naar het toilet ende plaats waar we af hadden gesproken hadden ze er geen (monument ‘arc des triomph’ dus vordat we die bezochten gingen we de spullen van Lot ophalen en een g9edkoper guesthouse zoeken. Dat werdt gezelfde als waar ik de vorige keer ook had gezeten. Toen liepen we na een ontbijtje voor mij weer terug, daarna naar de Thaise ambasade waar je niet voor visa’s moest zijn want daar hadden ze weer een apart bureautje voor die alleen tot 1200 uur open is dus dat dan maar morgen. Daarna een gigantische gouden tempel bezocht en toen maar wat relaxen, ijsjes eten, eten, wat biertjes drinken met 2 Canadesen en 2 Amerikanen die Charlotte eerder had ontmoet.
Met de Canadesen voor de volgende dag afgesproken en toen in een lekkere slaap beland (na nog een hoop gepraat te hebben) in ons toch niet helemaal propere guesthouse.
Volgende dag om 0900 uur opgestaan en naar het visa bureau gelopen. Hier stond een rij van 1,5 uur omdat al die laonesen ook een visa moeten hebben om de grens over te gaan. Charlotte ging iets eerder terug om de afspraak met de Canadesen veilig te stellen. Ik ging voor drie maanden en kreeg na mijn schoolpapieren te laten zien een twee maanden toeristen visa zonder werkvergunnung. Waarom? Ik heb geen flauw iedee, wist niet eens dat dit visa bestond maar het is een maand extra en ik heb er weer een mooie plakker bij in mijn paspoort (waar ook echt heel veel stempels instaan nu).

Met de Canadesen naar het Boeddha park gegaan dat echt super indrukwekkens was. Met een hele hoop Boeddhistische en Hindoeistische beelden. Vreemde vormen maar en erg raar allemaal. Ook hadden ze ook nog een soort van supergrote meloen waar je in en op kon. Mooi uitzicht en van binnen nog meer beelden.
Verder nog en tempel bezocht en verder weer een lazy dag gehad. Mijn energie level is zeker nog niet wat het moet zijn en daar baal ik stevig van. S’avonds weer lekker uit eten. Deze keer ook te verdragen voor Charlotte die de avond van tevoren niet veel wegkreeg ivm chili’s. Weer gezellig gekletst. Volgende dag weer rond negen uur opgestaan. Spullen gepakt. Naar Visa bureau waar ik om 1300 uur terugmoest komen. Een lekkere wandeling door Vientianne gemaakt en een hoop tempels bezocht. Ik om 1300 terug, stond er uiteraard weer een rij maar het ging vrij vlug. In der daad een 2 maanden visa erin. Daarna nog een tempel bezocht onze spullen opgehaald, op de Canadesen gewacht waarmee Charlotte de trein naar Bangkok pakt. Grens over, zij naar het trein station en ik naar het busstation. Het is nu 1730 uur en ik ga op de goede gok, niets geboekt. Afscheid van de Canadesen en Charlotte genomen. Ga er nu 2,5 maanden niet meer zien. Moet zegen dat het afscheid te snel was (de tuk-tuk wilde door) maar dat ik over de dagen die we samen hebben doorgebracht op Ko Samui en hier (Laos) een zeer positieve indruk heb. Ik heb echt het idee dat we de basis voor een solide vriendschap hebben gelegd en dat was exact de bedoeling. Jammer van mijn ziekte hoewel het aan de andere kant ook wel goed voor Charlotte is geweest om alleen te reizen.
Nou ik had allemaal aansluitingen en arriveer de volgende dag om 1400 uur weer in Thaton. Waar ik lekker niets doe behalve dit schijven.

Nou weer aan het werk met klimwanden, MTB parcoursen en nog veeeeel meer.

Later (sorry dat deze wel erg lang is geworden, ik hoop dat het nog een beetje blijft boeien).



18-8
Vandaag ben ik permanent naar het ‘staff-house’ vertrokken. Daar leef ik dan samen met Mint. Echt grappig hoe die lokale Thai leven. Is wel weer even wennen zeg maar. Zeker met douchen. Das hier gewoon een bak met gefiltert water (of een riviertje). Zelf heb je een klein bakje waarmee je jezelf eerst natspettert, dan inzepen en weer natspetteren om het weg te spoelen. Niets warme doche dus en het toilet is ook zo’n Asiatisch laag ding die voor westerlingen redelijk moeilijk zijn. Gelukkig kan ik nog wel een kleine kamer op het resort houden voor een hoop met rotsooi, en wat kleren zodat ik kan wisselen op het resort en niet eerst naar het ‘staff-house’ moet rijden (5 minuten). Kan ik ook nog hier af en toe een fatsoenlijke douche nemen en…..als Mint me zat is sta ik dan niet gelijk op straat. Met het verhuizen vandaag ben ik een hele mooie en erg grote spin tegengekomen in mijn kamer. Toch wel een centimer of acht van voet naar voet met een lichaam ter grote van een stuiver (was da??).Alles netjes in de kamer van Mint ingedeeld en weer een mooi altaartje voor Sjoerd gemaakt,
Mint is de dinsdagen vrij en ik heb geregeld dat als ik de zaterdagen werk ik op dinsdag ook vrij ben. Das gelijk mooi want zo kan ik aanstaande dinsdag met haar naar Chiang Mai wat vrienden bezoeken en mijn motor ophalen en terug rijden.

Met werk ben ik bezig met het assault course veiliger maken. MTB invertarisatie en opknappen, nogsteeds laatste hand aan het teambuildingpark aan het leggen etc. Erg leuk dus. Gisteren nog 2 uur gekanoot (ghi), rivier staat hoog en stroomt rap en das leuk. Temperatuur is lekker warm en het regent hier bijna elke avond wat weer jammer is omdat het work-out proces een beetje stil ligt.

Gaat dus best heppie de peppie met me. Nog een ruime twee maanden…….aaaaaaaaaaaa. Stop de tijd….
Wel zin om iedereen in Nederland weer te zien, geen zin om een heel hoop mensen achter te laten hier, maarja…..we zien wel hoe het allemaal gaat lopen.


23-8
Nou met de motor schiet het echt niet op, ze roepen al een week dat hij morgen klaar is. Ben dinsdag dus niet naar Chiang Mai geweest maar ga deze dinsdag. Wel heb ik dinsdag gevist mat Mint en Pot (die hier dus niet meer werkt jammer genoeg). We hebben twee vissen gevangen die bijde van mijn hengel kwamen. Mint heeft gekookt en we hebben erg lekker gegeten.
Temperatuur is aan het veranderen, het is duidelijk kouder aan het worden en dat is eigenlijk best fijn (denk hier aan iets minder vaak 35C en iets vaker 28-32C). Al word de regen dan ook kouder en das weer net een beetje jammer. Levert wel weer mooie beelden op met laaghangende strepen met wolken halverwege de bergen enzo. Gisteren weer een tocht over de rivier gemaakt met een groep en een rode Lisu hilltribe bezocht. Was allemaal wel weer aangenaam hoewel ik in totaal wel 6 uur in de boot heb gezeten en de uitzichten ondertussen wel begin te kennen. Niet dat het al verveelt hoor……

25-8

Gisteren kwam mijn vader langs, om met Shane te praten, en mij te zien. Was leuk. Mint harstikke zenuwachtig maar het ging allemaal goed. Zal ook wel zijn gekomen omdat mijn vader en ik een fles Sangsom soldaat hebben gemaakt. Das dus 0.75 liter met rum (80% proof). Gelukkig vandaag vrij en een lazy dag gehad. Ben met mijn vader opzoek gegaan naar 2 watervallen ongeveer 10 kilometer van hier. Die hebben we dus niet gevonden maar de tocht was enerverend en er mooi. Verlaten weg af en toe fatsoenlijk asvalt af en toe modder of grind. Stijl omhoog de bergen in met prachtige uitzichten over de rijstvelden om ringt door heuvels. Ga er zeker nog een keer terug.

28-8
Eergisteren naar nieuwe MTB routes gezocht. Tevergeefs, elk nieuw paadje dat ik insloeg (met een scooter) liep na 2 of meer km dood. Vandaag maar eens de andere kant op.
Gisteren om 6 uur opgestaan om om 0625 de bus naar Chiang Mai te pakken. Die haalden we echt net. Na 4 uur bussen had ik al een redelijk zere kont en was ik blij dat we even wat konden lopen. Motor ophalen. “Ja de motor is nu helemaal gereviseerd maar de caraberateur is toch wel erg oud hoor’……
Met mijn vader eten (20 minuten). Mint een vriendin opzoeken (10 minuten). Naar een andere vriendin rijden en kletsen (10 minuten). Dan is het 1200 uur en zie ik een bui aankomen. We vertrekken. Moeten nog even een uniform ophalen en om 1230 uur rijden we echt richting Thaton. Eerste uur en een kwartier erg rustig gereden. Toeren niet boven de 5000 uit laten komen. Had een beetje mijn twijfels over de afstelling. Toen rusten voor 20 minuten, motor af laten koelen en eten. En dan de bejungelde bergen in. Het bochtenparcourse heb ik al eerder beschreven en met de aanhoudende regen wordt de natuur alleen maar mooier. Na de rust had ik duidelijk wat meer vermogen maar ik blijf rustig rijden. Zitten namelijk niewe zuigers en kleppen in dus inrijden. Na weer een uur toeren. Lekker in de bochtjes hangen maar vooral van het uitzicht genieten rijden we de bergen weer uit en houden onze 2e stop. Mijn kont is ondertussen gevoelloos geworden maar dat mag de pret niet drukken. We blijven alle buien voor en het is niet te warm. 25 min. rusten en weer rijden. En weer lijken de afstellingen allemaal een stuk beter. Dit gaat dus de goede kant op. Na 25 minuten komen we bij het huis van de ouders van Mint waar niemand is. Dan dus naar het land (haar vader verbouwd: sinasappelen, lychies, fruit waar ik de naam niet van weet, jasmijn, mango’s, chili’s en citroenen. O’ja en vis. Stel je nu geen honderden hectares voor, maar het is ook niet niks zeg maar. Daar met haar moeder geklets (Mint dan) en een nieuwe fruit geproefd die erg lekker was. Haar Pa even goededag gezegd. En toen naar haar tante gereden om de kleren voor haar neef te droppen en haar broertje even te zien. En toen de laatste 35 km naar Thaton afgelegd waar na 10 km mijn kilometer teller het begaf…… Zal het kabeltje wel zijn………
In totaal dus rond de 180km met de motor gereden.

Moet zeggen dat op deze trip redelijk wat cultuur verschillen naar boven kwamen. In de eerste plaats had ik mijn streven gezet om om 1200 uur uit CM te vertrekken. We gingen pas om 1120 uur eten met mijn vader. Mint alles relax, draagt ook geen horloge. Ik steeds meer stressen en op mijn horloge blijven kijken. Mint zelfs een beetje ontdaan dat ik in 20 minuten afscheid van mijn vader kan nemen.
Parkeren van de motor, op een verlaten stukje…mmmmh word ie niet gejat? Mint kijkt vreemd en legt haar helm op de motor en zegt dat ik hetzelfde moet doen…..mmmmmh wordt die niet gejat?
Ook wel apart …… als ik Mint feedback geef over bepaalde dingen. Bv cultuurverschillen, moet ik echt op mijn toon letten. Ik ben nog nooit boos op haar geweest maar zij denkt het regelmatig met als gevolg dat ze een hele tijd niets zegt. Communicatie speelt hier natuurlijk een belangrijke rol, en al verteld ze mij nu al hele verhalen, we zijn er nog lang niet.

Naast het staf huis (koud douchen went trouwens snel) is een apen opvang centrum ofzo (vroeger van Shane geweest). Das overdag allemaal heel leuk en aardig maar rond een uur of 5-6 in de ochtend haalt een of andere aap het in zijn kop om keihard te gaan lopen schreeuwen…..das weer iets minder zeg maar. Gelukkig niet iedere morgen maar wel vaak.
Wel aardig is weer dat ik hier in tegenstelling tot op het resort om 0615 uur het bellen (of een soort gong) van de tempel wel hoor. Mooi geluid. Om 0415 ‘bellen’ ze ook maar die hoor ik niet zo vaak…


30-8
Ben de afgelopen dagen bezig geweest met de nieuwe MTB routes. Echt leuk omdat ik heel de omgeving uitkam. GPS (global position system) in de ene hand en pen en papier in de andere (hoe geef ik gas?). Coordinaten, afstanden en waar nodig hoogteverschillen noteren. Dan terug naar kantoor om op een lokale stafkaart (waar op de hoofdweg geen wegen opstaan) de route in te tekenen met flaggetjes en herkenbare punten. Ga ook nog een route beschrijving maken en markeer stukken ophangen.
Gisteren heb ik samen met Shane een apartementen complex ontworpen die ik in perspectief op de computer heb getekend Was wel moeilijk met maten etc. Uiteindelijk hebben we een gebouw van 6,5 verdiepingen (1 ondergronds en 0.5 op het dak), een zwembad op het dak en een vrij apart dak. (kruising tussen Thais en modern).

Ik rijdt elke dag zo’n 45 minuten motor. (wil op het begin niet teveel korte afstandjes rijden omdat de motor dan geen kans krijgt om warm te worden en zicht te zetten. Dus zie ik nog meer omgeving…..
Ik heb Mint ook nog even laten rijden op een open veld maar ik geloof dat de motor iets te zwaar is voor haar.

En dan nog werk voor school uiteraard. Ben net klaar met mijn case studie (methodisch handelen van een teamtrainer (ik in dit geval) voor, tijdens en na een teamtraining). Waarin ik dus beschrijf hoe ik de twee teamtrainingen die ik tot dusver heb gedaan op een methodische manier heb opgebouwd en afgerond. Leuk om hier nog even bij te vermelden dat het bedrijf waar ik de twee trainingen aan heb gegeven in september weer komt met een groep. De baas (we hebben af en toe contact) ziet het nut er wel van in.
Final report is voor ¾ afgerond. Kan sommige dingen pas echt op het einde invullen natuurlijk. Maar officieel is dat nog 22 dagen. Maar ik zal blijven werken tot eind october. Gewoon omdat ik het erg leuk vind, ik een hoop leer, om Shane te helpen (wordt erg druk in october), om nog meer te zien (grappige is dat ik tijdens werk eigenlijk meer van het land en de cultuur zie dan als ik alleen reis (wat betekend dat wij goede exclusieve tours hebben).). en ook wel een beetje om de nieuwe receptioniste / administratrise……

Ben erg benieuwd hoe lowland is geweest voor iedereen die er is geweest.

En surfverhalen zijn ook weer welcome waar ik het moet hebben van die verhalen ipv de ‘daaaaaaaaaaaaad’.

Later.



Geen dag, geen maand, geen jaar

Heb met mezelf afgesproken dat ik me niet iedere dag meer druk ga maken over wat komen gaat. Niet alleen dat ik hier wegga maar er is ook veel veranderd in Nederland voor mij en het zal allemaal anders zijn dan voorheen. Laten we het maar op een nieuwe uitdaging gooien.
Het noodlot is onvermijdelijk en dit is niet eens totaal noodlot. Dit is gewoon keuze gewoon die ik lange tijd geleden heb gemaakt met toegevoegd noodlot.

Blijf niet staan,
ga maar lopen.
Ruimte genoeg om naartoe te gaan,
de wereld is open.

Blijf niet staan,
ga maar zitten.
Ruimte genoeg om naartoe te gaan,
Pobeer je innerlijk te verstaan.

Blijf maar staan,
De wereld zal toch wel verder gaan.
En je geest reist zijn eigen baan.
Voor de gene die hem niet kan verstaan.

Ben weer regelmatig aan het voetballen. Nu in een dorpje ongeveer 2 km van hier. Met iets meer volwassenen, niet op steentjes en met schoenen. Dat gat dus een stuk beter.


04-09

Zondag arriveerde er een studentengroep uit Singapore. En al dacht ik dat ik een vrije dag had. Shane kon toch nog wat hulp gebruiken. Dus voor de groep kwam kreeg ik een boek en wat internet informatie in mijn handen gedruk en begon ik met het lezen over de history van Mae Salong en Tam Ngop. Dit zijn dorpjes vlakbij de Burmese (Mayanmar) grens waar oud Chinese KMT strijders wonen. Die zijn hier ‘achtergebleven’ zo’n 80 jaar geleden. En hebben een behoorlijke history.
Met de groep naar Mae Salong gereden wat het meest ontwikkelde dorp is. Museumpje bezocht. Wel grappig om dit te zien. Dorp is bijna geheel Chimees en je ziet verder alleen wat hilltribe invloeden. Mensen (3e generatie) zijn een mix van Chinees, Thai en Tribes.
Maandag ben ik met de kids naar een weeshuis geweest en naar Rick Burnette’s project. (Geloof dat ik dat project al eens heb uitgelegd). S’avonds wilde Jai een vrije avond en moest ik dus tot 2130 met de kids zijn voordat ik wegkon. Ik zou namelijk met Mint bij haar tante gaan slapen. Beetje stom van Jai want hijliep gewoon heel de avond rond. Maargoed.
2130 uur rijdt ik naar de plaats waar Mint aan het eten was. Blijkt dat ze al ietje teveel SangSom ophad en niet meer naar haar tante wilde maar naar ‘sing a song’ zoals ze hier in het Engels een karaoke bar noemen. Goed veel Thaise liedjes en weinig Engelse. Ik heb nog even mijn proffesionele zangkwaliteiten met ‘Born to be wild’ en ‘Don’t speak’ getoont. (Met grund, smurfentemmetjes, en andere hoogwaardige kwaliteits geluidjes). Toen niet geheel verantwoord naar huis gereden. Volgende dag op de motor naar Mints tante. En toen wilde ik dat andere dorp weleens bezoeken.
Mae Salong ligt namelijk aan de weg en is ontwikkeld. Tam Ngop word omschreven door ‘het vergeten dorp’.

Vanaf Mint’s tante is het 20 minuten op de ‘grote weg’ voordat Mint me een of ande kleine afslag instuurd. Geen borden en ik vraag of ze de weg wel weet. Antwoord ‘I think’. We rijden tussen de paddies en zien de bergen dichterbij komen. Links en rechts is het donker met regenwolken, wij rijden in de zon. Als we het bij een afslag niet meer zeker weten (ik was mijn kaart vergeten maar had hem vrij redelijk bestudeerd en wist waar ik kwa (kwak kwak) richting moest zijn) vragen we het bij een politiebox in een klein dorp waar de agenten nieteens een uniform dragen. Ze wijzen ons de weg. Na 15 minuten passeren we een Chinees dorp dat bekend staat om zijn gokmogelijkheden (wat verboden is in Thailand). En dan rijden we de bergen in. Stijl omhoog. Moet af en toe terug naar de 1e versnelling. De agent had ons al gewaarschuwd over de eventuele onmogelijkheid van de weg ivm regenval. En buiten het feit dat ik wegen (geasvalteerd) berijdt die stijler zijn als ik dacht dat mogelijk was zijn er hier en daar ook landverschuivingen. We rijden al een half uur omhoog en de weg blijft slingere. Mint word een beetje zenuwachtig. Er is hier niemand alleen prachtige natuur. We komen in een dorpje waar we vragen of we goed zitten. Het is koud bijna Nederlands. Nog 3 km zegt de man en we rijden door. Na 2 km komen we bij een militaire post. Shit denken we, we mogen vast niet verder ivm de oorlog. We melden ons en de man vraag waar we naartoe gaan. Tam Ngop. ‘O, das 4 km die kant op, maar niet verder’ En zo rijden we tussen de barricade door weer stijl omhoog. Na wat slingers en slangers zien we een borde Tam Ngop maar bijna geen huizen. Werijden door. Dan zien we een mooi granieten stijle rotswand met een grot in het midden. Supermooi met jungle eromheen. Wil hem zeker een keer beklimmen.Weer 7 km later rijden we een dorpje binnen met een andere naam. Oeps ietje te ver dus. (Achteraf keek ik op de kaart en waren we bijzonder dicht bij de grens). Terug dus.
Stijle akkerbouwvelden met hier en daar grijze rotsen ertussen. Jungle.
Nou terug in Tam Ngop wat dus echt niet veel is geef ik de motor maar eens zijn verdiende rust. We drinken wat bij een nietszeggend huisje met 1 tafel en 2 stoelen ervoor. Mint spreekt met de man en ik vraag informatie over het dorp. Er is niets toeristisch en hier komt bijna nooit iemand.
We zien een bui aankomen en vertrekken weer. Naar beneden gaan een stuk vlotter. En halverwege de weg terug naar Fang bezoeken we nog een grot De’kleine’ konde we in. Mooi, met veel Boedhha’s. Maar de grote (2km) niet omdat er monniken in aan het mediteren waren.
Terug dus. Nog bij de ouders langsgeweest. ‘Gevist’ in de vijver van een oom. Dit is een kweekvijver. Je gooit wat voedsel in de vijver en haald dan uit met je schepnet. 10 minuten = 25 vissen.
Mint koken in met haar broetje spelen en red alert op de compu van haar neef.
Eten waarbij de pleuris uitbreekt met het weer, wind regen en geen stroom. Kaarsjes dus. Na wat wachten zijn we het zat en rijden door de heftige regen naar ‘huis’.
Enerverde dag dus waarbij de motor nu op de helft van zijn in te rijden km’s zit.

05-09

Mieren.
Aparte wezentjes in alle soorten en maten. Overal te vinden. Maar het meeste bewondering de lilliputter kleintjes het meest. Echt ongelooflijk. Het maakt niet uit waar of wanneer, maar als je iets zoets ergens weglegd dan zijn ze er als de ‘kippen’ bij.
Zo hadden we van de week een taart voor de leraren van een studentengroep die even een paar minuten op de bali stond en toen compleet onder zat.. Echt vreemd.

Vandaag ook nog even naar Nederland moeten bellen. School had mijn overmakingsformulier naar mijn moeder gestuurd en die had het op de grote stapel gegooid. En dus kwam er een nieuwe brief die mijn zus vandaag voor me openmaakte.
Je bent vanaf september uitgeschreven omdat je niet aan de betaling hebt voldaan. Je kunt geen gebruik maken van school, stage en je stufie eindigd ook. Nou das lekker zegmaar. Maar na wat belletjes en zo’n dertig gulden armer wordt het als het goed is allemaal geregeld.
Zo niet …..dan moet ik maar een jaartje blijven.
Verder heb ik 18 gulden aan Khun Pot geleend die na een maand niet werken in geldnood zit. Volgens iedereen kan ik naar dat geld fluiten…. Dan ben ik niet alleen 18 gulden kwijt (wat hier veel geld is) maar dan verlies ik ook een vriend hier.

Verder alles goed. Ben vandaag voor meeting 10 van de 12 naar Rick Burnette geweest waar we de laatste fase en een hoop cultuur besproken.

Dinsdag zijn er twee damens (20 en 21 jaar) uit Engeland en Honkong gekomen om voor het studenten centrum te werken. Geloof niet dat ze echt boeien al heb ik er nog niet veel mee gesproken omdat Jai er continu mee bezig is.

Maak me meer druk over mijn terugkomst naar Nederland (terwijl ik nog zo’n 55 dagen heb) dan dat ik me druk maakte voordat ik kwam. Begin van de T zei ik te stoppen maar dat valt niet mee.

06-09

Moet zeggen dat Jai me een beetje de neus uit begint te komen met zijn humor en manier van werken. Geloof niet dat ik de enige ben en ik ga morgen dus maar eens even met Shane praten.
Gisteren heb ik 4 km hardgelopen, wn waarschijnlijk was mijn lichaam daar toch nog niet aan toe na mij dengeu koorts want sinds die tijd voel ik me best beroerd. Heb het weer koud etc.

Nog wel een slang gezien eergisteren. Was ongeveer een meter lang en 1,5 cm doorsnede. Opvallend was de gele vlek achter zijn hoofd. Ik heb hem 10 minuten kunnen volgen, probeerde hem nog te vangen (gezien zijn angst nam ik aan dat ie niet giftig was en terrecht bleek achteraf in het slangenboek), maar toen schoot hij onder de nieuwe klimplaten waar ik hem niet meer kon zien of volgen.



11-9

Eergisteren aan een instructeurstrainingcamp begonnen wat voor mij eerlijk gezegd erg saai en irritant is. Omdat ik 1 al de activiteiten al ken en 2 omdat Jai zijn methode zeker niet de mijne zijn. Heb ondertussen al met Shane gepraat en we gaan een weg voor ons beide zoeken. Nu hier in Thaton en als ik terugkom ga ik waarschijnlijk voor Shane werken en niet voor Jai. Zijn visie is iets teveel op veiligheid gericht wat opzich heel goed is maar je kunt ook overdrijven. Bovendien is zijn visie geblokkeerd bij zijn kennis en is moeilijk met nieuwe dingen. (Shane houdt juist wel van nieuwe dingen dus…) Dit mond uit in veel discissies (Moet de instructeur achter of vooraan rijden met een tocht? Etc. En ik vul hem vaak aan (waar hij meestal wel weer voor open is).
Hij geeft ook een EHBO cursus (helaas is zijn leraar certificaat net verlopen dus krijg ik dat nogsteeds niet) waar ik wel heel veel leer. Ben erg blij dat ik eindelijk eens een uitgebreide cursus krijg en we oefenen al voor 2 halve dagen en er komen er nog 2. Zet soms nogwel vraagtekens bij de methodes (omdat ze soms tegen mijn logisch denken ingaan) en daarom is het goed dat ik dit leer.
Gisteren een vrije dag en met Mint weer op de motor gestapt. En…..een Karen (Longnek) village (hiltribe) bezocht. Wilde eerst niet vanwege ‘aapjes kijken’ gevoel. Maar je bent er nog geen 20km vandaan dus……


14-09

Nou, moet weer even graven voor die gebeurtenissen. Maak teveel mee, denk iedere keer ‘dit moet ik onthouden om op te schrijven’ maar ik heb geen tijd om te schrijven en ik vergeet het. Schande!

Longneck: Ik rijd met Mint richting Chiang Rai. Ons doel van de dag is de longnecks en een ATM wat hier een pinautomaat is. Het bewolkt en regen dreigt. Na 20 km beklim ik de enige stijle berg met de motor (op de top zie ik een bord met ‘de 3 hiltribes van….. en een pijl) en als we hem over zijn vragen we naar het Karen dorp. Das terug dus we gaan eerst voor de ATM. Die zou zo’n 30km verder in Mae Chan zijn. Krijgen nog even een regnbui over ons heen maar daarna klaard het wel echt op. Onderweg zie ik een bord met ‘cultural museum’ en een pijl naar rechts en we spreken af ook dit te bezoeken op de terugweg. 30 km verder rijden we schijnbaar langs Mae Chan maar ik heb er een notie van. Ik kan geen Thais lezen en bovendien is mijn aandacht gevestigd op een grote gouden liggende Boeddha halverwegen een berg. We nemen voor ook die te gaan bekijken.
19 km verder zeg ik tegen Mint dat hat allemaal wel erg lang duurt. Mint vraagt naar een pin-automaat en dan zie ik het bord ‘Mae Chan 19 ‘ terug. Ik vaag Mint hoe dat kan en het antwoord is dat ze geen ATM zag en we dus maar door reden. Lekker. Maar eigenlijk maakt het ook niets uit.
Terugrijden, pinnen en eten. Op naar de gouden Boeddha halverwege de berg. Mooie wandeling ernaar toe. Mijn teun verzonden voor verschillende dingen maar vooral de vader van Ingrid.
Terugrijden naar het culture museum wat buiten een prachtige tuin eigenlijk niet veel voorstelde.
Toen verder terug, beklimmen de berg weer en vragen aan een hiltribe op de top waar we moeten zijn. Zij send ons naar beneden en beneden zenden ze ons weer omhoog. We slaan een pad te vroeg in waardoor ik bij een Lisu dorp uitkom. Maar die hebben we al genoeg gezien, stijl door de modder teru en weer naar de top. Dan slaan we maar het pad van het bord dat ik eerder had gezien in en……
We stoppen in een Aklha Village.op de top van de berg. En hier is al te zien dat het een redelijke comerciele tribe sessie gaat worden. Easy acces voor tourcompanies. We worden door een jongetje begeleid naar het pad dat naar de Karen zal lijden. Maar voor dat we daar op mogen moeten we wel even 250 Baht pp betalen. Das dus zo’n 15 gulden en das hier (speciaal voor tribes) een hoop geld. Zelfs Mint vraagd mij of het niet veel te veel is. Voor mij valt het wel mee gelukkig. Ik kan het de Tribe niet kwalijk nemen. Stel je voor:
Je bent een arme groepering die continu moet verhuizen omdat je nergens gewild bent (Deze mensen vechten voor een eigen staatje in Burma, met velen doden als gevolg). Ook in Thailand worden ze ‘verjaagd’. Maar…..als je je dan eindelijk ergens hebt gevestigd komen er wel een buitenlandertje of 100 per dag om door jouw dorpje te lopen, foto’s van jouw te maken om vervolgens hem weer te smeren. Woorom geen geld vragen voor levenonderhoud maar vooral voor het omkopen van de politie zodat je kan blijven waar je bent.
We lopenop een mooi paadje tussen jungle. Na zo’n 500 meter komen we wat zwarte Lisu huisjes met sieraden verkoop ervoor tegen. Ik heb respect voor alle hilltribes maar het grootste nadeel van de Akha is is dat ze continu aan je kop blijven zeuren om iets te kopen. Dit heb ik bij de andere tribes nog niet ervaren. Zwarte Lise, aardige mensen waarvan de vrouwen grote gaten in hun oren kweken.
Lopen door en komen al snel in het karen dorpje. Dit zijn zo’n 15 huisjes, allen met een kraampje ervoor. Buiten dat feit heb ik ook de pech een Japanse groep te treffen die absoluut geen respect voor cultuur toond. Ik wordt er gewoon chagerijning van. De Longnecks doen een traditionele dans speciaal voor hen en inplaat van te kijken lopen ze er alleen maar tussendoor om met hen op de foto te kunnen. Ik beluit met Mint bij een van de huisjes te gaan zitten en te wachten tot de groep weg is. Dan maak ook ik wat foto’s. Het zijn alleen de vrouwen die de ringen om hun neck dragen en eigenlijk ziet het er niet prettig uit. Bukken en omkijken is er niet bij enzelf het spreken klinkt niet echt natuurlijk. Als de meisjes 6 jaar zijn beginnen ze aan de kweek van hun Lange nek. Moet zeggen dat de meisjes lieve gezichtjes hebben. We praten wat met een die wat Thais spreekt en om te laten zien hoe commercieel het allemaal echt is gooid ze er ook nog een hoop Nederland uit.
Ik ben bezig om als aandenken aan Thailand (kan een hoop meenemen als ik wil maar…) van alle tribes hun ‘armbandje’ te sparen. Meestal zijn dit in leuke kleuren 1 cm dikke bandjes met voor iedere tribe ander kleuren en patronen. Uiteraard heb ik van de karen ook zo’n koperen ring gekocht.
Ik heb nu ‘ rode Lisu, zwarte lisu, gele lisu,Akha en Karen en een van de oude Chinese trijders’ had alles om mijn linker enkel zitten (behalve die Chinese wat die was te klein) maar op verzoek van Mint en mijn eigen veiligheid (klimmen met ijzeren ring en bandjes om je poot is misschien niet de beste oplossing) heb ik ze maar even af gedaan. Nu wil ik nog een Lahu bandje en een Paulang. En als het kan nog meer maar deze twee zijn redelijk toegankelijk.

In de tussenliggende dagen dus verder instructeurs dagen gehad. Eigenlijk is het gewoon de twee damens opleiden (Khun Pok is na een accident uitgeschakeld (op de dag dat ik er niet was)). En dat niet iedereen geboren is voor outdoor kwam wel naar voren. Ik begon me steeds meer te ergeren en heb donderdag maar een een goed gesprek met Jai gehouden. Hem verteld hoe ik over zijn manier van handelen dacht, mijn betrokkenheid daarbij en zijn plannen met de damens. Denk dat hij er een beetje van schrok want sindsdien doet hij eigenlijk alles wat ik verzoekt had en heeft hij ook zijn eigen manier van handelen iets gewijzigd. Dat werkt een stuk prettiger en nu komen we tenmiste ergens.

Gisteren na het werk ben ik met een sooi stafleden naar een ‘huisfeest’ in Fang geweest. Dit is een familie, vrienden, huisfeest om…….iets met datum, temple en chili’s ofzo. Snapte het niet helemaal maar het komt er op neer dat je al je vrienden uitnodigd en hun gratis eten en drinken geeft. Nou dat was dus wel weer wat. Eten: BBQ- varkens reepjes, buffalo vlees, darm/rijst balletjes. Spar ribsen vis. Gefrituurd: kevers, larven (smaakte naar franse frietjes), cashew nootjes. Salades: Glass noodle, papaya. Fruit: farang en een andere. Nootjes: pindda’s en nog iets anders. Rijst: stikkie (plakrijst). Drank: bier (LEO), Sangsom, 100 pipers, cola, soda, sprite en water.
Was echt leuk. Allen waren erg enthausias en wilden allemaal wel even proberen Engels te spreken. Planning was discotheek hierna maar dat hebben we niet meer gedaan. Woensdag zelfde feest, ander huis.

Ben een boek aan het lezen (3 eigenlijk en buiten deze een boek over het pad van de Boehhisten en een over een monnik). Het heet ‘werken met de Thai’ maar dan in het Engels. En zegd veel herkenbare dingen. Grappige van het boek is (buiten het feit dat het leuk gescheven is met veel voorbeelden) dat het af en toe teksten van Gerard citeerd. Onder de CMV ers wel bekend natuurlijk.
Nou vertelde ik in de vorige T iets over mieren. Nou ik zit te typen en heb 5 minuten geleden mijn beker mer Chocomel (hahahahaha dat hebben we hier lekker wel) weggezet en hij zit nu al onder.

Ik heb een paar dagen geleden weer eens iets van Sjoerd gehoord (of over hem gedroomd). Was vaag en we hebben niet gesproken. Maar toen ik hem zei dat ik naar zuid-Amerika zou gaan gaf hij aan dat meer dan de moeite waard was……dat ik hem daar zou ontmoeten. Het gaat goed met hem, dat weet ik zeker.

Grote tegenvallen voor mij is dat gezien de drukte er geen expedities meer plaats gaan vinden. Vindt ik erg jammer want zo blijft mijn jungle ervaring toch wel erg beperkt. Maarje je kunt niet alles hebben. Eigenlijk zie ik ook wel weer uit naar een wintersurvival (Floris?) dus dat zal wel weer in december plaatsvinden.
Ik zit alleen redelijk in dubio, kan een hoop klimmatriaal goedkoop kopen hier, (carabines, klimtouw en andere prut). Maar……wel leuk om even in de ardennen te gaan klimmen en abseilenen enzo maar om daarvoor touw mee te gaan zeulen……..

15-9
En toe was er weer eens een spontane actie.
Gisteren heel de dag aan mijn case study en mijn final report gewerkt. Hoef nu alleen nog mijn final couseling report te doen en dan zit het computerwerk voor school er weer op. Ik heb mijn 131ste dag gewerkt en ga dus met een ruime meerderheid aan benodigde dagen terug.
S’ochtens komt Khun Ong mij vragen of ik s’avonds meega naar Doi Angkhang. Nou, daar wilde Mint en ik toch al naartoe (zie Tam Ngop verhaal in T16 of T17). Probleem was dat Mint de volgende dag (vandaag) om 0700 uur moest werken maar…..misschien kon ze ruilen.
Nou dat kon dus en zo vertrekken we om 1730 richting de berg.
(Nadat ik eerst nog even van schoenen ging wisselen, mijn linkerschoen eerst aandeed en merkte dat hij niet geheel paste. Toen ik hem uitdeed en op zijn kop uitschudde kwam er een redelijk flinke kikker uit. En omdat ik snel leer deed ik hetzelfde ook maar met mijn rechterschoen waaruit na wat moeite een kikker te groote van mijn vuist kwam. Lekker!!)
De beg is een kleine 2000 meter hoog. Staat bekend om zijn konings project mbt tot het kweken van groenten en bloemen. We rijden dus weer stijl omhoog en dit keer is het nog stijler dan eerst. Mijn motor had er even een beetje moeite mee. Het is ondertussen donker dus ik kan weinig van het naar later blijkt prachtige uitzicht genieten. Bovendoen krijgen we een plensbui over ons kop. (Khub Ong, Mint en ik zijn op motoren (2) en Khun Annan, twee dochters en zijn vrouw met een auto).
Het is koud, niet een beetje maar echt koud. Nederlands koud. Ik ben het niet gewent en mijn Jas en T-shirt zijn zeker niet voldoende.
Khun Ong heeft voor het project gewerkt (8 jaar) en heeft dus veel vrienden. Zo kunnen we dus gratis gebruik maken van een zolderkamertje in een typisch Thais huisje. Als we zijn geinstalleerd gaan we eten met een hoop vrienden, en drinken natuurlijk. Maar gezien mijn twee vorige nachten (feest heb ik beschreven en daarvoor drinken met Khun Boen) houden Mint (die ook moe is) het snel voor gezien. Omdat Mint de volgende dag om 1500 uur moet werken zetten we de wekker op 0630 uur. Maar het niet al te confortabel slapen en toch een paar 100 pipers teveel nekte ons en zo werd het 0800 uur voordat we klaar waren voor het ontbijt. Nu kunnen we ook rondkijken en het is prachtig. Bloementuinen, bloemenkwekerijen (rozen uit Holland (Tineke)), ontzettend veel verschillende groenten (lekker). Maar ook bejungelde bergen, waterval etc.
Rond 1200 uur begeleid een vriend (ik denk ex baas die nu ook af en toe voor Shane dingen doet) ons naar een Chinees dorpje op de grens met Burma waar we een echte Boapaw (ofzo) eten. (Ik moet zeggen dat de kraampjes in Nederland goed hun best doen met gelijkenis. Dan doe ik nog een rups op mijn jas op. En als ik het aan Mint laat zien schrik ze geweldig en gaat ver van mij af. Khun Ong haalt hem met een doek van mijn jas (schouder). Ding schijnt niet zo prettig te zijn en dat blijkt als Mint ineens een dikke arm krijgt en als ze eroveheen strijkt merkt dat er allemaal haartjes (stekeltjes) van de rups inzit.
Na wat inkopen (ik heb nu ook een rode Lahu bandje) crossen we weer terug op de motor die er weer wat meer zin in heeft. Weg naar beneden is even concentreren. Dalingspercentage van 45% met bochten is geen pretje als het wegdek nat is maar…….wel leuk
Speciale dank aan Ong want ik heb alleen maar benzine betaald (buiten de gekochte dingen om).

Mam, hatelijk gefeliciteerd mat je verjaardag. Ik wens je al het beste en al het geluk voor nu en de toekomst.

Wilde eigenlijk nog een diepzinnig stuk schrijven over de mensen in Thailand maar wacht daar nog maar even mee).

19-9

We zijn aan de constructie van de klimmuur begonnen. Das dus weer lekker op hoogte werken. Helaas gaat mijn contructie eraan en doen we het wegens tijdsnood op de ‘normale’ manier.
Gisteren dacht Jai een slangenspoor te zien in fijn los grind. Wij kijken blijkt het een spoor van 0.5 cm diep te zijn veroorzaakt door miljoenen mieren op volksverhuizing.
Gisteren onder de douche had ik bezoek van een spin met een pootwijdte van 10 cm. Daarna ook nog mijn eerste cobra gezien die net een kikker naar binnen aan het werken was. En omdat dat nog niet genoeg was zag ik ook nog een leuke slang in de pool onder het assault course zwemmen.
In de vorige T had ik al geschreven over het huisfeest. Eergisteren was Thaton aan de beurt en hebben we gedronken bij Khun Key (Kip). De tweede dag is dan voor de tempel en dan maken al de families en vrienden een soort van geld boom bloem met geld en handige dingen voor de monniken. Om 4 uur moest dat dan naar de temple en ik mocht het dragen (werd later afgewisseld). Nou sommige famillies waren al heel de dag bezig met drinken want…….het moet wel feestend naar de temple. Dus dat was een horde met dronken maar enthausiaste mensen. Ik moest uiteraard weer aan de lauw kauw (ofzo) en dat was een tijd geleden. Bij de tempel krijg je een gebed en het mooie is dat al die dronken en luidde mensen ineens doodstil zijn. Ken de achtergrond niet van dit feest maar het is een soort van geldinzamel actie voor de tempel en het maken van een merit mix.
Toch vreemd Boeddhisme dat hebzucht, drugs etc Als niet goed beschouwd………..Maar dit is eens per jaar wordt er dan gezegd maar dat zeggen ze bij elke gelegenheid.
Na weer een beetje sober te zijn geworden ben ik met Mint naar Khun Oi’s huis gereden. (Zelfde huisfeets idee). Er was wel een feest in Thaton maar dat duurde maar tot 2030 uur en alle vrienden gingen of naar Oi of naar Chiang Rai. Bij Oi weer een hoop gegeten en veel minder gedronken (toch een beetje verantwoordelijkheids gevoel). Dit keer niet meer dan de rare dingen van de vorige keer.

Morgen of begin volgende week mag ik een teamtraining geven aan wat lokale staff die in een conflict gewikkeld zijn. Weer een leuke uitdaging dus.

21-9

Begint lekker op te schieten met de klimwand. Vandaag de platen geverfd en wat zand er over heen gegooid. Werksituatie is nogsteeds goed na wat gesprekken. Ook de twee damens uit Engeland en Hong Kong zijn erg behulpzaam.
Buiten de klimmuur is het rustig. Mijn rapporten zijn geschreven en ik heb aanstaande woensdag mijn eindgesprek. Denk dat ik daarna meer wat biertjes met Shane en Rick ga drinken.

Wie twijfelt er niet over de toekomst?

Eigenlijk wel erg grappig he, als je er bij stilstaat. Al die keuzes die we moeten maken over wat we verder willen doen in ons leven. Hoe ons pad naar gelukkig zijn loopt. Of we niet de verkeerde keuzes maken etc. Persoonlijk ben ik er op het moment erg mee bezig. Met als grootste uitkomst dat je nooit rekening met iedereen kan houden…….en das een probleem.
Aan de andere kant, wat zal ik klagen. Waarom zou iemand ooit klagen over keuzes in het leven since er die keuzes zijn en je leven niet vastgelegd is. Het grootste deel van de bevolking op deze wereldbol is nog nooit in aanraking gekomen met de keuzes die wij kunnen maken. Zij hebben verplichtingen, worden gedwongen door armoede of geloof waardoor hun leven dat pad loopt wat het loopt. En soms vraag ik me af of dat niet beter is. Of wij ons geluk in dat opzicht niet teveel van onze keuzes laten afhangen. Let wel dat leven naar je hart ook een keuze is en dat dat erg moeilijk is als je hart klein is. Dat als je leeft zoals je hart je ingeeft het situatie gebonden is, het moment gebonden is.
Twijfel niet te lang want dat is verloren energie, je zult pas weten of je een goede keuze hebt gemaakt als je er daadwerkelijk een gemaakt hebt. Passiviteit zal in dit geval zeker niet de goede keuze zijn.

Er zijn een aantal redenen dat ik tot deze twijfel kom. En de meeste zullen jullie wel duidelijk zijn. Ander ding wat mij aan het denken zette was een verhaal dat Mint my vertelde. Het gebeure zo’n twee maanden voor ze mij ontmoette. Komtie…….
De Amerikaanse zoon van een vader (jaja) die getrouwd (2e huwlijk) is met een vriendin van de buurvrouw van Mint. Zag dat zijn vader wel gelijk had wat betreft de charme van een Thaise vrouw. Hierdoor ging hij dus op zoek. De buurvrouw van Mint waar Mint een goede relatie mee heeft stelde Mint een blind date voor. Mint vol nieuwsgierigheid daar naartoe maar toen ze de zag dat het een Farang was schrok ze. Niet omdat hij niet aantrekkelijk was maar meer omdat ze een beetje angstig is voor de taal en bang omdat Farang groot zijn (en zij klein). Heel de avond zegt ze niets maar de Amerikaan ziet haar wel zitten. Hij steld haar een proefperiode van 6 maanden in Bangkok voor om vervolgens naar Amerika te verhuizen waar ze niet hoeft te werken op wat huishoudelijke dingetjes na. Mint bedankt hartelijk, voornamelijk omdat ze bang is.
Als ze het haar tante verteld (waar ze woont op dat moment) verklaard die haar voor gek en al haar vriendinnen doen hetzelfde. De Amerikaan is jurist, heeft dus geld en Amerika is een droom voor velen. Waarom zegt ze dan ‘nee’. En hier onderscheid Mint zig van velen Thaise, zij leeft meer naar haar hart dan naar haar verstand. Ik denk dat 75% van de Thaise Ja zou zegge tegen zo’n aanbod (en waarom ook niet als ze al blij zouden zijn met een baan waarbij ze 9 uur per dag op het land staan in de brande zon of de plensende regen en er geen zak mee verdienen).

Keuzes dus. En ik denk de goede want welke malloot gaat na 1 avond zo’n voorstel geven om een Thaise naar Amerika te halen. Denk niet dat je met zo iemand gelukkig wordt. (De man heeft haar zeker nog 3 keer in de weken daarna gevraagd om iets af te spreken.

Grappige aan de andere kant is dat ik een stuk groter en breder dan die Amerikaan ben en dat ze wel voor mij kiest (al geeft ze wel toe dat ze in het begin bang voor me was).

Keuzes dus, niet voor de komende 10 maanden maar daarna een aantal grote…….

Dinsdag ga ik met Mint naar Chiang Mai om haar een aspoort voor haar te bestellen. Voor een Visum moeten we helemaal naar Bangkok (Je moest een weten hoe moeilijk Nedeland doet voor een vacansietje). Dus dat doen we waarschijnlijk gelijk met mijn vertrek. Planning is dat ze rondt Maart of April een maandje langskomt om te kijken uit wat voor cultuur ik kom.

Morgen ga ik met Jai een MTB route maken van een dag of wat. Wilde dezelfde route eerst met de motor doen. Dus…er komen weer wat avondturen aan.

23-9
Zoals beloofd.
Zaterdagavond ‘mukatat’ (ofzo) gegeten met Khun Oi en Boen. Was erg lekker en gezellig. Later kwamen er nog meer mensen van het resort wat er voor zorde dat ik weer ietsje te diep in mijn glaasje keek. Maar das nie zo heel erg want ik zou het snel kwijtraken de volgende dag.
Om 0900 afgesproken met Jai om te vertrekken en om 0930 vertrokken we (grotendeels mijn schuld (beetje brak)). Dagtoch zou naar Wawi gaan dat boven op een berg. (weet niet de hoogte van de berg). Iedereen verklaard ons voor gek omdat het veel te stijl zou zijn en dat geeft mijn brakke koppie veel moed.
In een uur tijd rijden we naar Mae Salak. Zonder verkeerd te rijden (we hadden geen kaart en er waren geen borden.). De weg was vlak met 2 stijle klimmetjes. Die kwamen we redelijk over al deed Jai zijn versnellingssysteem het niet helemaal goed. In Mae Salak drinken we wat, vragen de weg en dan beginnen we aan de 17 km lange klim naar Wawi. Nou, klimmen is afzien maar dat is goed. Maar als je de eerste kilometer alleen maar in je kleinste versnelling kan trappen en dan nog met moeite vooruitkom ga je dingen vervloeken. Het is rondt 1100uur, geen wolken voor de zon en snikheet. Jai is de eerste die gaat lopen en ik volg hem snel. En zelfs dan is het vermoeiend. De weg gaat van asvalt in offroad. Met diepe geulen van trucks en veel bobbels. Mijn motivatie is de weg terug. Dit moet een spectaculaire downhill worden. De natuur is prachtig we kijken uit over valeien met akkerbouwvelden en Jungle. Soms moeten we lopen en soms kunnen we trappen. Moet zeggen dat Jai zijn conditie stukken beter is dan die voor mij al zat zijn hartslag nooit ver van de mijne. Mooie is dat iedereen die we tegenkomen ons aanmoedigd hun duimen opstaken of een gedege glimlach opzette. Na 3 uur klimmen komen we aan in een dorpje (Hua Compu). Uiteraard haden we al redelijk wat stops gehouden. Onze 7.5 liter water zijn op en we zoeken een plaats om te eten. Het dorpje is een afsplitsing van de Akha hilltribes en is Cristelijk. De mensen spreken een klein beetje Thais maar zijn erg vriendelijk. We vinden een plaats met 1 tafel en een paar stoelen en we eten noodle soep die erg goed smaakt. Op de hoek van het huisje zit een oude man zwaar aan een opiumpijp te hiosen. (Kruising tussen een dideridoo en een bong pijp(voor de kenners)). Er komen een sooi kinderen uit het dorpons observeren. Ze praten niet zitten alleen naar ons te kijken. Als ik snoepjes voor ze koop rennen ze hard weg. We vragen hoelang het naar Wawi is het het blijkt nog 7 km te zijn. We hebben dus 3 uur over 10 km gedaan en het is 1430 uur e we bepreken onze missie. Komen tot de conclusie 1 niet voor het donker terug te zijn als we naar Wawi gaan 2 dat we als we gaan Wawi maar heel even kunnen bekijken. We komen dus wel een keer terug en beginnen aan de afdaling. Nou das lekker radicaal afdalen, je weg met snelheid tussen de gleuven vinden, over geleuven springen etc. Scher[e bochten en soms een 4x4 die omhoogkomt aaaaarrrrrg. Jai zijn afdalingskwaliteiten heb ik al weleens beschreven wat er voor zorde dat ik iedere km weer een tijd kon wachten. Na 8 km moet ik een beetje stijgen als de achter derieur (ofzo dat versnellings apparaat) breekt en in mijn achterwiel slaat. Kut. We demonteren de hele sooi met behulp van 2 Thaise jongens op een motor. Stijgen duurde niet lang dus nu zonder ketting weer crossen. Laatste km is asvalt en dus echt superstijl met 2 prachtige lang bochten waar je bijna zonder van te voren te remmen doorheenkan. Schat mijn snelheid op zo’n 90 en na de eerst lange bocht moet ik goed in mijn remmen omdat er is een bochie naar links een sooi gind licht. Red het wel al breekt mijn achterwiel wel uit. Dan weer volle bak naar de tweede lange bocht. Jihoo. Beneden wacht ik minimaal een minuut op Jai.
Vervolg is 2,5 uur wachten op vervoer terug. Khun Noi e pikt me op nadat Jai net vertrokken is omdat we het wachten zat zijn. We pikken Jai op en komen er achter dat Noi e een vrije dag had en de truck een reserve onderdeel nodig had. We trakteren hem dus op wat Sangsom. En drinken zelf ook wat. Khun Ken had een slang gekilt op het resort en er soep van gekookt (zij of eigenlijk hij/zij is degene waar ik ook al de grote kevers en andere insecten mee had gegeten). Mijn eerste keer slang wordt een feit en ik moet zeggen das helemaal nie zo gek. Alleen veel botjes.

In vorige T schreef ik over de rups die Mint aangeraakt had, de uitslag etc. Nu 8 daen later jeukt het nogsteeds en heeft ze nogsteeds uitslag. Geen ief rupsje dus. Maar het zal vast wel een lief vlindertje worden.

25-9

Gisteren met de auto van de tante van Mint naar Chiang Mai gereden. Was weer leuk over het parcourse. Paspoort bestelt, inkopen gedaan in de supermarkt, filmpie gekeken en wat vrienden opgezocht. En toen weer terug naar Fang en Thaton.
Kwam weer wat cultuur verschillen tegen die we weer hebben moeten uitpraten. Maar dat wisten we van te voren en we voelen ons er niet slecht onder.
Eerste was het ‘dankjewel’ zeggen als je iets krijgt. Dit is in Thailand geen cultuur. Meestal krijg je een wai of niets. Omdat als jij iets goed voor hen doet je iets goed terug kan verwachten. Dankjewel komt dus in de toekomst. Dit is voor mij (en andere westerlingen) even wennen. Het land is goedkoop maar nje geeft toch wel wat uit, als je dan niet bedankt wordt lijkt het of het allemaal van zelf sprekend is. Alsof je het voor Jan snot doet. Dit is echter niet hun bedoeling.
Tweede was het zorgen voor de familie. Hier is het cultuur om iets mee te nemen als je weg bent geweest. Zeker naar Chiang Mai omdat daar veel is wat ze hier niet hebben. Maar ik ben student en kan niet continu een berg eten etc voor de familie kopen. Ik wil wel maar ik kan het niet. Zeker niet als er nog mensen naar Nederland willen komen. Niet dat ik heel erg op moet passen met mijn geld, het is goedkoop en ik mag niet klagen over wat ik krijg maar ik moet natuurlijk ook mijn school betalen, een kamer in Ned. Mijn boeken etc……
Dus dat waren twee gesprekken op de terugweg. Maar je moet hier ook weer oppassen hoe je dingen zegt. Ze hebben hier verschillende beleefdheidsvormen waar wij nog een puntje aankunnen zuigen dus dat valt niet mee. Goede is dat we het uiteindelijk wel helemaal opgelost hebben.

Vandaag eindgesprek met Rick en Shane en dan moeten die 28 punten maar eens een feit gaan worden.

26-9

Nou mijn afronding met Rick Burnette zit er op. Dit is de eerste stap naar mijn totale afronding van het Thailand verhaal. En ik mag niet klagen. Probeerde Rick ervan te overtuigen dat niemand me ging geloven desondanks gaf hij mij voor mijn praktisch werk een 9, voor de counseling activiteieten een 10 en voor mijn raporten een 8. Snelgerekend heb ik dus een 9 van mijn counseler. Kan er zelf nog niet over uit maar als ik dan moet vertrekken, dan maar zo. Betekend ook dat ik minimaal al een 7.25 totaal heb omdat als Shane me lager als 5.5 geef ik toch niet slaag…….
Geloof niet dat dat gebeurd.

Was dus rede voor een feesie en dus heb ik met Shane en wat neefjes van hem wat Heiniken achterover geslagen.
Vanmiddag heb ik een teamtrainig, morgen kanoen en zaterdag ga ik rockclimmen in Chiang Dao en daar zie ik echt heel erg naar uit.

28-9
Die teamtraining eergisteren werd meer een annimered programma omdat de groep veel te laat was. Wel een leuke groep (Amerikaanse jongeren die een jaar in Thailand studeren), behalve dat ze ook een Thaise cursus deden. ! maand nu en dat ik 1: merkte dat ik veel meer had kunnen leren in 8 maanden en 2: dat ik het erg irritant vindt als mensen die geen Thais kunnen continu het proberen te spreken.
Vrijdag was een warme dag. Eerst ben ik met 3 Ameriken en 4 zuid-afrikanen de rivier naar Mae Salak ofgegaan. Waren wel leuke mensen. Daarna heb ik met de studentengroep dezelgde tocht gemaakt maar dan met wat activiteiten onderwe. S’vonds wel wat teambuilding.

Vanmorgen op de motor vetrokken naar de bergen oor Chiang Doaw. Prachtige klimwanden daar. Stijle rotsanden met redelijke grepen/ Moeilijkheidsgraad vanaf 6 voor de kenners. En wat kleinere rotsen die een stuk gemakkelijker waren. Wij namen een wand midden in de jungle. Khun Otto had die een tijd geleden geprapareerd. Hij was dan ook de enige die met gemak boven kwam om de tpuwen te hangen verder heeft niemand het gehaald. Ik kwam nog geen drie meter maar Jai was de enige die dat dan weer overtrof met een meter of 5. Wel echt heel erg gaaf. Wil zeker terug om wat meer te oefenen.

29-9
Charlotte, gefeliciteerd.
Vanmorgen met de twee damens afgesproken een wandeltocht te gaan doen. Zou op het begin dezelfde tocht zijn als ik in T3,4 of5 heb beschreven, dan naar een Lahu hilltribe en een waterval.
De natuur was prachtig. Dikke jungle. Op het begin was het pad oke omdat daar vaker mensen lopen (naar de temple) maar op het moment dat we daarvan afweken was ik blij dat ik een kapmes mee had genomen. Begroeing tot ooghoogt, moeilijk het pad te vinden maar erg gaaf. De damens vonden het prachtig. Toen we bij de tribe kwamen dat niet meer was dan een paar huizen vroeg ik waar de waterval was. Een van de mannen zei ons te willen leiden. Nou nam hij een pad waar nog nooit een toerist is geweest. Stijl een glibberige berg af tussen boven hoofd hoogte hoog gras/riet…..
Wij glibbereb en glijden (ik scheur nog uit mijn broek) hij met zij slippers vlot naar beneden. De waterval was die van een paradijs, niet zo hoog misschien 5 meter en een net stroompje. Maar het was stijl en de rots brak het water mooi. De begroeing er om heen was sprookjesachtig met verschillende kleuren planten etc. Op 3 meter hoogte naast de waterval was een grot waar je goed in zou kunnen slapen.
De man leidde ons naar boven en we volgden hem door het riviertje verder. Prachtige begroeing. Uiteraard had niemand een fototoestel meegenomen. Ik zou graag een keer terugwandelen (1.5 uur van Thaton) maar ik vrees voor de tijd. Ik geef de man 100B als hij ons verlaat (gast bedankt!!).

1-10

Laatste maand……
Gisteren heel de dag t-nuts in de klimplaten gemept. Vandaag een klimmuur gebouwd. Wouw!!! Jai was er niet dus ik stond er alleen voor. Hangend in de touwen 10 platen omhooggewerkt prachtig. Binnen 7 uur was de hele muur een feit en ik zo trots als een aap.

2-10
Gisteren ‘Nederlands’ gekookt voor Mint, Oi en Boen. Was wel lachen. Ik kreeg tijdens het koken een

4-10
Druk druk druk druk druk.
2-10 + hoop commentaar over me heen. Frietjes waren te dik. Tomaten te grof gesneden etc.etc. Nou alles was binnen aanzienbare tijd opgegeten (Frites, salade (tomaat (kleiner maar lekker) komkommer (die hier minder groen en minder recht zijn maar wel wat smaakvoller), Charlotjes (ik kan en Charlotjes en Mint eten), juinen (ui), Sla en saus (mayo, melk, suiker, peper, zout)) en varkenslapjes. LEKKER (vet).
Eergisteren de klimplaten opgehangen met de twee damens en Brain (die hier de boel gaat runnen, Shane gaat naar Chiang Mai). Ging vlot. Daarna feesie bij Khun Ken (zelfde verhaal met tempel etc.) Goed gedronken en erg veel plezier gehad. Gisteren vrij en voor de laatste keer naar Burma gereist om mijn Visum te verlengen. (Boe boe). Die gasten zeggen nooit iets en als ik er dan voor de laatste keer kom zeggen ze…’tot volgende maand’. Helaas. Volgend jaar misschien.
Daarna zelfde feestritueel bij Mint thuis gehad. Maar 1 het regende en dus niet iedereen kon komen en 2 iedereen had een kater van de vorige dag dus……dat was rustig.
Wel mocht ik dit keer in haar kamer slapen (zonder haar dan wel) en dat is uitzonderlijk. Alle andere vriendjes (2) hebben nooit in haar kamer mogen slapen en het is ook tegen Thais ritueel. Lieve mensen. Al is communiceren erg moeilijk. Mis het wel om een fatsoenlijk gesprek met haar ouders te hebben.
Vandaag de grepen op de klimmuur geinstalleerd. Khun Boen is jarig en ik heb hem laten klimmen. Feestje gaat denk ik maar niet door voor mij aangezien ik anders echt naar de AA kan als ik terugkom. Zondag komer er namelijk 2 groepen studenten van Hong Kong en China. Bij elkaar zo’n 60 man dus….we moeten scherp zijn.


6-10
Laat de buien maar overwaaien,
Vergeet morgen wat er vandaag is gebeurd.
Het was maar een grapje,
In de verkeerde sfeer.
Maar vergiffenis sterkt de relatie,
Keer op keer.

Dit naar aanleiding van een grapje van de staf naar Mint. Ik was er goed boos over, (ook omdat ik de aanzet ertoe gaf) maar van Mint mocht ik er niet meer over praten. Ze wil hier graag vrienden maken…..

7-10
Gisteren zijn er zo’n 70 studenten uit Hong Kong gekomen. Beide Chinese internationale scholen. Studentjes tussen de 15 en 17 jaar oud en tweederde van het vrouwelijk gelacht. Nou dit moet mijn geluksweek zijn want er lopen wat mooikes bij zeg. Echt niet normaal. Beloofd een aangename week te worden.
Gisteren mijn teambuilding programma van 1,5 uur gedraaid met 2 reviews (44 studenten). Vandaag ga ik met de helft van de groep vam 44 een raft bouwen en vanmiddag kanoen met de andere groep.


8-10
Oke, de vrouwen mogen dan wel erg mooi zijn……
Gisteren begonnen met raftbouwen. Was fantastisch. Deze groep is gemotiveerd, wil luisteren en ze denken ook nog na. Het was gezellig en alles ging oke al moest ik wel een reddingsactie uitvoeren bij de ‘landing’.
S’middags canoen met de andere groep. En deze school is ietsje duurder in Hongkong en dat is wel te merken. Wat een huppelkutjes zeg. Zij slaan liever om dan dat ze naast een insectje zitten. Gillen voor een spinnetje etc. Ging een hele hoop mis ook na 6 keer instructies. Maargoed na 3 reddingsacties was iedereen weer op het droge. Vanmorgen had ik MTB met dezelfde truusjes. Misschien kan je het niet voorstellen maar 2 hadden er nog nooit gefietst (geheid dat er ook een paar zijn die nog nooit hun eigen veters hebben gestrikt). Goed, zij leren fietsen met de leraren ik met de rest weg. Niets stijle bergen, alles vlak alleen af en toe een buts in de (zand)weg. Totaal vallen er 3 personen.

13-10
De groepen zijn gisteren vertrokken en de week is perfect gegaan. De leraren waren erg te spreken over hoe wij de dingen aanpakten en het MTB parcourse en het team programma dat ik geschreven had waren toppers. Ik had alleen nog maar de andere groep. MTBen, klimmen en andere spelletjes. Was erg leuk en geslaagd. Dit keer kon ik met de MTB’s de bergen in en heb ik ze naar een prachtig meer in de bergen geleid.
Deze week rustig, voorbereiden op de volgende bende die minimaal zo chaotisch wordt. Maar ik heb het erg naar mijn zin.

15-10
De avonden zijn koud. Zo’n 6 a 7 graden en dat is fris als het overdag een 30 graden is. De regen is gestopt. De winter is begonnen.
We zijn met de voorbereidingen bezig voor de volgende groep. Ik ga voor 2 dagen met ze de jungle in….ben benieud. De werksituatie is straf, ik ben het totaal niet eens met Jai zijn planningen en gedrag. Hij beloofd dingen die hij niet nakomt, legt prioriteiten verkeerd en zorgd dan nieteens voor zijn prioriteiten. Ik heb het redelijk gehad en de rest van de staf ook. Het maakt mij niet uit, 2 weken en ik ben weg maar voor de rest van de staf…..
Ik probeer het hem te vertellen maar hij luisterd niet en schiet bij alles gelijk in de verdediging. Jammere is is dat hij poeslief is als Shane of Brain hier zijn.
Ik voel me steeds leger worden met mijn aankomende vertrek, denk er teveel over na. Ik werk veel en hard maar dat is minimale afleiding. Ik weet dat ik terugkom naar dit mooie land. Dat ik mijn vrienden hier weer zal zien…al blijven de vriendschappen hier anders, misschien moeilijker voor westerlingen maar zeker niet minder hecht.
Ik zie er naar uit om jullie allemaal weer te zien, om weer normale melk te drinken, hagelslag en pindakaas. Om weer een boterham te eten (in de dubbele zin…).
Ik wil weer op een surfboard staan en wind voelen………..ik wil overal zijn maar wil ook niet weg.

17-10
Gisteren naar Mae Sai geweest om goedkoop inkopen te doen. Samen met de familie Sangboon. Was erg gezellig en ik heb uiteraard weer veel te veel geld uitgegeven maar…..het is meer een investering omdat ik voorlopig in Nederland niets meer hoef te kopen (hoop ik). Daarna naar een tempel / grot complex gegaan waar tot mijn verbazing veel apen rondliepen. Prachtig omdat ze er veel jungle hadden om in te spelen, een prachtige rivier om uit te drinken en dan het tempelcomplex om bananen van Thaise en toeristen te krijgen.
Een paar dagen geleden heb ik Mint meegenomen naar een dam niet ver van hier. Erg mooi, jungle en een meer aan de ene kant en een uitzicht over de vallei aan de andere kant. Hebben een goed gesprek gehad daar.
En dan was er weer zo’n huis-tempel feest, 2 om eerlijk te zijn dus dat was weer volle bak plezier.
Volgende week ga ik met 30 studenten voor 2 dagen de jungle in om ze wat basis principes te leren. Ik heb er echt zin in.

Donkerder is het licht dat mij bereikt,
Gekleurd, helden maar te steeds vaker gebroken.
Ik kan blijven kijken, de kleuren zullen niet veranderen,
Alleen zal het allemaal zwakker worden.
Het zal verdwijnen maar de kleuren zullen blijven.


Ik weet niet of ik nog de tijd zal krijgen gezien de drukte die voor me staad, en dus doe ik het nu maar. (Donderdag 17-10 22:38 (omdat ik tot 24:00 met Mint werk).
De T-serie begon voor mijzelf. Ik stuurde van de eerste 4 T’s alleen wat delen rondt om te laten zien wat ik hier deed. Ondertussen is het uitgegroeid tot een verslag van zo’n 100 pagina’s met Thailand en gevoelens. De intenties is nooit veranderd omdat ik altijd voor mezelf heb geschreven maar het opsturen van gedeeltes is veranderd in openheid. Allen wat handmatig geschreven verslagjes moeten jullie missen, maar ik moet ook nog wel iets te vertellen hebben al ik terugben.
De lijst met mensen die ik dit stuur is snel gegroeid van enkelen naar zo’n 40. En het feit dat niemand mij ooit een mailtje heeft gestuurd met ‘stop met die rommel’ heeft mij altijd gemotiveerd om te blijven sturen. Ik vraag me af hoeveel van jullie in der daad echt alles hebben gelezen (gezien de reacties wel een paar).
Er is erg veel gebeurd in de tijd dat ik hier ben geweest. Vooral de eerste maanden waren er veel onvoorziene emoties. Gelukkig waren er ook veel leuke dingen, avonturen, cultuur etc. Het feit dat ik hier met niet veel mensen kon praten (mijn Engels is al wel een heel stuk beter en mijn Thais gaat ook wel) zal zeker ook een rede tot schrijven zijn geweest. (Al is het al zo’n 5 jaar een hobbie van me). Minpuntje in dit proces blijft het feit dat mijn Laptop kapot is.
Ik hoop dat ik wat twijfelaars over Thailand reizen heb kunnen overhalen, dat ik het imago van Thailand op heb kunnen schroeven ….mensen, het is een prachtig land.
Ik bedank iedereen voor zijn steun gedurende de lastige tijden hier, voor de reacties op de T’s en voor de ‘normale’ mailtjes. Ik heb er veel aan gehad (het doodde de tijd in rustige dagen).
Misschien breng ik ook wel een N-serie uit……….

Thanks .
Ps. Ik heb eigenlijk geen idee wat ik nog ga vertellen als ik terugkom, ik laat wel wat foto’s zien.
Ps2. Omdat ik je altijd met me mee zal nemen, vriend.

19-10
Gisteren de overhanfende klimmur gebouwd. Was een heel procces, maar hij staat. Koste me wel een stuk van mijn pink. Ik boorde precies achter de nagel een stuk van mijn pink weg waardoor een deel van mijn nagel ook werd weggehakt.
Verder ben ik s’avonds ziek geworden, heb overgegeven en vandaag voel ik me zwak.


21-10
Het is vreemd om te zien hoe snel ik gewend ben geraakt aan de cultuur maar zeker ook de andere taal. Hoe prima ik me kan vermaken zonder te weten waar de rest van de groep over praat.

23-10
Studentengroep uit Hongkong is eindeloss vermoeiend. 13 jaar en eindeloss verwend, geen verantwoordelijkheid of discipline. Ik wil nog zoveel doen maar omdat sommige personeelsleden niet op kwamen draaien draai ik 95% van de sessies. Das dus elke dag van 0700 tot 2030.
Ik droom over slangen wat weer allerlij betekenissen in Thailand heeft. Geloof alleen dat ze er zelf nog niet helemaal uit zijn wat betreft de betekenissen want ik hoor tegenstrijdige verhalen.
Morgen met 36 koters de jungle in voor een fikse wandeling en een nacht onder eigen onderkomens. Ben benieuwd wat voor teringzooi dat wordt.
Verder alles goed hoor…….

26-10
Nou de trek was veranderd naar 1 dag al was het allemaal prachtig. Afgelopen dagen: MTB, klimmen, survival lessen, treks, games etc….
Was vermoeiend maar aangenaam. Als ik het teruglees kom ik erachter hoe ik van detail naar globaal ben gegaan…….zo snel went het dus als je je thuis voelt. Goed……het zit erop. Ik ben klaar met werken en zal eindigen met een 9 voor mijn totale stage. Vanavond flink drinken met iedereen op het resort en morgen mijn bullen pakken (misschien ga ik nog 1 keer op avontuur (doi Wawi op de moter totale beklimming,,,), dan weer drinken met een sooi vrienden en de 28e vertrek ik naar Bangkok.

De koek is op.

Chok dee!!! (goed geluk).

See you soon
RnR

27-10
Nog een klein beetje koek…..wilde gisteren zenden maar internet lag eruit dus…….
Gisteravond een leuke en vooral dronken avond met de staff gehad…… was ook wel een beetje emotievol……kreeg van Khun big Nan (mijn ‘naam gever’) een track of the tiger (ons bedrijf) blouse. Deze is zo’n 10 jaar oud en zelfs Shane had ze in geen jaren gezien. Kreeg van Khun Ong een T-shirt van het Koningklijke project bij de Angkang berg.
Maar wat me echt heel erg aangreep (ik heb niet gehuild hoor) is dat ik van Khun Tor (de ex jungle monnik, met wie ik veel toeren heb gedaan) een Buddha hanger kreeg voor protection tegen alle gevaren. Hij droeg dit al 15 jaar met hem……..


2003

24/7 Thailand

22/7
Het gaat gebeuren. School is verbazingwekkend snel afgerond. Ik ga vertrekken. Laat veel achter maar ga ook naar veel toe. Een tweestrijd is er nauwelijks omdat ik hiet 10 maanden voor gewerkt heb. Ik ga.....

Charlotte komt me om 1500 uur ophalen en is geen minuut te laat (schat!).Ik heb mijn spullen klaar taan, 30 kilo in de grote tas en 15 in de kleine. Dit betekend 18 kilo te veel, snap er niets van, neem echt teveel rommel mee. Ik neem afscheid van mijn moeder, eigenlijk vrij luchtig maar van binnen doet het echt wel pijn. Bedank mam voor al de goede zorgen het afgelopen jaar, bedankt voor je liefde en de gesprekken.
Het gaat goed met je en ik hoop dat je de vrolijke lach die ik de laatste maanden bij je gezien hebt vast blijft houden

Trip naar Schiphol gaat goed en is melig te noemen, vooral tussen Charlotte en Ali waardoor het lijkt of zij het spannender vinden dan ik. Ik verbaas mezelf hoe rustig ik blijf, duidelijk mijn lot tegemoed. Ik check in en met een beetje moeite gaat de tas door de sluif, maar geen commentaar over het gewicht al gaat er wel een sticker met ´heavy´ op.

27/7

Ik heb veel tijd zeg, bovendien had ik een halve pagina niet gesafed toen de 24e de stroom eruit donderde.

22/7

Ik neem afscheid van een emotienele Charlotte (echt een schat), ik heb mezelf beloofd niet emotioneel te worden (ga tenslotte niet dood ofzo). Neem afscheid van Alphons (zet hem op) en ga dan door de duane. Mijn handbagage word gecontroleerd en de man achter het scherm kijkt me erg vreemd aan (niet zo gek met alle rotsooi in mijn tas......).

Loop wat rond in de tax free, kan niets vinden wat me zint, denk teveel na, leeg mijn hoofd, wacht op mijn vertrek en vertrek dan. Naar Kopenhagen met een 737. Ik zit bij het raam en word getrakteerd op een bijzonder uitzicht op Nederland, Amsterdam (is toch kleiner dan ik dacht) met goed te onderschijden grachten, het ijselmeer en dan de wolken in.
Een uur later land ik op een verlaten luchthaven in Kopenhagen wat er erg mooi uitzien (parket op de vloer).
Biets hier een sigarette van iemand die totaal geen talen lijkt te spreken (maar me er wel een geeft). Ontmoet dan een Thai die alles van voetbal schijnt te weten ......

Binnen twee uur zit ik aan het raam van een 747 richting Bangkok. Mooi vliegtuig met touchscreen schermpies in iedere stoel. Kon kiezen uit 12 films, 24 radiokanalen, 8 (simpele) spelletjes of de GPS van het vliegtuig. Daarbij zat er ook een camera onder en voor het vliegtuig waarmee je live kon meekijken (erg leuk) maar het mag ook allemaal wel voor die prijs. Ik vertrek wanneer de zon net is ondergegaan (schemer) en donkerder dan dit zal het ook niet worden omdat we een vrij Noordelijke route nemen en uiteraard richting het oosten gaan.

23/7

Kom om 1440 uur aan in Bangkok waar ik gelijk opzoek ga naar een domestic flight naar Chiang Mai. De Thai waarmee ik eerder sprak helpt me. Hij is commentator in Australie. Op het moment dat ik buiten kom en de tropische )maar vervuilde )bangkok)) lucht binnensnuif gaat er even een rilling door mijn lichaam. I´m back.......)wanneer jullie denken die haakjes kloppen niet, hee, ouwe maar gekregen laptop )marloes krijgt nog een biertje van me) waarvan niet alle toetsen zijn wat erop staat en ik geen zin heb om te blijven veranderen). De Thaise gastvrijheid spreekt dus alweer op het moment van landen. De Thai die me hielp was 1.5 uur bij me.........gewoon om te helpen.

Weer 2 uur later vlieg ik naar Chiang Mai waar mijn vader me ophaalt. Weerzien is goed en de komende dagen zal ik bij hem blijven. Sávonds uit eten (weer eens echtte Thaise keuken) in het nieuwe restaurant van Shane met wie het weerzien goed maar kort was en vroeg naar bed.

24/7

Zeer slecht geslapen en sóchtens met Shane en mijn vader naar Mae Taeng gereden waar we het nieuwe outdoor survival / trainings camp gaan bouwen. Nu is er nog niets op verschrikkelijk mooie jungle na. De echte zeg maar, met hoge en lage begroeing waaronder een zeer grote diversiteit aan planten en bomen. Shane vraagt me of ik mijn nieuw kantoor mooi vindt, waarop ik sarcastisch antwoord waar de internet plugin zit. Geloof dat ik me hier wel ga vermaken al zal het soms eenzaam zijn.
Wij gaan ons camp en teampark op een mooi stuk jungle (secundair) bouwen dat ´gevangen´ zit tussen de weg en een rivier ( naam Mea Ping). Aande anderekant van de rivier ligt een inmens groot nationaal park waar we ook gebruik van mogen maken. De eigenaar van de grond (bij wie we huren) is een professor die 15 jaar in de jungle heeft geleefd (ten tijde van verzet). Bijzonder aardige man ik zal veel van hem leren.

S´middags ben ik even alleen met Shane nadat we het teamprogramma voor de eerste group hebben doorgenomen. Dit doen we al in Mae Taeng (op de 1e van augustus) waar dus nog niets is.
Hij praat met mij over mijn verantwoordelijkheden, over werk en over Mint. Ben nu nog niet anderhalve dag in Thailand en het begint lekker. Ik besef nog nieteens dat ik hier ben en voel me nu al gepushed. Buiten dat hoor ik allemaal verschillende verhalen over wat eigenlijk mijn prive leven zou moeten zijn waardoor er ineens een dikke wolk voor de zon verschijnt.

Ik ben moe maar kan maar een klein beetje slapen.

25/7

Ben zenuwachtig. Mint denkt dat ik de 27 aankom en ik ga er nu verrassen. Ik rij met haar nicht naar het ziekenhuis waar ze haar moeder naartoe heeft gebracht (Mint (haakjes wennen toch snel)). Ze had me zeer duidelijk gemaakt dat ze niet van verrassingen hield.........ben ik daarom zenuwachtig (waar zit het vraagteken)????(hier dus.....oner de --- maar dan wel met schift).

Ziekenhuis, 9e verdieping, door de gang........zit een meisje tussen een hoop anderen mensen op een bankje. Ik kijk haar aan maar ze is druk met haar telefoon. Ze kijkt op, ziet me, ik kijk weg, ze kijkt nogsteeds naar me, uitdrukkingsloos....... Ze lacht (met kiespijn), staat op en loopt uit de wachtruimte. Ik volg haar.

Verrassing dus mislukt al is ze blij om me te zien. Verkeerde plaats, verkeerd persoon. Ze voelt d at iedereen weet dat ik er al een tijdje bent, dat ik haar voor de gek houdt. Maar uiteindelijk is alles OK natuurlijk is ze blij.

We eten met haar moeder en nicht bij mijn vader en dan rij ik met de auto van ons Pa naar Thaton. Weerzien is goed met veel mensen hier, resort ziet er prachtig uit. Sávonds eten met vrienden (Moo Katat) en ik drink een heel klein beetje omdat ik moet rijden.

26/7

Volgende dag pak ik wat spullen voor in Mea Taeng en rijdt dan terug naar Chiang Mai. Mint verteld me dat Khun Aed (bazin) haar wilt spreken en ze is duidelijk niet in de mood. Maar we gaan toch. K. Aed verteld me dat Shane me in de Irisch pub wilt spreken en dat is al helemaal een voorteken van.........

Begon te praten over werk etc. Waarbij hij zei dat hij me niet wilde pushen maar duidelijk mijn verantwoordelijkheden duidelijk wilde maken (kom zeker geen stage lopen maar moet een bedrijfstak gaan managen, uiteindelijk alleen). Hij snapt ook wel dat ik wat ´stappen´ oversla en dat mijn ervaringen gering zijn dus......krijg in het begin veel hulp.
Maar kwamen snel waar we moesten zijn. Nu wil ik hier niet gelijk alles op tafel leggen maar ik was wel een beetje van slag. Ben hier drie dagen en hoor veel verschillende verhalen. Voel me een Jojo. Op de een of andere manier moet het zo zijn dat als ik in Thailand ben de wereld ineens veel sneller gaat. Vreemd.
Toen ik weg was heeft iemand Mint ten huwlijk gevraagd, maar dat wist ik al en daar is ze eerlijk over geweest. Ik heb de jongen meerdere malen al ontmoet en we doen gewoon normaal. Ik kan hem weining kwalijk nemen (het is een mooie lieve meid). Echter schijnt ze ook nog wat dineetjes gehad te hebben met de baas van een sinaasappelen fabriek / drugs kopstuk (al zal ze dat niet weten). Shane en Aed denken dat ze een spelletje speelt en maken zich zorgen om mij (kan wederom een mes in mijn rug krijgen, denkt Shane'). Nou heeft Mint mij dit ook wel verteld maar een stuk onschuldiger. Er is niets gebeurd maar......
Nouja goed. Het verhaal heeft natuurlijk twee zijden. Ik heb altijd tegen haar gezegd dat ik niet kan beloven dat ik bij haar blijf. Maar voor de familie is het wel belangrijk dat ze ooit trouwd of iig geld binnenhaald. Dus waarom niet eten met rijke mannen.......... kerel is wel getrouwd etc. maar moet van zijn zwart geld af waardoor ze weleens wat spulletjes kreeg.

K. Aed zegt dus tegen haar stoppen, zij zegt ´natuurlijk´ mijn vertrouwen is weg maar ik zie niet in waarom ik haar geen kans geef haar verhaal te doen. Ben hier pas 2 dagen met haar. Snap nu ook dat ze niet blij was met de verassing omdat ze niet wilde dat anderen eerder met mij spraken. Nou dat ging snel. Heel het verhaal eruit, zoals ik hierboven beschreef. Ze stopt en wil dichter bij mij komen werken om me meer vertrouwen te geven. Ik geloof haar in dat er niets gebeurd is )ook omdat ze nooit alleen met hem was, 2 andere vriendinnen gingen altijd ook mee) maar ik weet niet of ik wel en vriendin wil die hoorvoor open staat. Natuurlijk gratis drank is altijd relax maar........ ga gewoon rustig kijken wat mijn gevoel gaat doen.......2 B contineued.

Grappige is dat dit verhaal een beetje lijkt op een verhaal in de eerste T/serie toen ik Mint net ontmoette.Echter had ze geen relatie met deze man maar liet hij haar wel duidelijk merken dat hij haar leuk vond )maar haar nicht en een vriendin ook). Ik vindt het niet erg (waarom niet aannemen) omdat er niets is gebeurd........

Onder het motto van een nieuwe start zijn we gaan uit eten met een hoop vrienden. Maar mijn kop zat nog wat vol waardoor ik wat passief en niet super vrolijk was. Ook niet teveel gedronken omdat ik de volgende dag een programma bespreking met een toerleidster heb.

27/7

Afspraak is 4 uur verzet waardoor ik dit kon schrijven.

Nou jullie weer op de hoogte........

Het is goed om terug te zijn
Het project is een enorme uitdaging op gebied van survival (we gaan een stap verder maar dat hoor je nog wel), annimerende trainingen tot adventure sporten.......

Wordt gelijk erg met de eenzaamheid geconfronteerd, dat ik nu echt op mezelf ben (terwijl ik bij mijn pappie woon). Ik mis gelijk een hoop mensen in Ned. en vraag me toch wel af of het niet allemaal te snel is gegaan al..............je weet het nooit. Ik zit iig gelijk midden in het avontuur....


01/08

27/7
Afspraak met de toermanager uit Signapore ging redelijk. Ze was aardig te spreken over onze plannen mbt teambuilding en trainingen. Mea Teang vondt ze mooi al is er nog niets. Ze heeft voor de eerste groep betaald....dus das goe.....

28/7
Werk heel de dag aan tekeningen voor een mentale test op de eerste. Teken allemaal puzels, leuk maar tijdrovend. Rij in de avond met K.Aoy en K. Boon naar Fang. Mint belde me onderweg met allerlij verhalen dat ze wilde stoppen met werken omdat ze het niet leuk vondt dat iedereen achter haar rug om aan het praten was. Ik in de stresss.
In Fang ontmoet ik haar bij haar tante, ben nogsteeds niet vrolijk maar zij schijnbaar wel. Praat eens goed met haar.......
We praten - slapen in Thaton. Volgende dag heb ik een goed gesprek met Bryan over mijn 3 maanden daar. We willen onder andere )buiten alle drukte met schoolgroepen om )750 studenten totaal)) sociale trekkings op gaan zetten, meer adventure en nieuwe activiteiten mbt tot buitensport.
Rij dan met Mint 100km naar Chiang Rai waar we wat inkopen doen, gaan dan opzoek naar een tempel waar ze mijn gebroken hoesje van een van de boeddha´s die ik draag te maken........

Mint weet een tempel 40 km van Chiang Rai. De weg hiernaartoe gaat naar Mea Salong. Deze thee-drugstad bestaad grotendeels uit oud chineze strijders. Het ligt uiterst noordelijk midden in de jungle en bergen. We rijden door prachtige natuur. Groener dan groen.....todat mijn hele zich wit is. We rijden 30 km in dichte mist waardoor we de tempel compleet missen. Mint is bang.....schijnt nog nooit in mist gereden te hebben. De weg is bochtig en zeer stijl. Boven in Mea Salong is het weer iets beter. We testen hier 4 verschillende soorten thee en dan kopen we er een voor haar vader.

Weg verder naar Thaton is mooi mooi maar 50% (hee die zit wel op zijn plaats) in de wolken.

29-7
breng alle spullen naar Mea Teang en werk tot 2400 uur aan programma delen.

30-7teambuilding voor

31/7
We zetten Mea Taeng op. 4 tenten in de jungle voor een rotatie programma en twee bij de rivier voor eten. Het is regen seizoen, vandaar de tenten. Maar er zal een fotopgraaf meekomen voor foto´s voor de brochure die we willen maKEN DUS ALS HET DROOG IS VERHUIZEN WE DE TENTEN. Capslock aan......
Tijdens de lunch krijg ik rauw varkensvlees voorgeschoteld, ze vertellen me dat het vers moet zijn anders moet je het bakken of koken dus het vlees wat ik eet is nog geen 4 uur dood. Smaakt naar gekruid file amerikan, als je om de ingewanden heen eet....want die zijn wel vies. Gaat wel een beetje moeilijk door mijn strot hoor......maar ik ben beleefd :-) (moeilijk om deze combo te vinden:-)).

Ik spreek af dat ik hier morgen om 0830 uur wil zijn voor de final touch.....

01/08
Redelijke nacht......................
Ben als afgesproken om 0730 in the office waar niemand te bekennen is. Ben mijn mobiele vergeten dus de dag start GOED.
Vertrekken 45 minuten te laat waardoor ik weinig voorbereidingstijd heb. Bovendien vertelt Shane me 50 minuten voor aanvang (hij reist met de group naar Mea Taeng) leuk dat er ipv 4 groepen van 7a8 pp er 3 groepen van 10 zijn wat mijn totale programma is de war gooit. Minder groepen betekend minder rotaties betekent meer tijd om te doden. Trek alles uit de kast en heb binnen de tijd een nieuw ochtendprogramma wat vervolgens zo verloopt dat de klant nergens last van heeft. Dan heb ik 2 uur de tijd voor het middag programma omdat de group is gaan olifantje rijden en ook nog gaat eten. Nou middag programma verloopt ook goed al vielen mijn evaluatie een beetje tegen (door factoren als taal, einde van een intesieve dag, participatie van de group mbt spreken etc.)
Activiteiten waren: Tyre puzzle, Mental test, holey tube, bridge building, blind square, fan painting en nog een paar losse tussendoor.
Goed groep was zeer te vreden, Shane ook (bewonderde me om mijn kalmte in de stress situatie maar zag ook wel een paar verbeter punten) en ik redelijk tevreden, ga een report schrijven over alles wat we kunnen verbeteren.

Ga nu maar eens even stappen..........

02/08

Nou was erg gezellig gisteren. Was even vergeten hoe leuk het is om hier te feesten. Ben vandaag naar Thaton vertrokken en hou het weekend lekker vrij. Jammer dat Minty wel moet werken.

Ga maar eens wat sturen.......................

De jungle is mooi, stuur binnenkort een foto van mijn kantoor. De start was hectisch maar ik ben nu zeer tevreden over mijn verblijf hier. De problemen zijn gesust, het feesten is begonen en het werk is leuk en uitdagend.

03/08

Sorry toch nog even dit.
Gisteren na wat eten en drinken met Mint, Dee en Maui naar de disco in Fang gereden. Kwamen aan en hetw as best leeg maar de band die speelde was goed en zo ook het uitzicht :-). Dan belt Mint haar neefje en vaagt hem ook te komen. Hij wordt onderweg aangehouden en omdat hij nog maar 16 is wordt zijn motor in beslag genomen. Mint moet hem dus ophalen en doet dat met Dee in zijn auto. Die heeft vervolgens geen benzine, wanneer ze willen gaan lopen om wat benzine te halen vergeet Dee zijn sluitels. Mint loopt dus alleen terwijl Dee zijn auto probeert open te maken. Ik zit met Maui in de disco te genieten als het licht aangaat, er iets in het Thais gezegt wordt en 75% van de gasten ineens via de achterdeur het pand verlaat. Maui zegt dat er een politie controle op komst is en vraagt me of zij ook weg mag (zij is Burmees Shane, en heeft de beperkte Thaise rechten). Hierdoor zit ik 20 minuten alleen en er komt dus geen controle.
De auto van Dee start niet. Mint komt me halen. Ik loop naar buiten en vraag aan Dee wat er aan de hand is. Hij denkt de accu. Ik probeer te starten, hij gaat een paar keer rond en stopt dan. Ik ruik benzine en begrijp dat hij verzopen is. Dee zegt dat ze duwen al geprobeert hebben. Nou ken ik die Thaien een beetje dus ´ik zal het wel ff doen´. Zeg dat hij hem in de 2 versnelling moet zetten, contact aan en geen gas geven. Duw 30 meter en waarempel.........

De tante van Mint is compleet over de rooie, Mint dus ook. Neefje kan niet terug naar huis en slaapt dus bij ons. We hebben geen zin meer in de disco maar stoppen nog in een karaokebar. Drink veel, maar slaap nogsteeds slecht met een man naast me en een vrouw aan de andere kant.....

ppppfff moet echt weer ff wennen hier. Met name dat ik nooit te horen krijg tot ver achteraf wat de problemen allemaal zijn waardoor ik mezelf altijd machteloos voel. Bovendien praten ze hier niet als er woede in het spel is waardoor ik redelijk de kluts kwijt raakte. Moet kalm blijven van binnen, moet niet iedereen willen helpen a la minute, moet niet alles willen weten. Moet er nu erg aan wennen dat ik de taal niet spreek........
Ik ben veranderd in Holland, das duidelijk. koste me daar ook twee maanden om me weer thuis te voelen. slow but sure moet ik het doen.....maar zeker niet vergeten te genieten.

ppppppppppppppffffffffffffffffffffffffff,
ff weer tijd. Sorry voor mijn lazy contacten maar het is erg druk. Echter......ik heb mijn Wilderness Advanced First Aid gehaald en weer wat avontuurtjes beleefd........

Woendag 14 Augustes is alweer 9 dagen geleden dus vergeef me mijn geheugen. Voor die datum alleen maar bezig geweest met het ontwerpen van eeen Brochure voor Mae Taeng.
We (ga nu al engels schrijven), wij (Bryan Shane en ik) beginnen met een 7 daagse cursus gericht op EHBO en CPR in de wildernis. Dus wanneer ik een lange tijd overbrugd moet worden voor er beter gekwalificeerd personeel komt. (En hier in Thailand niet onlogisch omdat ambulances schaars zijn en meestal niet meer dan een pick-up......)
Theory was zeer pittig voor me omdat er nogal wat medice termen werden gebruikt en dat alles in het Engels. Maar we doen ook veel simulaties met bloed en al erbij. Ook leren een injectie te geven en doen we dat ook bij elkaar.
Drukke week met zeer lange dagen 0500 tot 2000 en soms langer vanwege meer zelfstudie. Op dag 5 doen we de CPR test die ik goed afrond en op het einde het schriftelijk en practijk exame. (Waarbij mijn trots wel even kwijt moet dat mijn schriftelijke score hoger was dan Bryan (die directeur van een school in HK was) en Shane).
S'avond eerst met de hele groep (18 personen) gaan eten en drinken. Waar ik uiteindelijk met Shane eindigde......een beetje dronken......Dit was in een mooi restaurant (Riverside).
Lag om 0100 in mijn nest en was er om 0545 weer uit met een koppijn die niet matig was.
Pikken om 0830 iemand op in Mae Taeng en gaan dan naar een Paulang hilltribe om daar het een agrarisch project van Rick Burnet te bekijken (mijn counseler vorig jaar). Hilltribe is arm en kappen nog veel jungle om mais te planten maar Rick doet goed werk om de jungle terug te krijgen zonder dat de tribe er onder lijdt.
Zeer impronerende omgeving al valt het berg op wandelen me erg zwaar omdat mijn hart continu in mijn hoofd bonkt. Heb 1000 keer spijt van dat bier ........
Ik zie prachtige planten doorkruis mooie riviren en maak kennis met een zeer dikke bamboe soort waar ik later geheid wat meer over ga vertellen omdat we er iets mee gaan doen in een van onze projecten.
Shane dropt me in Chiang Daow waar ik de bus naar Thaton neem. Overnacht hier rustig (eindelijk een bed) en de volgende dag is niet veel meer. In de avond drink ik wat met mijn first aid instructeur die hier met Shane en wat andere gasten is gekomen en ik spreek met hem af om een trekking naar een Hilltribe en een tempel te gaan doen de volgende dag (vandaag).
We vertrekken om 0930 en volgen eerst de zeer bejungelde rivier naar waar ik denk een pad naar een groot Boeddha beeld te vinden is. Echter reikt het 'gras' hier van heup tot schouder hoogte waardoor we eigenlijk op de gok lopen. Beide op sandalen, erg slim ivm slangen......
Na 20 minuten struggle vindt ik het pad door de jungle wat erg stijl omhoog gaat. Veel muggen hier. Boeddha is nogsteeds prachtig en het uitzicht niet minder. We lopen door richting de Hilltribe en halverwegen vraagt een Lisu man ons of we naar de waterval willen. Wilde ik doen maar Shane rade het af, we zijn dicht bij Birma en er is een strikte oorlog tegen drugs aan de gang. 8 km van hier zijn er 3 dagen geleden 9 smokkelaars gedood.
Ik heb echter weinig verstand dus doe het lekker toch en dat was mooi maar ook moeilijk. Het regend namelijk al heel de tijd, ben door en door nat en de grond ook. Slipgevaar dus.....
Stijl maar prachtige planten en bomen. Waterval had ik ooit al gezien en is niet minder mooi. Ondertussen lopen er ook drie kinderen blootvoets met ons mee. De man vraagd of we zijn dorp ook willen zien. Tuurlijk!! Dus een remote hilltribe in na een heftige klim. Bamboe huttjes zonder electriciteit of gas. Headman vraagd of we binnen willen komen....tuurlijk en niet lang daarna hijs ik met Jake aan een grote Bong. (Waterpijp, Jake heeft foto's gemaakt die ik over 2 weken verwacht)). Maar geen opium hoor.
Lieve en aardige mensen die niets hebben. Zie echter wel een kind leren schrijven en geef ze 100 Baht voor meer leerspullen.
Zijn 20 minuten binnen waarna we weer terug naar het resort wandelen. Wilde vanmiddag met Jake gaan klimmen maar het stopt niet met regenen dus maar dit ff schrijven.

Het gaat goed met me, alles begint langzaam te lopen, begin te wennen en de uitdagingen worden mooier. Met Mint gaat het stukken beter en ik ontwikkel mezelf meer en meer in allerlij projecten.

Voel me goed.

Laterrrrrr,
Reinier


-Tijd geleden-

Alweer een tijdje geleden dat ik iets geschreven heb. In eerste instantie omdat ik niet veel meemaakte behalve een hoop computer werk. In tweede instantie omdat ik niet al teveel tijd had.

De brochure is klaar en ziet er goed uit, ik zal hem binnenkort inscannen en opsturen naar wie dat graag wil....
Ben de laaste week bezig geweest met de zoektocht naar nieuwe mtb routes 20 km van Chiang Mai. Ben weer op erg mooie dingen gestuit, watervallen, tempels, jungle, meren, dammen etc. Ben momenteel bezig alle routes in te tekenen op een gescande kaart zodat verdwalen haaaaaaaast onmogelijk wordt.

Vorige week ergens met Luke (een 21 jarige Autralische jongen die hier al 7 jaar woont) gaan eten en drinken. Hij woont 2 km van mijn vaders huis en dat is dus wel relax.

Ik doe de survey met Khun Anop. Hij is een midden 30 jaar oude man, twee keer getrouwd en gescheiden en nu ‘single’ of terwijl genietent van wat het woord inhoud. Hij neemt me dan ook in de avonden mee naar tenten die ik persoonlijk niet zou kiezen. Niets vulgairs (dat kan hier in Chiang Mai ook makkelijk) maar wel het ‘dik erboven op liggende’. Wel grappig maar niet aantrekkelijk voor mij.

Afgelopen twee dagen naar Fang gegaan om Mint en haar familie te bezoeken. Moch waarempel in haar ouders huis slapen (met haar in 1 kamer, alleen met haar) wat zeeer uitzonderlijk is. Haar vader was het er dan ook niet echt mee eens denk ik, maar haar moeder zij dat ze al de nodige dieren en levensmiddelen naar haar oma en de tempel had gebracht vorig jaar. En zij weet natuurlijk ook wel dat we ergens anders wel samen slapen. Eigenlijk de eerste keer dat ik me echt thuis voelde daar......
Ik heb haar moeder en tantes en broertje meegenomen naar Chiang Rai en daar wat levensmiddelen voor ze gekocht. Haar broertje is denk ik meer verliefd op mij dan zij zelf, hij wil continu bij mij zijn, mijn hand vasthouden, met me spelen etc. Erg leuk manneke van 7 jaar.

S’avonds ben ik wat gaan drinken met haar nicht en neef. Aan een meer ocer een bamboe dak. Ik wilde natuurlijk even showen en een soda flesje zo open maken dat hij hard zou knallen.......dat deed hij dan ook, harder dan ik ooit gehoord had, maar de pech is dat er dan ook extra veel kracht achter zit.......
Hij kopt dus tegen mijn neus (wat nog altijd beter is dan in je oog) en laat een schaafwond van zo’n 4 cm achter.........som nom naa (eigen schuld).

Ben ook nog even naar mijn motor gaan kijken. Gooi er een liter benzine in zorg ervoor dat de zccu vol is, start hem, start vrij snel. Begin een beetje te juichen maar weet in mijn achterhoofd dat dit monster me nog nooit geluk heeft gebracht. Kijk dus nogeens goed en ja hoor. De bezine spuit met een straal uit de cabarateur........ga hem maar verkopen.....als iemand hem nog wilt.

-Een week of twee geleden-

Eerste studentengroep arriveerd, en ik ben er blij mee. Dit is de ultieme afleiding al is het alleen maar omdat ik scherp, vriendelijk, annimerend en proffesioneel moet zijn op hetzelfde moment. De dagen die nu volgen verlopen van 0700 tot 2100 of 2200.
Deze groep bestaad uit 16-17 jarigen uit Hong Kong (French International) met verschillende nationaliteiten. Er zit zelfs een Nederlands meisje bij. Zoals gewoonlijk van deze scholen valt er weinig te klagen over de ‘beziens waardigheden’ maar het woord ‘proffesioneel’ hierboven geeft de afstand aan waarop we dat moeten houden.
Op de eerste dag doen we het teambuilding spel dat ik hier vorig jaar al ontworpen had en dat blijkbaar nogsteeds werkt. Het zijn 2 sessies waarbij de groep in tweeen is gedeeld en ze tegen elkaar strijden. Ervoor en erna doe ik wat activiteiten met de gehele groep. S’middags vlotbouwen wat erg warm maar wel leuk was. S’avonds doen we de ‘egg rescue’ met ze waarbij de een constructie ontwerpen om een ei dat ik van 14 meter gooi veilig te laten landen.
De leraren (2) (studenten 17), kende ik nog van vorig jaar en ze zijn in dit stadium al erg tevreden. Ryan (Amerikaans neefje van Bryan (manager van het resort) loopt mee om wat van ‘het vak’ te leren, hij is 18 jaar en voornamelijk een klimmer) en Carry (afgestudeerd in aarderijkskunde om die studies met Bryan hier op te zetten, 23 jaar) lopen mee. En Sander regeld de avond activiteiten en participeerd ook overdag.
Volgende dag doen we een jungle trek die bijzonder mooi is. Lopen door een grot die op een punt te stijl en slipperig is zodat we het oude klimtouw dat ik meegenomen had moeten gebruiken als houvast. De grot is ongeveer twee km lang en komt weer in de jungle uit. Lopen naar een mooie water val. En na een uur of zes (met lunch)komen we bij de ‘hotsprings’ waar we kunnen zwemmen, van een brug af kunnen springen en een natuurlijke sauna en mineraal bad nemen.
Dag erna is voor mij alleen maar smiddags en is klimmen, mtb, low-beams en cargo. Ging allemaal goed. Avond activiteiten zijn drama, sport activiteiten, hints etc. Dag erna naar base-camp weer veel lopen en s’avonds gezellig om het kampvuur spelletjes spelen.
Laatste avond nog ff feesten met ze en dan zijn ze er s’ochtends weer vandoor. Samenwerking in de Falang gang (zoals Sander, Ryan, Carry en ik genoemd worden) ging steeds beter al heeft de een meer aanleg dan de ander……. Ik ben tevreden en gezien de tip die we krijgen de leraren ook. Zeiden tegen Bryan dat dit hun beste jaar was hier en das dan de best out of 4.
Dan is er de zaterdag vrij waarbij ik alleen wat voorbereidend werk doe voor de volgende groep op zondag. S’avonds ga ik eten met Mint waarbij ik duidelijk maak hoe de ‘zaken’ ervoor staan.
Zondag arriveren er 28 studenten (eveneens uit HK) van 14-16 jaar oud en het verschil is gelijk duidelijk. ‘Zeikertjes’. Ik neem ze mee op een 2 uur durende wandeling en waar ik de vorige groep nooit heb horen zeuren (zelfs niet na 6 uur trekken) begonnen deze al na 20 minuten…….
Maar er zitten ook wel aardige kids tussen. Maandag weer teambuilding en raften wat weer goed ging……. Dinsdag s’ochtens kanoen waarbij we twee ‘kanomarans en een trimaran’ bouwden. Omdat die kinderen weinig kunnen. Ging allemaal goed tot de ‘landing’. Ik (op de trimaran) was de enige die de plaats niet miste (ook vanwege ruimte). Sander miste hem met zijn groep maar hield stand op 50 meter afstand, voornamelijk omdat hij een groep had met geen powerrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr. Maar Carry en Ryan (minste ervaring) raakte een ‘log’ die eerst een kant optilde en toen de andere kant volliep met water de boot volledig deed capseizen. Gelukkig had ik hun tweeen op die kano gezet en behielden ze beide de kalmte. De gemotoriseerde river barge pikte de kids dan ook snel op en zij konden er alleen maar om lachen. Ik hielp Sander en de groep terug naar de kant. Hield eerst een evaluatie met de omgelagen kids die zeiden dat ze zich op geen moment bedreigd hadden gevoeld en dat de instructeurs goed handelde. Toen een gesprek met de leraar die het vanuit de river barge mee had gemaakte die eveneens zei dat de instructeurs geen blaam trof omdat ze zeer proffesioneel handelde, en toen met de falang gang geevalueerd waarbij afgesproken is dat ik ze eerst nog een cursusje rivier kanoen ga geven (met groep), we de ‘landingsplaats’ niet meer gebruiken en dat de river barge altijd een ‘must’ is.
Daarna ben ik met de ‘gang’ naar Fang gereden waar Mint vandaag de melkshop heeft geopend. Dronken daar een milkshake, Mint was erg aardig en vrolijk dus das goed en zaterdag gaan we er nog een drinken.
Na terugkomst met Sander naar de staande Boeddha geMTB, eerste keer dat Sander de top haalde dus dat gaat ook lekkkker.
Vanmiddag met de kids klimmen en morgen weer naar Basecamp, dan in het weekend maar een feesten in Chiang mai (Silas mailde me dat hij waarschijnlijk dan ook in CNX (Chiang Mai) is dus…….feesten…….en maandag voor een visa naar Burma (mijn werkvergunning is nog niet helemaal rond). Daarna komt er een groep uit Engeland……maar gelukkig zijn die weer iets ouder (18-20).
Moet zeggen dat het werken met de studenten me bevalt, we hebben veel lol etc. Toch zie ik er ook wel weer naar uit om iets meer met bedrijven te gaan doen…..maar dat komt eraan. Eerst planden we de opening van mae Taeng in october 2004 maar nu is dat al naar April verhuisd dus………..blijft drukkkkkkkk.

-de twee weken plus 5 dagen)-

Zoals hier boven beschreven verlopen…….
Weekend dus in Chiang Mai geweest, was zeeeeeeer gezellig, met Shane wodka gedronken, en met de falang gang en Silas naar de disco………(knipoog).
Wel mijn teen opengehaald en dat is wel minder omdat er vandaag met de Engelse groep gewerkt moet worden en mo0rgen de 6 uur durende trek op het programma staat. Is precies onder mijn grote teen een cmtje of 1.5 in doorsnede weg (geslagen).

Gisteren naar Burma.Was een hele tip, met een bus die tijdelijk kappot was, communicatie fouten etc. Werden echter goed geholpen door een vriendin van een vriendin van me…….toen we eindelijk in Mae Sai (grensplaats) waren ging het stempelen vlot, liep met Sander een uurtje in Burma, koop hier wat cd’s en een cd speler……(sorry Charlotte maar ik geloof de de Philips het nu heeft begeven).

Voor de grensovergang stoppen we alle spullen in Sanders rugzak…….
Ga terug naar Thailand, duurt lang voordat ik mijn stempel krijg….moet ook mijn telefoonnummer opgeven……..
Sander wacht op me en we lopen 30 meter in Thailand als er een vriendelijk uitziende niet bepaald slanke politie agent naar ons toekomt en vriendelijk vraagt of we even mee kunnen lopen. Hij loopt naar een klein ‘kotje’ met geblindeerde ramen op 25 meter van de grensovergang, doet de deur open en laat ons binnen. Hij zegt dat alles relaxed is en dat hij onze tassen even wilt doorzoeken………beetje angst, niet teveel.
Binnen zijn nog twee andere thaien die er beide niet als politie uitzien. Een heeft oude kleding draagd een grote boeddha ketting om zijn nek en heeft een veel te grote zonnebril op. Hij gaat gelijk voor Sanders tas. De andere blijft zitten en ziet er iets beter uit….beide duidelijk undercover agenten met meer verantwoordelijkheden……geheime diensten??????
De vriendelijk politie agent zegt dat alles relax is en begint met mijn tas……angst??? Beetje meer….wat als………een malloot…….waar heb ik mijn tas alleen gelaten, waar zag ik verdachte mensen…….toen ik naar verrekijkers aan het kijken was stond er een verdacht figuur continu bij ons……..
Hij begint met mijn toilet tas…….ondertussen zijn de cd’s en de speler al uit Sanders tas……
Hij vind een (niet gebruikt) pakje condooms em zegt ‘velly good…….velly good’ ik begin maar te zeggen dat ze niet gebruikt zijn, het pakje is nmlk gesloten en dat dat minder goed is…… Het wordt een beetje luchtiger. Hij krijgt echter de toilet tas niet meer dicht en ik biedt hem drie keer aan het zelf te doen maar hij weigert. Alles wordt doorzocht en ze worden met de minuut spraakzamer waarbij er voornamelijk veel dubbele opmerkingen worden gemaakt…….
Waneer Sanders tas dichtgaat lacht de man met de te grote zonnebril zelfs even……Das fouillieerd hij mij, haalt mijn portomonnee uit mijn zak en bekijkt alles wat daarin zit.
Alles ok.
(Maar de ‘wat als….’ Vraag blijft lang in mijn hersenen ronddwalen).

Daarna met een Songtail terug naar Thaton…vroeg slapen…groep is laat en vandaag verschuiven we het ochtend programma……ik hoop dat mijn teen morgen wat beter is…….

Liefs,
Reinier.

22-10
Gisteren de trek in Fang gedaan. Mijn teen heeft het overleefd, al voel ik mijn linker knie nu wel omdat ik mijn rechtervoet probeerde te ontlasten.
De groep is gezellig….gisteren tot half twaalf biertjes met ze gedronken en het beloofd een leuke week te worden. Vandaag ben ik gaan mtb’en met ze…….met slechte mtb’s…..had gelukkig het voorgestelde programma al afgewezen en een ‘toegangkelijkere route’ ‘er door heen geduwd’. En dat was achteraf zeker de juiste jeuze. In de eerste km moest ik al 5 keer stoppen omdat er iets mis was met de fietsen…….maargoed……iedereen heeft deze ‘struggle’ overleefd.
De melkshop van Mint (en mij) gaat goed, ze verdient er iig meer geld mee dan op het resort…..en ook voor mij begint het nu al wat op te leveren. Ik heb er vertrouwen in dat we op een normale manier met elkaar om kunnen gaan……

Heel veel later…15-11
Er is ondertussen teveel gebeurt om op te noemen. De groep was fantastisch….een soort van feest kun je wel zeggen. Kort daarna zijn Sander, Ryan en ik naar ons eigen huis in Thaton verhuist. Eeen echt Thais optrekje van teakhout. Met op de eerste verdieping een riante woonkamer en twee slaapkamers en beneden een keuken en badkamer. Erg mooi en leuk, nu kunnen we weg van ons werk…..
Echter komt er weer een groep\ waarmee alles weer boven verwachtingen verloopt. Elliot arriveert als tweede deskundige en hij is een makkelijk persoon om mee te werken, heeft kennis van zaken is aardig professioneel en heeft humor. Aan het einde van deze groep (donderdag) in de avond begin ik koortst te krijgen. Dit houdt een week aan, ik bezoek 3 verschillende ziekenhuizen tot in Chiang Mai, allen kunnen niets vinden, alleen alles wat ik niet heb…..ik lig met 39 graden dan weer met 36,5. Heb het kouder dan jullie daar in Nederland en heter dan de mensen in Ethiopie, ik heb trek…..ik heb geen trek, ik moet slapen maar kan het niet. Ik drink veel eet weinig en voel me vooral beroerd.
Ik ben blij dat Elliot er is om de zaken over te nemen maar ben nog blijer dat Sander en Ryan in de eerste maand veel geleerd hebben zodat ook ziju wat zaken kunnen doen. De groep is ook boven verwachting vertrokken wat een zeer groot compliment naar hen is maar ook een kleintje naar mij.

Verder moet het advontuurt dus weer opnieuw beginnen.

26-11

Tralalalallalalala euhhhhmmm, ok.
Kan niet zeggen dat ik hier een saai leven heb, moet wel zeggen dat het de laatste 2 maanden een minimale afwisseling aan verhalen heb. Dit heeft natuurlijk alles te maken met de groepen op het resort. De een na de ander met als gemeenschappelijke basis hetzelfde programma. De afwisseling zit hem in de leeftijd en dus in de band die je aangaat met de groepen. Daarbij niet zeggende dat de band met oudere (of zelfs volwassenen) altijd ‘hechter is dan met jongeren. Vindt het erg leuk, kan af en toe weer lekker kind zijn (en wie wil dat nou niet) terwijl ik goede zaken aan het doen ben voor de toekomst. Bryan heeft al meer dan eens door laten schemeren dat hij mij in de toekomst wel kan gebruiken voor een positie die iets meer verantwoordelijkheden heeft dan die van ‘hoofd instructeur’.

Maar natuurlijk werk ik nu voor Shane. Ben een dag of 6 geleden met Elliot (Die ik nog helemaal niet voorgesteld heb (en bij deze dus doe). Elliot kwam hier ook een handje helpen in de drukte, hij is 30 jaar, heeft een Amerikaanse nationaliteit, is getrouwd met een Thaise vrouw waarmee hij ook een zoontje heeft (Tiger), heeft lang voor Outward Bound gewerkt in Amerika, Zuid-Afrika en Thailand en heeft nu zijn eigen bedrijfje gericht op Events, buitensport, teambuilding. Verder werkt hij dus freelance waar nodig (en dat was dus hier)) naar Mae Taeng gereden om te kijken wat voor ideeen hij bij de plaats kreeg. Samen een paar uurtjes rondgehuppeld en onze iddeen in kaart gebracht. Meer datail hierover op aanvraag….ben momenteel de activiteiten en de plattegronden aan het uittekenen (of moet daar eigenlijk nu mee beginen).
Moet zeggen dat ik het erg prettig vind om met hem samen te werken en zie zeker meer cooperatie tussen ons in de toekomst.

Het leven in ‘ons (Sander Ryan en ik)’ huis is nog altijd een feest….niet dat we iedere avond feesten maar het klikt gewoon, ben verliefd op het huis en het is lekker om van het resort weg te kunnen rijden. Echter, de groep nu is de laatste in een tijdje hier. Wat betekend dat Sander en Ryan gaan reizen (naar het zuiden) dat ik weer naar Chiang Mai ga, halverwege de maand 2 groepen alleen draai en we elkaar weer eind december zien. Vindt het jammer, zal wel weer wat eenzamer worden (maar dan denk ik misschien weer wat meer aan de mensen in een koud land…)

De tijd hier gaat erg snel en erg langzaam tegelijk. De weken vliegen voorbij maar de projecten kruipen. Verbaas me nog dagelijks over de onspannen manier van handelen van de Thai terwijl er veel werk verzet wordt. De innerlijke rust houden in een situatie waarbij een Westerling al een verhoogde bloeddruk zou krijgen blijft een leerzaam element voor mij. Mijn innerlijke belangstelling, waarop ik de ‘rust teraphie’ uitoefen, wordt getrokken naar een lege plek die net zoveel ‘frustratie (wat zeker niet de juiste woordkeuze is)’ als geluk geeft. De tweezijdigheid van de vrijheid (van….).
De tweezijdigheid van je eigen wil, moraal waarvan niemand ooit kan zeggen of het de goede is (en waarschijnlijk jij zelf ook niet…). Die je net zo makkelijk opgeeft (veranderd) als dat je er je geloof (moeite) in stopt, met het enige verschil dat je een excuus naar jezelf moet maken wanneer je hem opgeeft (terwijl je er toch zelf bij was) en die je met ‘geluk’ vervult op hat moment dat je hem aanhangt en hij (tijdelijk) de juiste schijnt te zijn. Maar gelijk twijfel brengt als het ‘geluk’ vervaagt of op een manier aanwezig is dat je het niet meer opmerkt en je dus opnieuw opzoek gaat (en hiermee de ‘vooruitstrevende aard’ van de meeste mensen aangeeft, die dus net zoveel twijfel als zekerheid geeft (maar iig niet ‘saai’ is)). Of meer twijfel brengt wanneer het (‘geluk”) geheel verbroken wordt.
Met als enige troost dat ieder element in dit universum aan verandering onderheven is en dat jij het spiegelbeeld (of centrum) bent van al deze veranderingen en dus jouw wil en moraal gelijk zijn (of in gelijke mate onderheven zijn) aan die elementen.
Dit teruglezen schiet mij de opmerking ‘van god los’ binnen, maar maakt u zich niet druk ik vondt het tijd worden dat mijn T’s weer eens iets langer werden.

Voor de personen die kryptische omschrijvingen helemaal niet leuk vinden:
Je weet het nooit, met wat dan ook. Voornamelijk doelend op spelende elementen als liefde, wonen, geld, werk, vriendschap, plaats en tijd. Blijf gewoon jezelf, geloof gewoon in jezelf, maar speel soms ook met jezelf (klinkt een beetje vies maar zo bedoel ik het NATUURLIJK niet) om de juiste weg te vinden. Wil hier gelijk weer een heel eind weg gaan schrijven omdat ik elke keer als ik zoiets teruglees het maar de helft zegt van wat ik eigenlijk wil zeggen, maar ik zal jullie laten wel wat meer vermoeien……

Heeeeeeeee, hier alles wel chill, ik geniet dus das goe. Temperatuur daalt s’avonds onder de 10 graden en das best wel fris hooooor. Gisteren veel gedronken met wat staff in ons huis, was gezellig, nog even een beetje stoeien met Ryan en Sander toen iedereen weg was. Met als gevolg dat Sander nu een jaap op zijn voorhoofd heeft, precies in het midden, verticaal naar beneden voor 3cm startent van waar de haargrens stopt. Ikke dat plakken, kon ik mijn first aid oefenen, en dat gaat best goed met een liter rum in je maag…..dus da zal wel een mooie plek blijven……. Voordat iedereen nu denkt dat we ons iedere avond te pletter drinken, dit was de 2e keer in 3 weken. Ik ren tegenwoordig met Ryan naar de Boeddha, das dus 23 minuten sterk stijgen. Kom altijd boven met een hartslag tussen de 150 en 185, dus dat zal die spier, en de longen,en sommige anderen elementen wel bevorderen in gezondheid.

Verder wil ik jullie nog(maals) even wijzen op een website die ik heb aangemaakt om er wat foto’s op te zetten. Probleem is dat ik mijn foto’s niet hier hem dus gebruik ik alleen degene die studenten mij sturen of die van Ryan. Buiten de foto’s staat er ook de brochure van Track of the Tiger op met de vernieuwde / nieuwe activiteiten voor 2004 op.
http://www.xanga.com/rjsurfing

Laterrrrrrr,
RnR

7-12

Lekker fris in Ned?? Nou, hier wel hoor. Overdag komt het zelden boven de 30 graden uit en s’nachts is het soms kouder dan 17 graden. In Thaton zelfs tot 3.....bbbbbrrrrr.
Anyway, jullie kunnen al bijna schaatsen of niet?? Daar moet ik dan weer even op wachten.

Ben ondertussen alweer bijna een week in Chiang Mai. Ben bezig met het opzetten van Mae Taeng, het ontwikkelen van een teambuilding spel en de laatste hand aan het leggen aan onze presentatie.
Paar dagen geleden naar Mae Taeng gereden om daar wat metingen en ‘afbakeningen’ te maken. Zes stukken jungle gemarkeerd om te kappen (sorrrrrrrrrry, maar expres gezorgd dat er geen grote bomen worden gekapt), dit worden plaatsen om activiteiten te houden. Worden afgeschermt door dicht jungle en ik maak een slingle de slangle pad er naar toe.

Verder opzoek gegaan naar grote bomen om wat high rope dingetje te doen. Was lastig (en dat zal ik even uitleggen, je hebt de rivier, een klein stukje vlak, dan 20 meter steil omhoog en dan weer vlak. Op het bovenste vlak komen de ‘clearings’, op het 20m steil het high rope en iets lagen de accomodatie (restaurant en luxe tenten op platforms against the slope)), klauteren slippen maar wel leuk. Zijn wel een paar mooie bomen al staan ze niet al te dicht bij elkaar. Wel twee mooie tegenover elkaar aan weers zijde van de rivier.

11-12-03

Paar dagen geleden nogmaals naar Mae Taeng gereden om de plaatsen van de tenten en het restaurant te bekijken. Was met Shane en we zijn beide enthausiast. Vanaf morgen werk ik een week in Thaton, en wanneer ik dan terugben gaan we een frame voor het tentplatform simuleren en dat plaatsen. Ik ben deze week veel bezig geweest met constructie tekeneningen die we dan aan een lasser kunnen geven (waar zijn professionele blik uiteraard eerst wat verandereringen aan moet brengen). Een platform wordt 7 x 10 meter, komt een ‘tent’ op van 4x8 met een overlappend bamboo / bladeren dak. De zijkanten en achterkant hebben 1 meter verandera en de voorzijde 2 m. De zijkanten worden musquieto gaas zodat er een pratig uitzicht over de rivier en het tegenoverliggende nationale park. Een tent bevat 4 tenten en voor studenten 6.


13-12-03
Ondertussen weer in Thaton aangekomen waar ik vanaf vandaag een groepje (5 students en 2 teachers) ga draaien. Programma ziet er tof uit, met een overnachting op ‘basecamp’ en op Doi Po ham pok (of zoiets). Kamperen daar op een hoogte van 1900 meter en lopen de volgende dag naar de top op 2200 (2e hoogste berg van Thailand). Al eerder beschreven in T3 of T4.
Het heeft hier al voor 8 weken niet geregend en dat is best uniek voor deze tijd van het jaar. De rivier staat veel te laag en ik maak me al zorgen over programma’s in februari. Voel echter wel een kleine verandering in het weer maar hoop gelijk ook dat het deze week NIET gaat regenen.

Dan wil ik jullie er nogmaals op wijzen dat ik een fotosite geopend heb. Deze werkt wel en bevat vanaf vandaag al 7 fotoalbums met 6-20 foto’s. Vanaf volgende week komen er nog wat bij.
Ga naar www.photoisland.com
Login met: rjsurfing
Paswoord is: picture

Vergeet niet om ook ff in mijn guestbook te schrijven wat je er van vindt, zodat ik eventueel verbeteringen aan kan brengen of gewoon jullie spontane reacties kan bekijken (en kan checken wie hem bezocht heeeeeeeeeeeeeeft).

Verder wordt er weer een nieuwe impuls gegeven aan het project waar ik met Dirk en ‘de Wendies’ aan gewerkt heb. Het naschoolse opvang / x-game centre willen we gaan combineren met een aantal andere projecten waar we over aan het brainstormen zijn. Iig al een aantal eventuele locaties bezocht.

19-12-2003
Groep uit Aussi land is redelijk relaxed. Leeftujd varieerd van 15-19 en een 30 jarige lerares. Vlotbouwen, team opdrachten, mtb en naar basecamp. Ging allemaal weer zoals het hoort. Gisteren 7 uur bergop gehuppeld (maar dan iets zwaarder). Op 1900 meter gecampeerd, werd erg fris en mistig….wind……. vanmorgen in de wolken opgestaan, meer letterlijk dan figuurlijk al kan ik er niet over klagen. Ik ken het uitzicht daar dus. Temp was 6 graden en das toch wel fris voor een douche…….
Daarna naar de 2285 meter hoge top gelopen. (berg heet trouwens Doi Pha Hom Phok). Het was mistig.
En dus loop ik met twee schimmen voor me en 5 achter me door bijzonder mooi cloud forrest, waar het mos de gehele boom groen maakt, alles nat is van de dauw. De eerste keer dat ik mijn jas nodig had in dit land. Mooi mooi mooi. En dus sta ik na 2 uur wandelen weermaals op de top van de op 1 na hoogste berg van het land der ‘vrijemens’. Deze keer omgeven door wolken wat toch wel een aparte sfeer geeft. Zeker op de terugweg viel mij de vergelijking met sommige plaatjes van de film ‘gorilla’s in the mist’ op. Daarna teruggelopen en met een pick up naar beneden geknald. Pics zet ik binnen een week op mijn site.

Morgen maar eens even een halve rust dag invullen en daarna weer naar Chiang Mai.



30-12

Hallo geitebreijers,

Een week of wat geleden van Thaton naar Chiang Mai gegaan om dan daadwerkelijk Mae Taeng op te gaan zetten.

Probleem was alleen dat ik een heel erg pijnlijk rood oog had. Ikke dus naar een ziekenhuis waar ze me wat medicijnen gaven (oogdruppels en paracetamol) omdat ze dachten dat ik conjuctivitus had. Echter na drie dagen was mijn visie van 80% naar 20% dus ik dacht dat ik maar iets proffesionelers ging opzoeken.
Bleek ik dus een interne ooginfectie te heben en moet ik dus sterioden slikken en in mijn oog doen en zie ik dus geen pieper maar wel werken dus.......in de jungle.....

Ik dacht dat ik samen met Shane de positie van de tentplatformen (waar de tenten op komen) zou gaan plaatsen, maar hij moest wat anders doen en liet de positie aan mij over samen met een Thaise hulp (K.Noom). Nou dat is nogal vaag hoor, alsof ik ooit een resort heb gebouwd, of ecologie gestudeerd heb, of ......nou ja, aan de slag.

10 plaatsen gemarkeerd, in 3 dagen tijd. De helling is echter soms zo stijl dat het op sommige plaatsen wel 3.5 meter hoogteverschil is tussen de voor en achterzijde van het platform.
Stel je dus een platform voor met een zeer luxe ‘safari’ tent erop, met aan de voorzijde een balkon die dus redelijk boven de grond uitsteekt, op de rivier en een nationaal park uitkijkt maar vooral omgeven is door groen.......

Ondertussen was het dan ook weer kerst. Zou eerst naar Thaton gaan om het Bryan en Rosie en de familie te vieren maar toen dacht ik nog dat het van het oog besmettelijk zou zijn. Heb het dus met Pa, Shane, K.Aed en hun twee zonen gevierd. Er lekker gegeten en erg gezellig......

Daarna kwam de hele familie uit Thaton naar Chiang Mai en hebben we wat dagen gefeest....... en toen ook maar wat werken.. Heb een nieuw project van Shane gekregen.....
Moet nu allerlij atrackties, musea en andere culturele en vrijetijdsactiviteiten nalopen om ze in kaart te brengen en er verschillende spellen mee te ontwikkelen. Op deze manier leer ik Chiang Mai wel kennen. Moet een soort van ‘amazing race’ idee worden waarbij de doelgroep verschillende (culturele) taken moet volbrengen.

En dan was het ook weer oud en nieuw. Eest Sander en zijn ouder uit eten gegaan bij een Italiaan. Was erg lekker. Daarna naar Just Khao Soy gegaan en met Shane Sander en Luke toy 12 uur gedronken. Daarna de disco in.

Toen had ik een paar daagies vrij en ben ik wat culturele dingen gaan doen in de omgeving van Chiang Mai. Zo heb ik een houtbewerkings dorp bezocht waar ze veel mooie snijwerken maken en ben ik naar een tempelcomplex uit de 12e eeuw gegaan die ooit overspoeld is maar ondertussen weer uitgegraven is.

Volgende week ga ik waarschijnlijk een avondje kamperen op de hoogste berg van Thailand, maar daarover later meer.

Gaat dus allemaal wel goed. De zaken krijgen een boost en mijn voornemen voor het nieuwe jaar is dat ik nog wat harder ga werken (heb nog een paar anderen maar die laten we even in het midden).

Zijn er nog mensen die als voornemen hebben om naar Thailand te komen dit jaar??

Heb ondertussen ook weer wat nieuwe pics op mijn website. BV wat teambuilding van Mea Taeng. Dus ga nog even kijken en schrijf ook even in mijn guestbook. Ondertussen hebben er al meer dan 30 mensen ingelogd dus dat is nettjes.....jammer dat ze niet allemaal iets schrijven.
Ga naar: www.photoisland.com
Login met: rjsurfing
Password: picture

Ondertussen is het alweer 4-1-2004. Mijn oog is nogsteeds niet beter al heb ik al wel 85% zicht. Morgen weer naar het ziekenhuis. Vandaag heb ik het Chiang Mai National museum en een templecomplex uit de 15e eeuw bezocht. Erg intressant en leuk om te doen. Zie wel brood in het spel, niet alleen omdat je de toeristen vermaakt met culturele activiteiten ook omdat je ze dmv het spel iets extra’s kan laten oppikken van de Thaise history, cultuur en levensvisie.

Sprak met een monnik in het oude complex, hij was al 20 jaar monnik maar zijn Engels was zeer gebrekkig. Hij vroeg mij wat mij in Boeddhisme intresseerde waarop ik antwoorde dat het de innerlijke rust is. Dat ik uit een ‘prestatieland’ kom waar materiaal vaak het equivalent van geluk is maar dat iedereen alles heeft maar waar je weinig echt innerlijk gelukkige mensen ziet. Hij knikte waarop ik doorging en zei dat ik wel geloofde van het afschuiven van je begeertes en meer in jezelf te kijken. Dat ik geloofde in de begeerte naar kennis, maar dan kennis in het leven, de mensheid, sociologie. Ik vertelde hem dat me de filosie van goed doen, niet schaden, kalmte bewaren, juist spreken etc. En daardoor hetzelfde terugkrijgen me aanstaad omdat het een geef filosofie is ipv een neem.
Ik zei er wel gelijk achteraan dat ik amateur ben omdat het me veel moeite koste. Hij vroeg of ik mediteerde en ik vertelde hem dat ik daar geen geduld voor had, elke als ik 10 minuten zit denk ik alweer aan 100 andere dingen. Hij zei dat ik moest blijven oefenen.
Ik vroeg hem wat Boeddhisme met hem deed om het zolang monnik te blijven. Hij begreep die vraag niet echt en ik veranderde hem in de vraag of hij zich nooit buitengesloten van de maatschappi voelde, nooit eenzaam was. Hij beantwoorde met nee, hij zij dat door iedere dag te mediteren hij de problemen en complexiteiten die een samenleving in een individu teweegbrengen van zich af kon duwen. Eenzaam was hij niet omdat hij veel meer terugkrijgt uit meditatie. Ik vroeg hem wat tips maar hij gaf me dezelfde die ik al kende........toch nog maar weer een probren.
Las dat er bij mij in de buurt een tempel is met goed Engels sprekende monniken......daar maar eens wat meer info halen.

Heb ondertussen al weer 2 Boeddha hangers van K. Ot gekregen waardoor er nu 5 aan mijn nek hangen. Misschien maar een wat meer kettinkjes kopen. Kan niet zeggen dat ik geen geluk heb......

Ja, en dan de liefde. De liefde, de liefde.......2004......

Ga nu maar eens wat doennnnnnnnnnnn.

Hang Loose,
Reinier

12-01-2004

Nieuw jaar nieuwe kansen.
Ik heb een kerstkaart ontvangen!!!! En de gene die mij dat stuurt verdient uiteraard een plaatsje in de Tserie. Al is het alleen al omdat ikzelf nog nooit zo’n kaart heb gestuurd.

Ome Toon en Tante Rietje BEDANKT!!!!!!! Erg attent. (Even extra info, deze lieve mensen zijn de oom en tante van Charlotte).

Verder moet ik even mijn excuses aanbieden aan Floris en Ingrid dat ik met mijn domme (drukke) hoofd hun verjaardag ben vergeten. Doe bij deze ook mijn excuses voor ieder ander persoon die ik vergeten ben. Maar voor deze personen komt een verassing aan.

Goed.

De deadline voor het restaurant, de eerste tent, en het ‘High rope course’ in Mae Taeng is 1 maart dus ik heb het druk. Heb tekeningen voor het high-rope gebeuren gemaakt. We gaan 2 keer over de rivier met diverse activiteiten (meer info volg......tekeningen op aanvaag). Beloofd een uitdagen pacourse te worden. Ook low-beam challenge ontwikkeld. Restaurant en tenten krijgen we morgen de offerte van en verder nog druk met het openen van een oud resort van Shane ass welllll.

Verder probeer ik iedere avond een uurtje Thais te leren. Ben opzoek naar een leraar *(res). Ben bezig een motor verhuur bedrijfje te starten met Luke. (Verhuur van 100cc scooters (4 gears)) Ben bezig een chocolade mousse company te beginnen (kleinschalig en meer voor fun nu). En ik ben bezig........
Mijn voornemens gaan dus goed, bespaar een hoop geld op uitgaan. Waardoor ik soon een motor voor mezelf ga kopen. Drink al een tijdje niet meer, moet alleen wel meer sporten maar dat komt volgende week in Thaton wel.

Ik heb gisteren mijn paspoort gewassen. Niet dat die erg vies was....eigenlijk is hij nu vieser. Al die mooie stempels die ik had zijn nu iets of wat in elkaar overgelopen (balen) maar de laatste stamps zijn gelukkig nog leesbaar.

Mijn oog is nogsteeds niet 100%. Gisteren weer naar het ziekenhuis en de doctor zegt wel volledig herstel. Hoop het ander moet ik an den bril voor 1 oog.

Dan hebben we nog 15 MTB’s aangeschaft van de juiste kwaliteit. Kan ik ook weer gaan fietsen. Zijn Canondale twee wielers met LX tot XT groepen erop (voor de kenner). Iemand intresse in een goede bike in Ned.???? Heb een goede in de aanbieding daar. Ook Tomos 4L te koop. Al doen oude brommers het hier ook goed (Vespa’s gaan er voor 1400 Euro uit dus als je er nog een hebt......)

Dan heb ik weer nieuwe pics op mijn site gezet. Deze zijn echt wel de moeite waard om even te bekijken. De folder heet active Thaton. En vergeet nu ook niet mijn guestbook te schrijven want met 57 hits is 10 reacties wel iets mager.
Ga naar: www.photoisland.com
Login met: rjsurfing
Password: picture


24-1-04
Moe,
Waarom?

18e naar Thaton gereisd en daar 60 studentjes van 10 jaar 4 dagen begeleid. Was een leuke uitdaging en het ging bijzonder goed. Ik had de leiding en een helpende hand van Elliot, Sander, Ryan en Kerry. Raftbuilden, klimmen, assault, trekking etc. In de avonden ook activiteiten dus werkdagen van 0730 tot 2100 uur. Maar.....
Ik heb me echt vermaakt. Soms zijn kids echt wel leuk en grappig. Bovendien luisteren Thaise kinder goed. Natuurlijk zitten er altijd een paar bij die iets teveel verwend zijn maar ik weet dat we ze allemaal een prachtweek hebben gegeven.

Dan de 23e naar Chiang Mai en vandaag op een trekking servey naar Doi Saket. Nu heb ik al redelijk wat jungle gezien in Thailand maar dit sloeg echt alles, en dan is het nog droog ook.....ik ga het niet omschrijven. De foto’s staan binnen een maand op mijn site dus kijk dan maar. Het is moeilijk te omschrijven en daarom probeer ik het ook niet. Heb wel zeker 20 watervallen gezien, bergen beklommen achter een jungle kappende gids, zelf kappen. Verdwalen etc.

De trek duurde alleen iets langer dan verwacht, de heen weg was geen probleem op wat klauterwerk na maar op de terugweg wist de gids het soms ook niet meer. Spannend........

In dit park zijn mogelijkheden voor het abseilen van een waterval, bergbeklimmen, flying fox, rope ladder en een hoog jungle / vogelkijk parcourse.....lekkkkkkkkkkkkker.

Moet nog even het volgende vertellen.

Moeders (Nelleke) ook jij bedankt voor de kerstkaart!! Met muziek en lichies......beetje laat maar das pas des problemes.....

Dan kwamen Jeroen en Sacha nog bij me langs. Ik kende Jeroen een beetje via Akkermans en hij kwam naar Chiang Mai na een een tocht door India (en gaat daarna verder naar Laos, Vietnam en Cambodia om vervolgens Thailand nogmaals te doen en Indo). Ik hun allemaal tips gegeven en dingen voor ze geregeld, ze hebben zelfs twee avonden in mijn huis in Thaton doorgebracht. En ze hadden een goede tijd......leuk om Ned. Te helpen. Hoe het hun is vergaan is te lezen op hun site.

Mijn oog is verder genezen verklaard, al zie ik naar mijn idee op afstand nog steeds niet hetzelfde als voorheen. Nu had ik al wel -0.25 dus misschien klopt het ook wellllll.

Slapen...........(of niet....).

Iig de hartelijke groeten en veel succes voor iedereen,
Later,
Reinier

13-02-2004
Al weer bijna een maand niets geschreven en dat komt natuurlijk doordat ik het druk heb. Wat betekent dat ook ook veel doe, zie en beleef. Wat het weer moeilijk maakt om het allemaal op te slaan. Waardoor jullie een samenvatting krijgen van de dingen die ik eigenlijk zou moeten schrijven.
Anyway. We gaan een kleine maand terug in de tijd waar ik een motor koop. Wat betekent dat ik nu eigenaar ben van 2 motoren in Thailand maar 1 is kapot. Dan maar ff reclame. Ik heb een Yamaha shopper en een Honda AX1 (semi cross / weg/ sport), rara welke doet het wel.
Iid niet moeilijk de Honda natuurlijk.
Zij/hij of het is 7 jaar, heeft 1 cilinder van 250 cc en is 4-takt. Waar mijn Yamaha moeite had met bergen is deze zo boven. Hij (Hij/zij het ziet er naar mijn gevoel voornamelijk mannelijk uit) is donkerblauw en heeft 6 versnellingen. Foto volgd snell.
Dan na wat feesten en relaxen sta ik om 0500 op om mijn vriend Sanderman naar het vliegtuig te brengen. Zijn 4 maanden hier zitten er op maar hij heeft een aanbod gekregen om terug te komen. Onze samenwerking ging boven verwachting dus misschien in de toekomst meer. Nu is hij naar Indo golfies pakken. Het ga je goed....surf er eentje voor mij please.
Mijn werk is op dat moment het bouwen van een bamboo droog unit, om het bamboo voor het te bouwen resort te drogen. Dit is mijn project en al heb ik nog nooit iets met bamboo te maken gehad (behalve in mijn stage vorig jaar maar niet technisch gezien) duik ik er vol in. Op de funderering van een oud gebouw maak ik met Khun Lee en Khun Noom een 8 meter hoog vierkant van 4x4meter. Dat is redelijk balanseren op hooghte maar er is niemand gevallen (klop klop).
Na een paar dagen is de constructie af maar ik moet een groep begeleiden in het noorden dus verlaat het project ff.
De groep is Duits, 6 personen van rondt de 50 met een Tourleider die een beetje erg ‘gay’ is. De reden dat ik meega is voor mij in eerste instantie een vraagteken omdat er dus al een tourleider is, en de Thaise gids is mijn maat Khun Puk (die ik voor de job aangedragen had) dus wat doe ik????
Nou eeuuuh blijkbaar betalen ze flink want mijn taak is eigenlijk zorgen dat alles loopt zoals geboekt.........dus.
Ik op de motor naar Thaton, lekkkkker, is echt een van de betere motorwegen in de wereld. Stop in Fang waar ik Mint na lange tijd ontmoet en een leuk gesprek met haar heb.
In Thaton zie ik Ryan weer en in de avond eten we gezamelijk in Fang met het meisje waar hij gek op is (Khun Kjing) en haar vriendin (Khun Natt). Erg gezellig al zijn ze wel wat jong (18). We eten Moo katat en dat gerecht heb ik in T7 beschreven.....dus zoek maar op.
S’ochtens om 0600 rijdt ik naar het Golden Traingle om de gasten op te pikken. Khun Ot is Chaffeur en K.Puk dus gids. Het hotel waar we ze oppiken is het zeer luxe hotel waar ik in mijn eerste week in Thailand heb geslapen (en s’avonds naar het casino in Burma) (zie T1 (toen nog onder de naam ‘Thailand’).
Het weerzien met dit hotel roept deverse herinneringen en emoties bij me op. Hier begon het eigenlijk allemaal. En ik beleef mijn tijd weer even opnieuw..........
De gasten zijn aardig en de kennismaking verloop goed. Dan rijden we naar olifantje city waar zij een tour maken (en ik 80 pagina’s van een boek lees, geschreven door een australier die 12 jaar in de gevangenis in Bangkok doormaakt (en overleefd) wat dus eigenlijk op een opsomming van gruweldaden neer komt wat mij er van overtuigd in alle opzichten ‘clean’ te blijven). Dan eten we wat en gaan we met de boot naar MRVR (Maekok River Village Resort in Thaton). Hier lees ik een ander 70 pagina’s (is dus wel boeiend).
S’avonds lees ik het boek uit.
Volgende dag de Fang National Park trek die ik al wel 3 keer heb beschreven en waaruit de trouwe lezer (wat jullie allemaal natuurlijk zijn eucheu eucheu (vliegje in mijn keel)) moet kunnen afleiden dat deze trek voor die bijna hoogbejaarden (sorry 50+ers) een avondtuur apart is. Maargoed allen (een is er 64) maken het zonder hartstilstand of andere ‘ongelukjes’.
Volgende dag naar Doi Angkaan het Royal Project mbt bloemen dat ik ook al eerder heb beschreven. Alleen nu zag ik een sectie Bonsai boompies die ik nog niet ontdekt had. Daarna naar een groot bunker complex aan de Burmese grens (foto’s binnenkort op i-net) en 3 Hilltribes die ik nog niet eerder had bezocht en erg de moeite waard waren.
Volgende dag doe ik mee met de kook cursus maar omdat ik de uitleg gemist had (zou eigenlijk niet meedoen maar er kwam een plaats vrij) was het geen optimaal succes. Heb 3 gerechten gekookt en er maar 1 opgegetenJ.
Dan met ze naar Chiang Mai waar we een Orchid en Butterfly farm aan doen. Ik ze bij het Hotel afzet en s’avonds weer ophaal om met ze te eten. Mijn laatste uur met ze, en hoewel ik het gevoel had dat ik er maar een beetje achteraan huppelde, soms een helpende hand uitstak of wat meer uitleg gaf, waren ze tegenover Shane (we aten in Just Koaw Soi (zijn restaurant (wat het in Ned. Ook echt wel zou doen))) bijzonder positief en kreeg ik een fooi van 1000 Baht.
Dan een dag werken een een teambuilding programma voor 150 personen. Een order die we hoogstwaatschijnlijk gaan binnenhalen en weer een piek word in mijn cariere. We zijn twee programma’s aan het ontwikkelen (ik). Baht Builder (BB) (wat voor AOC leden gelijknissen vertoond met Money making Game), en Chian mai Challenge (CC) (wat een cultuur spel in Chiang Mai is). Wordt dus groots en afgesloten met een BBQ. We doen het grotendeels op het terrein van van Chiang Mai Sports Club.
Dan verder met mijn Bamboo Dry Unit, die ik in de afgelopen 3 dagen heb voltooid, er een tunnel aan heb gebouwd en het nu volpomp met rook en hitte.
Was hem weer.
Ik ga over een kleine 2 weken wat dagen naar Laos dus dan meer over dat. Verder kan ik zeggen dat ik me goed voel, zou iets meer tijd voor mijn sociale leven willen hebben (is nu alleen s’avond als ik niet moe ben) maar neem zondag eens vrij.......
Dan wil ik hier ook nog even nogmaals mijn Zus en Broeder feliciteren voor beiden is er bijna iets onderweg J.
Allen veel liefs.
Reinier

17-02-2003
30 T’s in 17 maanden Thailand is een gemiddelde van iets minder dan 2 per maand. Nou ik vier dit jubileum wel. Maar gezien de reacties op mijn laaste T kan ik beter beginnen met iedereen persoonlijk het hele verhaal te vertellen........
Als het niet intressant is......haal ik je van de lijst.
Sunday, vandaag 3 dagen geleden. Was mijn gedachte een beetje van streek. De reden waren omstandigheden die door het lot niet uitpakten zoals ze gepland waren. Nou gebeurd dat wel vaker in Thailand, plannen is hier zo goed als onmogelijk, maar deze keer baalde ik er wel van.
Om mij van het hoofdspinsel te bevrijden bedacht ik me dat het eens tijd werd dat ik wat meer off-road ging met mijn motor. De route was Chiang Mai, Samoen en dan door de bergen in een loop terug. Een rondje van zo’n 80 km met 50 km off-road. Met stijle bergen veel bochten etc. Nou is mijn off-road ervaring niet zo groot en de keren dat ik ‘van de weg af was’ was het op een Trial motor.
Dus voorzichtig aan beginnen. Had deze routo een maand of 3 geleden met Shane in een 4x4 gedaan en had express geen kaart en andere spullen meegenomen. Na 30 km slippen en glijden en crossen en van de natuur genieten kwam ik bij een eenzaam hilltribe dorpje dat ik niet herkende. Vroeg er de weg en zij stuurde me braaf de verkeerde kant op waardoor ik na 3 km bij een andere hilltribe kwam en de weg stopte. Ik met ze praten (in Thai (wat wel de goede kant op gaat al zou ik meer moeten studeren(maar ben bezig))). Zij waren van de Karen groep (grootste etnische groep in Thailand. En hielpen me vriendelijk. Na 10 minuten reed ik terug en zat ik alweer snel op de juiste weg. Op km 40 kwam ik bij een 700 jaar oude tempel waar, voor de plaats waar ik was, veel mensen waren.
Voornamelijk hilltribe en 4 Thai uit Chiang Mai. Allen prezen ze me om mijn moed hier alleen te komen. Ze kwamen om de beurt een praatje maken en met een hilltribe moeder had ik de volgende conversatie (in plaats van het normale wie, wat en waar kom je vandaan verhaal : Z:‘Vind je mijn dochter mooi?’
I:‘Ja (al was het geen parel ik wilde niemand beledigen)’
Z:‘Ben je getrouwd’
I: ‘Nee’
Z:‘Wil je mijn dochter als vrouw?’
I:‘Hoe oud is ze?’
Z:‘Hoe oud ben jij?’
I: ‘Wat denkt u?’
Na giebelen en de vraag een paar keer herhaald te hebben.
Z:’20,22 jaar?’
I: ‘Hoe oud is zij?’
Z: ’14 jaar’
I: Na wat ongeloof van binnen ‘Ik ben 25’.
Z: ‘En je denkt dat dat te oud is’.
I: Glimlach en eindig de discussie.
Na nog een 20 minuten met de hoofdmonnik te hebben gekletst (dit is echt wel mijn lievelings tempel (hout, puur, stil, natuur) ben ik weer op de Honda gestapt en was ik van plan weer ff lekker te genieten.
Nou heeft het hier al meer dan 4 maanden niet geregent en het is dus een stof boel. Wat het allemaal best slipperig maakt maar ik had (jaja) genoeg tracktie om toch behoorlijk door te peren. Tot het stijl naar beneden gaat. Het lossen zand 15 cm diep is, ik de verharde bodem dus niet kan zien en mijn voorwiel er dus onderuit gaat. Ik eraf vlieg en een meter of twee in de stof doorglij. Resultaat was eigenlijk op het eerste gezicht lachwekkend. Nadat ik mezelf verzekerd had dat al mijn ledenmaten er nog aanzaten (ik reed niet hard, had handschoenen en een jas aan) hoorde ik mijn motor op iets of wat toeren op de grond liggen. Maar ik zag niets, mijn vizier was compleet bedenkt met zand en toen ik het wegveegde zag ik dat mijn groene broek en blauwe jas compleet bruin waren. Ik stond op en ik leek gewoon een berg zand/stof. Motor rechtgezet, ook deze was nu bruin, wat afgepoets maar dat hielp niet veel. Er weer op en wat voorzichtiger en sterk balend doorgereden. Totdat ik bij de eerste bocht moest remmen (jaja) en ik geen pookje voor mijn achterrem voelde (en niet te hard met voor wilde remmen en hem dus in een lagere versnelling trapte). Rempookje zat er nog wel aan maar miste een deel, kan er nog wel hard meer remmen.
Goed terug op de weg keken veel mensen mij vreemd aan en terrecht. Moet er raar hebben uitgezien. Thuis poets ik mezelf en de motor. Moter wat krassen en het pookje, ik een open rechter elleboog, rechter knie en op een rechter heup een schaafwond en een erge blauw paarse plek. (Rara welke kant ging de bocht op) Geen pijn hoor.
Zeker is dat ik de route nogmaals ga doen.
3-3-2004
Moe.
Mijn gedachten gaan terug naar de dag dat ik naar Laos vertrok. Bus ticket had ik al en ik had verder 3000B bij me. Wat voor mij voldoende leek voor 2 nachten Laos. Doel was een non-immigration visa zodat ik nu echt mijn workpermit krijg.
12 uur bussen naar Udorn Thani. Dan de bus naar Non-kai. De grens over en daar stonden er 3 meneertjes voor mijn neus. Na wat onderhandelen bood er 1 mij een tuk-tuk aan voor 60B, 1 een taxi voor 150 en de ander een mini van voor hetzelfde geld. Om niet bepaald logische redenen koos ik voor de taxi wat achteraf de beste keuze was....omdat:
De taxi was een auto die in Nederland het nieteens naar de apk keuring zou halen. Maar in Laos deed het blijkbaar zijn job. Een lang verhaal iets samengevat. Ik ga naar de ambasade, kom erachter dat een visa 2000B kost wat mij met 600 B achterlaat. Wat niet voldoende is. Dus naar de bank waar ze mijn pas niet accepteren. Dan maar de lijst met gegevens naar mijn werk sturen die de ambasade voor 1500 uur wil hebben. Na de fax naar de Meakong river omdat ik hier wel netwerk heb om te bellen. Dan weer naar een bank, en een andere die zeggen dat iemand uit Thailand geld kan sturen, dan weer bellen, Guesthouse zoeken, fax ophalen, gegevens bank faxen, ambasade en visa bon ontvangen (moet de volgende dag terugkomen), dan weer bellen, en dan eindelijk geld en rust. Al deze afstanden waren niet erg dichtbij maar mijn taxichaffeur was trouw.......
S’avonds uit in Vientianne wat niet echt succesvol was. Volgende dag staat mijn vriend er weer om me naar de ambasade te brengen. Daar ontmoet ik een duitser en met hem reis ik terug naar Udorn waar ik in de avond de bus naar Chiang Mai pak.
Twee dagen later ben ik in Thaton waar ik voor 4 dagen een groep leidt, trekking, klimmen, assault etc. je kent het wel. Overnachting op 1900 meter etc. was een leuke groep en ze waren erg tevreden.
Dan weer vroeg (0600) naar Chiang Mai waar ik een teambuilding middag voor 230 personen aan het voorbereiden ben...............................aaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhhhhhhhhhh.
Wel leuk hoor.
Motor is ondertussen weer helemaal gefixed.
Dan is Wendy nog langsgekomen. Erg leuk om haar te zien, met haar te praten en.......beetje feesten. Echt leuk als er kennisen langskomen!!!!
Tijd voor meer werk. Moet een hoop gebeuren in een paar dagen.
Liefs,
RnR


27-03-2004
Believe it, or not………….
In mijn vorige T had ik al geschreven dat we misschien 230 mensen voor een teambuilding programma zouden krijgen…..
Vorige week vrijdag bevestigde ze onze offerte en op dindsdag gaven ze het deposit. Dit gaf mij en week om het hele programma in elkaar te draaien. Inclusief het drukken van een door mij ontworpen logo en hun teamnamen op vesten, instructeurs opleiden, alle materialen voor alle programma’s kopen etc.
Dat was dus een week lang zwoegen. De programma’s die ze gingen doen waren de Chiang Mai Challenge (CC) e n de Baht Builder (BB).
Voor de CC had ik 12 lokaties in Chiang Mai in drie catogorien. Temples, Museum en Markets. Uit iedere catogorie moest de groep er 1 kiezen voor een opdracht. Op de markten moesten ze iets kopen (sinasapples, bloemen, cocosnoot of mango) van 1 persoon waarvan ze alleen de Thaise naam kregen. In de musea moesten ze info verzamelen en in de temples idem. Dit alles in 2 mini vans per team met stickers met het logo erop erop. Als ze dit snel deden hadden ze meer tijd voor de BB.
BB:
Ik had een groot board laten maken met ons logo erop, 2x 15 activiteiten op houten ‘kaarten’ die ze eraf konden halen met het logo van de activiteit erop en het bedrag wat de activiteit koste. Wanneer de twee ‘kaarten weg waren zag je de activiteit in het rood. Ieder team kreeg een dikke manuel en als ze de CC volledig hadden afgerond B 1500.
Wanneer ze een activiteit hadden gekozen moesten ze ervoor betalen, en bij het Control Centre kregen ze ook een houten kaart met waar ze de activiteit gingen doen. Hierna kregen ze het materiaal en 2 instructeurs (monitors).
Per activiteit mochten ze zolang doen als ze zelf wilden en ook pauzes waren naar hun keuzen. Wanneer ze de activiteit volledig hadden afgerond kregen ze er uiteraard meer geld voor terug. Deden ze het echter binnen een gegeven tijd dan kregen ze een bonus en als ze niet opnieuw hoefden te beginnen ook.
29-03-04
Samen met Elliot dus een week zitten zwoegen om dat voor zo’n groep voor elkaar te krijgen. Bovendien kwam Shane nog met het leuke nieuws dat hij de media en alle grote mannen in de touristen idustrie had uitgenodigd. We hadden dus nog nooit een try out gedaan dus alles moest in een keer werken.
We hadden iedere minuut nodig (en er is veel gebeurd maar dan wordt het een erg lange T) en toen begon het. 30 mini vans stonden klaar en 225 mensen wachtte op instructies.
Onze grootste zorg was dat de groepen niet gemotiveerd zouden zijn......nou die zorg was snel weg. Ze renden en sprongen door de stad en de emoties liepen hoog op tijdens de BB (zeker toen we een groep diskwalificeerden). Maar iedereen was blij, vooral de baas en de VIP’s. 3 dagen later stonden we ermee in de krant. Er is gefotograffeerd en gefilmd.......dit is de eerste groep van deze grote (zover wij weten) die een teambuilding programma in Thailand doen. Teambuilden was het zeker al waren de reviews kort.....
Toen had ik weinig tijd om ervan te genieten want de volgende dag moest ik in de middag werken in Thaton.
Dus met de Honda vroeg naar Thaton. Een week (4 dagen) outdoor activiteiten draaien met een overnachting op 1900 meter. En jullie zullen begrijpen dat ik niet naar boven rende.
Ik ben moe moe moe maar vindt het allemaal heel spannend. Er komen nu op zeker meer teambuilding groepen en de stap naar trainingen komt dan ook dichterbij (doel). De groep in Thaton kwam uit Canada en dat was ook super (feesten) (en mooie vrouwen (19 jaar)) en nu ik terug ben in Chiang Mai kwam het nieuws dat Mae taeng in de versnelling gaat. Verwachting....3000 studenten voor outdoor educatie per jaar.
Omschrijving van Shane:
Thailand is anders dan andere landen (treu). Dingen die daar snel gaan gaan hier soms langzaam en anderzom. De reden dat ik zoveel projecten doe (en ik dus ook (ik ik welke ik is wie, begrijpend lezen)) is dat ik niet wil wachten. Zie het als een kookplaat met veel pannetjes erop. Soms moet een pannetje wachten op ingredienten, soms koken ze allemaal.
Juist maar....
Volgend weekend ga ik 3 dagen naar het zuiden (ander pannetje). En de kans dat ik naar Ned kom in Mei is erg aanzienlijk.
Ik zal de pics van de dag proberen spoedig op i-net te zetten.
Liefs,
Reinier

11-04-2004
Alweer een hoop gebeurt.
Twee weken geleden ben ik met Mint, wat familie en vrienden naar het zuiden gegaan. Dat wil zeggen richting het zuiden. Vrijdag avond vertrokken en de hele nacht in een gehuurde minibus gezeten. Aangekomen zijn we naar ‘ons’ huisje gegaan om snel om te kleden en in zee te duiken.
Was bijzonder blij. Was nog blijer dat er wind stond en dat een gast zijn surfsetje wel aan me wilde lenen. Dit was een Big 295 met een 8.5 zeiltje. Knallen want ik was zeker overpowerd maar miste de golven en jumps na een paar minuten al. Toch maar een uurtje baantjes gevaren.
Suzette. Volgens deze lokal staat er vanaf november tot april/mei elke dag wind. In december staan er zelfs golven!!! Probleem is dat er al twee kite bedrijfjes zijn. Maar misschien kunnen we wat regelen.
Volgende dag naar Kanchanaburi gereden en daar hebben we een ‘vlot’ gehuurd. Dit is gewoon een huis dat drijft, met een plat dag waar je vanaf kan springen (HL) en allemaal leuke waterdingetjes. Dan slepen ze je de rivier op waar je de nacht doorbrengt. Probleem was alleen dat er meer mensen dit deden en dat je ook ‘disco’ rafts kan huren.....bong bong.
Toen ik terugkwam had Shane contact met een schrijver die graag de Maekok wilde kanoen. Ik dat geregeld met een overnachting bij een Lahu Hilltribe.
19-04-2004
Ondertussen heb ik velen van jullie het verhaal van de schrijver al opgestuurd. Klopte matig en mijn beleving was zeker anders. Mijn impressies van de natuur waren minder en we hebben echt niet zoveel rotsen geraakt als hij vertelde.
De overnachting bij de Lahu was zeker intressant en zo ook de headman. Minimaal net zo intressant was de Thaise die deze hilltribe lessen gaf....wat een overgave.
Na twee dagen was ik Antonio wel een beetje zat...te veel Amerikaan.
Maar het avontuur moest doorgaan dus zijn we gaan river tracen in Doi Saket. Dit is een rivier stroomopwaards lopen (met allerlij beveiliging). Nu hadden we geen gids bij....en je zult wel zeggen je loopt de rivier op, beklimt de watervallen en loopt weer terug.....
Het lag iets anders. Het ging namelijk langzaam en we kwamen verschillende splitsingen tegen. Omdat ik het ‘einde’ (wat gelijk het begin is) wilde halen besloten we een pad te volgen.....dat ook weer veel splitsingen had....dit begon dus een beetje op verdwalen te lijken daar de jungle overal groen is en richting steeds lastiger te bepalen is.
Zeker wenneer je stukken door rivieren loop en stukken over land. Ik begon markeringen achter te laten......
Toen we pad en de rivier (of een rivier kan ik beter zeggen) kwijt waren begon meneer adventure te miepen dat we gingen verdwalen. Ik wees hem er nog op[ dat we nu echt evontuur hadden maar hij stond op terugkeer.
Ik moest wel leiden......en na 100 meter herkennen we het al niet meer (na mijn belofte dat ik het allemaal wel zou herinneren). Gelukig is mijn richtingsgevoel wel goed en ik zag ons pad al. Meneer keek wat angstig, ik lachte en zij dat ik hem wel wat avontuur zou bezorgen....
Op het goede pad vroeg hij meerde malen of we wel goed zaten en ik moet zeggen op sommige punten twijfelde ik ook erg (maar dat zeggen we niet tegen hem).
Het is een vreemd gevoel. Ik voelde angst maar het genot van de adrenaline door mijn lichaam overheerste deze gevoelend. Hier loop ik. Midden in de mooiste jungle die ik in Thailand heb gezien. 3 uur lopen van de eerste beschaving als ik juist loop, maar loop ik juist????
Alles lijkt op elkaar, ik herkende punten waarvan achteraf bleek dat ik er echt nooit gelopen had. Mijn lichaam was in een rush. Zouden we moeten overnachten in de jungle......
Nee hoor ik vond de juiste paadjes en riviertjes...we (ik alleen eigenlijk) klom nog een waterval naar beneden en weer omhoog en toen was het weer naar huuuuuus.
Nou was het de hele week ook al Song Kraan en dit is Thais nieuw jaar en gekkenhuis......in deze week komen er meer mensen om door verkeersongelukken dan dat er slachtoffers in Irak zijn gevallen (de amerikanen dan). 600 namelijk en meer dan 10000 gewonden. Dit heeft veel oorzaken. Namelijk de verkeersveiligheid (is so i so slecht) maar zeker ook omdat heel Thailand dronken is en iedereen overal met water gooit. Chiang Mai was zo druk dat ik soms 30 minuten over een km deed (en totaal verzopen was).
Maar je woont in Thailand of niet dus ik heb ook mijn portie alcohol naar binnen gewerkt (dit begon soms om 1000 s’ochtens al. Nu moest ik dus 2 dagen werken .....waaronder de river tracing dus ik was nog iets gezonder dan de rest van de ‘familie’.
Top punt was de dag na river tracing toen ik met Shane en de Familie wat vrienden en Anouk naar Doi Saket gig om daar wat ‘rust’ te vinden.
Samen met Shane over 6ltr bier en 1ltr Chivas wiskey weggekapt (maar wel goed gekletst).
Volgende dag dus waardeloos niets gedaan.
Verschil in cultuur:
Wanneer een Thai een pakje sigaretten open maakt (hier nog de ‘oude’pakjes) laten ze het plastic dicht en branden ze een gaatje in een hoekje zodat er 1 sgrt uit kan. Hierdoor worden ze nooit nat, oud etc.
Vergeleken met westerlingen zegt dit al veel over de Thai.......
Denk er over na....als je hem niet snapt leg ik het in de volgende T uit.
Kom waarschijnlijk rond de 18e naar Ned.
TC=Take Care
Reinier

01-05-04

Vandaag aan mijn 27e levensjaar op deze aardkloot begonnen. Heb er 26
jaartjes op zitten en moet zeggen dat het allemaal een beetje te snel
voorbij gegaan is. Maar het is geloof ik niet anders voor anderen dus
waarom zou ik me er druk om maken. Als ik meer wil dan moet ik meer
doen.
Moet wel zeggen dat het aardse bestaan steeds relativer te noemen is.
Wat plan ik eigenlijk nog, alles veranderd toch wel. De reden dat ik dit
schrijf heeft een aantal redenen:

In de eerste plaats heeft Luke (een goede vriend van me hier, 21jaar en
oorspronkelijk Australier maar al 5 jaar woonachtig in Thailand) 3 dagen
geleden een erstig motor ongeluk gehad. Hij reed op de ‘snelweg’ en een
bus heeft hem ‘van de weg gedrukt’. Hierdoor is hij ten val gekomen en
heeft wat rotsen gekopt. Resultaat is 7 gebroken ribben waarvan er 1
zijn long is binnengegaan, een open schedel waarvan nog niet te zeggen
is of het intern veel schade heeft gemaakt (maar komt wel vleistof uit
zijn oor), gebroken neus en knieschijf. Ben gisteren op bezoek gegaan en
hij lag nog aan de beademing op de itc. Bewoog wel veel en schijnt al
wat gecommuniceert te hebben. Ziet er niet echt prettig uit maar volgens
zijn vader maakt hij veel progressie (hartslag gedaald naar 90 ipv 160,
bloeddruk ok…etc). Wel heeft hij immonium opgelopen.

Uiteraard maakte dit ook wel wat gedachten los van de herinneringen aan
Sjoerd.

Dit zette mij aan het denken…..ik droeg altijd al een helm maar doe het
nu met een integraal en ik ga na mei denk ik maar een auto aanschaffen
(zoals ze hier zeggen: bij een auto beschermt ijzer het lichaam, bij een
motor beschermt het lichaam het ijzer). Niet dat ik mijn motor wil
verkopen…maar misschien voor andere doeleinden…..op meer afgelegen
plaatsen.

Het verhaal wordt zieker als de chaffeur doorgereden is….is achterhaald
en zegt dat Luke er al lag toen hij passeerde….veel speculaties (als
geld naar de politie enzo) maar we hebben er wat mensen op gezet
(netwerken is goed) en voordat ik hier alle speculaties opschrijf wacht
ik eerst af en wordt dit vervolgd.

Het geeft wel de twee zijdigheid van het Thaise volk weer. Niet alleen
is leven en dood hier veel relatiever dan in het westen, het is ook
gesloten….niet mijn fout….niets mee te maken. Wat weer het respectvolle
en sociale een andere kant op richt. Thailand veranderd….snel. Veel
mensen (voornamelijk ouderen) storen zich daaraan.

Daarnaast (en dat schijnen jullie beter te weten dan ik) is er veel
onrust in het zuiden. 4% van de Thaise bevolking is Moslim en die zijn
voornamelijk gestationeerd in het zuiden tegen de grens van Maleisie. En
ook hier komen zij in botsing met de snelverwesterende cultuur in
Thailand, en strijden zij voor rechten en inspraak.
He…..sommige mensen willen gewoon geen ‘sex in the city’ op TV. Willen
geen MC.Donalds cultuur. Sommige mensen kunnen geen overheidsgeld
aannemen dat uit lotterijen is binnengehaald. Ze willen gewoon hun eigen
cultuur behouden. Nu kun je je eigen cultuur proberen te behoudemn door
extreem geweld toe te passen of door hem aan te passen aan de
veranderingen om je heen (Inpassen eigenlijk). Het jammere is dat ons PM
(die ook steeds gekker lijkt te worden) het opneemt tegen de extremisten
ipv te gaan praten met degenen die wel open staan.
Iig niet goed voor tourisme. Hoe maak je iemand duideijk dat wij er hier
op gebied van orde verstoring of veiligheid niets van merken. Ik ben erg
onder de indruk hoe het Noord Thaise volk denkt over de ‘oorlog’ die in
eigen land wordt gevoerd…..ver van mijn bed show houding.

Maar ook dit komt voort uit de meer dag tot dag planning. De wetenschap
dat plannen geen zin heeft omdat leven veranderingen betekend. En
daardoor ook niet zien dat alles samenhangt, dat dit gevolgen heeft voor
hun economie, voor hun zaken.
Thailand is naar mijn idee bezig zijn eigen ruiten in te gooien. De
inflatie is te hoog, leningen kunnen probleemloos worden afgesloten (en
met de dag tot dag theorie gebeurd dat ook massaal). IPV te investeren
in de toekomst investeerd de consument in luxe artikelen. Ondertussen
zijn ze bezig hun grootste inkomstenbron te verzieken (tourisme). Dus er
komt geheid een klap aan……of een boem.

Positieve is dat de EU wordt uitgebreid wat de handelspositie voor Asie
wel weer beter maakt (zeker tov de US).

Vandaag dus jarig…feesie komt morgen maar ik ga zo maar alvast wat
voorbereidingen maken.
26 jaar oud. Niet teveel denken….26 jaar.
Ben ondertussen alweer bijna 10 maanden in Thailand. Dit maakt mijn
totaal op 19 maanden. Da ga ook wel snel hoor. Verveel me gelukkig nog
niet…..leer nog iedere dag…..anders hier hoor.

4-5-04

Ondertussen is het feest verleden tijd…was erg gezellig. Heb meer
vrienden hier dan ik dacht………de dag erna win ik ook nog de loterij
waarmee ik de kosten van het feest er weer uit heb (4000 B = 85 E).
Gisteren Luke opgezocht. Hij gaat wel vooruit maar ligt nogsteeds op de
ICU. Hij ademt wel zelf maar krijgt extra zuurstof. Hij werd even wakker
toen ik er was. Zijn moeder gaf hem een schrijf bord en stift waarna hij
opschreef ‘am I going to die’.
Zijn moeder vertelde hem wat er gebeurd was en dat hij veel progressie
maakt. Zijn kort termijn geheugen is dus helemaal weg (maar dat is niet
vreemd in deze situatie). Wat mij goeddeed is dat hij uberhuapt schreef.

Ik heb een optie op een retourtje Ned. Kom de 17e aan en vlieg de 30e
weer. Moet nog even kijken hoe ik het financieel daar ga doen…..maar
neem aan dat ik wel een happje mee kan eten ergens…….

Dan nog even dit:
Ging op mijn verjaardag naar de temple om merit te maken en goede
krachten die kant op te sturen.
Dan kun je met een baje met stokjes schudden yot er een uitvalt. Ik had
nummer 12 met de volgende text:
This number means good luck (das de loterij). Everything looks easy and
happy. Asking about lover, it’s happy ending. Lost thing will be
returned soon. Don’t be afraid of legal case, conquer only.
(Nou das een goeie…..liefde moet ik nog even zien gebeuren…..al heb ik
nu wel weer een leuke dame ontmoet…..Natt…..Chinese……geloof aleen dat
ikhet de eerste 2 jaar maar gewoon op vriendschap ga houden)

Graag wil ik iedereen bedanken voor de SMSjes, emails, belletjes en
lieve gedachten…..op mijn verjaardag.

Later,
Reinier

Ruim een maand later.
8-6-04
Ik was de 12e met Anouk en Carla naar Thaton gegaan om daar een programma
voor een group uit Singapore te draaien. Was weer vanouds en eigenlijk de enige
reden dat ik het schrijf is dat ik mijn aller eerste breuk in mijn vakgebied / onder mijn
toezicht heb meegemaakt. Liep een van die mannekes over de balance beam van het
assault course, donderde er vanaf maar hield zich netjes aan de door mij uitgelegde
veiligheids regels. Wilde uit het water klimmen, trok zich op en breekt zijn arm 5cm
onder zijn pols. Geen pijn niet. Ik vis hem dus uit het water. Omdat er geen pijn was
hoefde ik dus ook niets te doen. Vroeg wel ff hoe het kwam en.....hij het hem 3
maanden eerder daar ook gebroken. Goed, ik het wat comfortabeler gemaakt voor
hem, hij naar het ziekenhuis...te complex...naar Chiang Mai voor een operatie maar
zijn ouders hadden dat liever in SP dus doei doei naar huuuuuus.
Daarna een groep outdoor educatie met Elliot gedraaid. waarbij we dus dieper
ingingen op de regels achter de outdoor. De 15e s'avonds naar Chiang Mai gereden.
De 16 s'ochtens bespreken met Shane en de stagiares...omdat.....ik s'avonds vertrok
naar NL. Om 1630 zette Ying me af op Chiang mai airport. 1730 vloog ik weg.
1830 in BKK waar ik een taxi pak en een ex collega (Pai) opzoek. 2300 uur vlieg ik
met KLM naar Ned. Directe vlucht dus ok....maffe dame naast me.....maar wel een
vrije stoel (op de terugweg ook al) naast me.
Mijn broeder kwam me ophalen..........
Was heel erg fijn om weer in NL te zijn. Iedereen bedankt!!! Mijn excuses voor de
mensen die ik niet meer gezien heb (en dat zijn er nogal wat). Dit was zeker geen
opzet maar meer tijd. Volgende keer jullie ok!!?
Balen is dat er 3 dagen wind stond en ik dus niet op het water heb gestaan. Heb
teveel rond gereden naar goed materiaal / omstandigheden....had gewoon met een
deur op de binnenvijven van hoeven moeten staan (desnoods).
De 30e zet mijn moeder met weer af (met fiets in doos). Inchecken duurt ff maar
alles kon mee.
Neem afscheid.....mis je alweer mam (bedankt voor alle goede zorgen)! En
fffrfrrffrfffffffttt kom aan in BKK boek een vleigtuig 50 minuten later pfffffffffpprrrrrt
kom in CNX aan. Pa haalt me op. En de volgende dag ligt er twee weken werk op
mijn bord. Dus druk.
Ben wel met leuke dingen bezig. Ben een tour programma aan het schrijven voor een
vietnamese group de allemaal x-activities willen doen..............hoop dat ik dan ook
mee mag!!!
En mag volgende week unexplored jungle gaan bezoeken. Zijn nog nooit toeristen
geweest, is primaire jungle met planten waarvan kenners staan te knipperen met de
ogen. Mijn taak. Vind in het gebied een endagse wandeltocht op niveau easy,
medium, hard en een twee daagse tocht hard.
Dat dus later.

16-06-04
Jungle survival, back to the basics!
Op de 11e vertrokken naar de Doi Saket area. Mijn doelen waren zoals beschreven. De voorbereidingen starte een paar dagen eerder toen ik mijn survey partner Khun Mot Deng ontmoette (betekent rode mier in het Thais). De afspraak was dat we vrijdag en zaterdag een 2 daagse tocht zouden maken, zondag bij zouden komen om vervolgens een drie daagse tocht te houden. Het gebied (10 km van Doi saket) is primaire jungle waar eigenlijk nog geen paden zijn, alleen die die de lokale bevolking gebruikt om te gaan jagen.
Op de 11e pakte ik mijn spullen :
• GPS
• Kaarten van het gebied (deze twee waren om de tochten in kaart te brengen)
• Kapmes (machete)
• Hangmat
• Zeiltje van 2x3
• EHBO
• Zaklamp
• Zakmes
• WC papier
• Regenpak
• Muggen spray
• Aansteker
• Extra T-shirt en longsleeve
• 1.5 ltr drinkwater
De dag voor ik vertrok had ik nieuwe schoenen gekocht. Deze schoenen zijn de ideale voor in de jungle, Ze lijken ergens op ‘all stars (converse)’ maar dan met fatsoenlijke noppen eronder. Deze koste 3 euro en gaan tot maat 43. Ik heb maat 43.5 en dacht ze wel uit te kunnen lopen. Voor de zekerheid toch maar mijn oude nep ‘all stars’ mee genomen (en dat bleek een slimme keuze).
Veel te laat komen we op ons vertrekpunt aan waar we onze twee gidsen / dragers (hoewel ze niets hoefden te dragen van mij en Meneer Mier) ontmoette. Enige tijd later vertrekken we. Het weer is bewolkt maar niet broeierig. Ik loop in een T-shirt met lang broek (in mijn sokken gestoken). We zijn nog niet lang weg wanneer het echte kapwerk al begint. Het is regenseizoen en alles groeit als kool. De laag groei is minimaal net zo intreassant als de hoog groei. Het is prachtig. Inmense bomen (tot wel 40 meter), omringt door lianen planten etc.
We volgen een riviertje dat van waterval naar waterval gaat. Na een paar uur gaan we de bergen in waaroor het lopen zwaarder wordt. We komen bij de bron van de rivier wat een prachtige waterval in een even zo mooie vallei is. Het is hier dat ik de eerste twee liches van mijn broek af moet halen. He, deze beesten zijn echt leuk. Er zijn drie soorten in Thailand waarvan er twee saai zijn (bruin kleurig) en 1 echt grappig. Stel ik een wormpje van ongeveer 4 cm voor. Niet dikker dan een aardworm in nederland (oja…1-1 tegen Duitsland……LB (maar wel gekeken van 0200-0400)). Het is zwart met een paar fel groene strepen over zijn lichaampje. Het heeft geen ogen m aar wel een goed ruik vermogen. Aan beide einden heeft het een ‘zuignapje’ waarmee hij zich vastzuigt, het andere einde zich verplaats dat zich vervolgens weer vastzuigt, dit ziet er bijzonder komisch uit. Zeker als het op een bladje zit, zich helemaal uitrekt in het niets om zich ergens aan vast te zuigen.
Goed, de eerste twee dus op mijn broek (en een …. erin…..euhhhmmmm ….kleintje dan…euhmmmm laat maar…..). Een van onze twee gidsen had een mengseltje gemaakt van limestone met nog iets wat hij erop smeerde en waardoor ze verschrompelden. Grappige is dat je van deze beestjes niets voelt. Later op mijn volgende trip zou ik ze gewoon verbranden (dan laten ze ook los).
We verlaten de dichte jungle en komen in evergreen / cloud forrest. We lopen naar de top van eenbergketen die de twee provincien (Chiang Mai en Lampang) scheiden (he laten we elkaar geen mietje noemen maar dit was wel steil hoor). De GPS werkte door de dichte jungle niet overal maar ik kon voldoende ‘waypoints’ (markeringen) achterlaten.
Het waait als een gek en mijn eerste bui is een feit (en zker niet de laatste) koud dus. We hebben er ongeveer 7 uur opzitten en besluiten camp te maken aan de zijde van de berg waar het niet waait.
Nou ben ik toch weleens op survival geweest, en deze gasten ook, maar nu blijken mijn survivals flauwe kul. Ten eerste tov het eten (maar daarover ‘morgen’ meer) en ten tweede voor het slapen. Het bleek dus dat mijn zeiltje het enige was dat we bij hadden (zij gebruiken normaal bananenbladeren) maar we moesten dat hier wel gebruiken omdat we boven de grens voor bananen waren. De manier waarop zij het onderkomen bouwden was echt geniaal behalve dat het ze geen zak uitmaakte dat het slaapgedeeldte er naar beneden liep. Mijn hangmat dus nutteloos door de wind maar later wel goed van pas koment. We maken vuur en al is het hout nat, hier heb je geen aanmaakblokje nodig omdat de natuur deze zelf levert. Het hout van een soort naaldboom hier is (buiten de bast om) zo brandbaar door olien dat als je er 3 seconde een aansteker bij houdt het al brand (misschien 10 dan). We eten noodles en sticky rijst en tonijn uit blik. En dan is het 1930 en dus donken en slaaptijd.
Niemand heeft een slaapzak bij. Als je iemand dus met laarzen aan wil zien slapen (kom naar Thailand). Ik met mijn regenjas aan en nog koud hoor. Vandaar mijn hangmat maar als deken gebruikt. Ik snap niet hoe die lokals het doen. Buiten de kleren van de dag droegen ze alleen een extra dun blousje en een muts. Op de grond, naar beneden glijdend en slapen…..ik een beetje dus.
Volgende dag vroeg op en omdat ons water op is besluiten we een bron te bezoeken. We lopen over de toppen van de bergketen in de mist. Het is vochtig maar intens en mooi. We gaan dus voor water maar mijn twee vrienden houden zich niet in met het vullen van hun winkelwagentje met andere dingetjes. Paddestoelen (fel rood en fel geel (en erg lekker), blaadje hier, blaadje daar. Dat moet er weer een hele plant uit omdat de wortel (die erg lekker ruikt) helende krachten heeft. Dan weer een stukje bast daar etc. TOP.
We vullen bij de bron en lopen naar onze lunch. We koken paddestoelen soep (die dus felrood kleurt) in bamboo, koken ruist in bamboo, koken thee in bamboo, makn lepels van bamboo, maken borden van bamboo en omdat het hevig begint te regenen bouwen we een snel onderkomen van bamboo (en mijn zeiltje). De regen zou de volgende 3 uur aanhouden. Regenpak heeft geen zin wegens condens dus lekkere frisse douche.
We willen net doorlopen als er een boom (niet te klein maar ook geen reus) naast ons omvalt door de wind en regen. We kijken elkaar aan…….dat maak je toch nooit meer……
Ik kom een kudde met koeien tegen en naast bloedzuigers, mieren, muggen, spinnen, wandelende takken en vogels had ik nog niet meer gezien.
We lopen nog een paar uur over de ‘rigel’ en dan kom ik ook weer eens een slang tegen (donkerrood en giftig) en dat werd natuurlijk ook wel weereens tijd.
Leidde ik het schoenenverhaal mooi in maar heb ik het vergeten aan te halen. Nu dus.
Eerste 6 uur lopen was geen probleem totdat ik vond dat mijn twee grote tenen toch wel wat ‘gevoelig’ werden. Dus toen gewisseld en dat ging goed. Echter vandaag na 4 uur hetzelfde…met het verschil dat het nu dus regende en alles een beetje gladder was. Hierna zou ik uit protest voor van mijn tenen de nieuwe schoenen niet meer gebruiken en dus een paar keer uitglijden…..
Het is 1600 uur als we een verharde weg bereiken en we er bijna zijn. We stoppen hier en de lokals halen ieder een fles lauw kauw (ofzo (jaja daar is tie weer….terug van weggeweest) uit hun rugzak haalden (en dan even over de rugzakken van die gasten. Dit is gewoon een oude 50kg rijst zak (plastic) met wat touwen eraan geknoopt). Beetje drinken dus, maar ik moest nog rijden dus niet teveel. Dan komen we aan en moeten we ook bij het hoofd van het dorpje nog wat drinken om vervolgens naar huis te rijden waar ik ik mag wel zeggen doopop thuiskom.
Goed dit waren de eerste twee dagen…niet weggaan want de volgende zijn net zo intressant. Maar stel je even dit voor:
Je staat op de top van een 1900 meter hoge bergen. Je kijkt 360 graden om je heen en het enige wat je ziet zijn bergen en huevels en daarachter hetzelfde. Het word mooien als al deze bergen en huevels donkergroen zijn door de bossen die erop groeien, en je weet dat de jungle zich in de valleien begeeft. Intens. Je hoort de geluiden van de jungle under je. Voornamelijk grote kevers die verschillende geluiden maken, maar ook vogels. De geur die naar bovenkomt is zoet……puur.
Zondag is rustdag waarop ik dus geen knikker (1st K = F, N = L) doe behalve een Thaise massage krijgen.
Het is maandag morgen en ik heb de zelfde spullen ingepakt. Ben door ervaring wel wijzer geworden en neem dus ook mijn isomatje (die zijn 12 jarige bestaan mag vieren) en slaapzak (van Charlotte gekregen) mee. Gidsen waren twee anderen gebied was nieuw en we besloten ook hier maar twee ipv 3 dagen te blijven en de 3e dag in te vullen als een 1 dags trek.
Deze twee dagen verliepen in principe omgekeerd van de vorige twee. We begonnen op de ‘riggel’ (die wel iets zwaarder was (van 1000m naar 1600 naar 900 naar 1500 etc). Uitzichten waren onbeschrijflijk en mijn eerst volgende vrije dag zal ik alle foto’s van deze dagen op I-net zetten.
Camp was lux in vergelijking met het vorige. Een onderkomen op plat land, op de manier zoals ik gewend ben (en mijn survival vrinden in Nl dus ook). Met wederom een hoop voedsel uit de natuur. Verschil hier is dat we overal sporen van wilde zwijnen zagen. Maar ik die dus niet in levende wijze heb gezien en mijn vrinden wel (omdat ik zo nodig een foto moest maken).
In het midden van de nacht komt de regen met bakken tegelijk. Ik lig dus in mijn slaapzak en mijn vrienden zonder naast me. Ik heb een vuilniszak om mijn voeteneinde gedaan en weet dat dat nooit een goed idee is wegens condens vorming. Maar ik ben hard leers op dit gebied en kom er nu dus weer achter. Binnenpretje brengt mij in gedachten naar mijn tweede survival met Floris, Steven Jan en Menno. In de ardennen. Ik ben 15 jaar. Het regent en dat wisten we. Steven had een slaapzak van een vriend geleend (Wytse (‘heeeeee die ken ik’ denken sommige mensen nu)) die wel 800 gulden was en waterdicht zou zijn. Todat hij ging stoeien in het onderkomen met Menno en een scheur van 30cm in de slaapzak maakt. Ik lach er nogsteeds ontzetten om…….
Het is grappig waar je aan denkt als je midden in de natuur zit. Mensen die ik dacht allang vergeten te zijn komen naar boven. Dromen zijn intenser, gedachten dieper. Het is alof je dichter bij de waarheid komt. Dat er geen leugens zijn terwijl de jungle er vol mee zit. Alles is niet wat het lijkt en soms is het het juist wel. Waar je de ‘ware’ planten van de ‘valse’ onderscheidt en dan weet dat de natuur zo werkt. Dat het leven ook zo werkt en dat er uiteindelijk altijd weer een uitzondering op is.
Voor iedere maaltijd stoppen de lokals van ieder gerecht een klein beetje op een bananenblad wat ze dan aan de geesten van de jungle geven met een klein gebedje. Of ze maken 3 circels om het onderkomen ter bescherm van boze geesten. En ze hebben gelijk, hier moet je verder en dieper kijken dan het simpele menselijk verstand aankan. Hier zijn ook wij gewoon dieren gebruik makend van de faciliteiten van moeder aarde.
Het is ook het fysieke. Ik sta op en voel me ondanks veel slaap erg slecht (misschien wel daarom). Ook de rook heeft het mij niet gegund me met rust te laten, zeggen dat het goed is om de muggen weg te houde….misschien maar er zijn ook andere dieren die jeuk achterlaten want ik heb op diverse plaatsen bulten.
De eerste keer ophil is dan ook echt afzien, en ik weet dat ik nog een uurtje of 7 moet. Weet ook dat het voornamelijk dalen is. Mijn maag is wat onrustig ondanks dat mijn stoelgan niet abnormaal is.
We moeten hier door de rivier lopen. De jungle is dicht en er zijn hier meer bloedzuigers (maar voornamelijk van die leuke).
Om 1100 uur heeft de telefoon van onze gids berijk en we vragen de politie agent (ook kennis van Shane en mij) ons op en afgesproken plek in de jungle om 1500 uur op te halen. Hij bevestigd en wij zijn na een prachtige tocht ter plaatsen.
1500 uur, niet. 1600 uur niets en ook geen telefoon berijk. Ik opper te gaan lopen maar nadat ik ben ingelicht over de uphill tocht wil ik ook nog ff wachten. 1700. We gaan lopen. Laten wat briefjes achter en kiezen ervoor de rivier te volgen en niet de weg (en zoals je weet gaat een rivier altijd naar beneden als je hem stroomafwaards volgd (en dat deden we).
Impuls, dit is een soort van noodsituatie. Ik heb alle krachten terug en loop aan kop. 2 uur later bereiken we de weg. We bellen en onze vriend kwam 30 minuten later straal bezopen aanrijden. Duizend maal sorry…ik wilde naar huis…….maar om aan te geven hoe sorry hij was moesten we echt nog even wat eten en drinken (wel echt wild zwijn…mmmhhhh).
Toen naar mijn busje. Die had dus een lekke band maar onze politie ging ons wel brengen als…..we eerst nog wat gingen drinken.
Uiteindelijk thuis ook nog maar wat gedronken (laten we elkaar goed begrijpen, ik drink al tijden niet meer (sinds NL) en ben gestopt met roken (sinds NL).
Toen dus naar bed en om 0200 eruit om NL – Duitsland te kijken……..
Vandaag band verwisseld en laten repareren. Verder wat kantoor werk gedaan. Morgen de eendag trek.
Goed,
Leek me weer ff voldoende. Sorry voor de taalfouten……..
Reacties zijn welkom.
Foto komen op i-net. Later meer......
Groeten,
RnR


16-08-04 Heb al bijna 2 maanden niets geschreven. En dat komt voornamelijk doordat ik veel op het kantoor zit en wilde wavhten tot de volgende groep. Maar er kwam een onverwacht groots avontuur tussen dat ik liever niet had meegemaakt. Op het kantoor ben ik veel bezig met het binnenhalen van internationale bedrijven voor korte teambuilding programma's. De meeste bedrijven houden een meeting in thailand en willen iets om de 'spanningen' eraf te halen. Leuk werk maar veel compu ogen. Verder zijn we een samenwerkingsverband met Asian Trails (Grote internationale Tour operater) aangegaan zodat wij hun teambuilding programma's in Bali, Mayanmar, Laos, Cambodia en Vietnam gaan draaien. Hiervoor ben ik tussen al deze landen een website aan het ontwerpen en de informatie uitwisselings programma op aan het zetten om op I-net te zetten. De group waarop ik wilde wachten (met schrijven) is een groep uit Vietnam die ik compleet zelfstandig heb binnenghaald. Shane mijn baas kwam 3 maanden geleden met hun verzoek en ik heb alles daarna gedaan. En dat is en was niet makkelijk omdat ze blijven veranderen. De groep is 13 'players' en 4 non-players waarvan de players een price by (Dutchlady, melk bedrijf) hebben gewonnen om een adventure week met een bekende zanger te gaan doen. Dat is dus: White water rafting, high-ropes & assault, Nature rock climbing and abseil, raft building, elephant ride, 4wdr jungle trip, ATV drive, bungee jump en microlight flying. Laat weten hoe het was...en ik mag zelf ook alles (voor) doen. Anyway de reden dat ik toch maar schrijf is het volgende: 4 dagen geleden kwamen en 3 Amerikaanse studenten vragen om een jungle walk voor tien participanten.En om een lang verhaal kort te houden, eergisterenochten vertrokken we met 8 participanten Khun Mot Deng (onze rode mier uit de vorige T) en mijzelf naar de Doi Saket Jungle. Dit is de eerste group die we hier naartoe meenemen en zoals jullie hebben kunnen lezen is het gebied echt back to the jungle. Eerst met een minivan naar Khun E's restaurant en vandaar met twee 4wdr de bergen in. 1000 we vertrekken.De groep vroeg om een Medium / hard trek en we zouden beginnen met bergop, over de rand te lopen, naar de waterval en vlak lang de rivier terug. Het begin is zeer stijl en naar 500m begon zo'n grote Amerikaan al tehijgen en te puffen dat hij terug wilde. Deze gasten waren tussen de 21 en 24 en erg gezellig en grappig. Hij was niet lekker en ik stuurde hem met Mr. Mot Deng terug die ons vervolgens voor de lunch weer in zou halen. We berijken de riggel en lopen verder door deze practige omgeving. Er wordt veel gevraagd en allen hebben het goed naar hun zin. Ik maak veel grappen over Amerika en het beloofd een gezellig dag te worden. We maken zelfs al afspraken om s'avond met zijn allen wat biertjes te gaan drinken. 1230 We zijn goed opgeschoten en op onze lunchplaats. Het weer wordt donkerder en ik voorspel regen. We eten en iedereen probeerd ook het lokale voedsel wat mijn lokale gids heeft meegenomen. Hij is hoofd van het Village waar we vertrokken en ik kende hem al wel wat. Redlijke man met verstand van de natuur. 1330 We verlaten de lunch die in het dal lag en moeten weer wat klimmen om naar de waterval te kunnen. Hat regent een beetje en het is bijzonder glad. We verlaten de dichte jungle en komen weer in meer cloud forrest. 1430 we zijn ruim 3 uur van ons startpunt, de eerste beschaving. We lopen naar beneden, ik als twee na laatste en het is glad. De regen is gestopt maar lijkt ieder moment weer te beginnen. Ik glij een beetje en om mijn balans te houden leun ik tegen een 10 meter hoge boom van 40 cm deersnede aan de onderzijde. De boom breekt en we gaan over in slow motion....... Het duurt een split second voordat ik besef dat die joekel van een boom gewoon aan het omvallen is. Later zou ik me nog vaak afvragen waarom die boom nog stond, hoe het kon dat die nog stond, hoe weinig indicaties er waren dat hij nieteens 1/6 van mijn gewicht kon houden en waarom de jungle spirits die dag niet bij me waren (al droeg ik mijn Phra (boeddha) ter bescherming in de jungle niet). De boom valt en in een fractie zie ik dat er drie mensen in zijn valrichting staan. Ik schreeuw 'wacht out' en deze schreew valt samen met die van een andere student en het gekraak van een vallende boom. 2 van hem kunnen optijd wegspringen. De derde (een 21 jarig meisje) draaid zich om, kijkt, ziet en springt weg. De boom raakt echter haar hoofd en schramt haar schouder. Ze ligt beweginsloos op haar zij naast de boom, en eer ik me dat besef sta ik al naast haar met een andere student. In een fractie springt mijn first aid course door mijn hoofd. Stap 1 vergeet ik. Ik kijk niet naar gevaar voor mij of anderen, is er ook niet. Stap 2 Handschoenen aan doen.....geen denken aan (ik zie ook geen bloed)(eigenlijk een foute keuze). De jongen roept haar naam. Geen reactie (verbal non-responsive). Hij kijkt naar mij en zegt 'don't move her'. We zijn nu 4 seconden na het incident. Stap 3 ABC (Air Breath Ciculation). Ik kan haar gezicht niet zien, ze ligt op haar zij met haar knieen opgetrokken. Ik moet haar omdraaien maar rekening houden met een nekbeschadiging. Ik pak haar hood en draai haar samen met de student om. Ik vraag K. Mot Deng haar hoofd stabiel te houden. We zijn 8 seconden verder. Air. Ik luister met mijn oor bij haar hoofd en mond en kijk naar haar borstbeen. Ze ademt niet. Ik check nogmaaqls en weet het zeker, ze ademt niet. Ik denk na voor 2 seconde (think slow, act fast). Ik moet haar mond openen. Vraag Mot Deng haar hoof te laten zakken en ik probeer haar kanen naar voren te duwen. Gaat zeer moeilijk. Er zit wat bloed op haar mond. Ik steek 1 vinger tussen haar tanden en trek haar mond voorzichtig naar voren. Het is een beetje open en ik zie haar tong. Breath. Nog geen teken van ademhaling. Ik sluit haar neus en plaats me hand op haar borstbeen. Ik geef haar 1 rescue breath en maak me op voor de tweede as ze ineens heel hard begint te snurken (grote opluchting aan mijn zijde al besef ik me dat dit het nog lang niet is, en laat het ook niet blijken). Circulation. Ik polse haar op 90 slagen per minuut wat zeer gustig is. Ademhaling is diep en sterk en dat beloofd ook goeds. We roepen haar maar nogsteed geen reactie. Ik knijp in haar schouder en zie haar ogen en mond wat trekken (pain-responsive). We zijn 25 sec. na het voorval. Ik kijk nu om me heen en zie verschrikte en huilende studenten. Ik zeg dat het goed komt en iedereen kalm moet blijven. We roepen haar naam eb ze lijkt wat te reageren. De guide slaat frisse lucht in haar gezicht en we zorgen dat ze makkelijker ligt. Ondertussen check ik voorzichtig op bloedsporen die er niet zijn. Ik roep haar naam heel luid en ze wordt 'wakker'. Heel even maar. Ik voel haar pols nogmaals en deze blijft stabiel, ook de ademhaling. We zijn 2 minuten verder. Ik roep haar naam en ze komt bij kennis. Uit slow motion. In de komende 15 minuten check ik haar lichaam (vragen en voelen) op andere verwondingen. En test haar hersenen. De eerste 5 minuten weet zie wie ze is, en waar ze vandaan komt etc. verder niets maar na 10 minuten weet ze dat ze op vakantie in Chiang Mai is.....we gaan vooruit. Sommigen van de grep willen vertrekken maar ik leg uit dat een ziekenhuis minimaal 3 uur hier vandaan is en dat we daarom geen haast hebben. Ze heeft veel last van haar nek. Aan de voorkant en het doet pijn om te ademen. Eerst denk ik dat er iets gestoken heft maar al snel besef ik me dat hier spieren een flinke dreun hebben gehad. Ik geef haar painkillers en vraag haar mij op de hoogte te houden van veranderingen. Ze heeft veel pain...duidelijk. Ik test haar nekwervels en rug. Haar gevoel in tenen en handen en haar heheugen en mag daarna aannemen dat ze geen ernstige nekbeschadiging heeft. Omdat we hier over wilderness imergies spreken gaat het iets ander. Normaal zou ik haar natuurlijk gelijk hebben laten oppikken zonder haar te vervoeren. Mot Deng zegd dat hij een strecher kan bouwen en ik zet hem en andere van die groep op die taak. Ik 'monitot' de patient terwijl ik het haar ook wat comfortabeler maak. Ze blijf echter klagen over haar nek en ademhaling en dit baard me veel zorgen. We zijn 20-25 minuten verder als ze rechtop is gaan zitten en wat water drinkt. Ik blijf haar vragen stellen en op lichamelijke functies testen. Alles goed behalve de spieren (zou later de juiste diagnose blijken) en hoodpijn. Goed. Ik wil haar nu zo snel mogelijk weg hebben en vraag de gids de kortste weg naar het huis. En misschien was dit een crusiale fout. Omdat hij in paniek schoot en een onmogelijke weg door de jungle begon te kiezen. Resultaat, na een uur sleuren (goed teamwerk met de strecher) zijn we zo goed als bij af omdat het toch niet bleek te gaan. Ik moet dus vragen om de snelste en makkelijkste weg. Na 1.5 uur begeeft de stracher het maar ze wil wel proberen ondersteund te lopen. Het is een zware toch, soms draag ik haar, somondersteund lopen. Het is glad meer we 'boffen' met het weer. 4 uur na het ongeval zijn we in het ziekenhuis waar een Cadscan uitwuist dat er geen beschadedingen zijn. S'avonds eet ik met die group waarbij we de samenwerking bespreken. Iedereen is tevreden over de manier van handelen en dat lucht mij op (gezien het Amerikanen zijn). Ik slaap vroeg en vast. S'ochtens bezoek ik haar en hoewel ze nog veel pijn heeft gaat het wel beter. Ik rust de hele dag. En heb uitslag op mijn armen van doorns of bamboo stoff. Vraag me veel af over het lot. Ook over tours waarbij ik niet meega en alleen een Thaise guide...... Volgende T more adventure, ik hoop zonder incidenten, hoewel de groep nu al moeilijk is. Later, Reinier


01-09-2004

Op the 25ste van de vorige maand was het dan zo ver. Na 3 maanden
onderhandelen zou Dutch Lady met 13 players en 3 non-players arriveren. !
van de players zo 'de' pop zanger in Vietnam op dit moment zijn.

En dus ga ik aan de voorbereidingen voor de ice-breaker games die ik vandag
zou gaan spelen. Wanneer ik een uur voor arrival mijn mail check blijkt de
group een ongeluk te hebben gehad en komt er 1 player minder.......(hoe kan
het ook anders met 13 players). Dus snel andere kamers boeken en
activiteiten inlichten.

Goed, de group arriveert. En al gelijk vallen me twee dingen op. 1. De
zanger doet echt relaxed en doet niet uit de hoogte enzo. 2 de dame van
Dutch Lady waar ik 3 maanden lang hard mee heb onderhandeld is eigenlijk wel
een aantrekkelijke vrouw.......

We gaan naar het Hotel checken in, ik speel twee ice-breakers met hen (een
naam spel (bamberdibambam) en een group puzzle (Weight order)). Daarna praat
ik een uur tegen ze over het programma en wat ik van hen verwacht.

Dag 1
Om 0800 zouden we vertrekken naar het white water rafting maar de group is
traag (en zal traag blijven, in principe beweegt de group als de zanger
beweegt. Zijn fans op deze trip (8 players) zijn 'hardcore' fan van het
kaliber 'I love you' you are number one' en alles wat hij aanraakt is
heilig. Aan de andere kant moet ik zeggen dat hij eccht wel kan zingen, er
goed uitziet (zal de foto's op photoisland zetten) en ook echt bekent is.
Met optredens in Amsterdam, Parijs,Berlijn en all over Asia kan ik dat wel
zeggen).
Abyway, wanneer we arriveren en uitleg hebben gehad. Gaan we van start,
eersteactivity en ik houdt mijn ketting met verschillende Phra's om omdat er
6 personen niet kunnen zwemmen (en zal mijn ketting omhouden voor de rest
van de trip). Echter is de veiligheid van de organisatie die ikgebruik erg
proffesioneel (2 instructeurs per boot, en minimaal 3 mensen met
'trow-lines' aan de kant van de rivier waar het 'wat ruwer is'.
Iedereen bang.....maar na de eerste sessie iendereen de adrenaline in de
ogen en ja.....het is cool en tof en ja.... we willen meer.

In totaal valt er maar 1 persoon overboord (de 'Dutch Lady' zoals ik haar
zal noemen ipv Huong) maar ze is snel terug in de boot.

Dan vetrekken we veel t elaat naar het resort waar ik alleen maar assault
course met ze doe (zelfde verhaal, iedereen bang, zanger moedigd ze mee aan,
ze doen het en iedereen kikt.).

S'avond geef ik een bamboe workshop voor de helft van de group.
Ik stop om 2400 uur.

Dag 2
Ik stam om 0645 op om het High rope parcoerse op te zetten. Heb een afspraak
met hen om om 0800 te beginnen maar om 0830 komt de tour leider en Dutch
Lady me vertellen dat er nog geen beweging is en dus laat ik high ropes
vallen (baal wel).

Dan raft building wat voornamelijk een uitleg van mij is en op de rivier is
het helemaal een sooite omdat ze van geen meter luisteren en niet het gevaar
zien (rivier stroom snel).
Ik wordt half gek, maar heb gelukkig een tow line die ik naar iemand op de
landingsplaat gooi en daardoor missen we hebm niet. Ik geef ze een spreek
over veiligheid en ze lijken het te snappen.

In de middag down hill MTB en dat verloopt beter dan verwacht. Al veranderde
ik de route net voor vertrek naar een easy down hill en vonden ze dat wat
raar. Achteraf haalde ik mij gelijk en was het precies goed voor deze groep.
We stoppen bij de hotsprings waar zij een bad en sauna nemen en ik wacht
(zoals vaak).

Hier is het de eerste keer dat de zanger naar me toe komt en zegt dat hij
van te voren niet dacht dat hij activiteiten zou doen, maar dat hij ze echt
tof vind e mij als vriend ziet. Echt aardig maar de 'enge' activiteiten
moeten nog komen. Mijn respect voor hem stijgt (misschien mag hij me wel
omdat ik hem als 'normaal' behandel).

En ik moet hier zeggen dat het echt wel klikt tussen mij en de groep. Ik
moet ook zeggen dat a: Vietnamese mensen echt heel erg aardig zijn b: er ook
echt goed uitzien :-). Maar voor iedereen die nu fronst.......regel 1 'don't
shit where you eat' dus dat doe ik ook niet.

Dag 3
We vertrekken een uur te laat naar het Bamboe raften en de olifanten
rit......Leuke maar rustige activiteit. Na te hebben gegeten rijden we naar
de ATV's (Sqwat), waar ik wat angstig ben over de rijderseigenschappen
(hebben geen motorische ervaringen) maar na een vette rit (ik maak de mijne
vet) zijn er geen ongelukken en is ook deze activiteit geslaagd. Allen
vonden het super.

Dag 4
Begint met 4wdr maar omdat niemand een rijbewijs heeft verander ik dat naar
sightseeing en een korte 4wdr. Erg leuk allemaal, ook de onderlinge
contacten waar de fans nu ook 'we love Reineeer' roepen en ik mijn ego strak
moet houden. Het klikt.

Dan naar de Bungee jump. Ik heb twee weddenschappen lopen, ik zeg dat meer
dan 5 participanten springen.
Maar niemand wil voordat ik eerst ga, en al moet ik zeggen dat ik iedereen
(mijn vrienden hier) ervan overtuigde dat ik geen enkele angst ervoor had,
de waarheid bleek ietje anders.

Na de nodige procedures ( em ik cotroleer ook, en ik vertrouw het materiaal)
sta ik op 50 meter hoogt. Wat iets hoger is dan de jump van de watervallen
die ik heb gemaakt. En mijn brain zegt dat ik de klap op het water onder me
niet overleef (al denk ik dat als de hoek goed is het wel mogelijk is) en we
moeten head first. Anyway 3.2.1 ik twijfel geen seconde en spring, de
vrijeval is heel erg cool maar tekort om er eigenlijk echt van te genieten.
Dan bungel je wat ondersteboven wat niet echt comfortabel is maargoed.

Singer gaat als tweede (respect) en hij twijfelt wel boven maar springt. En
dan krijgen we het. "kunnen we met zijn tween soringen"?
'Ja' ok. De damens doen het voor een kusje van de zanger. Als gevolg huilen
ze en de zanger ook maar allen doen het (respect) en de meeste vinden het
achteraf de tofste activiteit.

Dan blijft Dutch Lady over en zij wil alleen samen met mij springen.
Aangezien ik gratissssssss ben is dat geen probleem en zo sta ik wat later
weer boven. Zij is echt bang, houdt me met twee armen vast. Beneden zeiden
de al dat ik water zou raken met mijn hoofd en schouders (3 keer calculeren)
en dit zeg ik haar niet. Ze is klein, houdt me in een grip die onmogelijk
loskan......3.2.1. ik laat me vallen.....en weer is de vrijeval te
kort....water komt....ik srek mijn arm uit en mijn hoofd en schouder zijn in
het water (zij blijft droog (goede calculatie)) iedereen schreeuwt als een
gek wanneer ze dit zien. En als we omhoog gaan zie ik dat DL nogsteeds
krampachtig en ogen gesloten aan me hangt. Voor de pictures maak ik haar
handen los en vertel haar te zwaaien.....ze is ok.

Grote kik dus.

Dag 5.
Microlight flying, rock climbing en abseil.
Erg vet en weer doet iedereen mee. Ik moet alles voor doen en de micrilight
is erg cool.

Ben ondertussen goede vrienden met de zanger die mijn 'games' erg cool vind.
Krijg een cd en vcd van hem met een aardig woordje erin. Allen vinden dat ik
snel naar Vietnam moet komen.....en ik ben het zeker van plan.

S'avonds neem ik ze mee naar een restaurant waar ik de band vraag of de
zanger mag zingen....dat mag en ik ben onder de indruk van zijn
preformance.....de vrouwen natuurlijk weer gek.
De volgende ochtend vroeg neem ik afscheid van mijn nieuwe vrienden en moet
ik zeggen dat ik een zeer geslaagde week heb gehad. Alles veilig, iedereen
happy en nieuwe vrienden.

Al waren we vaak laat.....uiteindelijk was het allemaal ok. Vette
actie........

Nu door naar de volgende groep.

Ik zet de foto's soon on I-net....erg tof.
Kun je niet wachten....surf dan naar:
http://www.loitraitim.com/sogikhongthu/hanhtrinh/khoanhkhac.asp

Dit is de site van Yomost....(Dutch Lady) met de pics. Ik sta er een aamtal
keer op maar het is even zoeken (1e kolom group pic, 2 kolom met hoed op en
dame voor me, 4e kolom met mijn handen omhoog).
Klik op de links onderaan voor meer.

Liefs en succes voor iedereen,

Reinier



25-09-2004 Ok, alles is anders dan het lijkt, je weet het nooit ookal denk je het te weten.....ofzo. Even kort, ik heb een gebroken neus......die minder pijn doet dan de de pijn die 'de oorzaak' me toebracht. Vorige week begon ik aan een tour guide training voor 9 tour guides. De reden was dat onze tours een iets hogere standaard hebben dan andere operators en dat dus de veiligheid, en de service omhoog moet. Op het programma dat 5 dagen duurde stond first Aid (elke dag), trekking (2dagen) Canoeing en MTB. Wanneer de guides deze training volgen betalen wij ze ook meer wanneer ze een tour voor ons doen. Erg leuk en goed dus, ik had er zin in so.......lets go. Op de 17e zou ik om 1700 uur vertrekken. Maar ineens stond de immigratiedienst op de stoep en dus had ik wat vertraging. He, dit land is aan het veranderen, en dan proberen we het allemaal legaal te doen en dan nog gaan ze moeilijk doen. Hoofdzakelijk omdat ons kantoor in Thaton gerigistreed staat en het wel duidelijk is dat ik in CM werk. Goed, ik rijd de bus met 7 tour guides naar Thaton en de sfeer is erg leuk en ontspannend te noemen. We eten wat en de volgende morgen komen er nog twee bij. Ik verander het programma eigenlijk direct, de zon schijnt namelijk en dat is een tijdje geleden dus ik wil van de gelegenheid gebruik maaken om een trek te gaan doen. In de ochtend geef ik ze een rondleiding, ik spreek over groepen ontvangen en over trekken. Wat ze voor kunnen bereiden, mee moeten nemen en wat ze moeten checken. Ik doe dut alles met een zeer open les structuur waarbij er veel interactie is. Naturrlijk word er ook veel gegrapt. We rijden naar het vertrek punt voor de trek en in de bus speel ik een spelletje met ze. We doen ook wat woordspelletjes en praten wat over respect voor de natuur etc. De trek verloopt voorspoedig. Op de weg terug worden er meer spelletjes gespeeld. Ik vraag om een sigaret van K'Aod, de broer van mijn bazin, een gast die ik al 3 jaar ken, een gast waarvan ik 2 boeddha's heb gekrgen en veel mee gelachen heb, een gast die slecht engels spreekt en van veel dingen (eigenlijk alles behalve auto's) geen kont begrijpt, een gast waarvan ik wist dat er een steekje los bij hem zit maar ik er vanuit ging dat dat positief was. Hij geeft mij de sigaret en steekt er zelf ook een op. Wanneer hij hem weggooit maak ik daar een opmerking over (we zijn immers in training). We spelen meer spelletjes en behalve dat hij mij een paar keer iets in het Thais vraag dat ik niet begrijp (en anderen ook niet) lijkt er niets aan de hand. Dan vraagt hij een paar keer of ik wil weten wat hij zei en ik zeg anthausiast 'ja' elke keer wanneer hij het vraagt. We stoppen op het resort, ik stap als laatste uit en zeg goeddedag tegen de dochjter van Bryan. Dan vertel ik iedereen dat het eten om 1800 geserveerd zal worden. K Aod komt naar me toe en vraag me lachend of dat ik het nogsteeds wil weten. Ik zeg 'ja' en voor ik ook maar met mijn ogen kan knipperen mept hij me met (ik mag zaggen een fraaie) upper-cut (ik hoop dat ik het goed schrijf) tegen mijn neus en een gedeelte van mijn liep. De adrenaline schiet door mijn lichaam maar ik ben te verbaasd, mijn gedachte zijn hier 100% niet op voorbereid, om ook maar te denken dat ik terug moet meppen. Dus ik grijp naar mijn neus, die flink begint te bloeden maar geen pijn doet. En loop rustig naar het kantoor. Hier sta ik even stil terwijl iedereen verlamt lijkt. Ik debk heel erg diep na over wat er gebeurd is, snap het niet, niet 1 aanleiding, niet 1 waarschuwing, geen kans om me ook maar enigzins te verdedigen. De damens in het kantoor zijn blij dat ik terugben en komen me lachend tegemoet. Wanneer ik niet teruglach, en waarschijnlijk mijn bebloede hand waarnemen vragen ze wat er aan de hand is waarbij ik mijn schouders ophaal en zeg dat ik er geen bal van snap. Ze vragen het nogmaals en ik vertel ze dat Aod me gelagen heeft. De vrouw van Aod, K.Ohm en echt een van de aardigste mensen die ik ken loopt gelijk naar buiten en anderen beginnen te huilen. We zijn 25 seconden na het incident en Aod gaat helemaal uit zijn dak. Vraagt me of ik Thais boxen ken (wat me aan iets doet denken dat 2 maanden eerder gebeurde, en wat later misschien wel een van de weinige aanleidingen kan zijn geweest, buiten het feit dat die gast gewoon helemaal de weg kwijt is (maar daar hoor ik later meer over)). Mijn verbaasheid begint wat te zakken en ik voel enige woedde opkomen. Zijn vrouw houd hem tegen terwijl hij uit zijn dak gaat en ik kijk hem continu in de ogen. Hij maakt aanleiding naar me te komen en ik veroer me niet. Dan stuurt zijn vrouw hem weg en besef ik me een zin die Shane me lang geleden heeft gezegd. Outwai the Thai. De wai is een machtig gebaar. Het geeft genegenheid en respect. Dit is hoe je hier hallo zegt maar je zegt veel meer. Door de handen samen te doen naar het hoofd te brengen en een buiging te maken. Hoe hoger de hand hoe meer respect. Mijn hand is onder mijn kun wanneer hij me met zijn motor passeert. Mijn neus begint pijn te doen. Ik buig, kijk hem recht in de ogen en zeg Koh tot krap. Wat 'sorry' betekend. Maar ik zorg wel dat het sarcasme ervanaf druipt. Dan vraag ik om een spiegel en zie ik dat mijn neus behalve bloed en opgezwollen is ook scheef staat. Ik loop naar mijn kamer, pak mijn paspoort etc. en wil naar het ziekenhuis gaan voor een cad-scan. Ik zit in de auto wanneer aod aan komt rijden. Zijn handen ophoud en 'sorry begint te roepen. Ik open het raam en hij zegt nogmaals sorry. Ik zeg hem dat als hij ooit een probleem met me heeft dat hij het me moet zeggen ipv me op mijn gezicht te timmeren. Hierna zal hij nog 1000 keer sorry zeggen mijn antwoord daarop zal altijd 'mai phen rai' zijn (wat veel betekenissen heeft maar in dit geval zoiets betekend als 'het maakt niet uit'). Niet dat ik daar iets van meen maar ik weet dat het geen zin heeft om boos te zijn. De schade is gedaan, niet mijn neus maar van binnen. Dit land veranderd en de mensen ook, al zegt iedereen me dat ik nu niet moet genaraliseren. De manier waarop dit is gebeurd leert mij erg veel en plotseling bedenk ik me een heel hoop dingen. Zie ik meer van het tweede gezicht dan me lief is en hunker ik om mijn biezen te pakken en hem te smeren. Ook vanwege de reacties van 'de familie' (mijn baas dus) die me erg tegenvielen. Ik ga voor de grap later met de politie drijgen, gewoon om ze te laten zien dat...................wat.............. Hij brengt me naar het ziekenhuis en na de foto waarop weinig te zien is zeggen ze dat ik beter naar Chiang Rai kan gaan. Wanneer ik 2 uur later weer op het resort ben is iedereen nog in shock. Niemand begrijpt het, ik vraag mensen naar aanleidingen en niemand kan me ook maar 1 geven. Behalve een communicatie fout. Wanneer we allen aan tafel zitten voor het eten (ook Aod) vertel ik alle guids dat als iemand mijn lesmethode niet aanstaat, mijn grappen niet leuk vind, mij niet begrijp ze dat open kunnen zeggen. Dat we met verschillende culturen te maken hebben en verschillende talen en dat een open houding noodzakelijk is. Dat ik nooit de intensie heb iemand te beledigen. Allen knikken maar ik kan zien dat ik dit niet hoefde te zeggen ze weten het, en Aod is gewoon gek. Er is veel gespeculeerd wat de aanzet was. Hij snapte mij misschien niet of ik grapte teveel met hem. Maar hij is zelf de grootste lolbroek.....Ook een oefenpotje Thais vechten 2 maanden eerder kan een oorzaak zijn geweest (omdat ik daaarbij duidelijk won). Maar ik denk dat dit druppels zijn. Mijn beschrijving (op het feit dat hij gek is na dan). 3 jaar gelden was ik hier als student, ik leerde van iedereen, luisterde naar iedereen (ook naar hem) en zei nooit iets delegerends etc. Nu sta ik voor dezelfde mensen en leer ik ze, en hoewel iedereen daarvoor open is, is dat voor gekke mensen waarschijnlijk onacceptabel (met het feit dat ik 5 keer zoveel verdien, veel werk heb, dingen doe etc). De echte fysieke pijn komt de volgende dag. In de ochten geef ik les over weet ik veel wat en het kost me veel moeite me te motiveren. Ik speel geen tussendoor spelletjes meer en vind het oprecht jammer voor de andere guids. Om het gezicht van zijn vrouw niet te laten verliezen heb ik Aod laten blijven al heb ik duidelijk gemaakt dat hij nooit een baan met toeristen moet krijgen (behalve chaffeur). Ik hoor nu namelijk ook dat het al eerder is gebeurd...... Smiddags ga ik naar het ziekenhuis en na nieuwe foto's met breuken bellen ze de neus specialist. Hij verteld me dat ze hem recht kunnen zetten. Dat ik beter dan een avondje kan blijven (wat verzekering technisch ook wel goed uitkomt al weet ik dat hij toch wel betaald). Dan schrijft hij op een briefje 'Brave Man' en vraagt me of ik dat ben. Dit ivm plaatselijke verdoving of compleet. Ik kies voor de 'brave man' option omdat dat gezonder is. Een 30 minuten later lig ik in de operatie kamer. Gaan er wat spuiten in mijn neus (pijn), krijg ik een hoop watten in mijn neus (pijn), kijk ik naast me..... Daar liggen tangen van 30cm lang met verschillende punten in verschillende hoeken. En ineens begin ik te hopen dat die gast weet wat die doet. 10 minuten later pakt hij mijn neusbeen van binnen met zo'n tang. 2 verpleegsters houden mijn hoofd vast en de hracht die nodig is om het geheel recht te trekken verbaast me. Het doet zeker pijn maar ik had erger verwacht. Het krakt wat hier en daar en na 10 minuten 'sjorren' mag in naar mijn kamer. De zwellingen zijn groen en lopen tot onder mijn ogen maar het ziet er weer recht uit. Service verder erg goed. Nouja, goed dan. Volgende dag terug waar ik doorga met de training die verder zonder incidenten verloopt. Krijg juist een hoop respect door mijn houding. Immigratie komt nog langs in Thaton wat erg vermoeiend is. Dan nog even een slang verhaal. Ging na de training trekken in Doi Saket. Kwam een geen viper tegem (stond er eigenlijk wederom bijna op (zie T 4) en Sophie zag hem). 2 uur laterop de terugweg zat hij er nog )nu zag iok hem wel) en hab ik even met hem gespeeld............. Gisteren weer eens gaan stappen en het nodige gedronken. Was een tijdje geleden en erg gezellig. Voor de CMV'ers of anderen mensen die intresse hebben in menselijk gedrag. Het boek 'The 7 habits of highly effective people' van Steven Covey is een aanrader. Zeker ook een om teamtraining programma's op te baseren......wat ik dus ga doen. 17 November ga ik met mijn baas naar Bangkok om er een presentatie over te geven...... Werk gaat erg goed verder. Veel vragen voor teambuilding en ik moet een 5 daags incentive programma in elkaar draaien voor 100 mensen uit.......Vietnam......my favorite........ Hoop dat ze komen..... Was hem weer, het weer....het regent weer een stuk minder....zon schijnt weer..... Ik hoorde dat het in Nederland heeft gepoeierd........miss de wind en zee erg....... Hang Los, REinier

25-10-04 Eerst even een 'trieste' mededeling. Vanaf 22 November gaat Photoisland eruit. Ik vind dat jammer omdat ik er net aan gewend was. En dus verlies ik al jullie leuke reacties. Ik was ongeveer 11 maanden 'lid' en heb 151 bezoekers gehad....niet slecht toch. Als je nog wil kijken....tot de 22e dus...... (ik ga opzoek naar een andere provider). Anyway,,,,, Ben terug van 2 weken werken in Thaton. Dat waren weer (dezelfde) scholen uit Hong Kong en het was weer 1 groot feest. Leuke kids en veel actie. Veel klimmen, high ropes, canoe, raft, hike, mtb etc. Op de 11 moest ik ff op en neer naar Mae Taeng voor een White Water programa voor 60 pax. Ik dacht droog te blijven en alleen op gevaarlijke plaatsen met een trow line standby te staan maar....het regende zo hard dat binnen 0.005 seconde ik compleet doorweekt was...... Sander en Ryan zijn terug en de samenwerking verloop weer als voorheen. Gesmeerd dus. Ook nog een 2 daags teambuilding programma gedraaid met een Christelijke Human Rights organisatie. Eigenlijk wel grappig dat juist deze organisatie wat 'onderliggende' samenwerkings problemen had. Maar ik moet zeggen dat dit meer met cultuurverschillen te maken had.......Ging iig erg goed en ze waren uitermate gemotiveerd. In February heb ik een groep in Burma!!! Jipee, zie er erg naar uit, als de kans zich voordoet neem ik een week vrij en ga ik daar de kust langs, geografisch gezien moeten er daar ook zeker wind, golf en kitesurf mogelijkheden zijn. Ik spreek steeds meer mensen die zeggen dat het een van de mooiste landen is. En op de een of andere manier (adventure) heeft dit land me altijd al aangetrokken. Keerzijde zal het politieke verhaal worden. Geloof dat sinds een maand het leger de dienstdoende regering omver heeft gegooid.....ach we zien wel. Het programma in Burma is het eerste dat we krijgen door onze alliance met Asian Trails (grote tour company). Ik ben druk bezig met de website informatie te verzamelen. Wanneer de site klaar is stuur ik hem door. Hier gaan we MICE producten als package aanbieden en klanten de keuze geven ze zelf samen te stellen. Idee is om op deze manier meer bedrijven naar Azie te lokken. Heeee, hoeveel werk is het voor een bedrijf om een 5 daags meeting programma op te zetten, hotels boeken, evenementen organiseren, de meetings zelf, eten, veiligheid, (en natuurlijk teambuilding). Als dit doorgaat wordt mijn werk wel weer een stuk aantrekkelijker, niet dit ik het nu saai vind maar de progressie blijft wat hangen geloof ik. En de omstandigheden zouden iets optimaler kunnen, hoewel ik Azie zeer aantrekkelijk vind springt ineens Brazilie op (en sommigen weten hoe dat komt). Maar daarover later meer........als ik hier stop die ik het alleen voor een bedrijf dat aan de kust zit.......mijn surf patience begint aardig op te raken.......mijn benen kriebelen soms zeg maar. Nou weet ik niet hoeveel jullie hiervan meekrijgen maar de MP van Thailand (Dr. Taksin) is wel even de moeite waard om een stukje over te schrijven. Als je denkt dat ze in Amerika gek zijn......het kan ook zo...... Deze gast heeft het land op zijn hand weten te krijgen door ieder dorp 1 miljoen Baht te geven (E200.000) en soepele leningsmogelijkheden aan te bieden. Hierdoor is the dept van een het gemiddelde huishouden met 30% gestegen......en weet ik nu al dat velen het nooit zullen kunnen aflossen. Maargoed hij is extreem zakenman en ik geefhem in dit geval het voordeel van de twijfel. Nou komt hij er openlijk voor uit dat een dictatuur beter zou zijn en zelfs daarin kan ik hem nog gelijk geven in de eerste twee jaar. Laat ik even zeggen dat deze man alle media beheert (in de zin hij is eigenaar), en hij beheert de mobiele telefonie wereld. Zijn family en kennissen beheren nog meer. Leuk puntje, sinds hij aan de macht is hebben zijn bedrijven meer dan 200 biljoen Baht gemaakt en dat kan met simpele wetswijzigingen.......(en al is hij meerdere malen beschuldigt van fraude, handel met voorkennis etc. Hij is heer en meester en weet zich overal uit te wringen). Maar al deze dingen zijn nog niet te vergelijken met wat er komen gaat. Was birdflu nog een semi lachertje naar de wereld ('we hebben het niet' terwijl we het in ernstige maten hebben) de volgende passages hadden nooit mogen gebeuren. Het begon met de 'war on drugs' wat een goede zet is denk ik. Maar om in 3 maanden 2600 nogwat mensen neer te schieten. Hun geld op te strijken (en de IMF lening af te lossen) zonder enig onderzoek of dat de doden wel 'echt' allemaal drugdealers waren....klinkt toch een beetje te.....ja te. Dan hebben de 3 provincies in het zuiden (die hoofdzakelijk moslim zijn) wat 'recht' problemen en gaat de zaak daar los. Ipv te luisteren is het wederom knallen Ik ben vergeten hoeveel doden dusver maar afgelopen week was er een demonstratie en het leger maakte er na zes uur een einde aan. 4 doden door kogels en 78 door verstikking. Verstikking ja. Na zes uur demonstreren werden ze gearresteerd en in legertrucks gestopt. Teveel in 1 truck, en het is ramadan .......78 dus. Mr MP's commentaar. 'Er is niet geschoten op burgers' (foto's bewijzen anders) en 'we didn't have enough trucks, it was a mistake' Nou will hij wel een onderzoek laten doen maar is het volgens hem overbodig. Aardig gek dus. Zeker omdat de kranten het allemaal iets anders uitleggen en het volk hem steunt....... Ik ben benieuwd wat de wereld hiervan denkt...... Verder....... Het is bijna november en dat is prettig. Het regenseisoen is over (al heb je daar ook geen last van) en het koelt in de avonden weer af....tot de mate dat het weer lekker is om onder een deken te liggen. Eigenlijk is dat helemaal niet zo intressant maar ik zit al een tijdje te twijfelen of dat ik een passage over geloof / religie en misbruik van macht ga schrijven. Ik snap het namelijk niet....wat.... Laten we zeggen dat de volgende text een punt ter discussie is waar mijn gedachten misschien nog niet helemaal aan toe zijn en waar dus 'grove' fouten in kunnen staan. Ik wil hierin niemand kwetsen of blachelijk maken.....zie het als een kans om mij iets bij te leren. Laat ik beginnen te zeggen dat religie voor vele miljoenen mensen een goed ding is. Het geeft hoop, rechtvaardigt en het maakt het aanvaarden van ons 'lot' een stuk makkelijker. Zoals eerder geschreven gaf ik een training aan een zeer Cristelijke organisatie en ik heb nog nooit zulke happy en gemotiveerde mensen gezien. Goede zaak dus...... Van al de geloven is de Boeddistische levensfilosofie tot nu toe het meest logisch voor mij. Mijn motivering ervan is is de acceptatie van het Boeddisme dat leven lijden betekend (en dat klinkt zwaar maar aanvaarding maakt een hoop dingen lichter) de hoofdreden voor die stelling is naar mijn mening dat we alles om ons heen verliezen en uiteindelijk onszelf ook. Het 'lijden' wordt verlicht door geen begeerte te hebben en je niet te hechten. Dit kun je bereiken door zeg maar 'goed te leven' goed doen is goed krijgen zeg maar. Maar dat heeft het cristendom ook, naastenliefde, vergiffenis etc. De reden dat ik minder voor het Cristendom ben is omdat ik een aantal vraagtekens heb. (En misschien kan iemand mij aanvullen). Waar het boeddhisme uitgaat van de eigen kracht gaat het cristendom (en vele andere religies) uit van 'God'. Maar als God bestaat waarom is er dan zoveel lijden op de wereld. Waarom sterven er duizenden goed gelovigen Cristenen aan honger en Aids terwijl ik vrolijk door de wereld huppel. Ben ik dan bevoorrecht ofzo...en op grond waarvan dan. Dit afgezien van het feit dat er miljoenen mensen gestorven zijn omdat ze niet geloofden wat in dat deel van de wereld de meesten geloofden. En ook hier moet ik mijn voorkeur aan Boeddisme geven omdat een extreme moslim anders is dan een extreme boeddist.....al laat Dr. Taksin me anders denken. Waarom ik dit allemaal schrijf weet ik eigenlijk niet, ik wilde naar het misbruik van macht. De ziekte. Er werkt een jongen in het restaurant waar mijn kantoor is die 17 jaar monnik is geweest. Hij is gestopt omdat hij niet meer in de Temple geloofde. Hij zag monikken weggaan en nieuwe auto's kopen van het geld wat eigenlijk voor de temple was bedoelt. Hier deed hij niet aan mee. Hij leeft er nogsteeds en staat iedere ochtend om 0400 uur op om thee te zetten voor de hoofd monniken. Vanaf zijn 6e is dat dus al. Gisteren grapten we wat....maar ik begreep het niet. Later zij mijn collega dat ze grapten omdat hij erachter is gekomen dat hij liever met mannen slaapt dan met vrouwen. Dat zie je hier wel meer dus niets mis mee. Totdat zij zei dat a:) Hij dus in de temple zijn bed deelde met een andere monnik b:) Hij niet beter weet omdat hij vanaf jongst af aan misbruikt is door oudere monniken. En waar je in westerse landen alles en iedereen aanklacht gaat dat hier geloof ik niet gebeuren....accepteren.....hij leeft er nog.....hij weet dus echt niet beter. Ziek. Nou schrok ik hier een beetje van omdat in mijn ogen een monnik meer aanzien had dan een priester....maargoed blijkbaar is het menselijk brein overal ziek. En nu ben ik overtuigd dat het overal op de wereld gebeurd......maar hoe dan. Deze mensen leiden duizenden deze mensen leren duizenden, deze mensen behoren hoop te geven........ Nou we zullen maar niet alles over 1 kam scheren zeg maar. Er zijn goede en vaardige priesters, monniken etc. en waarom maak ik me er zo druk over..... Nou laten we zeggen dat ik met mensen werk, dat ik mensen leer positief te denken, open te zijn, met elkaar te communiceren etc. Maar dit kan ik alleen als ik mensen observeer, en dat kan alleen wanneer ik de mensheid ken. En dit is mijn conflict, ik snap er gewoon geen zak van. Hoe kunnen duizenden, miljoenen zich laten (mis) leiden door zieke geesten (niet alleen geloven). Hoe kunnen zoveel zo blind zijn...en dit zeggende...hoe blind ben ik eigenlijk dat ik dit nieteens zie......... 9-11-2004 Ben alweer van Thaton terug en moet Saturday een presentatie in Bangkok geven. Druk dus. Maar in dit beladen mailtje moet ik toch ook mijn medeleven aan Theo van Gogh geven. Aardig gek, de vrijheid van uiting van mening wordt misschien niet door alle culturen begrepen. Ik lees dat er veel aanvallen op moskeen zijn en dat die drijgen wraak te nemen. Hee, guys pas op daar, lijkt er op dat onze welvaartstaat terug dreigt te sluipen naar een plaats waar educatie niet de mensen berijkt die het het hardste nodig hebben. Ik wens iedereen een veiligheid, vergevingsgezindheid en respect voor elkaar..... Take care na kraph, Reinier


07-12-2004

En toen was er alweer een ruime maand voorbij. De tijd blijft me verbazen, maar dat is niet het enige. Het leven zit vol verassingen en soms worden secundaire waarden primair en vergeet je je primaire waarden compleet. Totdat iets het licht weer opsteekt en je van waarden naar je principes gaat kijken. Die veranderen eigenlijk nooit, de vraag is of je ze alleen wel tot uiting brengt.

Vraagje; is de film van Theo van Gogh al uitgezonden en if so heeft iemand hem al gezien. Schokkend of niet…???

Vorige maand ben ik naar Bangkok gegaan om daar een training te geven en mee te helpen aan een presentatie. 3 maanden geleden kregen we een verzoek van ‘Asian Form’ (een bedrijf dat seminars organiseerd) om een workshop teambuilding te geven en een presentatie erover. Shane veranderde de presentatie naar een discussie over het boek (7 habits) van Stephen covey. Leuk om erbij te vermelden dat het om Executive secretaries & Personal Assistants ging.

Ik vertrok een avond eerder met de nachttrein en zou Shane en Aed de volgende dag ontmoetten met al de materialen. Ik kom aan in Bangkok en ga naar het Conrad hotel wat een 5 sterren hotel is, en waar ik voornamelijk gerookte zalm met de lunch heb gegeten (op granalen, Tim Sum (chinese hapjes), slade met fetta kaas, cappacio, cocolade mouse, ijs, Sushi na dan). Anyway…..ik had een afspraak met K. Cherry (Event manager, 29 jaar en buiten dat ze een leuke naam had zag ze er ook erg aardig uit (ik ben de volgende dag met haar en haar vriend gaan uiteten.). Ik loop van mijn hotel naar het Conrad hotel (Voor de kenners Sukomvit road) en betrap mezelf erop terwijl ik in deze stad rondloop dat ik een immense glimlach op mijn gezicht heb. Nou vond ik Bangkok nooit iets maar ik ben er net 2 uur en loop breed lachend rond……mmmmhhhh maybe it is an interesting place. Ik loop dus in het zakelijk gebied en qua kleding is dat wel te merken. Ik loop in mijn beste pak (voor chiang mai) maar ben in het niets. Comsumptie doet het goed in Bkk en uiterlijk is belangrijk (en dit zal de reden zijn dat ik lach want jeetje ik heb zelden zoveel mmmmhhhh schoonheden per vierkante meter  gezien.)
Anyway ik ben voor zaken en na overleg met K. Cherry, de ruimte te hebben geinspecteerd en het programma te hebben doorgenomen bel ik Stuart. Dit is een vriend van me uit de tijd dat ik stage liep (hij werkte ook op het resort) die het nu heel erg goed doet in BKK (Bangkok). Ik bel Shane en die komt niet voor laat in de avond dus om 1400 zit ik met Stuart aan het bier in een Irish pub. Maar morgen heb ik de training dus we maken er geen zonde van. Om 1900 ben ik in mijn hotel waar ik een Thaise massage bel. Die kneed mij vervolgens twee uur lang waarna ik heerlijk slaap.

S’ochtens vroeg ontbijt, materialen afleveren en om 0900 sta ik met 2 flip charts en een white board in een vergaderzaal met 12 secetrasses voor me. Hee, das weer eens iets anders. Goed ik leg wat theory voor, speel wat activiteiten en naar 3 uur is het alweer klaar. Resultaten: ik heb het evaluatie formulier gescaned en hoop dat jullie het kunnen openen (Adobe).

Vervolgens werk ik tot 2330 aan de presentatie van Shane voor de volgende dag omdat hij alles wilt veranderen. En dat was niet zo’n goede keus en de reden dat ik dat formulier niet heb toegevoegd. Ging zeer zwak maar daar hebben we van geleerd. Jammer dat de training voor 12 was en de presentatie voor 50.
Toen besloot ik nog een nachtje te blijven en heb ik met Staurt en wat andere maten even BKK op zijn kop gezet. Volgende dag vliegtuig naar CNX (Chiang Mai) gepakt en toen was het volle bak voorbereiden voor een White water, 4 wheel drive en survival Challenge voor Lapp group (70 pax, uit Singapore voor een Duits kabel bedrijf).

Nou kun je alles zo goed organiseren maar je hebt niet altijd alles zelf in handen. En in sommige landen gaat het iets makkelijker dan in anderen. De dag begon voor my om 0515. Sander en Ryan hielpen ook en on 0545 rijden we van mijn huis naar het hotel van de group. De reden was dat de 4 wheel drive mobiles (Susuki) a: bij het Shereton hotel stonden ipv Chiang Mai Plaza en B: er geen benzine in zat (lekkere maatschappi dus) en dus naar Shereton waar me moeten wachten omdat mister onbenul (de mechanic) de sleutels had meegenomen. En crossen we door CNX en kom ik op 200 meter voor het benzine station zonder benzine te staan en moeten we dus duwen. Goed, het programma zou om 0700 beginnen om om precies 0700 komt de 14 4wdr.
We vertrekken en dat gaat moeizaam. Komen 30 minuten te laat aan voor de split up. De helft doet WW rafting en de andere 4wdr. Ik ben in Charge voor de WWR en neem een zeer bekende fotograaf met me mee. Dat gaat allemaal goed en als de groepen moeten switchen blijkt dat 1 4wdr is gekantelt….(En de route had ik gevonden en later met Shane gereden en al wat risky bestempeld…maar toen was het droog). Geen gewonden en eigenlijk is het goed voor de challenge. De volgende sessie gaat goed. Dan eten en naar Mae Taeng kamp. Hier hadden Sander en Ryan een voorbeeld survival kamp opgemaakt. Shelter van bamboe en bananen bladeren (geen touw), eet gerij, hunting weapens, water purification system en nog wat dingen. Ik vertelde de groepen dat ze waren gecrashed met een vliegtuig en camp moesten maken. De uitvoeringen en prioriteiten zouden punten krijgen van de jury (Sander en ik).
Was een erg groot feest.

Dan s’avond moe maar het is Loy Kratong, een feest waar de rivieren worden bedankt dmv kaarsen te laten drijven en lampionen op te laten stijgen. Mooi maar er moest ook gefeest worden en dus uit…….

Dan stond ik nog op een fair waar ik ‘aardige’ contacten opgedaan heb en gisteren heb ik een presentatie over teambuilding op een internationale school gegeven.

Goed dus. Was weer een drukke maand en nu opmaken voor kerst en nieuw jaar. Ik denk niet dat ik er veel aan ga besteden, zelfde als met sinterklaas waar ik compleet zonder notie doorheen gedwarreld ben. Mmmmh misschien was ik wel niet zo’n lieve jongen afgelopen jaar .

Cultuur:
Daar je denkt er iets van te begrijpen slaat het noodlot toe om je te laten zien dat het allemaal toch niet zo is. Ontastbaar, het is meer dan anders denken, anders voelen, anders handelen, dit gaat verder dan iedere notie die je hebt. Ik blijf leren zowel positief als negatief. Het grappige is dat ik beidde in extremen deze week heb meegemaakt……

Ik moet iig zeggen dat ik deze week bijzonder goed gemutst ben en dat heeft diverse redenen. Sommige dingen klikken ineens…lijkt wel.
En dat terwijl ik van andere dingen weer een rotzooitje aan het maken ben….snappen jullie het nog, nee, nou ik eigenlijk ook niet meer….

‘Vorige emoties,
verloren op het pad van,
terug lopen?’
(Reinier Jansen 2001)

Simpel met souplesse,
Agressief met stijl,
Progressief geschiedde,
Defensief verschieten,
Moeilijk met een beetje wijn,
Depressief vrolijk zijn.
Ruw en toch heel fijn.
(Reinier Jansen 2000)





Zijn twee oudjes die ik toevallig nog uit mijn hoofd weet. Als het een leuk idee is om iedere T zoiets toe te voegen hoor ik het graag.

Veel liefs, fijne kerstdagen, gelukkig nieuw jaar,

Reinier

20-12-2004

T40, mag ik toch wel weer een jubileum noemen. Maar ik moet zeggen dat de reacties op mijn laatste T minimaal waren. Van de 3 reacties was er wel 1 erg confronterent (en terrecht) daar ik vreselijk op mijn sodemieter kreeg vanwege mijn spelling fouten en het gebrek aan detail in mijn verhalen.
Geloof dat de spelling inderdaad niet van zeer hoge kwaliteit is, is nooit mijn sterkste kant geweest, maar ik zal proberen er meer aandacht aan te besteden. Ik wil wel begrip hebben dat ik a: geen spellingscontrole heb (of geen Nederlandse), wat betekend dat ieder woord rood wordt onderstreept en dat dat ook niet echt comfortabel leest voor mij. (Dan zet je die toch uit….). Ten tweede schrijf ik op mijn T’s na alles in het Engels (wat ook geen sterk punt is hoor) en moet ik voor de T’s dus overschakelen.
Maar gezien de reacties is iedereen toch een beetje ‘T moe’ dus schrijf ik uiteindelijk grotendeel weer voor mezelf.

De hoogste berg van Thailand heet Doi Inthanon en die is ongeveer 2595 meter hoog. Zoals bij jullie in de lage landen is het ook hier winter. En wat heet winter, ik heb het gewoon koud. Het gekke is dat ik met een trui aanloop terwijl het 18 graden is. Dat ik begin te rillen bij 17 graden en toch echt mijn deken nodig heb. Bbbbrrrr winter dus. Maar ik heb in Thailand nog geen ijs gezien (op een indoor schaatsbaan na dan, en ijsblokjes voor frisdrank, en in de ijskast) en vond ook dat weleens tijd worden.

En dus word ik om 0420 uur gewekt door mijn alarm klok. Lig ik in het huis van een vriend(in) die er ook erg slaperig uit ziet. Haar naam is ‘O’ met een vallende toon. Ik wilde eerst alleen gaan, toen zouden we met meer vrienden gaan waarop zij overbleef. Voor de gelegenheid had ik de Toyota Hillux van mijn vader geleend.
We staan zo vroeg op omdat de zon om ongeveer 0615 op zou komen (maar dat gebeurde vandaag niet (grapje)) en we dachten dat het wel 0105 minuten rijden was.
We rijden via Hang Dong en gelukkig is het op de maandag ochtend niet erg druk hier. Na ongeveer een uur en vijftien minuten zijn we aan de voet van de berg wat tevens een nationaal park is (met asian bears) en daar moet betaald worden. En wat schetst mijn verbazing, i.p.v. het normale tarief voor Farang (200 B) hoef ik op het tonen van mijn Thais rijbewijs (wat ik via Mint heb gekregen (zowel voor auto als voor motor) maar 35 Baht te betalen. Goed we rijden omhoog. Om ongeveer 0600 komen we op een parkeerplaats waar wat auto’s staan en we vragen of dit het hoogste punt is. Deze lieve mensen zeggen van niet (maar vergeten er nog iets bij te zeggen).
0615 staan we aan de top waar de eerste lichtstrepen boven de wolken uitkomen. Het is heel erg koud. (Ongeveer 0 graden). Kleine plantjes zijn aan de grond wat gevroren en ik zie dus natuur ijs in Thailand.
Het uitzicht is ontzettend mooi (photo’s zet ik snel op internet, zeker de moeite waard om te gaan kijken!!). We zitten boven de wolken en de kleur tinten zijn erg indrukwekkend. Rechts van ons uitzichtpunt wordt het zicht echter wat belemmerd door bomen, en ik maak de opmerking dat gezien het licht ik denk dat de zon precies daar op komt. (Maar aangezien a: ik denk dat als ze een uitzichtpunt bouwen ze ook rekening houden met de zonsopkomst en b: Niemand mij van te voren vriendelijk had ingelicht over…….).
Goed het wordt dus wel erg licht om me heen wanneer ik zonnestralen door de bomen zie komen.

We drinken hete chocolademelk en rijden dan naar een tempel op de berg met wonderschoon uitzicht. Als voorproefje zend ik een photo mee, die tevens kerstkaart beste wensen kaart is. Weet niet of de ogen een toegevoegde waarde hebben maar ik kan jullie iig aankijken wanneer ik jullie dit wens.

Om 1100 uur ben ik terug in Chiang Mai waar ik opzoek ga naar een huis, die wel vind maar ik weet nog niet of ik hem neem.

Shane is voor een maand in South Africa en dus runnen we het office met onze kleine staf. Ik moet zeggen dat ik het helemaal niet met de dingen eens ben maar heb al lang gezien dat ik niets kan veranderen. Zou ze een training geven maar het werkt gewoon niet. Dit demotiveerd me erg en ik zit vaak met mijn bol aan Brazilie te denken.
Maargoed de projecten hier houden me bezig.

Ben op het moment de MICE website voor Cambodia aan het maken (stuur de link door wanneer ze erop staan). Verder had ik 4 dagen geleden een request voor 150 pax teambuilding en gisteren had ik een meeting met 2 personen die graag 60 personen willen laten spelen in Chiang Mai. Dat gaat dus wel voorspoedig en ik denk dat wanneer we op volle toeren moeten draaien ik mijn werk gedaan heb (en eindelijk meer geld kan gaan verdienen) en wegga om either iets voor me zelf te gaan beginnen of ….mijn zusie te helpen (wat in beide gevallen niet veel in het laatje zal brengen voor het volgende jaar.
He, maar geld is niet hetgeen dat ons gelukkig maakt. Als je werk doet waar je achter staat, waar je satisfaction in vind, waarin je terugkrijgt wat jij ‘leven’ vind dan is het toch goed?

Mijn goede voornemens voor het nieuwe jaar:
 Afstand nemen van de dingen die de voortgang in mijn leven belemmeren
 Leven
 Familie bezoeken
 Meer vrije dagen opnemen
 De t’s wat aantrekkelijker maken
 Meer tijd nemen om andere dingen te schrijven

Lieve mensen,
Ten eerste wil ik iedereen bedanken voor de lieve reacties en de bezorgdheid. Hoewel ik de schokken gevoeld heb ben ik er verbaasd over hoe weinig ik er van merk (zie onderstaande T). Bovendien viel het me ook op hoe langzaam de Thaien hier hoogte van kregen, ze kijken weinig nieuws schijnbaar. De onderstaande T bevat naast mijn voorgaande ervaringen ook hoe ik de beving beleefd heb. De texten zijn echter in twee keer geschreven. De eerste toen het dodental op enkele honderden stond en de tweede toen het op 24000 lag. Ondertussen staat het dodental op 56000 en ziet het ernaar uit dat het nog veel erger gaat worden. Dus misschien staan er sommige onjuistheden of dingen waar ik nu minder achter sta in de text.

24-12-2004
De laatste woorden in 2004 (hoe dramatisch kun je het maken). Dit is het eerste jaar dat ik volledig (op twee weken Nederland) in Thailand heb door gebracht. De vraag is, komt er nog een. Wanneer ik terugkijk dat heb ik wel een erg goed jaar gehad. Voornamelijk met werk. Relationeel wel een gek jaar maar ik vraag me af of dat ooit anders wordt. Vrouwen……?.

Moet zeggen dat ik Thailand erg intressant en nog steeds een erg leuk land vind. Al blijf ik nog steeds vaak ‘nieuwe’ dingen tegenkomen. Het is hier gewoon heel ander. De mensen denken gewoon heel ander. Vandaag reed ik met mijn motor naar het werk. En het is druk in de ochtend. Er zijn teveel auto’s in Chiang Mai maar dat hindert niet. Wat in Nederland als gevaarlijk en zeker illigaal wordt gezien; hier slinger je kriskras door de auto’s, haalt aan beide zijden in. En zoals vandaag was het fille, maar op de tegemoet komende strook was even geen verkeer en dus ga ik daarop rijden. Dat is over een doorgetrokken streep, dan staat er een politie agent met een kleine barica het verkeer te regelen. Hier rijden ze links dus ik moet de baricade links voorbij maar…..waar een politieagent in Ned. al over de rooie gaat van een doorgetrooken streep lacht deze man en wijst dat ik er rechts langs mag. Bedankt! Ik heb al vaker over het helmen beleid geschreven en ook al geschreven dat ik mijn eerste boete heb gekregen (ze kunnen het wel) maar op de een of andere manier rijd je hier gewoon erg ontspannen (al heb je al je aandacht nodig voor het verkeer). Een tijdje geleden was ik mijn helm vergeten (??) maar dat kan iedereen gebeuren (??) maar niet dat ik me 1 moment zorgen maak.

Omdat ik nu veel op het kantoor zit heb ik ook de tijd om de krant te lezen. En zoals 2 T’s geleden beschreven is het ‘oorlog’ in het zuiden. Om aan te geven hoe knullig deze regering is (buiten de al beschreven dingen): 3 dagen geleden beschuldigde de PM (Taksin) Maleisie ervan dat er gorillia’s (moslim militanten) in hun jungle zouden trainen. Met foto’s en al. Vandaag stond in de krant dat de foto’s zijn genomen op een sportdag van een school in Thailand 4 jaar geleden. Ghi.

25-12-’04
Kestmis. Kreeg een hint (Tanja bedankt!!) om te omschrijven hoe kerstmis in Thailand gevierd wordt en vind dat een erg goed idee. Maar dat moet wel morgen dan want nu kan ik alleen kerstavond en de voorbereidingenomschrijven.
Maar eerst wil ik nog even het volgende kwijt: Een week of 3 geleden merkte ik dat er een bakkerij haar spullen op de markt dicht bij mijn office verkoopt. En al is het niet mijn slimste zet (wegens het feit dat ik teveel suiker binnenkrijg) eet ik nu 3 maal per week ‘brood’ (Cake, brood met suiker etc) i.p.v. geen ontbijt. Nou is dit misschien niet zo intressant, maar de reden dat ik het schrijf is dat de 40+ dame die het verkoopt mij op de een of andere manier erg aardig vind (of aan klant binding doet (al is dat erg on-Thai)). Want al 4 keer heeft ze mijn collega’s iets voor mij gegeven wanneer ikzelf niet naar de markt kwam. Gratis, en dat terwijl ik alles bij elkaar nog geen 5 Euro daar uitgegeven heb. Vandaag kreeg ik 3 ‘donuts’ van haar (kosten 0.2 Euro) die erg lekker waren.

Thailand is voor 94% Boeddhistisch, voor 3% Moslim, voor 2% Chistelijk en de rest heeft andere geloofovertuigingen (Sommige hilltribes zijn nog Animist (al zijn er velen al door Christenen bekeert (wat ik eigenlijk jammer vind, niet dat ik tegen Christendom ben maar ik vind de manier waarop ze mensen hier bekeren erg ‘jammer’ (zoals al eerder beschreven doen ze het door de mensen bang te maken),of geen geloofsovertuiging. Niet echt het land waar je kerstmis verwacht, en eigenlijk is nieuwjaar hier ook niet op 31 december (maar in April (Songkraan)), bovendien leven ze hiet in het jaar 2527 wat aangeeft dat Boeddha zo’n 500 jaar voor Christus leefde. Maar het mooie in dit land is dat alles gevierd wordt. En niet een klein beetje ook, al voor 3 dagen wordt ik geholpen door benzinepomp bedienden die jawel……..een kerstmuts dragen. Er staan kerstbomen met lichtjes (maar over het algemeen geen ballen maar ander voorwerpen erin), mensen leggen nep pakjes onder de kerstboon en tot mijn verbazing kreeg ik eerst wat snoep van een collega en toen een beker van een ander……..en ik had natuurlijk weer niets gekocht. Ik heb zeker al 5 digitale kerstkaarten ontvangen en 4 SMSjes, en dat is meer dan ik ooit in NL. heb gekregen (grappig eigenlijk).

27-12-‘04
Mijn kerstbeleving: de 24e met 11 personen (Sander, Ryan, Louis, Schylo (ofzo), Nathan, K.Prasarn, K.Neung, K. Ammy, K.Oa en K.Eam) by riverside gegeten. Is zeg maar het populairste restaurant in CNX. 3 flessen wiskey met 7 personen leeggedronken. De 25e moest ik gewoon werken, want het is dus een Boeddhistisch land, en hoewel het gross van de Thaien vrij is op 25e, 31e en de 1e, heeft mijn bedrijf daar andere gedachten bij. De 25e zit ik op het kantoor wanneer mijn vader rondt 1500 uur belt en vraagt wat de avond mij gaat brengen. Ik heb geen idee en hij vraagt me mee uit voor dinner. Ik vraag of de rest van de Farang gang ook mee mag waarop hij zegt dat we dan een lekker etentje thuis doen. En dus zit ik met 2 andere Nederlanders, 2 jonge Amerikanen, 1 Britse en een Thai op de 25 heerlijk Pathe, Varkenshaas met champignons, frites en kazen te eten. Was erg gezellig en ook hier vloeide de alcohol rijkelijk. De 26e ben ik met bijna dezelfde groep gaan uit eten maar:

Aardbeving (of eigenlijk zeebeving). Het is 26 December 2004 0800 uren in de morgen. Ik ben net wakker maar lig nog wat te duizelen van de alcohol in mijn bloed. Het huis schud wat en ik weet gelijk dat het een aardbeving is omdat dit de tweede keer is. De eerste keer was er een in Burma van 6.0 op de schaal van richter. Deze voelde lichter. Het huis schud nogmaals en ik vraag me af wat het beste is om te doen wanneer het erger wordt. Maar het stopt en 20 minuten later stap ik uit mijn bed en begin ik aan mijn dag. Omdat er bij de vorige geen sprake was van veel schade kijk ik niet naar het nieuws. Ik rijdt naar het kantoor waar ik om 1100 uur weer vertrek om een trek te doen met Ryan Sander Louis en Schylo. Op Sander na had iedereen de schokken gevoeld. We doen de al beschreven Doi Saket trek waar we op het verste punt nog een piekje beklimmen. Niet geheel zonder gevaar en zonder touwen. Wel spannend en een wonderschoon uitzicht over dit intense gebied. Om 1500 uur rijden we terug en ik bespreek de aardbeving met Sander. Wanneer we bij mijn huis komen staat mijn vader al buiten om ons te informeren. Disaster waarbij ik zelfs op dit moment (24 uur later) nog niet weet hoeveel impact het gaat hebben. Buiten de bevolking (en in Indo, Sri Lanka en India veel erger) is wederom de tourisme industry erg zwaar getroffen (ook wij met touren in het zuiden). Hele resorts zijn weggespoeld door de 10 meter hoge golven die de 8.9 op de schaal van richter sterke aardbeving dichtbij Indo teweeg bracht. Dit was twee uur na de aardbeving. Nou hoef ik dit niet zo uitgebreid te schrijven want het is ook erg veel in het Nederlandse nieuws. Wel viel het me op hoe weinig Thaien hier in het Noorden ervan op de hoogte waren. S’avonds gaan we uit eten waarbij ook Alexa (dochter van Bryan) meegaat. Zij had echter nog niets gezien op het nieuws en zodra Sander het haar vertelde schoot ze in paniek. Ze opende haar email en zag een mailtje van haar beste vriendin, de dag van te voren geschreven, ze zou ‘morgen’ gaan duiken in Krabi……Ik heb net vernomen dat ze ok is maar je kunt de panieken dus zelfs hier voelen. Kan me niet verbeelden hoe het daar geweest moet zijn. Wanneer ik de verhalen op bv. BBC lees is het echt verschrikkelijk wanneer zulke golven alles wegspoelen. Het is niet te hopen dat zoiets de Nederlandse kust treft. Dan is Nederland gelijk……weg. De Nederlandse regering gaf gelijk 2 miljoen Euro. Op nieuws.nl werd de Nederlanse mening gevraagd (is dat genoeg) waarbij een kleine minderheid het liever meer had gezien. Nou vind ik persoonlijk dat het voor gelijk na het ongeval een behoorlijk bedrag is, zeker nu de Euro zo hoog staat (meer dan 100 miljoen Baht) dus ik ben trots op mijn landje. Vraag me af hoeveel Amerika gaat geven en ik vraag me af waarom dat er ook niet zulke bedragen naar Africa worden gestuurd daar AIDS eigenlijk ook een natuurramp is. Ondertussen staat het dodental op 24.000 en heeft Europa 30 miljoen gegeven. Amerika???

Ik wil graag iedereen bedanken die me belde, mailde of smsde voor hun bezorgdheid.
Het beste voor het nieuwe jaar,

Reinier


14-01-2005

Ten eerste.
Kijk op de volgende site om meer foto’s van me te zien…..nu ook: 4 wheel drive en survival challenge plaatjes…..jipeeee jeeeeee.
http://www.ezprints.com/home/RJPICTURE/EJ0P7B8P2G.EZP

Zoals bijgevoegd aan de vorige T is het dodental door de Tsunami opgelopen. Dat het zou verviervoudigen had ik toen niet verwacht en het ernstige is dat het nog niet voorbij is. 18 dagen na het incident zijn er nog teveel vermisten, en lees ik hier herhaaldelijkk verhalen in de krant dat er nog overlevenden van de zee worden geplukt (die geluk hebben).

Door deze tragedie zou er in Thailand de grote manifesten tijdens de jaarwisseling worden afgeblazen, Het gerucht ging ook dat er geen vuurwerk zou worden ontstoken en geen alcohol zou worden verkocht. Nu heb ik vernomen dat er in Bangkok inderdaad geen vuurwerk was, en ja alle grote evenementen waren afgeblazen. Echter het hield de Thai er niet van ook dit feestje te vieren, waar ze alles moeten vieren en er moet ook gedronken worden.
Het is grappig, al is ‘onze’ jaartelling algemeen erkend, ze leven hier nogsteeds met de Boeddistische en dus is hun jaarwisseling in april (3 dagen songkraan). Wat iid een veel groter gekkenhuis is maar toch pakken ze deze ook mee. Gevolg 1: Sander en ik zitten bij mij thuis wat te drinken en willen naar het restaurant gaan waar we met wat vrienden hebben afgesproken, deze bellen echter dat er geen plaats is en de halve stad een verkeersopstopping is. Maar ze zullen uitkijken naar een nieuwe plaats. Gevolg 2: Om 2100 uur zit heel de club (totaal 6 personen) bij mij thuis te eten, TV te kijken en te drinken. TV kijken? Ja, een spelletje doen of een conversatie houden is lastig voor de Thai en dus doen alleen Sander, Nathan en ik het praatwerk, de vrouwen kijken TV.
Om 2400 uur is er geen champagne en een matte gelukswensing, maar het is wel gezellig. Waarschijnlijk omdat Sander en ik samen een vierde fles wodka en een liter wiskey in de maag hebben. Vuurwerk van de stad horen we meer dan we zien.
Gevolg 3 om 2430 gaat iedereen weg en blijven Sander en ik nog even kletsen. Vervolgens pakken we de motor en rijden naar een café. Onderweg zien we twee ongelukken (dodental in Chiang Mai was rond de 30, wat a: het relatief het hoogste was in Thailand en b: vergeleken met Songkraan een daling van 30% is). Gevolg 4 we (Sander en ik ) ontmoeten Louis en een kennis van haar plus wat Thaise vrienden. We bestellen een liter Thaise rum en zitten een uur te kletsen. Dan vernemen we dat de disco’s die normaal om 0200 dicht gaan vandaag open mogen blijven (?????) en gaan we naar ons welbekende Bubbles waar we toch dichtbij zitten.
“ Bubbels is de meest bekende disco in Chiang Mai, voornamelijk onder de Backpackers. Het is de enige disco met een dansvloer waar de Thaien normaal rond ‘hun tafeltje’ dansen. Ik vind de muziek arrdig maar onder de mensen die wat langer in Chiang Mai vertoefen heeft de zaak een nare bijsmaak. Hoofdreden is dat er a: Heel veel falang komen b: dit een bepaald soort Thaien aantrekt die niet representatief zijn voor hun land. In andere woorden willige en niet al te mooie vrouwen die graag met je dansen maar waarmee je liever niet gezien wilt worden. Dit is de reden dat ik niet vaak ga.”
Echter op deze avond waren er wat bekenden waar ik wel mee geasocieerd wil worden, en omdat ik toch al een beetje lam ben is het er erg gezellig. Om 0430 denk ik dat ik maar eens naar huis moet want.
Gevolg 4: Mijn lieve collega (die in December, de maand dat mijn baas er niet was, erg lief voor me zijn geweest zodat ik weet hoeveel respect ik van hun ontvang…..) hadden zonder het met mij te bespreken allemaal een vrije dag opgenomen op de eerste en jawel, er moet wel iemand werken (zo I zo blachelijk). Dus om 0800 zit ik achter mijn compu gezamelijk met mijn kater. Tegen de middag kwam Sander me nog helpen (hebben niets gedaan die dag).

Teambuilding.
De een zijn dood, de ander zijn brood. Ik walg van mensen die sieraden van lijken stelen, die in zwaar beschadigde huizen opzoek zijn naar waardevolle spullen.
Onze tour afdeling heeft wat te lijden van de Tsunami. De teambuilding zeker niet. Sinds de Tsunami heb ik 7 quotation aanvragen gehad voor over 400 participanten. En het is stressen want het moet allemaal vlug vlug.

En zo had ik een weekje de tijd om de Bahtbuilder Challenge voor afgelopen maandag voor te bereiden (19 participanten) en de Chiang Mai Challenge voor dinsdag (16 participanten, uiteindelijk 12).
Dit was voor BP Singapore. Omdat ik alleen was heb ik van het eerste contact tot en met de complete uitvoering en evaluatie (zal het formulier meesturen) alles zelf geregeld. Sander kwam me nog even helpen met die groep. Ging erg gesmeerd.
Nu ben ik morgenochtend naar Thaton om 80 kids te begeleiden, dan 26 / 27 teambuilding in Chiang Rai (80 pax), ik heb een request voor de 29e deze maand voor 70 pax, volgende maand staan er twee voor 265 pax total en maart ook een hoop……waneer heb ik vakantie???

Mijn verantwoordelijkheden gaan dus wat omhoog (zal binnenkort ook over mijn salaris gaan praten) en het ziet er naar uit dat ik binnenkort wat hulp ga krijgen.
Ik vind het leuk dat het zo druk wordt, ik irriteer me mateloos aan mijn collega’s die de hele dag lopen te zeiken op mijn baas (maar verder ook niets doen), warbij ik niets juist kan doen en die stugger zijn dan hardhout. Ze hebben hun verantwoordelijkheden gekregen en elke keer wanneer ik ze iets vraag zeggen ze dat het daarbuiten valt. Werkt moeilijk, maar ik heb er eigenlijk schijt (sorry) aan. Dat zij al hun energie in negatieve emoties willen steken maakt mij niet uit, jammer maar helaas, ik blijf mijn werk en extra’s doen, met een glimlach.

Komen veel veranderingen voor me aan. Dat voor de volgende keer.

Stuur a.u.b je reacties van de pictures of wat dan ook naar:
Rjpicture@walla.com

Zoals eerder vermeld wil ik deze mail een plaats voor mijn vrienden en familie maken om reacties uit te wisselen, foto’s op te zetten en opmerkingen te maken.

Je kunt dit lezen door naar www.walla.com te gaan.
Inloggen met: rjpicture
Password: Reinier

Heb er al foto’s opgezet van (een kalende) heer Stevens die ondertussen piloot is bij de KLM.

Heel veel liefs,

Reinier


02-02-2005

Suz. Hartelijk gefeliciteerd met je 28 jarige verjaardag.

Het begon allemaal een week of 2 geleden. En in die periode tot vandaag gingen mijn humeur motivatie en mijn emoties omhoog. Ik begon net weer lekker in mijn vel te zitten, werk was druk en uitdagend. Maar vandaag kwam daar wederom verandering in. Moeizaam.
Wat zijn gekke mensen gevaarlijk.

Op de 17e vertrok ik naar Thaton waar een vooraanstaande ‘internationale school’ uit Bangkok 80 studentjes van 10-12 jaar ‘afleverde’ voor een dosis buitenspeel werk. Internationale school staat tussen aanhaal tekens omdat 90% Thai was.
We hadden nog nooit zo’n grote groep van zulke jonge studenten gedraaid, en buiten het feit dat ik 4 keer de klimwand draaide was het eigenlijk een groot feest. Wat zijn jonge kinderen leuk en gemotiveerd zeg. Bovendien luisteren ze in Azie ook. Wanneer ze vrije tijd hadden renden ze rond (tikketje spelen) en dat compenseerd natuurlijk het gebrek aan ruimte in Bangkok. Hoogtepunt daarin voor mij was dat aan het begin van de avondactiviteit ze zo druk waren dat ik ze commendeerde ‘iedereen naar “die kant” van het veld’ en waar 13 plus zou lopen rende de hele groep zo hard als ze konden. Dit deed ik 6 keer achter elkaar, toen werd het wat rustiger. Verder is de onschuld (handen vast houden met ‘het andere geslacht’ is ondenkbaar) ontzettend aandoenlijk en de acceptatie heeft geen grenzen. De ‘dikkere’ werden evenhard gemotiveerd als anderen etc.

Toen kwam ik op de 21e terug en moest ik gelijk aan de bak voor een teambuilding programma in Cheang Sean voor 80 participanten. Cheang Sean ligt in ‘the golden triangle’, dit is waar Thailand, Laos en Mayanmar aan elkaar grenzen. En voor degenen die T1 hebben gelezen (toen nog onder de naam Thailand), had was op dezelfde plaats als waar we met de Japanse groep verbleven. Ondertussen onder een andere naam (Anantara) en veel luxer. De group was 80 Manager.
Op de 21 deed ik een survey en in de tussenliggende dagen deed ik de voorbereidingen. Op de 26 werd ik om 04:30 gewekt door mijn alarm klok. Om 05:00 vertrok ik naar Chiang Sean waar ik in de middag een training zo geven aan alle medewerkers. Om 11:00 uur zit ik in de meeting met de organisatoren van het 4 daagse ‘event’ en om 1300 uur begint de training aan 10 ‘helpers’. Sander, Louis en Ryan zijn er ook, en het moet goed wat deze mensen zijn allen steen rijk. Ik irriteer me wat aan mijn baas die af en toe komt kijken en me dan interrupeerd. Vervelend maar misschien ben ik van hetzelfde karakter, ik weet het altijd beter.
S’avonds om 1800 uur stopt de training en klim ik met de falang gang een berg op die uitkijkt over het drie landen punt en de Meakong rivier. En weer doet het me wat, weer voel ik de energie van de 10e grootste rivier van de wereld, weer trekt de jungle van Laos me, en weer roept het avontuur in Burma.

De volgende dag train ik wat meer, maak een platte grond op de compu voor in de manual. Zit net voor lunch wanneer ik het verzoek krijg zo snel mogelijk te komen voor een introductie praatje naar de groep. Kom aan, krijg een T-shirt en petje die ik aan moet trekken en 3 minuten later sta ik door een draadloze microfoon uit te leggen wat ik van ze verwacht en wat voor klrding ze moeten dragen.
Anderhalf uur later beginnen we met de Baht Builder en het is wederom een succes, op aanvraag zal de samenvatting van het evaluatieformulier opsturen.

Om 1700 uur eindigd de hele show, pak ik als een gek alle materialen en rijdt vervolgens in 5 uur naar Chiang Mai waar ik om 2300 uur aankom. De volgende dag spreek ik met de Falang gang af, zij gaan Mae Taeng op zetten voor een survival challenge en een raft build challenge. Ook deze quotation is geheel via mij opgezet. Ik zou hun in de middag gaan helpen maar moest eerst mijn visa en work permit verlengen. Omdat de papieren niet in orde waren duurde dat heel veel langer dan verwacht. Uiteindelijk was toch alles verlengt en ben ik (en werk ik) hier weer legaal tot en met 30 mei. Dit zorgde er echter voor dat ik pas om 1700 uur en Mea Taeng was en daar zag ik in dat het een goede zet was Sander en de andere falang dit op te laten zetten. Goed gedaan!! Vervolgens rijdt ik terug en ben ik tot middernacht bezig de manuals te maken. De volgende dag haal ik ‘mijn staff’ op om 0730 en rijden we naar Mae Taeng. De group arriveerd om 1000 uur en we beginnen met de raft challenge. Ik had 50 binnenbanden geregeld, 100 bamboo palen en 150 touwen van 2m. De group was 60 pax en ik verdeelde ze in 7 groepen. Op een zeer chaotische start na (sommige mensen vinden het moeilijk materiaal de delen met anderen) hadden we 7 goede rafts. De rivier is ondiep maar met 35% niet zwemmers moesten we scherp zijn op de veiligheid.

In de middag doen we de survival challenge waarvan ik de uitleg hier gekopieerd heb:

>>>> The Jungle Survival Challenge & Raft Build Challenge

The scenario: You have survived an aircraft crash in the jungles of northern Thailand. You realise that nobody is coming to your aid and you did not file a flight plan.

You establish that you must head south down river to get to civilization. You will need to find water, food and construct shelter for the night.

Your priorities,
• Water.
• Food.
• Shelter from the elements.
• Group morale.
• A signal fire / S.O.S. signal.
• A raft.

You are provided with a certain amount of equipment.

In the time allocated you must:

1. You will have to find a way to purify water for drinking. It is sandy and not too clean, taken from rain filled puddles.

2. Some helpful items will also be strewn in your allocated area. You will need to collect them in order to achieve the best possible result.

3. With your own made weapon you must shoot at different targets at the ‘shooting area’ in order to receive extra points for the challenge. Targets are different ‘animals’ and eggs.

4. Prepare traps for catching breakfast (examples shown).

5. Eating & cooking implements – must be fashioned from bamboo provided. The presentation of the meal is important in maintaining group morale. (examples will be on display)

6. Shelter (waterproof) must be built from the equipment provided.

7. Fabricate a raft for your onward journey. You will be given bamboo poles, inner tubes, ropes and life jackets.

8. Prepare a signal fire / S.O.S. signal

Once the allocated time expires, each group will be judged on their achievements by Track of the Tiger staff (see score form on the next page).

At all times you can ask advice from the facilitators.

>>>> Matriaal hiervoor: 70 bananen bladeren, 140 bamboo palen, 7 lengtes vers groen bamboo, 14 machetes, 7 zagen, lucifers, cocosnoten, meloenen, grapes, 7 sokken, rijst en nog wat ander spul.

Verliep ook allemaal er goed en ook voor dit evenement kan ik evaluatie formulieren opsturen voor degenen die het intresseerd.


Dan had ik de zondag vrij, en begin ik op maandag weer met de volgende programma’s voor te berijden.

Gaat allemaal dus lekkeren goed.
Totdat ik gisteren (het is ondertussen 3-2-05) te horen krijg dat degenen die mijn neus gebroken heeft (zie T 37) mij en de rest van de falang geng bij verschillende mensen aan het bedreigen is. En op een serieuze manier. Reden, geen idee, maar het klinkt serieus. Mijn emoties worden zwaarder getroffen nadat ik weet dat mijn baas hiervan op de hoogte is maar tot dusver naar mij er nog niets over gezegd heeft.

Ik moet er een paar dagen over denken voordat ik hier meer over schrijf maar houdt jullie natuurlijk op de hoogte.

Veel succes en plezier voor iedereen.

Liefs Reinier


22-2-2005
Ali gefeliciteerd met je verjaardag (nog)!!!!

Gevraagd: Email adressen van scholen / instellingen / personen die graag stagiares naar het buitenland sturen. Liefs outdoor of touristisch gericht.

Aan het begin van de maand kwamen de twee zussen van mijn vader op bezoek. Had mijn beide tantes en mijn ooms al een hele tijd niet meer gezien en ik was verast met de ontspannen en prettige sfeer. Ik heb niet zo’n grote familie en die familie die ik heb zie ik eigenlijk heel erg weinig, dat is altijd al zo geweest. Maar hoe prettig is het dan dat wanneer je ze ziet dat het wel gelijk als familie aanvoelt. Dat je je confortabel voelt, over ‘vroeger’ kan praten en de similarities die je altijd voelt met familie. Vond het prettig om weer lekker een tijdje tussen echte Nederlanders te zijn en moet er gelijk bij zeggen dat ik me besefte dat ik Nederland toch wel mis zo nu en dan. Met name de ‘diepgaande’ gesprekken die je kunt voeren in je eigen taal, hoeveel beter expressie en begrip van een onderwerp dan is.

Had de ooms meegenomen op de trek in Doi Saket en de volgende dag ben ik met allen naar Lampang gegaan waar we wat Tempels en ‘Musea’ hebben bezocht. Ik had een ‘persoonlijke gids’ geregeld. K. Oa, die komt origineel uit Lampang al was dat iets minder te merken. Ze was daar op bezoek bij haar ouders en reed met ons mee terug. Was erg gezellig en ik ‘schiet’ sindsdien iets meer met Oa ‘op’.

Toen was het weer in de startblokken voor een community service project.

Water tekort.
Er heerst een groot tekort aan water in Thailand en de veel gerespecteerde Koning opperde het idee om in kleine rivieren die in het droog seizoen bijna helemaal droog vallen iedere 20 meter een “check dam’ van 60-80 cm hoog te bouwen. Dit zou het water dan langer vast houden. Materiaal is bamboe en zand zakken en iedere 10e dam is er een van cement.

Agro forestry
Agro forestry is het onderhouden van de natuurlijke omgeving van gewassen en toch diverse soorten ‘consumenten goederen’ verbouwen. Rick Burnette, mijn counselor in de periode toen ik stage liep in Thaton, heeft (zoals al eerder beschreven) het Upland Holistic Development Project lopen. Hieron test hij hoe verschillende combinatie planten de grond vruchtbaar houden, welke planten er in dichte jungle kunnen groeien, welke planten de gevreesde parasieten weghouden; etc.
Hij heeft bij verschillende hilltribes de resultaten ingevoerd waardoor hij de tribes probeert meer onafhankelijk van het verbranden van jungle en het trekken naar verschillende lokaties te maken. De populaties in de tribes nemen toe en daarbij komt automatisch dat ze meer grond nodig hebben voor hun gewassen. Origineel verbranden zij een stuk, verbouwen een paar jaar en gaan naar een nieuw stuk. De achtergelaten grond herstelde zich dan weer natuurlijk, echter met de grote populatie kan dat niet.
Ban Pang Deang is een Pualong Hilltribe Village die open staat voor deze methode.

Voluntourism
Jaarlijks zijn er wereldwijd 17 miljoen mensen die wanneer zij een land bezoeken hier graag wat voor terug doen naar de plaatselijke bevolking. Door zich open te stellen om op 1 plaats voor een langere tijd te zijn, met de lokale bevolking te leven en te werken denken ze naast een leerzame ervaring ook een goed gevoel over te houden aan hun vakantie.

De combinatie ‘ het project’.
Prem Centre is een vooraanstaande Amerikaanse internationale school die 30 minuten buiten Chiang Mai is gevestigd. Voor ‘grade 11’ wilden ze graag een Community Development Project organiseren en zij riepen onze hulp in. Na met verschillende mensen te hebben gesproken kwam het volgende project van de tafel.
Groep 1 vertrekt dag 1 naar Ban Pang Deang, waar ze met de headman rond gaan kijken en gaan voorbereiden om de volgende dag (dag 2) met behulp van 1000 lokale vrijwilligers (scholen, villages en het leger) 100 check dams te gaan bouwen. Op dag 3 zouden ze de agro forestry gaan bekijken en gaan kijken waar het pad verbeterd kan worden. Groep 2 zou op dag 4 beginnen de check dams die niet goed waren te verbeteren en ook de verbeteringen in het pad aan brengen. Op dag 5 is dat hetzelfde en dag zes ook.

Ik zou meegaan als Emergency Medical Technician en als animator / begeleider gedurende de dag en avond. Dat is dus 4 nachten met de tribes doorbrengen……

Ging zoals gepland en ik moet zeggen dat de studenten bijzonder gemotiveerd warenom de tribe te helpen. Ik heb ze in de avonden nog allerlij geesten verhalen verteld en dat maakte het allemaal een leuke 4 dagen. Moet zeggen dat de gastvrijheid van de tribe hart verwarmend was, ze gaven shows en duizend bedankjes. Erg aardige mensen die nog onder minimale omstandigheden leven. Het was wel vermoeiend, lange dagen en vroeg op.B ovendien had ik de laatste dag ook nog een teambuilding programma in het Sheraton Hotel….
Dat waren 40 participanten uit voornamelijk Aziatische landen (het bedrijf was Pernod Richard) en de baas vond het het beste programma wat ze hadden gedaan tot nu toe.
Hard is de wereld voor de materialist, alles willen hebben en een grote telleurstelling wanneer je het niet krijgt. Impulsivie aankopen die leiden to een tekort voor noodzakelijke dingen. En dan, als het een keer echt is is de mogelijkheid verdwenen. De eigen ruiten ingegooid.
Hard is wereld voor degene die een materialist wil helpen, het is nooit voldoende en respect duur zolang de kass gespekt is.
Harder is de ommekeer.

Zit al lange tijd met een vriend van me (Nathan) te bedenken wat we voor extra zaken kunnen doen. (Grappig om dit te schrijven na mijn voorgaande alinea) Dit omdat we meer geld willen hebben. Ik heb ondertussen al een plan of 8 geopperd die ons allebij goed lijken. (Zal er een boekje van maken en opsturen naar geintresseerden). Het probleem is uiteraard investeerders, waar het niet om grote bedragen gaat hier is het ook niet zo dat wij veel bezitten.
Mijn laatste idee was contact lenzen. Die zijn hier aanzienlijk goedkoper en kunnen via internet verkocht worden (zijn al aanbieders hoor). Dus….iemand intresse in lenzen?? Verder zijn ook andere medische middeltjes hier ‘gewoon’ te koop…….
Andere voorbeelden van ideeen zijn: Een team training bedrijf, Chocolade mouse bedrijf, exporteren van Thaise produken (Art, meubelen, gifts).
En dan heb ik nog een master idee……maar ik denk dat iemand het gaat stelen als ik het schrijf….dus daarover (of op persoonlijke aanvraag) later meer. Het heeft iig iets met Swirafski (denk dat ik het fout schrijf) kristallen te maken……

Zal binnenkort al mijn gedichten op www.Walla.com plaatsen. Nogmaals, om te lezen login met : Rjpicture
Password: Reinier
Om commentaar of andere leuke dingen erop te zetten….stuur het naar rjpicture@ walla.com.

Bovendien heb ik weer twee nieuwe albums op de volgende site (60 foto’s). Klik op de albums community development Ban Pang Deang en op Tetra pak & Pernod. Of kijk nogmaals naar de andere. Mijn foto staat er in beide een aantal keer in. Laat weten wat je er van denkt op walla.

http://www.ezprints.com/home/RJPICTURE/ES2E4JIU0B.EZP
Was hem weer voor een tijde,
Zie wat je hebt….

Reinier



05-03-2005

Pringplanken

Wanneer ik ga zwemmen ga ik bijna nooit om baantjes te trekken (??). Ik ga meestal om mijn achterwaardse duik te verbeteren en om mijn al eerder beschreven ‘onder water meditatie’. Nu ging ik een week of wat met Ryan Sander en Louise zwemmen en toen zei Sander dat het jammer was dat er geen sping planken waren. Vervolgens ben ik opzoek gegaan naar een zwembad die het wel had. En…..wat schets de verbazing….aan aantal jaar geleden zijn de Asia-games in Thailand gehouden.
Das dus springplanken van 1-10 meter hoog. Heb een voorwaardste en achterwaardse van de 6 meter gemaakt. En gewoon recht van de 10 (best hoog hoor). Anyway een dag later nog een proberen van de 6 en toen op mijn buik geland die vervolgens helemaal rood was……rrrrrrrrrrrr


19-03-05
Druk druk en veel gebeurd.
Ik had weer een groep in Thaton met het gebruikelijke recept. Kwam terug van hat raft builden en de groep was erg leuk. Speelde nog een spelletje met ze en wilde toe gaan eten. Ik zag Sander staan en zag dat er iets niet juist was.

Hij loopt mij tegemoed en blijft vlak voor me stilstaan. De opmerkzaamheid in mijn lichaam zegt me niets, deze blik ken ik niet. Sander: ‘Reinier, gisteren is mijn vader overleden’. Ik zeg geen woord, kan geen woord uitbrengen. Ik omhels hem en houd hem voor een lange tijd vast. Ik denk, ik denk maar besef me dat er geen woord is dat de juiste emotie kan treffen, dat het enige dat ik kan doen is hem mijn vriendschap geven.
We gaan zitten en ik vraag hoe het gebeurde. Zijn ouders waren net aangekomen op hun vakantie bestemming in Frankrijk en hier is zijn vader die 60 jaar is, nooit rookte, niet dronk en 2 keer per week sporten neergvallen en nooit meer bijgekomen.

Onbegrijpelijk, dit is hetgeen je nooit wilt horen, zeker niet wanneer je zo ver weg bent. We praten wat en ik probeer zoveel mogelijk steun te zijn. Ik had zijn ouders 1 keer ontmoet toen zij vorig jaar in Thailand waren. Ik heb met oud en nieuw met ze gegeten en was verbaasd over de vriendelijkheid en open blik.

Sander is per direct naar NL vertrokken en heeft goede aansluitende vluchten gehad. Ik zend al mijn steun naar hem zijn moeder zus en familie.
We hebben wierrook verbrand de dagen erna.

Hierdoor nam de drukte voor mij wel wat toe. En spannend ook. Op zondag rijd ik naar Thaton, op maandag draai ik daar een programma. S’avonds rijd ik in de stromende regen naar Chiang Mai waar ik tot 2100 uur alle spullen in de bus laad. De volgende morgen rijdt ik om 0500 naar Bangkok waar ik om 1600 uur aankom. Om 1730 bekijk ik de facilities en om 1900 heb ik een afspraak met de representive van Dubai Oilfield company. Om 2200 lig ik dan halfdoor en met een hoop medicijnen in mijn bed. Om 0800 ontbijd en naar het (zeer mooie) park in het midden van Bangkok om het teambuilding programma voor te berijden. Het regend echter erg hard. Wachten, wachten….zoeken naar alternatieven……om 1115 is het droog. Opbouwen als een gek. Om 1230 breef ik de gasten in hun conference room. Om 1315 begint de warming op en spelen we het programma. Om 1630 stop ik, als een gek opruimen, terug naar hotel, omkleden om vervolgens met de gasten op een diner boot cruise te gaan. Om 2400 weer uitgeput in bed. Om 0800 op en terug naar Chiang Mai rijden. Om 1230 krijgen we naast een kapotte knalpijp ook te horen dat onze banden op ‘ontploffen’ staan. 4 nieuwe er dus onder en om 2000 rijd ik Chiang Mai weer in. Volgende dag neem ik vrij.

Nu was ik mijn boek vergeten mee te nemen naar BKK (Da Vincy Code van Dan……..echt een aanrader, ben ook al in een ander boek van hem begonnen). Maar in het Hotel lag het Nieuwe Testament tot mijn beschikking en omdat ik altijd zo zit te ‘zeiken’ dat ik het Cristendom niet begrijp ging ik me maar eens verdiepen. Nu was ik wel moe zoals je hebt kunnen lezen maar ik heb toch de eerste 16…..uuuhm paragraven van Matthew gelezen. Nu maakt het in het Engels al meer ‘sense’ maar ik schrok een beetje van de text. En heb besloten het hele boek maar eens te lezen als het tot mijn beschikking komt. Voor nu: ‘Ik kom met een zwaard’, ‘Je kunt maar een baas aanhouden’, ‘Oog om oog’ zijn nog de aardige texten die dan wel tegenoverstaan dat Hij iedereen geneest van zieken, doden laat leven en vis te over heeft. Dat Hij wel zegt niet te mogen doden, je Broeders moet respecteren maar dat je Vader er maar Een is en dat family in die zin niet belangrijk is.

Dat is kort wat ik van de eerste 46 pagina’s heb overgehouden, maar ik zal het wel weer erg zwart wit zien. Besef me wel dat er veel vergelijkingen met de Koran zijn. En begrijp nu ook waarom er door deze twee geloven in de geschiedenis zoveel moord is geweest.

Het is wederom geen aanval op iemand. Ik geloof dat religie prachtig is voor iedereen die er hoop en steun uithaald. Dat het alleen de extremisten zijn die 4 er geweld in zien. Maar ben erg open voor commentaar.

Laat mij weten waarom er zoveel kerken zijn tewijl Jezus dus blijkbaar gezegt heeft dat je hem in jezelf moet aanbieden, geen tempels voor hem hoeft te bouwen.


Gedachten van de maand:
1. Is het dan echt zo dat wanneer het je tijd is, dat het ook gewoon echt is………


2. Kan de tegendruk van de piston in de cylinder ‘geregeld’ worden zodat het afremmen op het motorblok bevorderd word? (Zou ik graag iets over horen vamn Ernest)
3. Kan de verloren hitte van het motorblo niet beter gebruikt worden (gaat nu van water naar lucht maar de waterdruk neemt toch toe waardoor ik me kan voorstellen dat je het ook kan gebruiken).
4. Waarom zie ik altijd domme honden de snelweg oversteken terwijl de kippen netjes aan de kant blijven. Gezien de herseninhoud zou het toch andersom moeten zijn.

Gisteren heb ik de eerste 2 maanden voor een kamer appartement in Chiang Mai betaald. Dus eindelijk weer geheel op mezelf (al was ik al niet veel ‘thuis’). Woon op de 8e verdieping. Na veel wikken en wegen heb ik besloten dat 1 kamer voldoende voor me is en dat ik het geld dat ik anders aan een huis of meerkamer appatement kwijt zou zijn beter kan besteden aan nieuwe zaken, reizen en een motor.



22-03-05
5 dagen geleden was het 3 jaar geleden dat Sjoerd is overleden. In die dagen had ik het te druk om er aandacht aan te besteden maar ik heb ondertussen wierrook voor hem gebrand. (Wat ik overigens nog vaak voor hem doe, en ook voor anderen). Alweer drie jaar geleden, het lijkt echt minder lang. Ik heb het er nog regelmaatig met mensen over en zijn foto staat nogsteeds naast mijn persoonlijke altaartje (een compositie van verschillende Boeddha’s).
De gevoelens zijn raar, soms denk ik misschien een paar weken niet aan hem, en dan soms moet ik ineens alle brieven lezen die anderen mij stuurde in die tijd. Moet ik ineens mijn stukken herlezen terwijl ik ze uit mijn hoofd ken…..

Wil na deze woorden opnieuw ook Sander en zijn familie veel sterkte wensen. Ook voor jullie is de steun uit Thailand vezonden.
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

Gedachten:
- Grappig, hoe kunnen mensen ruzien over ‘trouwen’. Ik bedoel, er zijn cultuurverschillen maar ‘in the end’ trouw je om aan te tonen dat je van elkaar houdt. Voor de een kan een discussie onzekerheid betekenen (waarom wil hij/zij niet), terwijl het voor de ander geen bevestiging behoeft te hebben (ik houd van hem / haar en hoef dat niet expiciet dmv trouwen aan te geven, kan het beter elke dag laten zien dan 1 keer groots).
Nu zal dit ook wel verschillen tussen mannen en vrouwen (buiten de culturen), maar vanuit mijn westerse visie. Ruzien om trouwen is het tonen van onzekerheid. Ik bedoel als iemand ‘nee’ zegt hoeft het ook niet te zeggen dan hij/zij niet van je houdt. Het kan de tijd gewoon niet zijn. Bovendien: gezien het aantal scheidingen en ‘vreemdgaan’ in de wereld ziet het er meer naar uit dat de aard van de mens niet aan 1 persoon verbonden is…….
(Dit niet voor mij hoor, mam, ik ga ooit wel trouwen maar de discussie kwam van een vriendin met een Amerikaanse vriend.).

- Toen kreeg ik nog een vraag van een dame die ik een jaar geleden in een Hilltribe ontmoet heb (zij was daar lerares) en die ik sindsdien nog maar 1 keer gezien heb…maar we houden soms contact. De vraag was: What is love.
Mijn antwoord:
Hello K.Kai,

Nice to hear from you again. But there is no straight answer because each individual is different. And there are endless kinds of love. Love for your family, your friends, society, animal’s etc.
I would describe love as a feeling of affection and compassion. Between humans it will be, besides those two, somebody you support during all situations and can forgive for in-accurate behaviors. But then there is love between man and women where we refer to a partnership or relation. This love should be an endless feeling of growing compassion, passion and affection during all events. In this situation love only exist when both feel the same otherwise the love is based on untrue toughs. It must be open and trustful.
What is it for you?

Zou hier graag aanvullingen of opmerkingen over ontvangen. Meegenomen dat het woord love in het Nederlands vertaald kan worden naar ‘liefde’ of ‘houden van’. Wat natuurlijk weer twee verschillende dingen zijn.
28-03
Ben vorige week onder het mes gegaan, kleine ingreep, heb twee bobbeltjes op mijn hoofd weg laten halen. In the office lachen ze erom….ze zeggen dat nu ‘Gohok’ en ‘Baagaam’ weg zijn. Wat dat is……
Daarna 4 dagen vrij genomen om te verhuizen en te relaxen, beidde is gebeurt.

Wat als een relatie niet mogelijk is. Als het verstand zegt dat het niet kan maar het hart niet luisteren wil. Te verweg, te dichtbij.

Op de volgende site staan de foto’s van American International School in Dahka, een goede weergave van wat we in Thaton doen (alleen niet veel van de nieuwe klimwand).
http://www.ais-dhaka.net/grade8trip

Ik heb een professionele digitale camera gekocht, voor zowel zakelijk (ga een cd met producten maken die ik wil exporteren) als voor fun. Dus er zullen binnenkort wat meer foto’s op http://www.ezprints.com/home/share/albums.asp
Komen. Meer van mezelf, mijn appartementje en andere dingen. Ding was duur maar is zeker de moeite waard, erg mooie foto’s en oneidig veel opties……Bovendien kan ik nu ook foto’s maken voor mijn werk, en andere gelegenheden…..(zien of ik meer knaken kan vangen).

Vraagje:
Iemand intresse in producten, en zo ja welke. Weet zeker dat er in beidde continenten aan verdient kan worden. Goedkoop hier (en kwalitatief goed): (tuin) meubelen (op design of eigen ontwerp), sierraden (vooral silver is erg goedkoop (92.5%) en vele ontwerpen met stenen als jade, amatist etc.), handtasjes (zowel merk als kwaliteit namaak), rugzakken, kleding (maar is moeilijk ivm maten), autobanden (wil als het kan van Mart een reactie op invoer kosten maar omdat vele merken hier gemaakt worden is het erg goedkoop), dingen als vissaus en chili paste (stap naar de locale took, kijk naar hun prijs en overleg of ze goedkoper willen (of meer variatie), kunst (zowel historische aziatische kunst als modern). Intresse om iets te helpen verkopen, ik stuur een cd op aanvraag…….

Verder ben ik begonnen met mijn gedichten en verhalen ook op www.walla.com te zetten.
Login: rjpicture (had eigenlijk rjstory moeten zijn)
Password: Reinier
Zal proberen er iedere week een paar bij te doen, maar ik moet 7 jaar terugwerken daar ik de meeste niet digitaal meer heb. Reacties zijn altijd welkom.

04-04-05

Muziek als religie.
Na de laatste T kreeg ik van Tineke een email over religie. Hierbij schreef ze dat in haar tiener jaren ‘muziek’ eigenlijk haar religie was. En dat was een eye opener voor mij. Als ik er over nadenk zal dat namelijk voor veel jongeren gelden. Je haalt er hoop uit, weet wat voor kleren je moet dragen, bij welke ‘groep’ je hoort. En daaraan zijn vaak levensfilosofien gekoppeld. Het helpt je een identiteit te geven waar je in die jaren zo hard naar opzoek bent. En als ik voor mezelf spreek haal je er emoties en misschien ook wel een zingeveng uit.


Ongelukje.
Sinds twee weken heb ik via mijn werk social insurance. Sind die tijd ben ik zoals boven beschreven en zoals het volgende gebeuren al iets te vaak op bezoek gegaan bij het ziekhuis.
We hebben het kantoor verhuisd, en daarbij kwamen allerlij veranderingen, gevolg is dat 1 werkneemster (zeker de knapste aardigste (en waarschijnlijk ook slimste) is opgestapt) een andere erg denkt over opstappen en het ook al een paar keer door mijn hoofd is geschoten. Maar ik kijk eerst nog even. Anyway, ik heb nu wel de zaterdagen en zondagen vrij ter compensatie van extra uren voor training op Dinsdag en Donderdag. En op Vrijdag waren Ryan en Louis ook in Chiang Mai, en ik was al zolang niet uitgegaan dat ik het weer eens tijd vond. Nu zit ik dus al aardig aan de medicijnen, voor hoofd en tenen en…waarschijnlijk was dat niet zo goed. Nu een avond vol plezier en gedans reed ik (na wat waarschuwingen van Ryan en Louis) naar huis (niet op mijn motor maar op een ‘kleinere’. Bracht eerst een collega thuis, at nog wat en ging toen richting huis (misschien iets te snel). Kwam op een T splitsing waar ik rechtdoor ging en waar er ook vekeer (3 andere motoren) van links kwam (snel en duidelijk naar mijn baan) waardoor ik heel erg hard moest remmen, slipte en viel. Ik even blijf liggen een schop van een Thai krijg, die word vervolgens door anderen tegengehouden en mijn motor wordt recht gezet, ik erop geplaats en ze duwen me weg zeggend ‘snel snel’ ik weet niet wat er gebeurd maar ben weer onderweg.(Ben er wel van overtuigd dat ik niemand anders geraakt heb). Kijk naar mijn hand die compleet bebloed is maar geen pijn doet. Wrijf over mijn hoofd en er druip wat bloed af. Voel nu ook een snee boven mijn wenkbrauw. Opeens was ik thuis, waar de guard me bekijkt en ik hem vraag of ik naar het ziekenhuis moet, hij zegt dat het wel meevalt. Ik een douche nemen. Schaafwond op mijn jukbeen, sneetje (2cm) boven mijn wenkbrauw plak ik met steri stripes en ik ga slapen. Volgende dag voel ik mijn voet en knie heel erg. Vooral mijn voet. Laat er een foto van maken maar hij is niet gebroken (dokter zegt wel dat mijn teen gebroken was voorheen (hmmm ja hij deed weleens veel pijn ja). Lig twee dagen plat en ben vandaag weer gaan werken, voet hurts a lot maar komt goed…de wonden zullen helen en ik zal mijn lessen trekken.
Ik moet toch niet erg hard hebben gereden gezien mijn schade en die van de motor (alleen het mandje voor het stuur was licht beschadigd).

Nu komt de vraag ‘droeg je geen helm dan’. Antwoord was nee (tegen mijn eigen principes in) omdat die een week eerder was gestolen en ik door de digitale camera er geen geld voor had…maar ik zal er vandaag een gaan halen.

Dit ook.
Laat mij de mensheid in tweeen delen. Mensen die op emotie leven en mensen die emoties een mindere rol laten spelen. Die geen of in mindere maten een schuldgevoel hebben, bij wie vergeving het eigenlijk niet is omdat er niet bij nagedacht wordt en die zich niet snel binden (of in ieder geval snel ‘los’ kan laten).
I’m a disaster. Kan mensen geen pijn doen en misschien daardoor doe ik het juist wel. Ik streef naar een open en eerlijke wereld en besef me dat die soms gewoon niet bestaat.
Ben zeker geen Rambo, wil het ook niet zijn maar ik baal er soms van omdat ik mijn gevoelens (en dus gedachten) niet af kan wenden.

Verder weinig nieuws uit een Thailand waar het waarempel en gelukkig weer wat regent.

Liefs,

RnR

16-04-2005

Rectaficatie: De laatst verstuurde T was niet T 45 maar T 46. Dit is dan euhmmm ..euhmmm ja, T47.

Kreeg een uitgebreide reactie over liefde van Minke Posthuma de boer en die heb ik ook op walla gezet…..

Kijk op www.walla.com
Login: rjpicture
Password: Reinier

Ook voor meer gedichten van mij.

Verder:
De wonden van mijn ongelukje zijn geheeld. Alleen mijn voet doet nog pijn. De wonden van de ‘operatie’ zijn nog aan het helen en mijn tenen gaan nog langzamer….maar er is progressie.

Kreeg vorige week een aanvraag voor teambuilding van een financien groep uit Hongkong. Uiteindelijk wilden ze een soort van ‘treasure hunt’ doen maar dan in Laos, Myanmar en Thailand. En dus ben ik op servey gegaan om dat te organiseren. Druk druk want ze komen…..morgen…..

Koekje??:

Het was weer Songkraan (Buddhistisch nieuwjaar) en dat is weer 3 dagen met water gooien. Vrolijk feest en omdat werken onmogelijk is heb ik iedere middag-avond gefeest. Nu had ik met ‘peep’ wat dagen eerder ‘happy’ koekjes gemaakt. En die toen met wat vrienden gegeten. Was leuk maar ze waren wat aan de zwakke kant. Toen heeft een vriend van ‘peep’ er wat zooi bijgemixed en ze opnieuw gemaakt.
Gevolg dag 1:

Na gisteren veel gefeest en gedronken te hebben ben ik vandaag in de ochtend gaan werken. Gelukkig sliep iedereen nog en werd ik dus niet nat gegooid. Rond twaalf uur ben ik naar mijn appartement gereden en heb ik wat gegeten. Toen ben ik met ‘O’ naar het centrum gereden voor weer een dag feest (drinken, iedereen nat spetteren en dansen op straat).
Ik kwam aan en ‘peep’ vroeg of ik een koekje wilde. Hij had er 30 minuten eerder 1 op en voelde zich ok. Ik nam er dus twee, ‘O’ nam er 1 (nooit eerder gedaan), ‘Eam nam er 2 (nooit eerder gedaan), ‘Emmy’ nam er 1 (nooit eerder gedaan), ‘Goy’ nam er 1 (nooit eerder gedaan) en de vriend van ‘peep’ had er al 3 binnen (ervaren).

Feesten gaat goed en soepel en ik wil dansen etc. Na een uurtje of wat kijk ik naar ‘O’ en die ligt helemaal dubbel van het lachen. Ik praat met haar en ze is vrolijk. Ze gaat met ‘Nung’ wat drinken halen en wanneer ze terugkomt heeft ze niets gekocht omdat ze aardig in de war was. We lachen erom. Nu voel ik mijn hoofd zwaar worden en verlies ik langzaam de cotrole over mijn lichaam (maar ik weet dat het mental is). ‘O’ wil ‘Eam’ spreken en ik hoor nu dat die ‘het moeilijk heeft’ en in de auto zit. We gaan er naar toe en haar woorden zijn ‘Ik ga bijna dood’ (op dit moment dacht ik dat ze er maar 1 op had). ‘O’ begint te freaken ik ik vertel ‘peep’ dat ik ‘O’ naar huis breng. Hij vraagt me of ze naar het ziekenhuis moeten (ook omdat hij Emmy en Goy niet kan vinden) en ik zeg dat dat niet nodig is (naar hoe ik me voel) maar besef me het gevaar. Vertel hem haar te stimuleren over te geven. ‘O’ is nog nooit stoned geweest in haar leven en ik besef me dat de mentale blockades die nu optreden zeker een impact hebben. Ik vraag haar op bed te liggen en zo relax mogelijk te zijn. Ze zegt dat ze moeilijk ademt en dat haar reuk en gehoor erg vreemd zijn. Ikzelf voel me helemaal van de kaart maar moet helpen. Ik laat haar veel drinken en na enige tijd is het raak. Ze geeft over. Dan belt ‘peep’ en die heft dezelfde situatie.
‘O’s emoties zijn uiteenlopend, soms de slappe lach en soms is alles moeilijk. Ik probeer te genieten maar kan me niet indenken hoe Eam zig voelt. Ik hoor later dat ‘Goy’ in slaap was gevallen op haar werk (het hotel waar wij voor aan het feesten waren) en Emmy ook over had gegeven.
De volgende dag ga ik wel werken maar na een uur geef ik op. Ik ben te moe. Ik ontmoet ‘peep’ weer om 1500uur en begin weer te feesten (neem 1 koekje). Vriend van ‘peep’ heeft er dan al 4 op (ongelooflijk).

De rest (including ‘peep’) eet niets. Lekker feesten. S’avond Italiaans eten en dan nog maar 1 koekje. Als een vage kwartel naar huis waar ik vervolgens twee dagen voor pampes lig…..mmmmhhh ….koekie?

Moet hier gelijk bij vertellen dat dit een eenmalige actie was. Buiten het feit dat ik mijn brein zuiver wil houden is het natuurlijk ook niet legal hier. Was een leuke ervaring (voor mij) en daar moet het dan ook bij blijven.

26-04
Vorige week door mij ontworpen ‘Tri Nations Treasure Hunt’ gedaan. Ik had 10 ‘activiteiten in een gebied met een radius van 40 km georganiseerd. Paar voorbeelden:
• Koop gedroogd buffalo skin op de ‘jungle products marked’ in Laos en geef de Thaise naam.
• Weef met het hele team 5 cm van een sjaal op traditionele wijze.
• Maak een foto van het hele team en 3 (andere) apen bij de ‘monkey cave’
• Koop voor 40 baht aan ‘Ginjue’ (een herb) van miss J. Gee, van shop nummer 70 op de markt in Myanmar.
• Hoeveel pilaren heeft de oudste stupa van de temple ‘wat phra pla’

Programma duurde van 0900 tot 1600 uur en het was een daverend success. Ik heb het evaluatie formulier op walla gezet.

Ik ontmoette de client een dag voor het programma en ze vroegen of ik met ze wilden eten…. (5 sterren restaurant…graag). Naast het geode Thaise voedsel was er, bbq reuzen garnalen en kreeft, lamsbout, gebakken vis etc. En heelijke cake……

De dag erna vroeg een vertegenwoordiger van het restaurant me met hem te eten in het iteliaanse restaurant……caphatio en grote garnalen met ravioli.

En de dag daarna organiseerden wij een uniek dinner. We hadden het locale historische park (en de locale politie) gevraagd of we een dinner mochten organiseren bij de historische temples (800 jaar oude ruines) en dat mocht. We habben 300 fire lights (fakkels) van bamboe laten maken en die hadden we over het gebied verspreid we hadden 30 mensen in traditionele kleding die fakkels vast hielden en traditionele muziek. Dit alles gaf een magische sfeer.

Was dus wederom geslaagd…. En heb er weer wat waardevolle contacten bij.


Liefde.
Dit is normaal een gedeelte dat ik open laat voor discussie. Ook besef me dat ik zelf weinig schrijf in de T’s over mijn liefdesleven en daar heb ik mijn redenen voor. Maar het volgende wilde ik wel even medelen.

Kreeg vorige week een belletje van Mint dat ze op 9 mei gaat trouwen. En nu was het al wel een tijd over tussen ons, ik was wel verrast. Omdat ze mij altijd de indruk heeft gegeven bij mij te willen blijven en omdat ik haar nog lang gesteund heb met verschillende dingen. De hoofd reden dat ik de relatie beeindigde was mijn gevoel dat ik haar niet kon vertrouwen en nu blijkt dat gevoel terrecht te zijn geweest daar ze gaat trouwen met de gast waarvan ik het ook vermoede. Anyway, no hard feelings, ik hoop dat ze gelukkig wordt want dat is ze al voor lange tijd niet. Ik ben blij dat ik heb kunnen geven en een persons leven in die zin beter heb kunnen maken.

Mijn hoofdles is wel dat ik nog veel meer op gevoel moet leven, Mijn instinct moet vertrouwen en niet mijn (goed gelovige) hersenen.

Dan nog even iets grappigs, en ik wil iedereen vragen mij inzendingen te geven. Het programma ‘Jack Ass’ van MTV heeft ons gecontacteerd voor een trip naar Thailand. Of wij wat ideen hadden. Shane had het programma nooit gezien en wist niet wat hij moest denken. Ik gaf hem de volgende voorstellen:

(voor de mensen die het programma niet kennen, het zijn twee gasten die alles doen om lichaam en omgeving te terroriseren.
• Vecht een Muai Thai boxer
• Steek je hoofd in de kont van een olifant
• Loop naakt door een shopping hal in Thailand (erg onacceptabel)
• Drink slangen bloed
• Eet rauwe varkens ingewanden (delicatessen hier)/ torren / kevers / wormen
• Extreme Thaise massage (dubbel flex)
• Laat je bijten door een slang en zie hoelang het duurt voordat je schreeuwt om anti serum
• Snuif chili’s
• Smeer Tiger Balm op de ‘edele delen’
• Maak een backflip met een tuk tuk
• Breng twee dagen in de Bangkok Hilton door (prison)

Meer tips zijn welkom.

Was hem weer.

Hang Los,
RnR

03-05-05

En dan kwam er weer een jaarte bij. Zal deze keer niet gaan schrijven dat ik alweer te oud aan het worden ben en wat dat met me doet want ik geloof dat ik dat ieder jaar doe en het onoverkomenlijke is waarschijnlijk iets dat het woord zegt dat het is…..

Wil graag iedereen bedanken voor de fijne reacties. Waardeer het erg! En iedereen die het vergeten was en (misschien) nu balen he no worries want ik zelf vergeet iedere verjaardag en besef me dat ik niemand ooit iets op die dag stuur (paar uitzonderingen).

Ben wat gaan eten met vrienden en mijn vader, maar heb niets gedronken omdat twee dagen eerder een vriend uit BKK langskwam met zijn vader en ik me toen redelijk ten over ben gegaan. Besef me nu ook heel erg goed dat ik niet meer moet drinken todat ik van de medicijnen af ben.

Ik heb mezelf (met hulp van mijn Vader) op een Notebook getracteerd. Is een Acer extensa. CPU Intel Pentium M is 1.5 Ghz, met 2Mb L2 Cache en 256Mb RAM 1 Gbmax. HD is 40 Gb en dan zit er ook een CD-Rwr en DVD combo, Wireless LAN, modem 56kb/s, 3 USB 2.0 en een hoop andere dingen (heb de specificaties niet hier. Bovendien kreeg ik er een MP3 speler (128Mb), een optical mouse, een carrybag en eenmalig alle software (met 30 dagen garantie) by. Bovendien heeft hij 1 jaar international garantie. Scherm is 15”.
Daar betaal je hier ongeveer E600 voor en ik ben eigenlijk benieuwd wat het in NL kost (handel?????).

Hij komt morgen dus ik ben best zenuwachtig…..kan nu iig wel zelf makkelijk mijn handel en photo opzetten.


16-05
Super model?

Geloof het of niet, maar ik ben gevaagd model te zijn voor een brochure voor een Spa in Chiang Mai. Oa werkt daar en ook zij mocht model zijn. Het is gebeurd….mijn cariere begint hier. Enige dat ik hoefde te doen was liggen en relaxen….en al wilde ik mijn lach en blawe ogen showen…dat mocht dus niet. Ik verwacht binnen een jaar op de voorkant van een magazine te staan .
Ik zal de brochure attachen zodra ik hem heb…….komt ook een…jawel….posterformaat….en wat kreeg ik? Een gratis massage. Jipheee (en de ingang naar mijn Zoolander cariere).

Teambuilding
Keeg vorige week een request voor 150 pax van HP. Zij wilden wel de Chiang Mai Challenge doen maar dan zonder Temples en Museums. Dus moest eigenlijk een heel nieuw programma ontwikkelen en had dingen als:
• Iedere team member moet een roti maken bij een stand
• Test 8 verschillende typische Thaise ‘juices’ en geef zoveel mogelijk ingedienten
• Fiets een parcours op een ‘taxi-driewieler’ zonder de waterflessen te raken…
• Het hele team moet 100 gram gefrituurde bamboo wormen eten.

En nog 20 anderen.

Na een uur wachten op de groep deden er maar 90 pax mee maar die vonden het dan ook gelijk super. Dus das weer goed. Op de 27e weer een groep en…..ach ghi dat vertel ik later wel.

Vreemd, geen genoegen.
Ik voel sferen naderen en ze maken me bang.
De leegte zal niet verdwijnen.
Hoe vrij ik ben, de kracht.
Waarom het zo belanrijk is hoe mensen naar me kijken.
Positiviteit zal nooit verdwijnen evenals het vertrouwen in de mensheid (en dat is niet hetzelfde).
Waar ik naar opzoek ben zal hetzelfde zijn als velen anderen.
Doch persoonlijker kan het echt niet voelen.
Het lijkt op een eeuwig geduld te moeten hebben.
Shiet mij maar de cosmos in, heel verweg.
Hulp nee dank je ik kan het zelf, denk ik.
Backwards kennen we niet en forwards is hier.
Laat mij verdwijnen en ik raak niets kwijt.
Ik beleef de dingen te intens. Mis de aanwezigheid.
Als mijn ziel continu mmmmmmhhhhhh huhm of tsssiiiiiiiiiiii kan zeggen zal ik vrij zijn.
Maar zover is het lang niet. Geen aandacht voor dat gedachte zal dan ook de fout en het spijt zijn.
Is er iemand die snachts rust, ben ik daarom zo moe.
Laat mij maar staan, even stil voorbij het verdergaan.
Ik verblijf niet in deze ruimte en zou er graag willen zijn.
Is dit een ziekte.
Verijdeld zelfmedelijden noemen wij het.
Breng mij naar de top van de wereld en ik zal niets zien.
Kennis is te relatief en slim is een hond die veel kunstjes kan.
Ik ben blij, gelukkig in een cycles maar begin duizelig te worden.
Is het dan teveel?
Verlaat my niet als ik daarom vraag, ik kan niet zonder.
Relatieve realiteit bestaat dat?
Vertel mij of er leven op aarde is dat niet lijdt. Vertel mij dat u het inzicht heeft waaraan ik zolang heb getwijfelt.
Ik verlang en hoop.
Ga jij maar even zitten, deze stoel is vrij. Maar ik vertel niets.
Is er ook geen zonde?
Vierdemensionaliteit zegt mij niets, maar ik voel het wel.
Ze zijn niet verweg, energy zal nooit verdwijnen.
Zacht is de streling op een plaats die voor mij nog niet bestaat, het kietelt.
Ik vecht er niet meer tegen, laat mij 1 zijn.
Zie dat ik hier in de ‘ik’ vorm schrijf en dat dat zwart op wit staat.
Geen kracht voor leugens en huigelaars, win dit genoegen.
Mij verbazen kun je iedere dag 2 keer.
Ik ben beroemd maar zal niet hoeven tekenen.
Laat ik duidelijk zijn,
De rust is wederkeert en er is geen gevaar.
Het tij trekt zich langzaam terug en ik laat mij meevoeren.
Ik mis veel mensen en vraag me af wat ik daar doe.
Ik voel een intensiteid van energie op een plaats waar het matig gezond is.
Vlieg hier maar overheen, geef mij die stoel nu maar.
Er is niets verloren, verliezen kan niet…..winnen echter uitzonderlijk.
Ontwaak van deze droom, we ontsnappen vandaag
Adem, blijf ademen, ik kan dit niet alleen (radiohead)
Vrijheid is dat wat je krijgt niet dat wat je neemt.
Alleen normale mensen begrijpen dit.
Te emotioneel of nuchter, het zal wartaal worden.
Ruimte beweegt, een kamer word groter en kleiner, naar de cyclus van het mens zijn.
Vergeet mij niet, neem mij mee naar een plaats zonder de energie.
De constante druk van de cosmos die op ons duwt.
Ik voel de aarde draaien.
Definitieve referentie zal nooit plaatsvinden.
Arm in vermogen, de cpu te klein.
Ik praat naar duiznden zonder zenuwen.
Ik praat met mij en verlies het leidend voorwerp.
Ik hoef de loterij niet te winnen, vandaag.


17-05-2004
En jawel. Ik ben geboren. Gisteren belde Nathan me. Voor de mensen die Chaing Mai een beetje kennen. Wanneer je van Central Department Store naar het Amari hotel rijdt (Huay Keaw Road) dan net na het Orchid hotel moet je links kijken.
Een licht board van ongeveer een meter bij een meter met mij erop……duidelijk herkenbaar. Ik zal er een foto van maken.
Grappig 1:
Alle Spa’s gebruiken vrouwen om hen to promoten.
2:
Oa was ‘pissig ’ dat zij het niet was.


De cd die ik aan het maken ben heeft al 150 produkten (mango wood vazen, lampen, herb soap & health products, fornuture, silver jewelry etc). Ik heb contracten met de manufacters en wil later buiten de cd’s ook op internet gaan verkopen. Iemand intresse in wat Cdtjes…..om aan shops in NL te geven.
Bovendien:
Kan echte (zeggen ze maar zeker niet van echt te onderscheiden) ‘La Coste’ en ‘Armari’ polo’s krijgen voor een erg zacht prijsje dus als jezelf intresse hebt (of een leuk cadeautje wilt geven) laat even weten.

Moet nu weer werken want er komt weer een programma aan op de 27e.

Laterrrrrrrrrrrrrrrrr,

Reiner

02-06-05

‘Ik zag haar naar anderen kijken’

‘Nee’? Ben benieuwd of het enige zin gaat hebben dat ‘jullie’ zo massaal ‘nee’ hebben gestemt tegen de Europese grondwet. Ik hoop het wel daar ik vind dat onze regels, wetten en rechtsysteem al jaren een voorbeeld zijn voor de rest van de wereld. (Al vind ik soms de straffen wat te matig). En ik niet vind dat wij een compromie
moeten accepteren. Natuurlijk staat Europa ‘te ver van ons bed’ en hebben ‘we’ er geen binding mee. Natuurlijk betalen ‘wij (ik betaal niets)’ teveel voor Europa (zeker in verhouding). Ik vraag me alleen sterk af of een ‘nee’ dit veel beter maakt. Ik bedoel, we gaan echt niet meer terug, we zitten er tot over de oren in, dus moeten we er het beste van maken.

(Reakties zijn zeer welkom, misschien zie ik het wel niet goed, daar ik er niet heel veel van meegekregen heb).

Voor mij: Ik hoop dat de Euro nog een jaartje zo hoog blijft (niet dat het helpt met mijn ‘ Thaise Salaris’ maar het is goed voor de handel zullen we maar zeggen). Iemand intresse in een ‘niet van echt te onderscheiden’ Okley zonnebril voor E15,-- (ik heb er toevallig net een gekocht die me net niet past…., en heb nog 100 andere modellen).

Misschien intessanter: Nieuwe USB flash drive + MP3 player (met display en de hele reut) 256 MB voor E65,-- (is dat duur?).
Ik neem aan dat iedereen weet wat het is! Is iig een stuk handiger dan iedere keer een cdtje branden.

Ik vind (en als je dit project uitbrengt geef mij dan 5%) dat we af moeten van de CD’s omdat ze ook ‘vergaan’. Alle muziek moet up USB flashdrives worden verkocht (opgeslagen in een IC, met of zonder lock) en een CD speler moet gewoon ook een USB poort hebben. Hoef je ook geen hele tas met CD’s mee te sjouwen…..als je op reis gaat. Je luisterd je muziek waar je wilt, kunt sporten zonder dat de muziek overslaat etc.

(ook hier zijn reacties welkom)

Ik zal nu stoppen met deze verkoop praatjes in de T want daar is het helemaal niet voor bedoelt. B1 (business 1) komt soon.

Mijn dagen slijten voorbij. Heb ondertussen weer twee teambuilding programma’s gedraaid en alles gaat goed. Ik heb nu Zaterdag en Zondag vrij omdat we op Dinsdag en Donderdag training hebben en dat bevalt me erg goed omdat,,,, ik dus meer tijd heb om andere zaken te doen. Verder , als ik een avond vrij heb, fiets ik Doi Suthep op (heb ondertussen twee van mijn records verbroken 1e is dat ik met een gemiddelde snelheid van 12.7 km/h de 10 km lange tocht naar boven heb gefietst en de 2e is dat mijn topsnelheid op deze berg naar beneden nu 72 km/h is (gemiddeld ongeveer 48 km/h naar beneden). Minpuntje was dat er vorige week een vrouw mij eruit reed (naar boven) kon zelfs niet aanhaken. Maar ze wachte boven en op de weg naar beneden was ik haar al na twee bochten kwijt en kwam ik nog een stuk of wat anderen tegen die downhill ook geen supertallentjes zijn. Denk ook wel dat ik gemiddeld zo’n 25 kg zwaarder ben….zowel naar boven als beneden . Heee, het is competitie…..

Als ik geen zin heb om te fietsen rijdt ik naar mijn maat Nathan en speelden we tot voorkort ping pong. Waar hij al vloekend en tierend iedere keer verliest en daarom zijn we nu maar aan tennis begonnen. Als de baan vrij is….anders ping pong. 1 keer gedaan en ik kan er nogsteeds geen bal van, mijn nachtmerries van toen ik jong was en met een houten racket speelde komen weer boven. Nathan lag er gelukkig ook al een aantal jaren uit en de eindstand was dan ook 4/6-6/4-5/7-3/6 in zijn voordeel maar ik heb hoop dat ik binnen 5 partijen een keer win. En als ik dan nog tijd en zin heb ben ik foto’s aan het maken, een boek aan het lezen, tekenen of kastje hangen (tv),

Ben dus druk en dat voel ik ik slaap momenteel 6.5 uur per nacht omdat de dagen gewoon te kort zijn en ik denk dat het daarom ook maar goed is dat ik op Zaterdag en Zondag vrij ben.

08-06-05
Heb ondertussen een tweede wedstrijd tennis gespeeld en jawel…gewonnen. 3-0 in sets. LB zullen we maar zeggen.

13-06-05
‘Wat zou het mooi zijn als er meerderen van ons waren’

Ik heb me even een beetje boos moeten maken maar na 3 weken wachten en een dag drammen hab ik dan mijn ‘Acer’ notebook (met een fout in het scherm) op garantie kunnen wisselen voor een IBM die het 20 x beter doet.
En nu kan ik het hele verhaal wel uitleggen maar dat zal niet veel boeien. Waar het op neerkomt is dat mensen hier geen verantwoordelijkheid krijgen en het ook niet willen nemen. Het personeel is er uitsluitend om te verkopen. Daarnaast is klantenbinding hier ook nooit aangeleerd wat overeen komt met de dag tot dag filosofie. Het kwam zelfs tot het moment dat ik met de manager in Bangkok praatte en dat deze eerst niet wilde meewerken dat het personeel uit eigen zak wilde meehelpen (stel je dat voor). Uiteraard nam ik daar niet aan deel.
Anyway IBM, vooral grafisch is deze snel. Ik heb ondertussen de eerste 250 producten foto’s af.

17-6-05
Moest gisteren een professor naar Doi Saket brengen en omdat ik daar toch was dacht ik dat ik gelijk ook wel even de rivier wat kon verkennen voor een groep in October. De professor was er om ons community development project en de verschillende treks te ontwikkelen dus hij was druk. Ik dus alleen de rivier in (de groep wil river tracen (zie T vorig jaar)) met allerlij teambuilding activiteiten. Ik zal het programma later toelichten.
Ik loop in de rivier en tot de eerste waterval is het geen problem. Krijg wederom de rush in mijn lichaam die ik vaker beschreven heb wanneer ik alleen trips in de jungle maakte. Ik ben scherp, let op alles en plaats mijn voeten voorzichtig. Als er iets gebeurd zal hulp verweg zijn en slim genoeg had ik echt niets bij me.
Waterval (2m) is slipperig maar geen probleem, ik kom in een dieper gedeelte en zit al te denken terug te gaan daar ik helemaal niet zo nat wilde worden (??). Ga dus door en bij de volgende waterval (3m) bring ik myself in een positie die niet ideal is. Ik moet over een rigel klimmen maar die is vrij hoog en het water is sterken dan verwacht. Met een beetje geluk kan ik zonder slippen mijn voeten weer op wat stenen plaatsen. Ik puzel wat en vind dan toch een doorgang. bring ik myself in een positie die niet ideal is. Ik moet over een rigel klimmen maar die is vrij hoog en het water is sterken dan verwacht. Met een beetje geluk kan ik zonder slippen mijn voeten weer op wat stenen plaatsen. Ik puzel wat en vind dan toch een doorgang. De rivier word smaller is misschien 2 meter breed hier en links is het stenen met lianen en platen en rechts een muur van rots van zo’n 5 meter (ik kan dus geen kant op). Ik Loop richting de volgende waterval (1.5 m) en het water is ter hoogte van mijn navel. Ik blijf even stil staan en weet niet precies waarom. Ik kijk rond en geniet van deze mooie omgeving geniet van het alleen en hier zijn (de combinatie) geniet van de puurheid en de macht van de natuur om me heen.
Dan…..de waterval is ongeveer 2.5 meter van me vandaan. Ik kik naar het witte water daar waar het water in de rivier valt. Mijn zicht (Z) en gedachten(G):
Z: Er steekt iets bruin kleurig (3 cm) uit het water.
G: Zal wel een stokje zijn.
Z: Hee het bruinkleurige (stokje) beweegt wel vreemd, lijkt wel alsof het zwemt.
G: Geinig, dat stokje lijkt wel op een schildpad hoofd (ik heb hier eerder een schildpad gezien).
Z: Ziet er zeker als iets levens uit, komt wat verder uit het water
G: Shit jo, dat is een slang, in de rivier die dat beest naar mij toe duwt en ik kan geen kant op.
Z: Slang voelt mijn reactie en duikt onder.

Ik zie een steen die 20cm uit het water steekt 1m achter me en ‘spring’ daarop. Kijk in de rivier onder me of de slang voorbij komt maar zie hem niet.

Voordat ik verder ga:
Ten eerste was ik scherp op slangen omdat deze de enige echte bedreiging voor me zijn in dit gebied (al is er ook een beer waargenomen twee weken geleden). Waarom denk ik dan eerst aan stokjes en turtles voordat ik doorheb dat het een slang is? Ik heb iets met die beesten (zie ander T’s).

Goed, als het niet boeit sla dit maar over maar dit zijn wat gedachten van het moment.
Ik sta dus op die steen, ben parraad maar heb werkelijk niets, geen machete, geen first aid, geen mes zelfs geen water (maar dat is er genoeg). Ik kijk iets strrom opwaards en het water is helder. Ik zie geen slang maar had aan het zwemgedrag gezien dat hij de stroming kon hebben dus hij zul wel of ergens in het witte water zijn of achter een steen zijn gekropen. Ik moet die kant op. Ik moet die kant op……wat als het beeste aan de zijkant van de waterval een nest heeft en beschermt, keek het daarom naar me, was het daarom in de rivier. Ik kijk terug en zie de waterval met de hoge rigel voor me. Ik kan eigenlijk ook niet terug.
Een paar minuten gaan voorbij. Ik kijk om me heen voor een bamboo stok (als ik maar iets vast kan houden) maar vind alleen verotte (niet zo gek op deze plaats) en al het verse hout is te sterk om te breken (had ik mezelf nu maar voorbereid).
Ik neem het besluit om verder te gaan (slangen zijn bang voor ons (de meeste)) omdat ik redelijk zicht heb in het water voor me en denk dat ik een weg over de rotsen aan de andere zijkant zie. Ook was het een klein slangetje aan het hoofd te zien. En zelfs begin ik nu te twijfelen of het er wel echt een was. Het ging zo snel, en het water bewoog veel op die plaats. Ghi, het moet wel, ik heb namelijk nooit een stokje voorbij zien komen…….

Ik stap de rivier in. Als het komt zal ik stil blijven staan. Als het om me heen blijft zwemmen zal ik hem pakken en weggooien in 1 beweging, het plan is gemaakt. Ik loop langzaam naar de overkant. Ik klim op de rotsen daar en kijk naar de stenen in de buurt wwar ik het zag. Uiteraard is er niets (ook geen stokjes) en ik kijk nu naar de waterval. Een omgvellen boom is de rigel En aan de zijkant ligeen wat bladeren en takjes (perfect voor…) Ik klim over het geheel heen waarbij ik mezelf zeker telang kwetsbaar opgesteld heb maar heb geen slangen meer gezien. Loop de rivier iets verder dan zie ik een pad waar ik rechtsomkeer maak en naar Chiang Mai rijdt.


Geinig
Kreeg net een mailtje van onzer aller Antonio Graceffo, jawel de Amerikaanse ‘adventure writer’ waarmee ik twee ‘adventure trips’ heb gedaan (deze staan ook op walla (login rjsurfing password Reinier). Hij deelde me mee dat hij nog niets van mij over zijn laatste boek had gehoord (Bikes, boats and boxing gloves). Ik deelde hem mee dat ik vond dat ik het recht op een gratis copy had. Maar ik ben wel even op Amazon gaan kijken en wat……buiten waarschijnlijk twee verhalen met mij erin sta ik ook nog op de front cover……hahahaha das dan mijn twee promo picture en Jank Jank dat ook deze gratis was. Anyway als je het boek wilt lezen koop het voor 10usd op amazon.com (zijn naam intoetsen).


12-07-05

Al meer dan 1.5 maand geleden dat ik iets gestuurd heb…schandalig. Maar daarvoor wel een extra lange T. Heb ondertussen het boek van Antonio ontvangen en sta er met 3 foto’s in. En met twee verhalen.

‘Met 24 vrouwen de jungle in’

Wist het al een tijdje maar het is dan echt gebeurd, een week of twee geleden kwamen er 24 vrouwen (meisjes (15-17 jaar) uit Aussieland om the silver & gold Duke of Edinburgh Expedition te doen. Op deze expeditie is samenwerking, observeren en leren belangrijk en met er erg veel gehuppeld worden.
Ik zou ‘schaduw’ zijn voor als er iets mis ging (ze moeten zelfstandig plannen lopen etc). Ze komen aan en de sfeer is gelijk goed, ze zijn enthausiast en open. Ik breef ze over de opzet en wat er van hen verwacht word, en terwijl een deel van de subgroupjes de routes uitzetten geef ik nog een GPS lesje. Dan is het pakken en de volgende dag vertrekken we naar het Fang National park. Ze lopen met bepakking en ik ben wat blij dat ik dat niet hoef te doen. Deze dag is echter kort en als warm up bedoeld. Ze werken goed samen en in de review s’avonds zijn mijn enige punten dat ze wat beter moeten observeren en zich beter aan hun planningen moeten houden. Ik maak ook de opmerking dat bij elkaar blijven en voor elkaar zorgen belangrijke punten zijn.We camperen bij de hotsprings en de volgende dag is een zware. In de ochten verlaat ik mijn schaduw kant voor het eerst van de dag omdat ik zie dat er veel te weinig eten en drinken voorbereid word. De gehele dag gaat het stil omhoog en ik heb respect voor ze wat ze sjouwen een hoop rommel mee. Met de lunch hoor ik er een aantal zeggen dat hun water bijna op is en ik verlaat opnieuw mijn ‘schaduw’ kant en suggereer dat ze het een groepsprobleem maken ipv het met een vriendinnetje te bespreken. Echter word ook dat genegeerd. Ik sweet me helemaal de t*fus en kan zonder overdrijven mijn T-shirt uitknijpen. Normaal loop ik vooraan omdat daar het eerste gevaar is en om te kijken of dat ze goed gaan (help ze soms een beetje (ssssst) en de begeleiders liepen achteraan.

Als we to 2.5 km voor het kamp zijn zijn we op een off road weg en ik laat me langzaam terugzakken. De groep ruikt het einde en spreid zich uit. Dan loop ik geheel achteraan met drie meisjes waarvan 1 het er erg moeilijk heeft. De ander helpt wel veel en ik kan niets zeggen, moedig wel aan. Kijk naar haar ogen en die zien er nog vers uit. Ze gaat door en vanuit de groep voor ons blijft er 1 langzaam achter. We halen haar in (er is 1 begeleider met haar en 1 studente) en ik blijf wat tussen de twee hangen. Ik kijk in de ogen van de ander en zie dat deze wat dof zijn. Ik zeg dit tegen de ‘hoofdbegeider’ maar er gebeurd niets me. We zijn 500m voor het camp wanneer ze neergaat. Ik zie het gebeuren en ben er snel bij. Ik houdt haar hoofd stabile en probeer haar alert te maken. Ze is het tot zekere maten en ze kan wat water dinken. Als ze nu 5 minuten nog helemaal van de kaart is laat ik een auto komen en rijden we naar het kamp. Hier probeer ik haar wat dehydration stuff te voeren maar ze is te ver weg. Ongeveer 30 minuten nadat ze is flauwgevallen besluiten we haar naar het ziekenhuis te sturen omdat er geen verbetering is. Ik blijf bij het kamp.

En dan s’avonds heb ik natuurlijk een prachtige review. Ik geef hen lekker overall de schuld van (had ze gewaarschuwd), en zeg dat ik op veel fronten teleurgesteld ben. Ze zijn het met me eens (maar ook blij dat zij het wel ghaald hebben) en beloven beterschap voor de volgende dag.

De rest van de dagen (2) ging dan ook erg goed. Alleen werd er 1 meisje door een grote bij gestoken maar dat had veder geen consequeties. Het is vooral gezellig en iedereen heeft een prima tijd. We beklimmen een top waar gen uitzicht is door lage wolken maar dat word in de avond goed gemaakt.

Mijn tentje staat een meter of 2 van een rigel. Ik kik uit over een valley die ongeveer 1200 meter lager dan mij is. De hele nacht doe ik mijn tent niet dicht (wel het hoor), dit is practig. In de vellei zijn namelijk ontelbare lichtjes……

Als we terugzijn doen zij hun presentaties, ik moet daarna echter weer weg want Dirk belt me dat hij in Chiang Mai is. Die ontmoet ik in de avond en ik neem gelik een paar dagen vrij ovoornamelijk gezellig met hem te ouwehoeren en wat te feesten. Dan gaan we ook nog op een survey in Doi Saket waar het onze missie is om drie trails in kaart te brengen. Weer lekker in de jungle dus. Dan was het weekend en feesten we nog wat meer en op Maandag ging ik gewoon weer werken. Echter, dirk komt terug dus………

Echt tof om hem weer te zien. En pas dan is tijd echt relatief. We hebben in twee jaar tijd geen word met elkaar verwisseld op een paar mailtjes na. We ontmoeten elkaar en gisteren zou de laatste dag kunnen zijn geweest want het is exact zoals het was. We babbelen veel, lichen veel en drinken veel.

Vriendschap is goed. Geef de tijd zijn tijd, raak dat gevoel gewoon niet kwijt.
Veel success en een goede vakantie,

Reinier

14-07-05

Vier mee vier mee, dit is de 50ste T. Redelijk ongelooflijk dat ik 50 van die stukken eruit gegooid heb (zo’n 170 a4tjes). Toen ik naar Thailand kwam wilde ik veel schrijven maar ik dacht meer aan verhalen en gedichten, nou dat staat nog steeds op een laag pitje al schrijf ik ook die weer meer. Ben ondertussen 33 maanden in Thailand geweest en heb een hoop meegemaakt. Zit er soms over te denken om een ‘TT’ te schrijven waarbij ik aanhalingen (van ander schrijvers) en andere belevingen (die van het moment die ik niet wilde delen maar nu wel) wil toevoegen om het geheel complete te maken. Er is nog zoveel meer……maar ik wil ook nog zoveel meer schrijven…..

Kreeg op mijn vorige mail een reactie van Guide Maas en ben toen de volgende conversatie aangegaan (ik denk dat er meerdere met zijn vragen spelen).


Beste heer Maas,
ik zal in uw text reageren.
Hi Globetrotter,
Tot dusver kan ik niet zeggen dat ik ontzettend veel gereisd heb maar zou het wel graag willen.
Vertel eens, wat zijn je plannen voor de komende 5 jaar?
Boeken schrijven over mijn reizen over de wereld :-); nee. Het plan op dit moment is dat ik einde van deze maand met mijn baas ga praten en om meer slaris vraag. Als hij instemt blijf ik nog 1 jaar als hij niet instemt dan werk ik nog 3 maanden voor hem en concentreer me dan op mijn handel (eerste cd is af). iig wil ik ook dan niet langer dan een jaar hier blijven....ik moet naar de zee....
Blijf je in de jungle hangen nee, ga je naar Zuid Amerika ga daar zeker kijken en als het bevaltof is een huisje in Hoeven met vrouw en kindertjes wat voor jedat lijkt me redelijk uitgesloten.?
Het is allemaal prima natuurlijk. Jouw keuzes en jouw levenThanks (zonder sarcasme).
Ik denk wel dat je 'strategisch' moet nadenken over je toekomstBen ik het helemaal mee eens. Er is een 'gevaar' (geen écht gevaar natuurlijk) dat je dit leven zo leuk vindt waardoor je dit ook blijft leven de komende jaren waarom je leven veranderen als het 'leuk' is???. Om dan terug te keren in de burgermaatschappij kan erg tegenvallenDat had ik al na 9 maanden gemerkt maar ik heb ook gemerkt dat ik me snel kan inpassen in een cultuur.
Er is ook een gevaar om uit angst voor het zojuist beschreven 'gevaar' dat je terugkeert naar de burgermaatschappij wat erg kan tegenvallen (het was-ik-maar-in-Thailand-gebleven-gevoel kan dan ontstaan Dat is een feit al besef ik me dat ik voor altijd terug naar Azie zou kunnen en ook zie dat ik moet zien of het gras ergens anders groener is. Ik houd van Azie en voel me erg natuurlijk hier, mijn hoofdreden tot veranderingen zijn salaris (al heb ik het nu al best goed), mijn gemis van zee en surfen (en dat speelt echt) en het feit dat ik hier een leven opgebpuwd heb.
Ach ja, Maas lult maar. .Het gelul valt mee (ook omdat jij teminste reageerd met inhoud en dat vind ik leuk, met jouw goedvinden zal ik stukjes kopieeren in de volgende T)., ik ben hier echt wel mee bezig maar het is een combo van vele aspecten. Soms wordt ik wakker en mijn eerste gedachte is Brazilie (surfen), dan zie ik wat ik hier heb en hoe gelukkig ik hier ben, dan denk ik aan mijn moeder en vrienden en vind ik dat ik ook weer naar nl moet.

Wat ik probeer te zeggen is dat je de keuzes moet maken in je leven die jou gelukkig houden/maken. In dat soort afwegingsprocessen helpt het andere scenario's te overdenken die je keuzes bewuster en daardoor steviger gefundeerd maken.
Scherp en terrecht. Ik ben er veel mee bezig maar besef me ook dat het gras 'altijd' groener is waar inleving en fantasie meespelen. Concreet begin ik in nl en br opnieuw en hier heb ik een naam opgebouwd.
We zullen zien.
Soms moet ik ook weer op de grond getrokken worden al beschouw ik mezelf als nuchter soms vlieg ik wel weg. Fantasie, creativiteit en emphatie zijn belangrijk maar observeren moet neutraal zijn.
Ik ben niet bang om niets te hebben. Ik ben wel bang voor het me ergens niet thuisvoelen. Maar het komt dichterbij. Ik vind het spannend, ben er ook wel aan toe, heb zo hard gewerkt en mijn enige gewin is mijn ontwikkeling.

Waterfall abseil (XXX)
Ik ben nogsteeds in een rush. Ik hoop dat ik dit volgende verhaal kan uitleggen met mijn beleving en dat jullie begrijpen hoe dit voelt…….het is uitzinnig.
Dirk kwam met zijn broer (Bart) een vriendin van Bart (Ester) en een vriendin van Dirk (Kim) terug naar Chiang Mai (na ze opgehaald te hebben in Bangkok. En hij vertelde me dat hij wel weer naar Doi Saket wilde omdat het daar zo mooi is. Op Woensdag moest ik een ‘professor’ (Max) ernaar toe brengen en hij vroeg me of ik niet een keer met hem mee kon om foto’s te maken van de planten daar. Ik zag hier een geode kans (werk en fun) dus ik stelde het aan Shane voor en ik zou op Zaterdag gaan. De volgende dagen at ik iedere avond met mijn Nederlandse vrienden en opens ging er een lichtje bij me branden, ik moet nog steeds die 35 meter hoge wand voor abseil testen en ook de 27 meter hoge waterval.
Op Vrijdag belde ik voor touwen, slings, harnassen, helmen, karabines en deze kwamen s’avonds om 1900 aan (nadat ik met Bart en Ester Doi Suthep op was gefietst.
Zaterdag ochtend om 0900 uur haal ik de Dutch /Thai (O is de enige Thai) adventure team op. Ik had ondertussen ook twee walkie talkies en min verbanddoos ingepakt. We rijden wat verlaat naar Doi Saket (Ban Pang Mano)en kopen ook de nodige boos in voor de ‘eenzame nacht’ in de jungle.
We komen aan en zien Max zijn spullen (ik dacht dat hij op Zaterdag zou vertrekken). Ik bereid alle spullen voor en maak een oefenabseiltje van 2 meter klaar. Ik geef snel wat instructies en we oefenen wat. We eten lunch en vertrekken. We lopen over het al eerder beschreven pad naar ‘Waterfall 5’ wat mij vooral opvalt (naast dat ik het hier echt mooi vind) is dat het water een stuk hoger staat. Waar je normaal over stenen de rivier over steekt staan deze nu 10cm onder water en heeft het dus geen zin eroverheen te lopen (gewoon door de rivier dus).
We ariveren en maken ons ‘campje’ aan de voet van de waterval. Ik had deze waterval al gefotograffeerd en op inet gezet (dus als je je het herinnert, het is die met de enorme boom erin). Links is die concrete wand, ietwaat rechts de waterval en wij staan lekker tussen de bananen bomen.
Ik loop met Bart naar de bovenkant van de waterval (steile klim van 4 minuten) en we steken de rivier over en gaan voor een p[laats om van de wand naar beneden te gaan. Ben al blij dat ik die walky-talky apparten heb meegenomen wat eerst sta ik veel te ver. Na wat communicatie (je ziet geen zak en ik had mijn machete erg slim beneden achter gelaten. Ik vind een boom op de juiste plaats en hij ziet er goed en sterk uit. Daarachter staan nog twee bomen en het is ideal voor een ‘driehoek’.

Zekering 1(als iemand er iets van begrijp wil ik er graag feedback op).
Ik had natuurlijk maar beperkt material maar heb het volgende gedaan. Heb om alle drie de bomen een sling gedaan (na op scherpe dingen te hebben gecontroleerd). Zo laag mogelijk. De bomen stonden in een driehoek met de punt richting de afgrond. Alle drie kregen een karabiner. Toen ging ik mijn touw meten en die bleek 2 meter tekort te zijn dus heb ik ze aan elkaar genknoopt met een dubbele achtknoop (ipv vissersknoop (voor/nadeel?)). Toen het touw op lengte was heb ik hem met een mastworp in de eerste karabiner gedaan. Doorgetrokken naar de tweede en op maat ook hier een mastworp ingelegt. Naar de derde karabiner doorgetrooken. Het touw erdoorheen gehaald en een achtnoop in het touw gelegt en die in karabiner 1 gedaan. Toen op maat nog een mastworp in karabiner 3 gelegd. Het touw tussen karabiner 1-2 en 1-3 was dus strak en tussen 2-3 wat los.

De knoop tussen de twee touwen was nog ruim voor de vertikale afgrond. Ik ben gezekerd naar dat punt gegaan. Heb mijn afdaal acht ingeklikt en mezelf van het nazekertouw ontdaan. (We hadde dus te weinig touw om na te zekeren tot het einde, maar konden wel van beneden zekeren). Toen heb ik mezelf door de begroeiing geworstelt en ben de 35 meter vertikale afgrond ingedoken. En dat was wel even kikken.

Ik was dus de eerste ooit op dze wand. Ik kijk zonder angst (serieus) de 35 meter naar beneden. Aan de wand groeien vaarns en wat andere planten die wel vocht kunnen hebben. Je voel het vocht van de waterval 10 meter naast je voorbij komen. Ik sta op de rand en laat mijn bovenlichaam tot 90 graden zaken. Daaar gaan we dan…….
Het is de ideale abseil. Na 15 meter word hij iets overhangend en onderaan wordt je opgevangen door een pool met 0.5 meter water.

Iedereen schreewt als ik beneden ben en ik voel een rush. Loop weer naar boven (en neem mijn machete mee) en ik hak alles weg wat in de weg zit (na gecontroleerd te hebben of er niemand onder staat). Dan ga ik nog en keer, maar nu langzaam en schop ik alle losse stenen naar beneden, ik wil namelijk wel dat (ondanks de helmen) de zekeraars beneden geen stenen zouden koppen.

Toen ging iedreen een keertje en Dirk twee keer. Iedereen vond het erg spannend en dat is ook wel begrijpelijk. Had de damens onder ons uitgelegd dat het haar opgebonden in de helm moest want het is geen pretje als dat in de afdaal acht komt (zonder nazeker touw helemaal). Ging allemaal goed en iedereen was vol adrenaline.

De Waterval
Ik ruim alles op en loop de 15 meter naar beneden naar de top van de waterval. Hier staat echt een reus van een boom op 2.5 meter van de rand, perfect. Gooi mijn ‘slings’ eromheen maar moet er drie aan elkaar knopen om het te halen en dat bevalt me niet. Ik gooi een van de klimtouwen er ook enkel omheen (en leg een dubbele achtkoop met de uiteinden (dit is dan dus een achtknoop met vier touw diktes), klik hier en door de slings een aparte karabiner en gooi mijn afdaal touw de waterval af. Check of die het haalt maar beneden kunnen ze hem niet zien. Haal hem weer op en bind er een bamboo stok van 15 cm doorsnede aan (1 meter lang). Gooi die naar beneden maar ze zien nogsteed niets.

Ik snap het niet…misschien de stok eraf? Ik haal hem weer op maar mijn touw blijft haken achter de rand (de stok is er dus nog). Goed, ik bind het andere touw aan het uiteinde van mijn abseil touw en laat ook deze ook helemaal zakken (op de 2 meter die ik voor het zekeren en dubble acht nodig had na dan). Check en ze zien nogsteeds niets.

Ik snap het niet. Vraag Bart of hij denkt dat 1 touw lang genoeg is en zijn antwoord is ‘ moet je mij niet vragen want ik heb er geen verstand van maar het is hier zeker 5 meter lager dan de vorige plaats dus….). Mijn gedachten zijn over de afstand hetzelfde en dus klik ik mijn abseil touw weer aan de boom. Zet mijn helm op en zeg Bart tegen mijn moeder te zeggen dat ik van haar houdt als het verkeerd afloopt. Ik besef me dat er een knoop met stok aan het uiteinde zit en dat als het touw te kort is ik hierop zal stoppen. Als veiligheid neem ik een prussic toewtje en karabiner (zie ineens dat deze *%^$*% elke keer automatisch een ‘r’ achter dit word zet) mee. Ook leg ik een franse prusik (denk dat het zo heet) onder de afdaal acht en klik deze in mijn beenlus. Hierdoor zal ik als ik mijn handen loslaat namelijk automatisch stoppen (hoooooop ik). Als ik wil gaan hoef ik alleen met mijn hand de bovenkant van de prussic naar beneden te duwen…

Feitje, er is nog nooit iemand van deze waterval geabseilt, en dit is mijn eerste waterval absil (twee maagden worden ontgrond (en dat heb ik een keer eerder meegemaakt maar dat is 11 jaar geleden maar was wel prettig )

Ik controleer al mijn zekerwerk en ga dan aan de rand van de rivier staan. Stap de rivier in en het water stroomt erg hard en is sterk. De stenen zijn slipperig. Ik ben vol concentratie. Ik loop / abseil naar de rand. Deze is maar 20 cm breed waar het water tussen de rotsen doorschiet maar na de rand is de waterval 2-4 meter breed. Ik sta dus nu op stenen aan de rand en kijk er over heen. Nu wel een beetje angst. Onder me gonst het water naar beneden met een enorme kracht. Ik zet mijn voet in het weter is de kracht is heel erg sterk. Toch is mijn druk voeldoende om niet te slippen. Ik laat me zakken en voel met mijn andere been…rots. Prima, ik zak nog wat maar voel geen rots meer (overhang?). Ik laat mijn bovenlichaam zakken en voel met mijn voeten. Niets. Erop of eronder ik moet mijn ander been laten gaan. Ik ‘zwier’ en krijg bakken met water in min gezicht. Zie niets en bedenk me opeens dat die helm ook nuttig is om het water om mijn hoofd te leiden ipv erin. In deze ene seconde laat ik me wel zakken en mijn voeten zoeken naar houvast. Deze komt op hetzelfde moment als het water ophoud me te tergen. Ik ben in een ruimte achter de waterval. Wauw, echt mooi. Ook hier groeien panten. De ruimte is ongeveer 3 meter diep. 3 meter breed en 2.5 meter hoog (hoewel het van mijn perspectief 2.5 meter lag is). Ik laat me zakken tot de grond en vind naast buitengewone adrenaline, een mooi uitzicht door de waterval ook de rest van mijn touw en de bamboo stok. Ik bedenk me ineens dat ik wat van me moet laten horen om te zorgen dat ze beneden niet ongerust worden en dus schreeuw ik wat Hang loosejes (zij kunnen mij niet zien). Ik hoor geschreew terug en loop met de bamboo naar de zijkant van de waterval. Zwaai naar beneden en iedereen die mij kent weet wat voor gebaar daar bij kwam. Ik gooi de stok naar beneden en zie deze even later benden in de pool drijven (het werkte dus wel…..en niet de minste…..het touw is lang genoeg) ik geef duimen op naar beneden (zowel voor touw als camera) en krijg een zelfde gebaar terug. Daar ga ik weer. Door de waterval, in het stromende water, maar vanaf hier vinden mijn voeten continu stenen en is het vooral geniet (beetje poseren) en gewoon kikken.

De echte bikkel
Toen werd het wat laat, liepen we terug naar ons kamp waar we afspraken de volgende dag weer te komen. Na verhalen uitwisselen over onze advonturen en lekker geslapen te hebben waren we de volgende morgen weer op ons punt. Eerst weer de muur om te oefenen en toen ging irk de waterval af. Ik had al gezien dat het water wat gezakt was dus hij is iets minder krachtig. Ik had ervoor gekozen om het tweede touw niet als nazeker touw te gebruiken maar het de zelfde functie als bij mij de vorige dag te geven (al hielden de slings me wel). Dirk gaat en gaat goed. Hij vind wel dat de prusik erg veel vertraagd (en er gaat nog geen lampje bij mij branden). Dan ga ik weer en ditkeer ga ik snel en ook dit gaat goed (wat prusik vertraagd?). We eten en Bart is de volgende na de Lunch. Ondertussen is Max er ook en hij geeft aan dat hij ons doodeng vind. Bart staat al in de rivier en kan niet goed met de prusik overweg. (ook hier brand nog niets, ik had toch gezegd ‘gewoon had op het bovenste touwtje leggen en die naar beneden drukken’?). Hij probeerd het nog en geeft dan op. Hij wil terug omdat hij niet denkt het te controleren. En terrecht, slim. Hij geeft aan het volle vertrouwen in mi te hebben maar heeft het gevoel niet (hij had de ochtend ook niet gedaan vanwege rugpijn.) Prima.

Toen was het O’s beurt. En ik verbaasde me al dat zij als Thai zijnde de concrete wall al deed en nu verbaas ik me helemaal. Zij wil als eerste vrouw de waterval af. Ester staat ondertussen ook boven en zal na haar gaan. Ik bevestig haar, geef haar instrcties en eigenlijk is haar enige vraag ‘heb stop ik toch’? Ik bevestig en ze gaat. Ze heeft ook moeite met de prusik en ik geef haar meer instructies maar het loopt niet. Ze gaat echter wel door en op de rand zakt ze dniet ver genoeg naar achteren waardoor 1 been wegglijdt. Haar andere been blijft hangen maar ze wrikt hem los waardoor de recht komt te hangen, Op het punt waar het water over de rand gaat (en hier is de rivier dus op zijn dunst en dus het sterkst). Ik schreew dat ze moet zakken en haar hoofd naar beneden moet houden maar ze paniekt. Ze zegt dat ze niet kan zakken, dat het touw klem zit en ze heeft veel moeite met de hoeveelheid water in haar gezicht. Ik schreew zakken omdat ze dan in de grot komt maar het lukt haar niet en ze schreeuwt ‘Reinier, help me’. Ik paniek niet. Zie de rest van het tweede acht en bedenk me dat ik me daarop kan laten zakken. (Die vierdubbele achtknoop zal mij wel hoeden, bovendien zit hij apart door een karabine). Ik haal het touw door mijn atc (zij heeft de acht) en binnen 15 seconden ben ik bij haar. Ze vecht met het water maar ziet er nu verder beheerst uit. Ik moet wel mijn longen uit mijn lichaam schreeuwen om haar aandacht te krijgen maar als ik die dan heb kijkt ze me wat peniekerig aan. Ik hoe me klem gezet tussen de rotsen boven de afgrond en leg een knoop onder mijn atc. Dan vertel ik haar dat ze moet zakken en zie dat ze haar kele hand op de prusik heeft en erin knit. ‘Je moet het naar beneden drukken van de top’ ze bgrijpt me niet en vraagd opnieuw op hulp. Ik zet me goed lkem en vraag om haar arm. Ik trek haar wat omhoog en vraag haar te halpen met haar benen. Na enig tijd zit ze naast me in het water (met mi tussen haar en de afgrond). Ik vertel mijn verhaal nogmaals en alsof er een lampje gat branden begrijpt ze nu dat haar vingers boven het touw moeten zijn en niet erop. Ik den’dat was het dan’ maar tot mijn grote verbazing en ongeloof wil ze gewoon weer door. Ik geef haar nog wat tips en off she is. Ditmaal wel goed. Ik bekijk hoelang mijn touw is en dat rijkt tot ongeveer 3 meter boven het einde (in geval van nood kan ik haar tot daar helpen en dan over klikken). Ze blijft lang achter de waterval en ik wil net erin gaan als ze met een big smile aan de zijkant verschijnt. Ze gaat verder en heeft halverwege ook nog het touw herordenen maar ze komt beneden. Wanneer ze beneden is kan ik wel janken maar doe dat niet. Ik loop naar de radio en vertel haar hoe moedig ze is. Helemaal stijf van de adrenaline schreeuwt ze in het rond.
Hang Loose Meid!

Ester gaat hierna ook gwoon en die geef ik iets duidelijkere instructis waardoor ze als een plaatje gaat. Dan ga ik nog een keer en wil te snel en haal een hand een beetje open………


Iedereen vind het vet en tof en we staan allemaal te stuiteren van adrenaline.


Moet nu echt even werken geloof ik. Bekijk aub de vette foto’s op:


http://www.ezprints.com/home/RJPICTURE/EL9HJE2T1A.EZP

Album ‘waterfall abseil’ Ik zet morgen de rest erop maar deze zijn al heel erg vet.

Reacties zijn welcome…..

Dikke kik,

Reinier

De foto’s van het klimmen, de survey en de overstromingen staan op:
http://www.ezprints.com/home/RJPICTURE/EKIC3S5L3W.EZP
Kijk in Album:
Overstroming Chiang Mai 08-05
Hilltribe Survey 08-05
Climbing


08-08-05

Een maand waarin ik veel tijd heb gehad om na te denken. Ik zit veel achter de compu en betrap me erop dat ik de laatste weken mijn concentratie snel velies. Ik ben ook weer begonnen met het hervatten van schrijven.
Vorige T had ik beloofd meer duidelijkheid te geven over de toekomst maar ik heb het nog niet. De tijd was nog niet rijp maar het gebeurt spoedig. Ik vertrouw hier op mijn intuitie en verstand. Doel en middel zijn verbonden en soms zie ik alleen het doel maar moet ik me juist met het middel bezig houden.
Ik heb mensen die te laat de bioscoop inkomen nooit begrepen, maar snap nu dat het het sociale is waarvoor je gaat, dat dat belangrijker is dan die film. En zo is het met meer in het leven, we moeten genieten van de momenten die we hebben ipv ons blind te staren op wat we eigenlijk willen.

Dirk belde me en vroeg me of ik naar Krabi (klimpardijs ten in het zuiden) kwam. En ik wilde echt, wil dat echt zien maar moest werken en de kosten waren het niet waard voor 3 dagen te gaan. Maar had wel klimmen in mijn hoofd en dus ben ik met Jantine (een dame die voor ons wilde werken) en O gaan klimmen. Het is 30 minuten buiten Chiang Mai en op deze limestone berg zijn 200 verschillende routes uitgezet. Dat was dus erg plezierig en leuk.

Toen kreeg ik een request van een family om te gaan White Water Raften en na wat belletjes bleek het bedrijf dat we normal gebruiken overboekt was en dus boekte ik een ander bedrijf en overtuigde mijn baas ervan dat ik mee moest om te kijken hoe de veiligheid en service was. Nu is het regenseizoen en stroomt die rivier als een gek met als nadeel dat we de meest uitdagende 100m over land deden (*&^%*^%*) heeee, goed voor mijn klanten (pluspunt bedrijf) maar ik had toch wel ff graag gegaan….

Later ben ik naar Lampang gereden omdat daar een monnik is die erg begaafd schijnt te zijn. Toen ik hem ontmoette zag hij er anders uit als ik me voorgesteld had. IPV een oude monnik die eruit ziet alsof hij nooit uit een meditatie is gekomen zag deze man er jong en fris (en begaafd) uit. Hij sprak op een informele manier maar vroeg wel eerst mijn geboortedag en datum en keerde zich voor 20 seconden in meditatie voordat hij op mijn vragen inging.
Ik vroeg hem hoe mijn zakelijke toekomst eruit zag. Hoe vroeg me of ik vroeger ziek ben geweest of een ongeluk heb gehad, ik zei eerst ‘nee’ omdat ik mezelf altijd een gezonde jongen heb gevonden en zag hem raar kijken. Toen nog even nadenken en ik had iid een ongeluk toen ik ooit een straat overstak zonder te kijken en door een auto ‘geschept’ werd. (Floris bedankt J, geintje). Kan me ook indenken dat hij misschien geestesziek bedoelde waar ik toch een lange ‘zwarte’ periode in mijn leven gehad heb (zwart is hier letterlijk want de periode was ok en erg leerzaam ).

Iig kan iedereen wel iets bedenken van ongelukken of ziekten in het verleden dus ik was nog niet onder de indruk. Hij vertelde me dat als ik sterk ben ik zakelijk goed zal zijn (en daar had hij wel een puntje daar ik nogsteeds niet met mijn baas gepraat heb), toen ik hem vroeg Thailand of Brasilie zei hij dat beidde positief voor me waren.
Toen vroeg ik hem hoe het met mijn moeder was waarop hij zei dat hij dat niet kon zien en dat het daarom wel goed zal zijn (iig een eerlijke monnik). Nou sprak hij geen Engels en is mijn Thai nogsteeds matig dus had ik een vertaalster die me later wat dingen over haarzelf vertelden die in mijn optiek helemaal klopte……dus er is hoop. Hij zei dat ik geluk had en ik wilde eerst een lot kopen en besefte me toen dat ik geluk niet moest forceren…..we zullen zien. Ook intressant was de pratende vogel die daar was…….

Conclusie is dat het voor mij nogsteeds moeilijk is om dit soort dingen te geloven maar dat ik wel open ben voor de cosmos tot mij binnen te dringen. Ik hoop iig dat hij het bij het rechte einde heeft.

14/08/2005

Afgelopen woensdag ben ik op een survey vertrokken in de Chiang Dao omgeving. Het doel van de survey was om de trails en accomodaties voor een 5 daags programma op kwiliteit en prijs te beoordelen. Wij moesten dit in drie dagen doen. Home stay with Hill Tribes was essentieel.
Dag 1
Ik sta om 6:45 op en pak mijn spullen. Het is het gebruikelijke. Een broek voor trekking en een extra broek voor overnachtingen of als de ander nat is. 3 T-shirts, 4 paar sokken, 3 onderbroeken en een longsleeve aan kleding. Schroeisel waren mijn reebok hiking shoes waarvan de neusen het al een aantal ker begeven hadden, die ik geplakt had met power glue maar waarvoor ik voor de zekerheid nog een extra tube lijm meenam en mijn slippers.
Dan hadden we natuurlijk first aid en omdat mijn teen nagel ingegroeid was, ik dat weggeknipt had, en vervolgens mezelf gewond had, had ik een irrigation spuitje en een flesje alcohol extra meegenomen. Niets erstigs, maar erg irritant tot pijnlijk en ik wilde niet dat het zou gaan ontsteken. Machete, zakmes, compas, gps, fototoestel (zie:....).
7:30 arriveer ik op kantoor waar ik twee quotations de deur uitdoe, mijn guides Khun Moddaeng (rode mier, zie T ….’jungle survival’) en Khun Pie ontmoet en een uurtje later vertrek.

We stoppen bij een markt wwar we eten kopen voor de drie dagen, gwlukkig kan ik lokaal Thais voedsel goed hebben. Na ongeveer2 uur stoppen we bij een Akha (Hilltribe) dorp waar we onze ‘porter’ (drager / lokale gids) ontmoeten. Wij rijden zover de auto ons kan rijden en dit is bij een eveneens akha dorpje.
Akha kenmerkt zich door de kleurijke hoofddeksels met veel silveren belletjes en munten eraan gestikt. Zij hebben zwart rode tanden (later vertel ik waarvan) en zijn in mijn optiek de meest ‘pushede’ tribe. Hier bedoel ik mee dat ze graag hun handgemaakte tassen en silver wear verkopen. Zij zijn annimist of christen. En schamen zich (zoals alle mensen die dicht bij de natuur leven) niet om kinderen in openbaar de borst te geven.
We maken ons klaar voor lunch en ik laat K. Moddaeng mijn machete slijpen. Wat eten we vandaag?
Lunch is: Sticky Rice (kleefrijst (erg lekkere rijst die goed vult) dit eet je door een beetje te pakken (ja ja opa je mag hier met je vingers eten) en daar een bolletje van te maken tussen duim en vingers. Deze lunch hadden we chilipaste met herbs om het een pittige smaak te geven (dit komt in een klein pastic sheetje en ligt midden op de tafel om je rijst ‘in te dompelen’) is erg pittig maar daar houden we (ik) van. Dan hadden we een gedroogde vis, diep gefrituurde varkenshuid en gebakken varkensvlees (spek).
We vertrekken. We lopen over een goed begaanbaar pad, ik loop als laatste en wanneer K.Moddeang voor me stopt en naar de grond kijkt stop ik ook. Ik zie een stukje zwart van 30 cm op de weg en besef gelijk dat het een stuk van een slang is. K. Pie grijpt zijn machete en wil het erop gooien. Ik loop ernaar toe en zeg hem dat ik dat niet nodig vind, hij antwoord dat het een goede maaltijd zal zijn maar gooit niet. De slang voelt dit en beweegt in een noodvaart weg van ons. Nu zie ik dat het een 1.5 meter polsdikke waterslang is.
We lopen door rijst paddies en komen snel bij dichte jungle. Ik zie echter dat de paden goed begaan baar blijven en wat ik vreesde blijkt waar. Hier komen veel toeristen, aan de ene kant goed....tenzij het backpackers zijn, ik ken de kwiliteit service voor hen.....
De weg is mooi en het enige noemswaardige wat er de volgende twee uren gebeurd zijn dat we een waterval zien die erg mooi is en dat met dalen mijn teen erg pijn doet.
We lopen 5 km wanneer we bij het camp aankomen waar we de nacht door zullen brengen. Mijn ergste voorspelling komt uit wanneer ik zie dat er hier een bamboe hut staat voor gasten (back packers) die daar op een matje onder een dekentje moeten slapen, muggen netten moeten gedeeld worden. Dan staat er iets beter huisje (grotendeels ook bamboe) waarvan het onderste gedeelte de keuken is en daarboven een kamer en opslag ruimte (dit zal mij kamer worden). Het toilet is een vierkant gebouwtje (2x2) waarvan de wanden open zijn en op instorten staan. Het toilet zelf is de gebruikelijke asiatische (vloer niveau) en dat vind ik niet erg mits het schoon is. Douche is zelfde soort gebouwtje met een kraantje erin. Het camp ziet er smerig uit en wordt beheerd door een Akha man met erg zwarte tanden. Niet veel na mijn arrival komt er een groep met 13 backpackers (5 Nederlanders) die dus dat eerst beschreven gebouw krijgen en even lijkt het erop dat wij moeten verkassen (lekker geregeld). Ik eet wat, beantwoord duizend keeer dezelfde vragen (hoelang zit je hier al, wat voor werk doe je).
Dan biedt de akha mijn mij het geheim naar de zwarte tanden aan. Dit is (kauw) tabak dat in een blad gevouwen wordt, er word wat zwarte pasta aan toegevoegd, beetje lijmsteen en een deel van een bitternood. Dit stop je dan in je mond en zabbelt erop. Ik houd het 5 minuten tussen mijn lip en tandvlees ondervind daar nogsteeds de schade van (soort van brandwond). Schijnt geen drug te zijn maar wel stimulerend (??).

Wat eten we vandaag? Een soep met paddestoelen en herbs, samen met een vers gebbqde kip en steamed rice.

Bij het kampvuur praat ik met een venulaanse die als psychiatrische voor latijns amerikanen in .... stad in amerika werkt. We praten over human behaviours en al snel komen we op horoscopen en de werking van de costmos......erg intressant. Ook omdat ik net een discussie over de mail voer over horoscopen. Dat de magazine horoscopen dit soort dingen in het westen verpesten neemt niet weg dat toch veel mensen intesse hebben in de werking.
Vergeet die weekelijkse horoscoop. Ik ben stier, en ik kan veel aspecten van mezelf terug vinden in andere stieren. Deze stelling druk ik echter de grond in door te zeggen dat er 6 Miljard mensen op de wereld zijn en maar 12 maanden. Natuurlijk vind je aspecten terug. Echter haar argument is dat het ook met de stand van de andere planten te maken heeft. Dat ik misschien meer gemeen heb met een weegschaal omdat deze op tijd van mijn geboorte dichtbij mij stond......
Anyway, ik bracht het gesprek naar hoe open en meer gevoelig de Thai voor dit soort dingen is. Iedereen die dichtbij de natuur leeft zal respect hebben voor andere machten dan de mens. Maar ook het zien van geesten, het aan voelen komen van goed of kwaad of het zien van heden/verleden zijn maatschappelijk geaccepteerd. Ik persoonlijk ken mensen die dit in hoge maten bezitten en ik kan niet anders dan dit geloven (voorbeelden zullen volgen in andere tijden).
De cosmos is groot, structureel complex en werkt op ons kleine allen.


Om 2000 uur gaan alle toeristen naar bed (??) en ik praat nog wat met de lokale guides. Dan ga ik naar bed en dit is dus boven de keuken, waar geen muggen zijn omdat er rook hangt........Er slapen nog drie nadere mensen in dezelfde kamerr en het water van de douche 5 meter verderop loopt....ik kan niet slapen. Iemand gaat eruit en draaid de kraan uit. Ik geniet van de geluiden van de jungle. Iemand neemt een douche en de irriatie komt wanneer het water weer blijft stromen. Ik probeer te mediteren. Concenteer me eerst op mijn ademhaling en later kan ik me alleen op het water concentreren. Om 2400 uur ga ik eruit en draai de kraan dicht.

Om half zeven sta ik op, loop wat rond en eet wat en om 0830 vertrekken we. De groep is net aan het ontbijt begonnen. Vandaag lopen we 13 km. Eerst door cloud forrest, evergreen forrest en later zakken we weer de jungle in. Na twee uur lopen begeeft de neus van mijn schoen het, kom ik erachter dat mijn super lijm, super hard is en smelt ik een waterfles en laat het plastic in mijn neus (van mijn schoen dus) druipen. Dit houdt 1 uurtje en ik doe het vervolgens ieder uur (dag reebok, ik heb gisteren nieuwe North Face schoenen gekocht). Wanneer we bij een olifanten camp eten (dat ik ook contoleer op overnachting faciliteiten) maak ik mijn nu zeer pijnlijke teen schoon met alcohol en maak ik mijn schoenen nogeens.

We laten de spullen daar en gaan opzoek naar een waterfal. Mijn humeur is slecht omdat ik ontzettend moe ben, mijn teen pijn doet en omdat het pad overgroeid is met prikkelplanten in ik dus mijn machete niet bij me heb. Het word slechter wanneer ik bij een rivier crossing uitglij, mijn teen op een rots land, mijn hand op een zooi kiezels en mijn knie ook iets ergs hard raakt, we de waterval niet vinden en na 1.5 uur zonder enig belangrijks terug op het camp zijn. Hierna lopen we op een pad dat toeristen op de olifant doen en nou hoeft dat van mij niet maar tussen de olifanten stront lopen is ook niet altijd alles.

We komen aan bij het Paulong village waar we de avond doorbrengen. Deze tribe is erg aardig en sociaal, heeft ook erg veel mais staan en er is zelfs een schooltje waar ik wat Engelse les geef en wat spelletjes met de studenten speel. Ook is er een tempeltje en ik spreek met K.Moddaeng af dat we morgen om 0600 uur de prayers bijwonen. Ik neem een douche en dit is hetzelfde principe als de vorige tribe en maak mijn schoenen. Deze keer selt ik het plastic in een blikje en giet het over mijn neus. Dit zou houden tot het einde van de trip.We eten (soep en sticky rice met chili paste) en dan ga ik slapen na nog wat gemiditeerd te hebben. Gaat een stuk beter als je moe bent. Volgende dag sta ik om 0545 op om de prayers bij te wonen.

Na een wandeling van een uur of wat en wat met een andere tribe gepraat te hebben staan we te wachten op ons vervoer terug. Ik zie de ingang van een grot en loop er heen om het uit te checken. Wanneer ik de stenen trap oploop komt er een oude monnik vol tatoeages de trap af. Hij verwolkomt me in Thais en we praten wat. De grot blijkt zijn tempel en hij nodigd me uit. Na mijn respect aan de Boeddha te hebben getoond nodigd hij me uit voor een kopje thee en begint een heel verhaal. Na 5 muniten haal ik K. Modaeng om wat vertaal werk te doen omdat de monnik wel erg snel praat.

We praten over Moslims, Cristenen, Hindoes en Buddisme. En zijn mening sluit erg bij de mijne aan. Na wat converseren vraag ik hem waarom het Christendom en de Islam (wat van nature erg sociale en hoopgevende geloven zijn) wel radicale afsplitsingen heeft en het Buddisme niet. Hij verteld me dat het Buddisme geen bijbel of koran heeft. Dat Buddha nooit heeft gezegd dat zijn pad het pad is. Hij heeft een pad gevonden en iedereen die er intresse inheeft kan die weg volgend zover hij / zij zelf wil. Hier moet ik bij zeggen dat het Buddisme ruim 500 jaar ouder is dan het Christendom (en dat de Islam natuurlijk ook daar weer een afsplitsing van is) en dat zijn lessen ook in 3 hoofdstromen zijn vertaald (Zen, Thevada en ……). Maar dat al deze vertaling wel eenzelfde ding gemeen hebben. Buddha ben jezelf, de lessen zijn jezelf en wanneer wij driemaal in de tempel buigen is dit voor respect naar hem, zijn lessen en het te volgen pad.
Ik vraag hem of hij denkt of materialisme het Buddisme niet zal doen verdwijnen zoals het ook in het Weste het geloof aan het wegdrukken is. Hij zegt me zonder veel bedenktijd dat het zijn hoogtepunt heeft gehad dat het naar een dieptepunt zal gaan (complete verdwijning) waarna het weer terug zal keren. Hij verteld het op een manier dat alles in het leven (op aarde) in cycles gaat.

We worden opgehaald en de conclusie van de survey is dat het een mooie trek is maar dat de accomodatie niet aan onze eisen voeldoet.

Overstroming in Chiang Mai
Nathan belt me voor Ping Pong en zwemmen en omdat ik een afspraak met mijn vader had bel ik hem om te delayen. Hij vraagd me of ik al in de stad ben geweest. Ik zeg ‘nee’ en vraag ‘waarom’ waarop hij zegt dat de Ping rivier ver buiten zijn oevers is.
Wat uren later ga ik kijken en inderdaad staat de halve stad blank, 4 doden en velen mensen zonder water en electriciteit. Ze kunnen hun huizen niet uit. Ik neem wat foto’s (zie.....) en ga dan naar huis. Mijn appartement is wat buiten de stad en hoger gelegen. Ik vraag de mensen hoe dit ineens komt en ze zeggen dat het hoost in het noorden, dat ze bang zijn dat de dam die heel Chiang Mai beschermt zal breken en dat ze daarom water moeten laten gaan. Het wordt erger als dit nog niet alles is. Ze zullen meer water laten gaan. Hotels moeten gasten verhuizen en restaurants staan compleet onder water. De volgende dag rijdt ik naar mijn werk maar ik moet door 30 cm water rijden om er te komen (dit is 3km van de rivier), het water stijgt en ik besluit een vrije dag te nemen.
De choas is compleet. Verkeer staat muurvast omdat iedereen familie wil helpen. Plaatsen waar zandzakken verkocht worden vieren hoogtij dagen maar de Thai is typisch genoeg niet in Paniek. Velen lachen en kinderen spelen zelfs in het bruine water. Ik hoop dat het nu even droog blijft. Wel heb ik net een collega in het centrum gebeld die dus vastzit en haar verteld dat ik water en eten kan brengn met mijn Kayak....
Hoor net op de radio dat iemand om hulp vraagd omdat ze vast zit en moet bevallen.....

17-08-05
Eergisteren was het water in Chiang Mai nog hoog. Er zijn ondertussen 19 mensen overleden en ik zag er niets over in het Nederlandse nieuws. Een collega van me en haar dochtertje zaten in het rampgebied en ik bood aan ze eten en water te brengen. Na wat info werk bleek echter dat het water al wat gezakt was en dat ik haar appartement kon bereiken door te lopen. Dit was knie-hoog tot heup hoog door water baden waar normaal weg is........ze was iig erg blij met het voedsel.

Ik houd jullie op de hoogte, al is de rivier al erg gezakt meer regen wordt voorspeld. Moet hier ook even bij vermelde dat wanneer mijn survey 1 dag later had plaatsgevonden ik precies in het gebied zat waar de ergste overstromingen waren........

Volgende maand de drukte weer in met teambuilding programma's.

Iedereen veel succes,

Reinier
ps. Bekijk de foto's, en zend de reactie naar rjpicture@walla.com, ook komen hier deze week meer gedichten en verhalen van me op. Login: Rjpicture Password: Reinier



T52



Ik heb skype! Je kunt me bellen (wanneer in online ben) op:
rjsurfing

Riep ik in T49 nog zo vrolijk dat ik en op de cover en in twee verhalen in het boek ‘Boats, Bikes &boxing gloves’ aanwezig ben. Nu schaam ik me kapot……
Het boek heb ik gratis gekregen en gelezen…..wat een bagger zeg en het vervolg is nog veel meer lachen.

Wanneer ik 3 pagina’s lees (ook van dingen waar ik niet bij was) kan ik er al 5 fouten/onjuistheden uithalen. Hij vergroot en neemt zichzelf iedere pagina een andere houding aan wat een bagger. De verhalen met mij zijn nog het minst overdreven en ook al bagger, wat een bagger.

Dan krijg ik een bagger mailtje van ‘The writer’ himself of ik niet even een referentie wil plaatsen na mijn GRATIS ontvangen boek. Dit omdat hij (heel terrecht) na veel commentaar van mensen die hij erg, dieptriest, ontzaggelijk stom er onderuit haalt om zig een ‘hero’ te maken, op de website staan. Vooral een man die hier de tribes helpt moet het ontgelden….wat een bagger. Ga maar een kijken en weet dat alle neg.refereties waar zijn en de pos. zijn geschreven op aanvraag van ‘The man’. Ik wilde eerst schrijven maar schaam me al genoeg met mijn naam in een BAGGER boek.

Nu heeft hij zelf ook al 10 reviews geschreven, en de negatieve weg gehaalt dus krijgt dit bagger boek ook nog 4.5 uit 5 sterren. Hoe is het mogelijk. Het boek is met uitstek het slechtste boek dat ik ooit gelezen heb…….



20-09-2004

‘God has many forms, the origin of all being, who abides in one’s own thoughts’

Top drukte en zeker ook spannend.
Drie weken geleden kreeg ik een verzoek voor teambuilding in Bangkok op de 17e en 4 dagen later voor teambuilding in Chiang Mai op de 16e. En omdat wij niet graag ‘nee’ zeggen hebben we beidde projecten aangenomen. Het kwam er dus op neer dat ik op de 4e met al het materiaal voor Bangkok naar deze metropool reed. Mijn tweede keer en dit verloopt zonder problemen.De wegen zijn goed in Thailand en alleen in Bangkok is het een gekkenhuis maar daar hoefde ik niet veel te rijden.
Naast het brengen van materiaal was mijn taak om het nieuw voorgestelde programma te ontwikkelen ‘The Bangkok sky train and subway Treasure Hunt’. Een programma waarbij de verschillende teams opzoek moeten naar locaties en informatie, dingen moeten kopen en andere taken hebben gebruik makende van de ‘Sky train’ en ‘Subway’.

De subway is nog geen twee jaar open en ziet er bijzonder gelikt uit en ook de sky train is zeer goed verzorgd. Hier wil ik gelijk bij zeggen dat het ook wel vreemd is. De sky train zit op een hoogte van de 4e verdieping van de flatgebouwen, je kijkt dus zo allerlij kamers in, maar dit is niet het enige op dit level. Bangkok heeft een heel snelwegsysteem op die hoogte gebouwd. En niet zomaar, dit is 6 baans, dan zit je dus in een taxi, kijk je uit over de stad, weet je dat er onder je nog 6 banen zitten en is het nogsteeds stampvol met auto’s.
Hier vraag ik me af wanneer het eerste wegrestaurant op dit level komt, hoelang het duurt voordat je net als in de jungle kunt leven op verschillende lagen....

Ik doe mijn survey, bekijk ieder station en hun omgeving en moet zeggen dat ik hier meer moeite mee heb dan 8 uur lopen in de jungle. Ik bedoel Bangkok is echt wel leuk, er is veel te zien, ik kom niet op de rare toeristische plaatsen maar ga voor cultuur. De mensen zijn hier anders dan in Chiang Mai, meer verwesterd, kleden zich veel moderner maar dat is wel iets voor het oog en zijn nogsteeds Aziatisch vriendelijk. Naast het verkeer de warmte en drukte is Bangkok wel goed voor een paar dagen uit te hangen.

Na 3 dagen survey heb ik het programma klaar en vlieg voor ongeveer E15 terug naar Chiang Mai. Hier draai ik de manual in elkaar en bereid het programma voor de 16e voor. Enige puntje van onzekerheid is dat een collega van me de staff in Bangkok traind een dag voor het programma.....en niet ik omdat ik er dus geen tijd voor heb.

Op woensdag begin ik al gestressed te worden (de 16e is op vrijdag), het is namelijk een hoop geregel (in total 80 participanten) en er zijn heel veel materialen involved. Iedere ochtend wordt ik om vier uur wakker met allerlij dingen in mijn hoofd die ik nog moet doen. Maar op vrijdag sta ik dan voor de groep (BP Singapore) in het Sheraton hotel en we maken er weer een geslaagd programma van. En ook heb ik weer geluk, de rivier is gezakt dus de tuin kon gebruikt worden, het regende iedere dag maar vandaag is het droog (al hatd ik ook een nat programma klaar). Om 1 uur rond ik het programma af, om 1700 uur vlieg ik naar Bangkok waar ik de tour guides ontmoet. Dan ga ik slapen, word weer veel te vroeg wakker. Ben om 0730 in het Lumphini park waar het middag programma zal plaatsvinden. Koop om 0800 52 sky train en subway kkarten, ga dan naar het Davis hotel waar ik mijn guides ontmoet, geef hen de laatste instructies en op het moment dat alles klaar is ontmoet ik de groep (timing) die ik weg stuur op hunt Treasure Hunt, ga als een gek naar het park waar ik het middag programma voor bereid. Dta is om 1200 klaar, wanneer de eertse grroepen terug komen.....snelle lunch en dan middag programma wat goed gaat op de skills van 2 guides na (volgende keer train ik). Om 1700 ruimen we op, belt Stuart (goede maat van me) me, iedereen is te moe maar ik ontmoet hem en zijn vriendin met O. Drink samen met hem 6 liter Tiger bier, ga naar mijn Hotel waar ik de volgende dag met kleren aan wakker wordt??????
Om 10 uur haal ik de bus op en rijd ik die met O (die hiervoor is meegekomen) naar Chiang Mai. Omdat ik moe ben besluiten we in Sukhothai te stoppen.

Sukhothai was 700 jaar geleden de hoofdstad van Thailand (al kan je dat niet zeggen omdat Thailand toen helemaal niet bestond....het was een belangrijke stad 700 jaar geleden) en de mooie ruines zijn gerestaureed. Lijkt een beetje op Angkor Wat in Cambodia maar dan een stuk kleiner.

Na wat zoekwerk zien we een resortje en als we meer info vragen laten ze me een kamer zien die er echt prachtig uitziet. Moder en oud chinees / aziatische mix echt mooi.

In de ochtend staan we vroeg op, huren een fiets en fietsen tussen de tempel ruines. Wanneer het echt warm begint te worden bezoeken we het museum en kopen een boek over dit historisch indrukwekkend gebied. Dan rijden we terug naar Chiang Mai waar ik de rest van de dag en de volgende vrij neem.

27-09-05
Kom net terug van Thaton waar ik 4 nieuwe staff getrained heb. Ging goed maar is vermoeiend.

Keuzes:
Had afgelopen vrijdag een gesprek met een man die al 30 jaar bedrijven en scholen trainingen geeft (de echte team trainingen zeg maar). Hij vroeg me of we niet iets in Chiang Mai kunnen opzetten.........
*&^%*&^%^%

We hebben ondertussen een tweede overstroming gehad.....grappig feitje is dat de eerste samen viel met Katerina en de tweede met Rita (en wat zijn die Amerikanen een stelletje amateurs). En we maken ons op voor een derde want vandaag of morgen komt de storm die nu Vietnam teistert deze kant op.....

Hope 2 c u on Skype.

RnR




31-10-05

Rolling, rolling, rolling………..

Een nieuw hoogtepunt in mijn loopbaan heft plaatsgevonden. Wat een kick zeg. Ik kan me nog goed herinneren toen ik mijn eerste groep 'boogschieten' bij Akkermans Outdoor Centre draaide, of die keer dat ik mijn eerste training deed voor een Thais bedrijf die hun staff wilde ontslaan. Ik kan me nog herinneren toen ik de 'Baht builder' ontwikkelde en die gelijk de eerste keer voor 250 mensen draaide.
Afgelopen weekend heb ik weer een nieuwe stap gemaakt. Misschien wel de most exciting one for me….. zover.

Het is meer dan een maand geleden dat ik geschreven heb. En er is veel gebeurd. Het hoogseizoen is begonnen en als ieder jaar in October werd ik weer ziek. Bleef een paar dagen thuis om te herstellen maar moest alweer snel naar Thaton om daar de eerste groepen meet e helpen. Is ondertussen ouwe koek en moest er maar weer een feestje van maken. De nieuwe staff draaid redelijk maar alles gaat niet erg spontaan en dus moest ik laten zien hoe dat je naast een veilige activiteit he took nog zo kan maken dat iedereen het ziet al seen feestje.

Er leuk is dat we hier een nieuw programma hebben ontwikkeld wat een combinatie van 'The Baht Builder' en 'The survival Challenge is'. Dit duurt een hele dag en de studenten kunnen 'geld' verdienen door teambuilding activiteiten en met dat geld kunnen ze essentials kopen voor hun survival. Erg mooie activiteit met als key woorden: plannen, strategie, cooperation, trust, challenging en fun.
Ga dit zeker ook omtoveren naar een corporate programma.

Ondertussen had ik een verzoek van Jimbo binnen. Jimbo is een teamtrainer met als thuis honk Taiwan en waneer u teruggaat naar…………..T1. Dan kunt u lezen dat ik hem met een Japanse groep ontmoette toen ik 5 dagen in Thailand was. Die week was zo goed verlopen dat hij nu met een Taiwanese groep wel iets nieuws wilde proberen. Groep was 'Degussa' en die maken essentials. Anyway…ze hadden geen zin in ons betsaande assortiment maar wel zin in River Tracen met 80 participanten. En dat zou ik dat moeten regelen. Rekening houdend met dat het senior managers waren, dat het challenging enough moest zijn, maar natuurlik ook veilig en dat ik eerst maar eens een rivier moest gaan zoeken.

Grappig te vermelden is dat he teen halve dag moest zijn, inclusief lunch en een dinner party de volgende dag met als feitje dat we op dezelfde dag Degussa Thailand de baht builder moisten laten spleen zonder dat zed at van elkaar wisten. (Twee boekingen op dezelfde dag bij hetzelfde bedrijf maar die het niet van elkaar wisten……lot).

Gelijk spring de rivie in Doi Saket (zie waterfall abseil) in mijn ogen en na wat heen en weer gebabbel ga ik daar op survey. Rivier is best klein en ondiep maar er zijn veel waterfalletjes etc…..mmmhhh.

Nou zal ik niet te uitgebreid er op ingaan maar naar 4 surveys en 4 keer het programma te hebben veranderd moest ik 80 helmen en 80 life jackets regelen en dat viel niet mee. Natuurlijk moest er gezekerd worden en daarvoor werkte ik samen met Khun Ekkaphan die ook in mijn eerdere T's rondhuppeld (was eigenlijk mijn voorganger hier). Er moeste evacuatie plannen gemaakt worden, natuurlijk autoriteiten op de hoogte worden gesteld etc etc.

De groep arriveerde op de 25. en het programnma is op de 28. Maar de drukte wilde dat ik tot en met de 26 op het resort moest werken en dat dus Otto met de facilitators er naartoe ging. Die waren enthausiast maar dachten dat het te lang zou duren. En op de 27 ga ik dan met alle staff nogmaals het hele programma bekijken en doorlopen en nogmaals veranderen we een paar elementen.

Ik slap al een paar dagen matig en zenuw erg hoe het allemaal zou lopen……

Dan op de 28 in de ochtend zet ik The Baht Builder op in Chiang Mai. Om 1130 zouden we vertrekken met de andere groep, maar die komt een klein uurtje te laat. Nu ontmoet ik Jimbo weer en deze man is naast energiek en dynamisch ook nog een slim, positief en flexible en dus praat ik met hem de 70 minuten in de mini van.

We lopen een uur achter op schema en wanneer we aankomen en iedereen luch heft verander ik het programma nog maar een keer. Praat met de betrokken instructeurs en Jimbo en we vinden wat ik op dat moment de juiste balans (niet iedere groep (5) kan het hele traject doen en dus splitsen we maar iedereen doe teen waterfall.
Dan heb ik tijd om twee stukjes meloen naar binnen te werken. Brief ik 80 participanten op veiligheid en doe ik een warming up met ze. De groep in gemotiveerd en excited, apparently river tracing is een big thing in Taiwan en zij hadden het nog nooit gedaan. Er worden 'Yells' gemaakt en of we go.

De eerste twee groepen gaan gelijk voor twee verschillende secties van de rivier terwil de laatste drie wat teambuilding games op verschillende plaatsen doen. Na 20 minuten vertrekken de volgende twee en na 35 vertrek ik met de laatste. Ik heb twee walky talkies bij me. 1 staat in direct contact met alle instructeurs en de andere met 'base'.

Lot was dat de Duitse manager (hele erge aardige en vrolijke man) in 'mijn' team zat. Lot was ook dat ik mijn 'handen niet vrij kon houden' waar ik eigenlijk alle groepen wilde observeren.

Anyway, de activteit gaat goed. We hebben wat blauwe plekken en een paar sneetjes. Ook een paar leeches maar het laat allemaal een diepe indruk achter. Zoveel zelfs dat Jimbo zijn debrief naar de training de dag erna plaats omdat de excitement zo hoog is dat iedereen zijn verhaal wil doen.

Nou goed kijk maar op:


http://www.ezprints.com/home/RJPICTURE/FH7X9VHV3J.EZP

Voor de foto's (river trace album).

In de avond drink ik wat met de staff en de 29 ben ik om 0830 in het Sheraton hotel om de morning session van de training bij te wonen. Erg leerzaam en tof te zien hoe Jimbo ze meeneemt in zijn view. De river trace komt meerdere malen naar voren en ik krijg veel persoonlijke bedankjes.

In de avond is het dan Holloween theme party. En wanneer ik aankom is het feest al begonnen. Iedereen dans en lacht om de fraaie kostuums. Er spelt een band en de foto's van het weekend draaien op een scherm.

Op het moment dat ik een beetje drunken begin te worden en het tijd is om aan tafel te gaan breekt de pleuris uit. In 30 minuten valt er zoveel regen dat het plafon begint te lekken. Buiten eten was geplanned maar onmoegelijk. Om 2000 uur is er geen verbetering en breekt het plafon op twee plaatsen. En dus moeten we een evac plan maken. We laten ze staande eten (ik grap dat het allemaal show is in de trant van de River Trace) en ik stel voor ze naar Bubbeld te brengen. Na wat belwerk kunnen we daar terrecht (zonder entrée en tekenen voor de drankjes!!!). Ik ga op de motor en ben binnen 3 seconden doorweekt. Sommige straten zijn 30 cm overspoelt…echt ongelooflijk.

In Bubbles disco maken we er mooi feestje van. We doen een paar stage dive (trust fall activiteiten) en ik dans natuurlijk met wat Taiwanese schonen…..

Al met al…………zeer geslaagd. Ik denk dat we zeker induk hebben gemaakt met onze flexibiliteit in het aanpassen van programma's op het laatste moment.

Dan las ik een paar weken geleden date en professor 'the bag bang' heft bewezen. Waarop ik wil zeggen dat ik de zoektoch naar dit soort dingen te menselijk vind en zoned van het geld. Zelf als hij het juist heft ('''maar het is nu toch bewezen…..'''') hebben we er nog niet veel aan. Ik denk persoonlijk echte dat hij maar wat verder in zijn telescoop moet turen. Ik bedoel…'Ja' ik geloof weld at al de materie de wij kunnen zien ooit 1 kern was. Dit gebuerd namelijk continu in het heelal…..zwart gat, kern…boem…..etc.
Maar hoever zien wij dan??? Mijn visie is, gezien in ruimte en tijd zijn wij in dit heelal kleiner dan een bacterie op aarde. Ons leven is in tijd minder dan een eendagsvlieg op aarde. En wij zien niet meer dan 0.00000000000000000001% (eigenlijk veel minder als je van het oneindige uitgaat) van het heelal. Ja alles wat we zien is te relateren naar…..maar wat al ser nog 1000 van dit sort dingen hebben plaatsgevonden.
Hoe moeilijk is het voor de mens om aan te nemen dat niet alles een begin en een einde heeft. Dat er iets is date er altijd is geweest (maar dat de hoedanigheid well aan verandering is onderheven) en dat oneidig groot is. Of is er hier iemand die een verbeelding kan voorleggen hoe het einden van het heelal eruit ziet…..

Uiteindelik maakt het allemaal niet uit natuurlijk……………

Reacties zijn zeer welkom als mede vragen en opmerkingen. Ga nu weer snel de drukte in……

Maak er wat van,

RnR


06-11-05

Ben gisteren naar een man geweest die je sterren etc leest (is dat astrologie?).
Hij wilde weten welke datum en exacte tijd ik geboren was. Ging toen even weg en kwam teryg met het volgende verhaal (en u kunt besluiten of dit juist is):

Mijn ster is de zonnester Leo (4) Zodiac. Dit is de ‘sterkste’ ster mogelijk en staat er voor dat mensen mij erg makkelijk accepteren, dat ik voor anderen ‘sterk’ lijk. Het staat voor zacht van binnen en sterk an buiten en de ster staat tussen vragen en geven. Dit betekent dat ik een ‘request’moet make nom iets te krijgen maar dat ik dat zal krijgen wanneer ik het op de juiste toon vraag. Mijn huidige baan past bij me en ik zal het goed blijven doen in Toerisme. Mijn pitfall is dat ik niet teveel ‘show-off’ moet zijn daar ik ‘in een groep al opval en dat wanneer ik daar het accent op leg er mensen zich tegen mij kunnen keren’. Ik kan niet sparen of met geld omgaan en heb Thailand als ‘tussenstation’ landen waar ik beter tot mijn recht zal zijn zijn in de continenten Europa, Amerika of Zuid-amerika. Zeker niet Asia (Thailand), Afrika of Nederland). Het zien van oude (lange) vrienden zal altijd moeilijk blijven maar ik maak snel nieuwe vrienden. Ik hoef niet op zoek naar mijn geluk daar het naar me toe zal komen en ik zal mijn doel in ongeveer 2 jaar bereiken (de volgende twee jaar zal het nog moeizaam zijn). Eind Januari tot 5 februari moet ik erg voorzichtig zijn daar ere en ongeluk voor me klaar staat waarbij ik bloed verlies en / of bewusteloos raak (ik kan dit voorkomen of helpen voorkomen door rond die dagen bloed te doneren maar ieder jaar op die dagen ben ik ‘vatbaar’). Na 5 feb. komt er een stroomversnelling in mijn carieere en zal ik in de 3 opvolgende maanden veel verzoeken tot samenwerking krijgen. Ook zal ik meer geld krijgen in die maanden en als een nieuw project zich voordoet moet dat aanpakken.
Ik moet nadenken voordat ik iets zeg daar ik soms mensen pijn doe. En mijn gezondheid is goed (er staan geen langdurige kwalen).
Ik vroeg hem of dat Brasilie goed voor me is en wanneer ik dan moest vertrekken en hij zei dat het zeker goed was en dat ik zeker binnen 2 jaar daar da naartoe moest.

12-11-05
White Water Rafting
Op maandag vertrokken naar het White Water Resortje van Jason. DEze gast is 29 jaar zit on de tatoo’s en is een echte White Water freak. Hij heft veel rivieren gekayakt en evenveel geraft. Veel verhalen en practige foto’s. Nu left hij in Mae Taeng waar hij getrouwd is en een 2 maanden oude baby heft met een locale vrouw.
Omdat wij meer en meer verzoeken krijgen voor WWR leek het de bazen van MRVR en TotT goed wanneer onze instructuers een veiligheids cursus gingen doen.
Tegen de middag komen we aan en horen we dat 3 dagen eerder iemand was overleden van een ander bedrijf. En Jason is goed over de zeik dat deze bedrijven gewoon hun vergunnungen behouden (of eigenlijk dat die niet nodig zijn) en dus zijn zaken verpesten. We eten wat, praten over veiligheid en doen een ‘sessie’ trow rope’ gooien. Ik win hier een bier door het precies in het ‘doel’ te gooien…..
Jason stelt voor dat we eerst kennis maken met de rivier door te zwemmen. We doen grade 1 en 2 en het is erg avontuurlijk. Met windsurfen heb ik al wat vaker in ruw water gezwommen maar dit is anders. De krachten zijn constant en soms wordt je zonder waarschuwing ondergetrokken. Na 1.5 km zijn we allemaal heel erg moe. Ik heb vanaf nu meer respect voor rivieren en begrijp nu ook hoe dichtbij de dood hier is. Deze rivier heft in deze dagen grade 3-5 en dat is geen kattepis waar de schaal tot 6 gaat.
De volgende dag heft Jason een groep. In de ochtend doen we eerst wat theorie en daarna doen we de eerste sectie per raft. We keren de raft en oefenen hoe het is om mensen te redden, hem terug te keren en om zelf terug te klimmen. Ik kan 1 ding zeggen…valt niet mee. Ik heb bluawe knieen van rotsen en Emma heft een gekneusde vinger. In de middag komt de groep en doen we de hele sectie met hun. Ik werk voornamelijk aan de kant met een trow bag daar ik deze rivier al vaker had gedaan. De rivier stroomt hard maar alles gaat goed. (Zie foto’s op onderstande link White water Raft)

Dan de volgende dag is het nog meer theorie en dan gaan we met alleen de instructeurs de hele sectie doen. De rivier is na de regenval 25 cm gestegen en eerst wil onze instructeur de middensectie (grade 4-5) niet doen. Ik mag de in de upper sectie de raft besturen en dat magi k wel….leuk. Dan duiken we de eerste echte WW rotsen in en we nemen een andere route dan normal voor de test. We blijven overeind maar komen zijwaards halverwege dat ons verkeerd aanzet voor de volgende ‘golf’ en Emma vliegt eruit. Twee van ons gijpen haar en ze is terug maar we hebben 1 peddel minder. Vervolg is dat we nu wat minder kracht hebben. We duiken de eerste grade 4 in en het wordt chaos, de rivier spelt met ons en de raft komt meerdere malen volledig onder water. De guide geeft instructie op instructie en we volgen die zolang het mogelijk is. Dan komen we in een hole met een upstanding wave en hier vliegen Emma en Ryan eruit. Emma houdt vast aan de boot en ik kijk recht in Ryans ogen, hij verdwijnt in de golf en ik denk dat hij een afschuwelijke zwemsectie gaat krijgen. Plotseling komt hij weer op voor de boot. Paniek in zijn ogen. Ondertussen helpen Katie en Joe hen erin maar het gaat moeizaam en de volgende grade 4 komt eraan. Ik help dus ook en de guide ook waardoor de boot een moment niet bestuurd wordt. Iedereen zit erin maar er is geen tijd de volgende sectie is een feit. We hebben nog maar 3 peddels en de guide. Ik peddel uit alle macht we zien alle hoeken maar overleven de sectie zoeken een eddie waar we tot rust kunnen komen en bij kunnen praten. Paniek zat er goed in. 1 van de twee verloren peddels wordt gevonden en we krijgen van de kant een andere. Jason is redelijk over de zeik op zijn guide (en terrecht) maar moet zelf ook wat bijkomen dit schouwspel moet er zelfs van de kant ongelooflijk hebben uitgezien.

De rest van de sessie gaat goed. We komen in rustiger water waar we een schedel van de onderkaak van een olifant aan de kant vinden. Ik neem deze mee maar zal hem later weer achterlaten daar het voor Thaise cultuur niet veel geluk brengt.

Uitzichten zijn prachtig.

Dan kom ik thuis, sta de volgende dag op met een pijnlijke navel. Die niets tot in de avond en vindt er dan een teek in. deze haal ik eruit (valt niet mee) en nu doet mijn navel zelfs meer pijn. En moet ik morgen op een 5 daagse jungle program met wat nieuwe klanten………

19-11-2005

5 daagse trip door de jungle waarbij we bij zeer primitieve hilltribes sliepen achter de rug. Was zwaar en ik had voor deze trip mijn camera meegenomen (Foto’s zie onderstaande link ‘Irish trek) en ik denk wat mooie plaatjes geschoten.

Eerste dag vertrekken we wat te laat naar het olifanten kamp in Chiang Doa zij (8 Ierse Vijftigers (tigers??) ) olifatje crossen en ikke wachten. We eten wat bij Chiang Doa cave en rijden dan twee uur de jungle in. Zij hadden het de avond tevoor wat bond gemaakt en dus moesten er twee kotsen onderweg.
Trek gaat goed al is er 1 nog wel erg ziek. De eerste tibe is een Lisu die van de government een solar panel hebben gekregen dus er is wel wat electriciteit. Ik douche echter niet (voor 5 dagen eigenlijk al maws ik me in watervallen en rivieren) want het is best fris. We krijgen een dansritueel en slapen erg vroeg. Ik slaap in mijn hangmat en slap redelijk voor de omstandigeheden (Kukelukkuus, Snorkende oude mannen en jankende baby vlakbij). Volgende dag ben ik vroeg op.
We lopen vandaag ongeveer 6 uur en het is practig. In de avond slapen we in een Lahu tibe…zelfde omstandigeheden alleen was er geen mogelijkheid voor een hangmat en dus sliep ik op een bamboo vloer wat iets minder was. We worden allemaal ‘gezegend’ door de headman’s wife.
Dag drie hebben we weer een mooie trek en s’avonds komen we bij een Lisu tribe. Ik moet erbij zeggen dat dit de eerste en de laatste keer is dat we deze tocht zo doen omdat het voor de auto (4wdr) bijna onmogelijk en zeer gevaarlijk is om de spullen te brengen (geen survey gedaan). Hier krijg ik wat Lauw Kuaw (ofzo (das lang geleden)), ik drink niet veel maar het is voldoende om mijn maag pijnlijk te maken. Ik ga vroeg naar bed maar kan niet slapen (weer niet in mijn hangmat). Doezel wat is en ik denk rondt 0100 uur wordt ik wakker met de lichaamelijke waarschuwing dat mijn maag zich binnen 10 seconden om gaat keren. En dus loop ik het bamboe hutje uit, vindt mijn slippers, loop het houten trapje af en begin dan over te geven. Gegiste Lauw Kauw (ofzo) met de avond maaltijd. Honden vechten om mijn kots en dat doet mijn maag ook niet goed. Ik denk dat ik leeg ben, drink wat water en ga weer slapen. Lukt niet daar er dat altijd blijvende stukje (of is het de schade van) achter in mijn keel blijft hangen (detail:lijkt alof het vast zit bij het huigje en hoeveel je ook slikt het gaat niet weg) en ik krijg continu slijm toegevoerd. Na ongeveer een half uur moet ik er weer uit en gaat al dat slijm eruit. Ik blijf dik slijm spugen en besluit niet meer naar bed te gaan om niemand wakker te maken. Ik maak het voor aan en sta daar spugend een uurtje. Mijn keel doet ondertussen hels pijn en ik besluit naar de rivier te lopen (een stijle klim down van 100 meter). Neem een stok mee om slangen te verjagen en daar aangekomen hoest ik een zooi op en schraap alles bij elkaar, Ik voel me rot en slikken is haast onmogelijk. Na 20 minuten bij de rivier loop ik terug waar ik nog een klein uurtje bij het vuur blijg. Neem dan een halve fles mee naar bed waar ik wanneer mijn mond vol met slijm is in tuf.
Om 0600 sta ik op en voel me echt beroerd, eet niet en ga ook niet met de gasten mee op de raft. Ik help de 4wdr terug en dat is ook niet echt prettig. De rest van de dag slap ik wat in mijn hangmat op het nieuwe kamp….laatste dag dus….ik wordt langzaam beter en de rest verloopt ok (denk dat ik voorlopig geen locale Lauw Kauw meer drink.

Dan was het Loy Kratong en dat is een mooi festival met veel vuurwerk en mooie parades. Ik kon wegens de trek maar 1 dag meemaken maar hetwas indrukwekkend en mooi. O had geregeld dat Ryan Emma en ik onze Kratongs zelfs konden maken en deze drijvende werkjes zijn er om de moeder van de rivier te bedanken voor het water, al het slechte van afgelopen jaar met de rivier weg te voeren en een geode wens te doen. Nou dat was dus mooi (zie foto’s op onderstaande link Loy Kratong).

Ziet er momenteel erg naar uit dat ik in Maart in Nederland ben…….dat dat gelijk het einde wordt van het Thailand verhaal en het begin van een nieuw advontuur…..aan de andere kant van de wereld…..maar daarover later meer.

Kijk eens op (zeker de moeite waard):

http://www.ezprints.com/home/RJPICTURE/FVEXIX3R7R.EZP

Liefs,

Reinier


Gegroet mijn vrinden, kennissen en family. Daar, waar er een opeenstapeling van gebeurtenissen plaatsvinden moet er weer geschreven worden. Daar, waar deze mail waarschijnlijk gewoon lekker in jullie junkmail box blijft hangen en / of velen te 'moe' zijn van 55 t's blijf ik gewoon lekker doorduwen met elle lange en saaie verhalen die ik wanneer ik 130 jaar oud ben lekker op mijn luie stoel (op het strand met palmbomen) na kan zitten lezen. Dat ik weet dat er na dit verhaal meer zullen volgen en ik gewoon nu naar mezelf (die oude man op het strand) wil zeggen dat ik me heel erg goed voelde op maandag 28 november 2005.

Niet fysiek want heb mezelf weer eens overschat met de mogelijkheden van mijn lichaam. Daar mij geest of gedachtegang nog 18 is (en dat misschien zelf nu ik dit op mijn luie stoel teruglees nog zo is) en mijn lichaam 27 jaren telt en zijn flexibiliteit (was ik dat ooit?) toch wel wat verloren heeft.

Ryan werd gevraagd om in een rugby team van Chiang Mai te spelen. En bij gebrek aan uitdagingen vond mijn jonge gedachten het wel goed wanneer ik hem hierin zou vergezellen. Dus op zaterdag de 19 april deed ik mee met een traininkje (tik rugby) en in de avond ging ik met het hele team naar de Irish pub (die sponsoren (ons)) om naar een wedstrijd (Engeland Nieuw zeeland) te kijken om wat van de regels te begrijpen.

Dan was het zondag de dag van de wedstrijd en daar ik nog nooit een rugby bal aangeraakt had mocht ik de eerste helft toekijken en in de tweede helft deed ik de laatste 20 minuten mee. Kreeg veel complimentjes daar ik gewoon brainless op de tekkels invloog wanneer ik de bal had en ook gewoon niets ontziende tekkels uitvoerde wanneer er een tegenstander mij probeerde te passeren. Al met al had ik 3 runs en 4 teckels uitgevoerd en ik vond dat dat matig was zeker omdat ik 1 keer had moeten scoren maar de bal verloor. Ik land bij een tekkel op mijn pols die dan wat gekneusd aanvoelde.

Na de wedstrijd rijdt ik met Emma en Ryan naar Thaton voor een Survey met Rick Burnette (mijn counselor uit de eerste T's) in Doi Angkaan (ook wel het Switserland van Thailand genoemd met mooi bloemen etc.).

Op maandag vertrekken we vroeg naar ons vertrekpunt en mijn benen doen hels pijn van de 'sportdag gisteren'.
De regering heeft de subsidie gestopt van de tribes hier en Rick wil kijken of dat we toerisme hier kunnen brengen. Hij wilde door een vallei omhoog lopen maar de lokale bevolking zei dat het te lastig was. Dus gingen we eerst door farmland, dan door jungle en dan door cloud forrest omhoog waar we bij het 'Royal Project' aankwamen. Hier worden groenten natuurlijk gekweekt. We zaten al in de wolken en het was zeer koud. Kouder dan ik ooit was in Thailand.

Het hilltribe dorp waar we overnachten ligt op de grens met Burma en ik vraag nog even aan de militair daar of ik zijn M16 vast mag houden en dat mag (voor alle foto's van dit en de rugby kijk op de onderstaande link). We drinken thee en gaan na het lokale avond maal (rijst met zand en vegies waar ik nog nooit van gehoord had) met de headman praten. Die vertelde me het volgende (mijn vragen, vertaald door Rick en genoteerd door Emma):

Nor Lae

History

• Village people came to area 25 years ago
• Originally came from mountain area, although fighting broke out between rebels and Burmese
• Village people got caught up in the fighting, and there was fighting all around the community
• Therefore the village people fled to new area

General Information

• 860 people now live in the community
• The main source of income is from farming – organic vegetables
• The land for farming is provided from the Kings Project
• Each family is designated a certain amount of land ( 1 family = 1 rai)
• This amount of land can be sufficient if there are only two people in the family, but if there are six or more, the land allocation is not enough
• Families can not divide land between themselves, although they are allowed to rent out land between each other, if one family needs/wants more land
• Organic farming is proving to be very productive
• The villagers get a better price for there organic products although it is a lower productivity than when using chemicals
• Chemicals are used on roses because they do not eat them
• The village has one school, up to grade six, although the school is a long walk from village
• There is a day centre in the village for small children
• The village has good relationships with the armies that are based in the area both from Thailand and Burma
• The village people do not enter Burma, only for farming purposes, if the land is close to the boarder
• Only ten young people have citizenship within the community
• 50 young people have residents cards
• The majority have either blue cards or green cards, when these expire the government will not replace them
• If the villagers have been in Thailand from 13th October 1985 they are able to get resident cards, if they were born in Thailand they can get citizenship although this depends on when their parents arrived in Thailand
• The community is concerned and worried about this, there is a risk the people could be sent back – very uncertain situation
• The majority of people marry within the community although they are able to marry outside of the community if they wish
• The community is now full – although there is not much opportunity for them to move anywhere, the extra land they have is used for farming
• They do have family planning within the community, they do not let others in to community from Burma etc. therefore keeping the community as small as possible.
• The villagers think tourism is a good opportunity for the village and the community, they don't see any negatives to it
• They think the Royal Project is good for the village and the community
• The problems that still face the community is their status – so uncertain – the Royal Project is good for the community but it doesn't help with this problem
• Royal Project helps financially but not with the citizenship issues, they believe if they had citizenship life would be so much easier
• The villagers can not work outside of the area – they use to work in Chiang Mai, men could earn 160 Baht and women 130 Baht in a day but without citizenship they can not do that now. They could get a work permit but this classifies them as an outsider/alien worker not a Thai worker, therefore lower wages, and makes it more difficult still to get citizenship.
• The King gave the Palaung's permission to stay in Thailand in 1984 when he visited the area and granted them status although they still have not been given citizenship
• The villagers use to live in 'no mans land' between Thailand and Burma, when the King visited he asked them basic questions and if the answers satisfied him they would be allowed to stay, i.e. do you have monks, what language do you speak
• Area use to be forest land, once the King excepted them, the Kings Project gave them land for there own agriculture
• In 1989 the Kings Project started promoting their livelihood
• In 1994 they community started planting tea
• 1994-1996 started planting strawberries
• Have used organic farming methods for about six years
• 3 years ago, contour farming improved the land and the community changed into safer agricultural farming because of the fear of using chemicals
• The village is a democracy, the village elect the headman
• There is no limit to the period a person can stay headman
• The election will depend on situations maybe elections will take place every year, although maybe every two
• If the community are not happy with the Headman they will vote him out
• The main responsibilities of the Headman – taking care of all problems from domestic to family, acts as a sheriff to community
• The villagers are Buddhist, they have two Monks within the village one 68 years old, one 13 years old
• If tourists come to the area they are welcome to stay, although they must inform the Headman before arrival

Ryan maakte een verslag van de trek:

Doi Angkaan Trek

• Start at the hill tribe village Huay Makrian
• Walk for approx. 1 hour through intensive farmland, mainly tangerine orchards. Observe the use of chemicals, mono-cropping and non-sustainable farming methods.
• 1km walk along paved road to the foot of Doi Angkaan
• From the road is the beginning of a steep ascent lasting approx. 1-1.5 hours. The walk goes through low, and upland primary jungle, observe the changes in vegetation cover with the change in altitude. Spectacular views of the surrounding area, for most of the day it is possible to view the starting point of the trek. Good viewpoint to observe the Fang basin- large scale farmland.
• The climb levels off to a ridge walk for another hour.
• This track leads to a number of Kings Projects involved with organic, and sustainable farming methods. Comparisons can be made between this type of farming and the type seen at the beginning of the trek. Observe soil conservation methods, the planting of a wide variety of crops, irrigation systems. Discussion of advantages and disadvantages.
• Day 1 finishes off at the Hill Tribe Village Nor Lae. Total walking time approx. 6hours. The village is situated on the Thialand-Myanmar border, guesthouse and food available.
• Groups can walk up to the Thai Army Border post, there are good views into Myanmar and their army camp can be seen.
• Day 2 begins following the same route back to the ridge of Doi Angkaan. It is possible to travel by pick-up truck for a small section, which cuts out an hour walk.
• From the ridge begins a steep descent into the valley. For groups making the descent a rope would probably be needed, wet weather would make the descent very difficult.
• When the bottom of the valley is reached, the river is followed down stream. There are no existing tracks, vegetation is dense and valley sides steep.
• The river has many waterfalls to descend, most would be possible without the use of a rope, however there are two very large falls that would require abseiling, or a safe diversion route.
• From any point in the valley, an emergency evacuation would prove to be very difficult.
• The walking conditions are quite difficult due to many loose rocks, much of the walking is through the river. Leeches are prevalent throughout the year.
• The walk along the river to the end of the valley takes between 4, and 5 hours.
• From the river is a walk of appox 2km on paved road, then back through the intensive farmland to the village Huay Makrian
Waarbij ik wil toevoegen dat het echt geen katte pis was. Een keer moesten we zelfs een boom van 10 m omhakken om die te gebruiken om van een stijle rots naar beneden te klimmen. En natuurlijk viel ik (als iedereen deze trip), viel de val op met mijn pols die wederom erg pijn deed.
Ook weer een slang gefotograffeerd. Duidelijk is dat we hier geen toeristen mee naar toenemen (dit was door de vallei die Rick eerst omhoog wilde doen en die we na veel overleg dus naar beneden gedaan hebben).

Ik sliep op de top in mijn Hangmat. Met slappzak, fleece, 2 x long sleeve en T-shirt en had het nog koud....ongelooflijk.

Maar ik hoor dat jullie het daar ook niet prettig hebben met de sneeuwstormen....

Ik was kappot. Reed twee dagen later naar Chiang Rai voor een Survey voor Teambuilding. Reed toen terug en ging voor Ryan zijn verjaardag wat met de gang drinken. Om 2400 uur wat zat....toen kwamen we bij een plaats met veel barretjes en in het midden een box ring, hier deden wat thaien een show van Thais boxen waarna ze met een tipbox rondgingen. Ryan en ik hadden het gehad met het show gebeuren en vonden dat het publiek beter verdiende. Dus ik gevraagd of dat wij een potje mochten 'boxen' en na aandringen mocht dat wanneer wij ook met de box rondgingen en dat aan de eigenaar gaven. Ik heb nog nooit gekickboxed en Ryan ook niet en hier staan we half dronken met 'boxing gloves' in de ring. We hadden gezegd maar te kijken hoe hard we het zouden doen. Maar na ongever een minuut had hij al een bloedneus en waren we lekker aan het meppen (het is opgenomen op video en ik zal ook dat op inet zetten wanneer ik het heb). Na drie ronden waren we allebij volledig uitgeput maar het was 'a lot of fun'. We gingen rond met de box en kregen veel compimenten voor ons gevecht. De eigenaar vroeg ons de volgende dag om 2130 het nogeens te doen maar daar zagen we wijsgenog van af......Wel leuk mijn enkel verzwikt.....

Gisteren was het weer rugby. We hadden de training gemist en dus wist ik niet veel meer dan ik al wist. De eerste wedstrijd hadden we gewonnen met 83 - 0 en we dachten hier ook wel overheen te lopen. Ik speelde een volle 70 minuten en had weer wat goede runs en tekkels maar het moet beter kunnen. Heb mijn knie opengehaald en mijn pols nu echt pijnlijk verzwikt. Daarnaast hadden we een zeer partijdige scheids die in de laatste seconde tot overmaat van ramp ook nog onterrecht een penalty gaf toen het 17-13 voor ons was. Zij scoren de try en maken het doelpunt waardopor we dus geheel onterrecht met 17-20 verloren......balen.

En zo komt het dus dat ik me vandaag goed voel. Dat ik kan zeggen dat ik een hoop dingen gedaan heb die ik anders niet zou doen. Dat ik geniet van het warme weer en de nu koele avonden.
Dat ik weet dat hoe de volgende 103 jaar ook gaan lopen ik nu tegen mezelf in die luie stoel tussen de palmbomen wil zeggen dat ik deze momenten binnen heb....

Voor foto's kijk op:
http://www.ezprints.com/home/RJPICTURE/FOGJGS8OEC.EZP

Album:
Rugby en Angkaan

Cheerio

09-12-2005

Ik heb het gedaan. Kan het zelf nogsteeds maar half bevatten. Maar het moet mijn bestemming zijn want het voelt als een wel geplande actie.
Mijn innerlijke vertelde me het al enige tijd, de externe voorwaarden waren gemaakt maar ik moest het doen, ik moest het zelf doen. En daar ik de uitkomst niet kende, omdat ik nog geen ervaring had, omdat ik respect heb en mensen waarvoor ik respect heb niet wil kwetsen viel het niet mee vanuit mezelf.

Op dinsdag zes December tweeduizendenvijf rond een uur of 1100. Liep ik naar mijn baas en vertelde haar dat ik graag met haar en Shane een meeting wilde hebben. Toen ze vroeg waarom zou ik met een bibber in mijn stem dat ik graag met ze wilde praten. Ze keek me wat vreemd aan (de vrouwelijke intuitie zal het al wel door hebben gehad) en vertelde me toen dat Shane wat ziek was en dat ik het dus wel met haar kon bespreken. We gingen zitten en ze begon over teambuilding programma's. Ik bleef mezelf intern pushen…ik moest het doen, uit eerlijkheid kan ik niet wachtemn. En dus toen we het teambuilden besproken hadden, we stopten met praten…ze me aankeek, ik mezelf een schop onder mijn kont gaf vertelde ik haar…….Euuuuuh Khun Aed, I have one more thing……Yes Reinier…….My sister offered me to manage her hotel and set up the activities in Brazil, I think I want to do it…..euhhhh I want to quit my job by de end of February………en toen was het eruit…..zij stak een sigarette aan en ik vroeg er ook maar 1.

Zij reageerde zeer begrijpelijk en we praten er 10 minuten over……nothing but support from her….dus ik voelde me goed en de eerlijkheid had wederom zijn dienst bewezen. Daarna liep ik naar Shane kamer en vertelde het hem ook en ook vanuit hem was alles ok.

En toen ging ik weer werken. Was ik blij….werd ik wat droevig toen ik me besefte dat ik dit allemaal toch achter me ga laten….dat het nu echt gaat gebeuren….ik moet nog boeken maar verwacht mij in Maart in NL en in April in Brazil.

13-12-05
Om dit te vieren ging ik op een survey 2 dagen later uit mijn dak met het springen van een 6 meter hoge rots (zie foto's 'trek mano' van de onderstaande link).

http://www.ezprints.com/home/RJPICTURE/GI2S3O2FEN.EZP

(zag net bij het aanmaken van de link dat er over 1000 foto's van opstaan……)

Coole poep dus…..vooral degene waar ik in het midden van een 'achter-zijwaardse flip ben' (lijkt net alsof ik die rots ga koppen). Ook is er van een van mijn sprongen (de eerste van die rots) een filmpje gemaakt en dat kun je openen van www.walla.com Login: rjpicture en password: Reinier (filmpje is in de email met als subject: Emailing: DSCF0855)
Daar kun je nog een hoop andere dingen lezen en ik zal proberen binnenkort weer wat meer erop te zetten.

Kan ondertussen niet meer wachten, heb geduld het zal komen.
Eindelijk weer zee, eindelijk weer surfen.
Kijk dan wat je achterlaat.
Een nieuwe uitdaging, een nieuwe cultuur, nieuwe taal en een baan waarvan ik jaren gedroomd heb.
Hetgeen ik achterlaat zal bij mij blijven, niet alleen de kennis, de geuren of het gevoel.
Ik ben toe aan de geur van zout water, het creeren van een nieuwe cultuur.
Ik zal dit missen, deze mensen dit mooie land.
Maar aan alles komt een einde, de acceptatie daarvan heb ik hier geleerd en ik trek mijn lessen.
Ik heb zin om hard te werken, met een duidelijke doelstelling.
Het nieuwe, ik ben opgewonden, het speelt continu.
Hoe zal dit uitpakken, hoe zijn de mensen, hoe ziet het er uit, ik voel een fibe aankomen en hoop dat deze niet meer weggaat. Laat de fibe een rimpel creeren en laat de rimpel een golf worden, laat de golf 'clean zijn' en laat iedereen erop varen. Eindloos….tijdloos.

Puntje: Moeten de T's dan doorgaan of moeten we opnieuw beginnen met (……creatief…….B's).


Dan wil ik wel even kijken of dat ik tijd kan vrij maken om een kerstkaart in elkaar te fotoshoppen……maar voor als die tijd er niet is wil ik natuurlijk iedereen een zalig kerstfeest wensen (ik las dat de Paus vondt dat het te commercieel werd en de aandacht van wat het eigenlijk is begint weg te trekken, ik ben daar heel erg mee eens, te Amerikaans. Maar ik heb ik wat mensen gesproken die in Vitacaan stad zijn geweest en vonden dat daar ook wel een portie commercie te bespeuren was). Anyway laten we voor vrede en samenhorigheid gaan dat er volgend jaar (volgende jaren) minder problemen tussen etnische groepen, geloven en regeringen mag zijn en iedereen zijn hoofd gaat gebruiken.

Dan natuurlijk ook een gelukkig nieuw jaar. Gezond en gemotiveerd.

Pak het op, doe er wat mee.

Reinier
16-01-2006

En toen begon het door te dringen. Dit zal….voorlopig…..de laatste zijn.

Tja en wat is er dan gebeurd?
Met Kerst ben ik zo dronken gevoerd (ja onder dwang…) dat ik met oud en nieuw nogsteeds….tot op heden….geen zin had om alcohol te drinken. Ik zal in NL wel
over die allergie heenkomen.

Verder staat het leven momenteel vooral in het teken van het organizeren van de benodigde papieren voor mij maar voornamelijk voor O om onze reis naar de andere kant van de wereld een success te maken. Ja, we hebben besloten er samen voor te gaan en al valt het niet mee…ik denk dat we op schema liggen.

Wat gebeurd er verder dan?
Nou op het werk niet zoveel, ik ben momenteel fotograaf, ik werk aan de foto’s voor een boek dat gaat heten ‘1001 things to do in Chiang Mai’ en dat klinkt misschien leuk maar het is minder wanneer je een strand met palmbomen in je achterhoofd hebt.

Deze week en de volgende nog een paar standaard programma’s. Dan mijn taken overdragen…. en wegwezen. Mijn vluchtschema….4 maart kom ik aan op Schiphol waar ik 29 maart weer vanuit wegvlieg. Of O daar ook bij is hangt af van onze lieve ambassade hier die uiteraard weer het een en ander aan te merken heeft op onze aanvraag. Maar waar een wil is…….staat een vliegtuig.

En dan is iedereen natuurlijk erg benieuwd waar ik dan naartoe ga. En voor die nieuwsgierige mensen heeft mijn zus de volgende vernieuwde website gemaakt waar al een hoop info opstaat. www.kitecollege.com.

29-01-2006

Ondertussen besloten dat O niet naar Nederland komt.

Vorige week mijn laatste groep op het Resort gedraaid. Voorafgaande aan de groep wilde ik een Frisbee vangen met mijn voet terijl ik een backflip draaide in het zwembad van het resort en dat klinkt stom……..dat was het ook. Ook omdat de pool maar 1.20 diep is en ik dus met mijn (stomme) kop op de grond land. Een mooie krak horde en er gelijk door mijn kop schoot dat ik mijn nek gebroken had. Toen besefte dat het mijn neus was en gelukkig niet mijn nek. Ik dus weer naar het ziekenhuis moest. En een weekje later gingen ze hem weer recht zetten wat wederom pijnlijk was maar het ziet er weer goed uit.

Toen zag ik op de weg terug nog een typische ludieke actie van de Thai. Een total verfromelde auto langs de kant van de weg met een bord erop ‘ik reed dronken’ de inzittende heft het onmogelijk overleefd.

17-02-2006

Wil zoveel schrijven. Er is zoveel gebeurt in de laatste weken en er gaan zoveel emoties rond. Maar ik heb de tijd niet. Morgen een jungle survival programma voor de heren van de duitste bank en dan volgende week naar Pataya in het zuiden voor een programma voor Bayer health care 120 pax.

Ik moet uiteraard ook iets te vertellen hebben in Nederland. Maar ik wil even dit kwijt:
Thailand is magisch. En al probeer ik het vaak…het blijft onbeschrijflijk. Een stuk van mijn hart zal altijd hier blijven. Thailand bedankt!

Dan is het foto album ook weer complete. Inklusief een tweede keer waterval abseil. Kijk op: http://www.ezprints.com/home/RJPICTURE/IA2W0S9AFJ.EZP


Er zullen wel B’s komen of misschien moderner…een webblog…..we ‘ll see.

Ik wil NL een beetje plannen dus wanneer heft wie tijd/zin om ff bij te babbelen?

C U,

RnR



27-03-2006

Ondertussen ben ik alweer 23 dagen in Nederland. En wat mij opvalt is hoe gemakkelijk het mij afgaat. Daar ik had verwacht dat de overgang een ‘lastige’ periode zou zijn (voor vrouwen wel natuurlijk) valt het me reuzen mee.

Eigenlijk, als je het me vraagt…….lijkt het wel een droom. Heb ik ruim drie jaar in Thailand? Zijn al die verhalen avonturen van mij? (Wat vet!).
Misschien is de hoofd reden van dit gevoel dat er in Nederland niets is veranderd (dwz er zijn wel dingen veranderd maar niet veel). Ik zit weer thuis op dezelfde bank, slap bij mijn vrienden in dezelfde kamer, ontmoet dezelfde mensen en het is net zo leuk als het altijd was (iedereen heel erg bedankt?).

Wat misik dan aan Thailand. Zoveel en ook zo weinig. Ik mis mijn hele leven daar, de vriendelijke mensen, het lekkere eten,de bruisende stad (maar mijn vriendin het meest). En waarom dan zo weinig? Omdat het niet zal veranderen…net als Nederland kan ik altijd naar dezelfde wereld terugkeren…..

Maar we gaan de andere kant op. Overmorgen vertrek ik alweer naar Brazilie. En ik ga er met een goed gevoel heen. Zowel mijn papieren als de papieren van O liggen op schema.
Ik push mezelf om naar dit land te gaan met dezelfde visie die ik had toen ik het eerst naar Thailand ging. Open en niets verwachten. Maar dat lukt dus niet….open wel….maar ik ben geen stagaire meer, ik ben manager.
Tegevallertje is dat ik prcies aan het begin van de twee maanden aankom wanneer er weinig gevaren kan worden. Aan de anderekant geeft dat me tijd het land, de cultuuur en de toekomstige zaken te leren kennen.

29-03-06

Ik zit nu in het vliegtuig. Het is een raar gevoel, Thailand nog in mijn hoofd, Nederland te snel vorbij (maar erg vertrouwd) en nu land ik dadelijk in Brazilie. En toch voel ik dat het goed is, gesteund door die gevoelens, de verhalen over het land, het sporten en zeker ook de woorden die ik van Sjoerd kreeg zo’n 4 jaar geleden (en dat is alweer zolang). ‘Je moet naar zuid Amerika, daar zal je een stukje van me vinden…’


30-03-06

Mijn eerste dag in Brazilie. Gisteren kwam ik aan en moest ik lang wachten voor ik door de passport controle was. Voor 1 vliegtuig hadden ze 2 beambten gereserveerd.
Mijn zus haalde me op met de Volkswagen spijlbus (die worden hier nog nieuw gemaakt (type 2). We reden al pratende naar Combuco en het land zag er in mijn ogen wat verloederd uit. De architectuur is niet veel soeps. Maar ik voelde me goed. Het was (is) tropisch warm en de geur deed me denken aan Bonaire,

Vandaag naar het hotel gegaan en daar moet nog een hoop gebeuren. Verde ook nog even met een kite gespeeld en in de zee gezwommen….aardig chillen mensen…..


03-04-06

Het is 0600 in de morgen. Elke dag word ik ongeveer rond deze tijd wakker. Het maakt niet uit hoelaat ik naar bed ga. Ik weet niet waarom. Ik ga zo opstaan en met mijn zus een wandeling in de duinen maken…een goed begin van de dag en een geode mogelijkheid om de pens die ik de laatste twee maanden gekregen heb weer wat terug te dringen.

Giseren was het zondag en was het onze vrije dag. We zijn eerst naar een lagune geweest die net achter het strand lag en later naar een klein dorpje waar hele mooie golven stonden. Ik heb even geprobeerd te surfen wat erg zwaar was daar je er moeilijk doorheen kwam en ik een klein bord had. Maar het was goed om op het water wat te spelen. Het water is erg warm.

Het dorp Combuco waar we het hotel aan het bouwen zijn is een klein dorpje waar heel erg veel Nederlanders hebben ondekt dat investeren een geode zaak is. Niet alleen vanwege de belasting en het feit dat Brasilie geen uitlevering verdrag heft met Nederland, ook gewoon omdat het booming is. Prijzen stijgen met de dag en mpogelijkheden zijn onbegrensd. Huizen en land kost nog niet veel en er zijn nog veel mooie plekjes. En dsat is goed want de Brazilianen zelf bouwen niet zulk mooi spul.

De mensen zijn vriendelijk maar minder spontaan en lacherig dan het Thaise volk. Dwz, de mannen. De vrouwen lachen een stuk meer, en zien er (iig tot hun 21ste) sexy uit. Ze dragen hele kleine bikini’s die net alles bedekken maar in tegenstelling tot Thailand zijn ze helemaal niet preuts (niet zo gek ook met een verhouding van 1 man op 6 vrouwen indeze region). Wel valt me op date er veel ‘gezette’ vrouwen hier zijn.

Het is nu regenseizoen voor 2 maanden en dit zijn de enige twee waarin de wind wat minder is. Iedereen zegt me dat het daarna elke dag constant 5-7 bft is. Ikwacht dus nog even met windsurfen. (al wel even gedaan net 04-04-06)

Het voelt dus allemaal goed!! Hang Loose!!


De eerste pix staan op:
http://www.ezprints.com/home/RJPICTURE/JYHH4O2I3X.EZP

12-04-2006

Ik ben hier alweer twee weken. Aardig gek, hoe snel de tijd gaat, aardig gek wat ik hier meemaak.
Op het moment zijn we (mijn zus en ik) heel erg bezig met het zorgen dat het hotel optijd afkomt. Het is al te laat door problemen met de aannemer en door er bovenop te zitten gebeurd er nog iets. Eigenlijk is dit de beste introductie die ik kan hebben, want naast dat ik iets van de mentaliteit van de mensen hier meekrijg (en ik zal daar na verdere studie iets meer over schrijven) krijg ik ook veel dingen te zien, niet de dingen die ik persoonlijk graag zou willen maar wel dingen als weggebruik (gevaarlijk met slechte wegen en dronken chaffeurs), de stad Fortaleza en een hoop bouw winkels.

Vandaag ben ik bezig geweest met het plaasen van houten windschermen. We hadden 50 palmstronken van 1meter 50 gekocht en die zagen we (de werknemers) doormidden waarna ik ze in halve maantje in de grond zet. Ik begon in de ochtend en na 40 minuten was ik doodop. Het water gutste uit mijn lichaam en ik voelde me vrij duizelig. Na 1 liter water en 20 minuten rust ging het weer wat beter. Anyway not interesting dus:

Dit land heft veel extremen en ik moet hier weer gaan vergelijken met het land waar ik hiervoor woonden. Beidde zijn misschien uitersten (voor mij nu wel) onschuldig ga ik van ‘mandarijnen meisjes land’ naar ‘watermeloenen meisjes land’ en dat is nog maar het begin. Waar Thailand trots is op hun huizen is dat hier niet, wegen zijn hier belachelijk slecht, borden en wegwijzering ook. Hier maak ik in een week mee wat in Thailand 3 jaar duurde als ik kijk naar spanningen die ik heb omtrent veiligheid (maar heb nog niets slechts meegemaakt). In dit land voel ik iedere dag dat ik echt leef, moet leven met besef, meer consentratie omwille mijn handelingen en dit alles kan gewoon de nieuwigheid zijn.

16-04-06

Zalig pasen. Ja christelijk land dus ik maak er nu wel wat van mee. En hoe tekenend voor het volk dan: zij gaan allen gezellig naar de kerk en er worden poppen gemaakt die Judas vertegenwoordigen, die hangen ze dan op (aan zijn nek dus) en die wordt later in brand gestoken.
Gisteren heb ik een toch verder noordelijk gemaakt en daar zijn de dorpen kleiner en mooier. Niet van die grote muren eromheen.
Eigenlijk heb ik mijn droomhuis gezien (en erin geweest). Op de top van een clif, naar beneden is een mooi strand en palbomen en daarachetr de oceaan. Het huisje was klein maar een hele mooie stijl. Mmmmmh plan voor als ik 70tig ben.
Ik ben in Paracuru geweest en daar hebben ze een rif waar mooie golven breken. Ik wacht nog op windt en dan gaan we daar maar eens knallen denk ik...

21-04-06
Aardig druk hoor. Word als een gek heen en weer gesleept en leer zo dus het land kennen. Een dingetje wat my opvalt.....wat een raar land.....in dit land kunnen mensen niet recht fietsen (het lijkt wel of het dansen in het fietsen is overgeslagen. Je ziet midden in een stad waar 2 miljoen mensen wonen nog jongens met paarden door het verkeer rijden (heel ongecontroleerd). Het is chaotisch en enerverend snel en heel erg langzaam (begrijp je). Je voelt de uitdaging continu en beleeft.....je beleeft......

Geef me over aan het gevoel.
Hoe licht is het hier.
Verdwijnen deze stromingen met het getij.
Hoe uniek kan de mensheid zijn.
Open, teruggetrokken.
Prachtig zicht op een open sterren hemel.
Verlies de waarde die we hadden.
Verleg die grens en geniet.

New pics on:
http://www.ezprints.com/home/RJPICTURE/1A0J9RJC3IJE.EZP

Ook met mij hard aan het werk en wat golven in de omgeving in Cumbuco arround’album.

24-04-06

Gisteren voor het eerst fatsoenlijk gevaren. Dwz. Net in planee met een nog iets te groot setje maar het voelde weer even goed!! Langzaam wordt het steeds beter. Ook de plannen met het hotel gaan zeker de goede kant op. Vandaag wat plannen doorgesproken en er komt iets moois aan....4 sure...

Afgelopen week met twee mensen gepraat die misschien voor ons komen werken. Wanneer we ze beiden krijgen denk ik dat we een leuk en gemotiveerd team gaan krijgen. Let’s hope so!!

En hoe anders denken mensen hier dan.

Ik ga naar Fortaleza en ik wil wat stof kopen. Goed dat is dan een bedrag per meter....wanneer ik vraag of we de hele rol kunnen kopen dan kan dat natuurlijk....’wat is de prijs van de rol dan’?. Nou 50 meter keer het bedrag.....nee voor de hele rol....weer rekenmachientje pakken...mmhh laat maar....

Volgende winkel willen we een rits kopen. Ok, we willen rits (A) (we wijzen hem aan) hebben en 90cm lang. ‘Die hebben we niet’maar we hebben wel deze (rits (B) die er hetzelfde uitziet maar dan 70 cm. Ok, doe die dan maar. ‘Waarvoor is het’? Nou we maken een (verassing voor de mensen die langskomen).....’Oooooooo oke dan moet je deze hebben (wijst naar rits A), hoe lang wil je hem’? Nou doe maar 90 cm. ‘OK’. Zakt mijn broek wel een beetje af hoor. Deze mevrouw loopt weg, komt met een bonnetje van E1.5 terug. Mmmmh wel wat duur maar ok. Moeten we bij meneer 2 betalen/ Dan krijgen we twee bonnetjes waarmee we naar meneer 3 gaan. Die vragen welke rits we willen en hoelang ????? Ok dan zet hij hem ook netjes in elkaar. Moeten we met rits naar meneer 4 waar we er een zakje omheen krijgen en een stempel op 1 bonnetje dat we hem ‘opgehaald hebben. Arbied mag hier goedkoop zijn maar je hebt dus veel mensen nodig voor een kleine zaak.


Was hem weer ff. Het gaat goed. Morgen vertrekt mijn zus en ga ik er even aan trekken. Heb er zin in....er komt iets moois!!!

Cheers,

RnR

01-05-2006 (00:08).

Kon niet slapen. Lag wakker en opeens was ik jarig. Ha.
Eergisteren namelijk naar een of andere trans feest gegaan en daar tot 0300 uit mijn dak gegaan (niet gedronken). Wandrea (vrouw van mijn broer) had eerst een cake geregeld en toen dus naar dat feest om mijn verjaardag alvast te vieren.
Toen kwam ze daar ook nog een bekende security guy tegen zodat we back stage konden. Er waren nationale en internalionale dj’s en hoewel de gemiddelde leeftijd jong was was het wel gezellig. Om 0300 was ik het gebong wel erg zat dus naar huus.

Waar ik in slaap viel en pas wer om 1500 uur wakker werd (nog nooit meegemaakt en al helemaal niet als ik zonder iets te drinken naar bed ga).

Verder dus niets gedaan en nu ben ik opeens jarig. Weer een jaar erbij en dat gaat wel snel. Komt misschien ook door de levenstijl. Heb even uit zitten rekenen (om in slaap te komen) dat ik dus in totaal 40 maanden in Thailand heb gewoond en dat ik nu dus alweer 1 maand in Brazilie vertoef. Dan had ik ook berekend dat ik in de laatste 32 maanden maar 6 weken in Nederland ben geweest. En van de afgelopen 52 wel 11 maanden.

Nou ja, dan gaat de tijd dus wel snel.........................

05-05-2006

Bedankt voor alle e-kaartjes en de nodige filicitaties. Verder eigenlijk niets gedaan op mijn verjaardag. Wel nog een mooie taart van mijn zus gekregen!!!

Dan stond de rest van de week in het teken van werk. En dan ziet mijn dag er ongeveer zo uit:
0600 emails beantwoorden
0700 na het nodige bad werk ontbijten
0800 naar de bouw om de dag met de constructor te bespreken
0800-1330 bouw materiaal halen / pinnen / betalen / administratie / foto’s maken en dagrapport schrijven. Soms nog lunchen.
1330-1500 Smurfen (voor de bouw)
1500 constructor ontmoeten en dag bespreken / foto’s maken.
1600 naar huus
1700-1800 emails en koken
1830 Portugees leren
2100 O bellen en naar bed (lezen)
1100 uur slapen

Meeste dagen verlopen natuurlijk ongeveer zo maar er gebeurt natuurlijk veel meer. Moet zeggen dat ik het land wel steeds leuker ga vinden. Mensen begin ik wat te kennen en de vooroordelen trekken langzaam wat weg. Ook het surfen helpt natuurlijk. Wel voel ik me soms wat eenzaam omdat ik natuurlijk weer vanaf 0 contacten aan het opbouwen ben en het gevoel van mijn begin fase van in Thailand komt zeker terug. Ik vind het soms prettig om zo op mij zelf te zijn, zoveel over mezelf te leren. Ook de verantwoordelijkheden helpen daar een aardig end aan mee. Ik voel het ruisen in mijn lichaam, niet alleen moet het hotel optijd af, we hebben al over 80 nachten verkocht, dus het moet ook draaien. Ik vind het heel spannend maar geniet van deze spanning. Deze spanning had ik ook toen ik voor het eerst een teambuilding programma moest organisren voor 250 managers. Maar dat was 3 weken en dit is dus een groter project. Klasse toch!!

16-05-2006
Afgelopen week geen wind maar wel erg druk. Het is een hoop geregel en ik sta er versteld van hoeveel energie het kost. Maar het is ook mooi, de zee neemt kracht maar geeft het zeker ook.

The sensitivity of the word of speech.
Impulsive speaking brings a different sensation.
Thoughtful speaking brings a different world.

If you show emotions before your thoughts.
Is this being open or is this insecurity?

What is honesty if the subject of emotion changes overnight?
To speak or not to speak that’s not the question.

I wonder how many live for the outside world.
Not ashamed of anything but never admitting a wrong.
Not ashamed of hurting somebody by ‘being open’, but oversensitive for negative feedback.

Swallow the pride. Feed on yourself before you feed on others.
Take a moment and the feeling will ease.
Be open, with bright eyes.

Reinier

22-05-06

Dat geT, en geB. Vanaf nu gewoon RJ. (Rijmt dat?).

Ik loop van een pin automaat naar de ander, de zon schijnt in mijn ogen en hoewel het op deze plaats niet mooi is lijkt alles te stralen. Het besef begint te komen. Ik loop maar lijk even stil te staan. Sluit mijn ogen wanneer ik mijn hoofd de zon in draai en zeg tegen mezelf, zonder te spreken: ‘Nu loop je hier, in Zuid-Amerika’.
En het geeft me een raar gevoel, een machtig gevoel en een bekent gevoel. Want uiteindelijk hoe anders is het? Heel anders dan al het andere maar een ding blijft hetzelfde. En ik kan me niet aan de indruk ontrekken dat ik mezelfs daarna afvroeg ‘wat doe ik hier?’ en de vraag was nog niet klaar toen ik me besefte dat het antwoord nergens terrecht zou zijn omdat niemand het antwoord op deze vraag weet.
Ik besefte me dat ik me goed voelde en begrijp me niet verkeerd, het is niet altijd makkelijk hier daar het lijkt dat mijn werk iedere dag een beetje oorlog is. Ik moet focussen op oplossingen waar ik soms te veel op problemen focus. Dit ter zijde.
Ik was bijna bij de bank en bedankte toen mijn vriend die nog altijd met me meereist, en ik weet ook wel waarom. De droom die hij had, wij hadden.....misschien. Maar er komt hier een surfhotel, met yoga en meditatie mogelijkheiden, een oriental keuken en een Spa met diverse internationale body treatments. Het gaat er komen, het is nog even trekken en duwen maar we moeten daar niet bang voor zijn.

Deze momenten, vreemd, hoeveel heb je er. Ik kan me er een herinner op een winter survival in Belgie. Vorst, in de ochtend, uitkijkend over een vallei die mistig is. Niemand om je heen behalve wat vrienden op enige afstand. De energie voelen van de bergen, de kou het ‘Ik en de Wereld’ (ik had dat boek vroeger). Vreemd want het zijn niet altijd de mooiste plaatsen waar dit plaatsvind. Het moest gewoon even duren, en misschien zal het ook nooit gebeuren. Het besef........het moment.......welke aanvaarding.

Grappig dat deze plaatsen van energie toch in waarde verschillen. Ik vindt de energie die je in de bergen voelt (de jarenlange kracht van de schuivende aardkorsten die elkaar met ontelbare tonnen stuwkracht omhoogwerken). Heftig maar voor mij niet (op het moment, maar ik denk dat het altijd zo geweest is) niet te vergelijken met de energie van de zee, of in dit geval de oceaan. En hoewel dit uitzicht veel eenzijdiger lijkt. Die bergen zullen me eerder gaan vervelen.

Anyway deze hete zon, het overal zo kunnen voelen.

En of ik de loterij eens zou winnen. Hoe groot is de kans dat je aan het pinnen bent, een een 10e van een seconde voor je het geld kan pakken valt de stroom uit. Niet zo groot dus...........levert wel een hoop problemen hier.

En of ik de loterij nooit zal winnen. In Brasilie mag je iemand doodschieten wanneer hij uninvited op jouw erfgoed komt. Vandaag is er geschoten op het erfgoed waar ik verblijf. Verder geen gewonden of doden. Maar het was wel freaky. Gisteren had wandrea mij (liep terug van ons hotel over het strand) en de politie al gebeld met een signalement van een verdacht persoon die probeerde binnen te komen. Ik ben naar ‘ons huis’gerend. Pakte wat stenen onderweg en wilde die naar de kop van die gast gaan gooien maar hij was al vertrokken. Echter vandaag was ik in Fortaleza toen ik gebeld werd met het bovenstaande nieuws en ik crosste terug met W, om de gast te herkennen. Was hem.....maar uiteindelijk toch laten gaan.

Begrijp me goed het is hier niet onveilig, dat durf ik best te zeggen, maar je maakt wel dingen mee.....

06-06-06

Mooie datum, heeft ook wel iets duivels.Ik had het al op het nieuws gelezen maar het nieuws gaat sneller. Lang leve de vrijheid, een pedofiele club die een politieke partij wil opzetten die sex met kinderen legalizeerd en zich volgens een naam geeft die begint met ‘naastenliefde’. Hier zouden ze op zeker al geschoten hebben en dit doet de naam van NL niet ten goede. Wat en ziekte. Ik neem aan dat er niemand in mijn maillijst staat die de positieve punten van zo’n partij ziet toch?? Gast...sex met kinderen vanaf 12 als zij dat vrijwillig willen. Toen ik 12 was wilde ik graag in het leger omdat op mensen schieten cool was, ben ik ff blij dat dat illigaal was. Die gast heeft gewoon nog hetzelfde verstand van een 12 jarige.

Genoeg daarover. Even over gevoel. Daar mannen nu ook ineens een bewezen tijdklok hebben......op het gebied van kinderen dan. Streef ik er ook naar dat onze sexe meer respect krijgt mbt gevoel. Daar het altijd over het gevoel van vrouwen gaat (en positieve discrimanatie is al lang niet positief meer). Toen een bouwwinkel een riolering pijp van 4 meter in mijn auto stopte (en die dus voor en achter behoorlijk uitstak) zei ik al dat ik het geen goed plan vondt. Toen reed ik naar het hotel en wilde eigenlijk ‘achterlangs’ (na de vorige alinea niet zo’n mooi gekozen woord) rijden maar deed het niet. En werdt aangehouden door de militaire politie. Nou wil ik echt ophoudenmet vergelijken maar vergeleken mat Thaise politie (de glimlag) zijn dit waarschijnlijk nog dezelfde schoften die 300 jaar geleden over zee kwamen om hier naast dood en verderf zaaien een ‘nieuw leven’op te bouwen omdat ze in Europa verklaard waren tot nietsnutten. Alle papieren waren fout en ik had mijn paspoort nietbij (en eigenlijk was dat wel grappig want meneer de militaire politie dreigde ermee dat hij nu de Federale politie zou bellen, kleine kleine klikspaan......Ja er zijn hier geloof ik 5 verschillende soorten politie (militait, civil, federal en nog wat) die allen efficient naast elkaar werken (langs elkaar eigenlijk)). Anyway, kwam er dan eindelijk door de geweldige corruptie wel onderuit voor een bedrag waarin ik in het Thaise 20 politie gasten om had kunnen kopen.

Verder doet mijn oor al enige tijd wat pijn en medicijnen werken maar even, en ik en vandaag grieperig........verder alles relax hoor.
Wordt namelijk ook steeds wind zekerder en dat voelt goed. Het hotel vlot aardig maar ik heb wel veel stress. Over 2 weken willen we de bouw stoppen om alleen maar met ‘hulpjes’verder te gaan voor het detail werk.

Mag ook verkondigen dat O haar Werkvergunning is goedgekeurd en daar ben ik natuurlijk erg blij mee. Waarschijnlijk zal zij eind deze maand hier zijn.

Geschreven op 20-07-2005

Gevaar schuilt achter ieder beweging,
Geballanseerd vind ik mijn weg.
Iedere beweging wordt duizend maal bedacht.
Ik voel,
Dit is mijn lichaam,
Ik voel,
Dit is mijn kracht.
Adrenaline doet het leven,
Focussen is macht
Dit is een soort van mediteren,
Die ene gedachte die mij daar bracht.

18-06-06

O zal de 26 hier aankomen!! Ben blij en heel erg benieuwd hoe het zal gaan. Heel spannend. Nog spannender is het hotel. Nog 1 maand en 10 dagen. En dan is het geen kwestie van of er mensen komen, nee dan zijn ze erg gewoon. Het is enerverend en ik voel het in mijn lichaam. Misschien noemen ze het stress, het ruist en ik wordt om 0530 wakker iedere dag met gedachten wat ik niet moet vergeten nog te doen..... Maar het is leuk en er is soms ook nog tijd om wat te smurfen. Zoals vandaag. Nog niets radicaals maar we zijn weer lekker buiten aan het spelen.

Ik wil nog zoveel over de cultuur hier schrijven, maar wacht er nog heel even mee.

21-06-06
Druk druk druk, en krijg uit verschillende hoeken requests om wat meer te laten horen. Dus bij deze dan. Het gaat goed, het is tof en het is nog even doorpezen!!

Liefs,

RnR

10-08-2006

Twee maanden niet geschreven. En waarom nu dan wel?? Nou ik mag onze 6e gasten ophalen maar kreeg de verkeerde vluchtijden mee en moet nu wachten. Begonnen al wat mensen zich zorgen te make n (thanks). Het het gaat, heel goed mag ik wel zeggen. Feit is dat een hotel runnen meer dan 12 uur per dag kost en dat het internet het in het hotel nog niet aangesloten is.

Het is moeilijk uit te leggen wat de druk was om alles optijd af te krijgen. Het punt 1 August naderde en naderde terwijl de middelen erstig gebonden waren. Een event is er niets bij en met de nodige stress komt ook de nodige irratatie. Maar nu een hele boel overuren en een hoop hulp is het gelukt.

D e eerste gasten zijn Italianen en die zitten er nogsteeds. En met een glimlach mag ik wel zeggen. Want buiten het feit dat het nu nagenoeg echt iedere dag waait (heb vandaag 1 uurtje overpowerd met een 5.5 gestaan) spreek onze service en de rust ze erg aan. De tweede kamer is voor een stel Nederlanders die ook heel erg tevreden zijn. Ik ja.....m aar nog niet 100% (kan ook niet). Door de bouw kan ik nu pas staff trainen en de verschillende services standariseren. Dit is een hoop werk en gaat van zorgen dat er een fatsoenlijk vorraad en betalingssysteem is tot dat we iedere dag de zelfde tositi Hawai maken.

O heeft al klanten voor de Spa gehad en ook het Thaise voedsel doet het erg goed. Echter merk ik wel dat een restaurant een hoop werk is aan inkoop, maken, presentatie en afwas. Dus die doen we denk ik wat kleiner. De spa is een minder gropte inverstering in tijd en materiaal en levert direct resultaat.
Het gaat goed met haar al aard zij nog niet helemaal. Ze vind het mooi hier maar ons team is nog niet helemaal gevormd...daar wordt aan gewerkt.

(( Nu is mijn spelling etc normaal al !@#$%¨& maar dit toestenboard is echt ..ote.))

Het is wel speciaal om te zien wat er de afgelopen maanden gebeurd en geleerd is. Hoe blij ik ben dat mensen het mooi vinden terijl het voor mij nog lang niet af is. Ik zie zoveel meer werk. Maar ook het wakker worden in de ochtend en het horen van de zee. Het zien van de zonsopkomst en de oceaan vanuit mijn bed....wat een droom. Hiervoor werk ik graag hard.

Zal proberen wat meer te schrijven, concentreer me hier toch niet zo goed. Dus laat het er even bij.

Greets from a sunny and windy BR,

RnR

06-09-06

BBBBBBBBBBBBbrrrrrrrrrassssssssssiiiiiiiil.

Wat gaat de tijd snel.

Ik denk, een mens kan ontzettend snel denken.
Een vraag, met oneindig veel antwoorden.
In hoeveel nano seconden heb jij dat antwoord klaar?

Wat een drukte. 1 staff minder dus veel meer werk. Maar het gaat wel goed. Daarnaast had ik ook de surfplank die ik gebruikte gebroken en ben dus begonnen met kiten. En ook dat gaat goed...wel een vette sport hoor!! Maar ondertussen nieuwe surfgear hier dus......das nog een bietje vetter.

Hotel is nu een maand open en ik ben de tel kwa gedraaide gasten alweer kwijt. Het gaat snel en het is wisslend. Die blijft voor 3 nachten en de ander voor een maand. Buiten dat zijn we nogesteeds bezig boven af te bouwen en ook dat gaat voorspoedig. Eerste kamer boven is inmiddels bezet door een pas getrouwd koppel en het is naar mijn idee de mooiste kamer.

07-09-06
Kom erachter dat ik met deze baan een stuk minder te schrijven heb. Dat wil zeggen, ik kan wel iedere keer de Klanten aan omschrijven maar dat schiet niet echt op. Ook kan ik iedere surfsessie in detail uitleggen maar wie zit daar op te wachten? (ok ff dan). Vandaag voor het eerst in een jaar of 10 met nieuw materiaal gevaren. Wat een vette kick zeg, eindelijk weer hoog springen (al zijn de condities voor de deur daarvoor niet ideaal). Ga binnenkort (als mijn zus hier is) wat wavespots uitchecken!!! Rrrrrrrr gaaf.
Ps. Was vandaag een nationale vrije dag, vandaar .

Zowel ik als O beginnen hier steeds meer in ons element te voelen. Gaat ook best goed, hard en veel werk maar tevreden klanten maken het waard. Ben bezig met het selecteren van nieuwe staff om het in de toekomst wat lichter te maken.

Wilde eigenlijk deze maand naar NL maar het kan een beetje langer duren ivm buraucratie hier. De verkiezingen hier komen er ook aan en dat ik gelijk ook wel een leuk vehaal. Ze staan nu in Fortaleza op iedere straathoek met vlaggen te zwaaien.....juist, ik stem op de gast met de meeste vlaggen .

Weer:
Lekker warm met 20-25 knopen wind op het moment. Beetje meer noordelijk hebben we een vette wavespot (paracuru) waar het ook nog wat harder waait. Soooon reinier sooooon.


9-10-06

Ok eindelijk weer adventure. Ben ondertussen in Paracuru geweest. Mooi vlak water met daarachter mooi brekende golven. Waaide de dag dat ik er was wat matig maar toch hoog kunnen springen......echter niet te vergelijken met:


Op donderdag 5-10-2005 begon ik met mijn verplichte vakantie. Mijn baas vondt dat het hoogtij was dat O en ik er even tussenuit gingen, wat meer van Brasil gingen zien, en om te relaxen. Eerlijk gezegd zag ik die mogenlijkheid nog niet maar op aandringen huurde ik een Toyota 4x4 Hilux. Ook had mijn baas een hotel voor me gereserveerd voor 4 nachten in Jericoacoara (ook wel Jeri genoemt). Jeri is een oud Hippie dorp, waar nog geen verharde straten zijn (zand) en het dorp is omringt door duinen en daardoor moeilijk berijkbaar. Het gebied is uitgeroepen tot nationaal park en buiten al deze dingen had ik gehoord dat het er hard waaide.

In mijn voorbereiding had ik een Naish 85ltr Wave (L242, W57.4), een Simmer 4.5, een Naish 4.7, een Niel Pryde 5.0 en een North 5.3 ingepakt samen met 2 gieken en een 4 meter mast. Toen ik echter de gegevens op windguru bekeek wilde ik ook de Naish 110 meenemen met nog een 5.5 en een 6.4, mijn zus raade dit echter af.

Nu wat vertragen doordat ik nog eerst en nieuwe mast op moest halen vertrokken we. Ik had mezelf voorgenomen om zoveel mogenlijk over het strand te rijden. Brazilie heeft meer dan 6000 km strand en buiten het feit dat ik daar wel een graantje van mee wilde pikken is het ook veel korter en stukken mooier. Dit omdat er veel meertjes en moerassen iets landinwaards liggen waardoor de wegen tientallen kilometers inland lopen. Maarje. Wat was mijn ervaring met strandrijden?

We vertrokken om 0900 uur en dit was al opkomend tij. No stress, we zien wel. Ik stuur de Hilux 500 meter van ons hotel het strand op en besef al gelijk dat ik het helemaal fout doe. Na 3 meter zit ik vast in het mulle zand. Wat een oen ben ik ook. OK, moet mijn wielen locken en nog belangrijker, moet mijn banden leeg laten lopen tot 1 bar. Was ook een rotplaats. Laat mijn banden leeglopen, graaf de banden wat uit, lock de voorwielen en stop de versnelling in low 4. Langzaam met het gas en we zijn los.

Heb in Thailand natuurlijk redelijk wat offroad gereden, maar de jungle is anders dan meters mul zand.

We rijden over bekend (verhard) weg door duinen totdat ik een nieuwe toegang vindt langs de rand van een meertje (lagoa de Cauipe).Met de huidige instelling heeft de Toyo er helemaal geen problemen mee en na 60 mtr mul zand rijden we naast de zee. Strak, heel strak, 100 km/h is geen probleem. Ik rijdt onder de brug bij Pecem wanneer ik een Landrover discovery (juist de enige echte geniale 4x4) een kolometer of 2 voor me zie. Ik besluit hem wat te volgen en dat blijkt een juiste keuze. Een meertje blokkeerd het strand maar de Landrover rijdt iets landinwaards en kruist 2 rivieren. Ik volg.

Dan stopt hij. Ik vraag de weg naar het eerst volgende dorp (Taiba). Ik rijdt wat over kinderkop weggetjes wanneer ik een gasstation zie. Ik tank hem (voor geemancipeerden best een ‘haar’ hoor) vol en laat mijn banden op wat oppompen zodat ik ook op de weg fatsoenlijk kan rijden. Dan weer opzoek naar een toegang en ben nu wat voorzichtiger. Na 15 min vindt ik er een en het is weer knallen. Strand is al een stuk minder breed. Dit is wanneer ik voor het eerst denk aan een droom die ik vroeger had (of zou ik het hebben gezien in een film?). Hierbij kwam(ik) met een auto vast te zitten op het strand terijl het water langzaam opkwam. Ik vertel O van dit voorval......
We beslissen net dat we beter de weg kunnen zoeken en het resterende gedeelte over de weg moeten rijden als ik ver voor me de Blauwe landrover weer zie. Die slaat echter ook van het strand af, ik volg. We rijden een kilomet of 10 over een onverharde weg. Ik had mijn kompass op het Dashboard gelegd om te zien of we wel de goede richting aanhouden (strand is makkelijk richting bepalen maar de weggetjes hier hebben echt geen logica). we gaan de goede kant op. Hij stopt bovenop een klif met een geweldig uitzicht. Ik stop ook. Vraag hem waar hij naartoe gaat ‘Jeri’, ‘kan ik volgen?’, ‘Geen probleem’.

Even later rijden we het strand weer op en lokale gidsen stoppen me om te zeggen dat het tij te hoog is. Ik vertrouw de Landrover rijder en volg. Lekker crossen over het strand met prachtige natuur ernaast.
De guide stopt twee keer om een uitmondinkje van een rivier te bekijken op doorgaan. Twee keer geeft hij ‘ja’en de eerste keer krijg ik een hele klets zeewater binnen daar ik vergeten was de ramen dicht te draaien.
Dan is het zover, de zee rijkt aan de duinen (bijna) en de landrover maakt een scherpe bocht om op de 1 meter hoger gelegen duin te komen. Wanneer ik er ben doe ik hetzelfde, echter duw ik mijn voorbanden rechtvooruit waardoor ik helemaal scheef kom te staan. Vast. De zee is een meter van me vandaan en komt op. Hij ziet niet dat ik vast zit en lichte paniek doet mijn hart versnellen. Andrenaline schiet door mijn vaten. Ik staop uit, twee banden halv weggezakt. Ik graaf ze snel wat uit en probeer opniew, nu een wat lagere versnelling, na een metertje weer vast. De zee komt........de landrover ook. Na 15 minuten graven duwen en heel langzaam rijden krijgen we hem los en weer op de duin. Ik zit nu opperallert achter het stuur, we rijden namelijk nu door duinen van los zand, ik voel om de haverklap een wiel slippen en zingen en er weer uitkomen. Ik houd de toerenteller rond de 2’500 rpm in de 4e versnelling van de laagt mogelijke stand. Na een adrenaline trip door de duinen komen we weer op een wat breder strand. Waar we na een paar minuten een meertje tegenkomen die we met een bootje moeten oversteken, ja, auto op het bootje (zie pix). Dan is het weer crossen over strand totdat de zee de rotsen raakt en er echt geen doorgang meer is. Vanaf hier rijden we over onverharde wegen (rood zand).
Wat een vette kik zeg. 20km voor Jeri zeggen we elkaar goede dag daar zij wat gaan eten. Ik huur een guide in om het laatste stuk naar Jeri te rijden. Dit is een warwar van duinweggetjes die het standje ook beschermt van alles wat er niets te zoeken heeft.

Over Jeri kan ik verder kort zijn. Wat een mooi dorpje zeg. Super relaxte sfeer, lekker eten en erg vriendelijke mensen. Leek echt een community.En???
IEDERE DAG OVERPOWERED MET EEN 4.5 GEVAREN.

Golven vielen iets tegen en er zat een luwte waar je uitvaart maar verder echt top hard knallen en hoog jumpen!! Windt is side off shore wat weer even wennen is.Na 2 uur totaal uitgeput.......vette actie dus. Verder.....zie pix.




Het was hier, dat moment.
De versnelling van de beleving, het gevoel van een droom.
Onuitputtelijke energie van binnen, blijdschap en vreugde bij het vinden van die plek.
Soms klopt alles even.

Spiegel de sterren aan de hemel.
Plaats die zonsondergang, verheug zijn opkomst.
Waar het niet vergaat, waar het niet stilstaat.

Ik stuur de link van al mijn albums weer een door. De pix van deze T staan in het album JERI (heb er voor sommige heren nog wat tussendoor geschoten).
http://www.ezprints.com/home/RJPICTURE/1A8IEBJI8R2U.EZP


Nu test werkt deze link bij mij matig dus ook alleen Jeri
http://www.ezprints.com/home/RJPICTURE/1K8RFF0W6V2V.EZP

Als het niet werkt, link copieren en direkt inbrengen ......


Slaap zacht mijn vriend.
Er zijn geen zorgen meer.
Alles wordt berijkbaar bij het eerste licht.
Geniet van de stilte die hier heerst, wetend dat een oneindigheid het op zal vullen.


Hoop weer wat frequenter te mailen.

Cheers,

RnR

10-11-2006

Verplaats u naar de ervaring van u client.


Hoe lang alweer geleden. De tijd hier gaat enorm hard. Echt ongelooflijk, weken zijn korter dan dagen en dagen springen gelijk aand de kleine wijzer van de klok. Binnen een moment ben ik ouder geworden. Feit dat de dagen korter zijn heeft daar niet echt veel mee te maken.

Dat ik ontheven ben aan een flinke dosis stress help het gevoel van tijd redelijk in de richting van die versnelling. Waar dit werk je geen seconde rust geeft al is het maar alleen het verantwoordelijkheids gevoel dat 24 uur per dag speelt (begrijp me niet verkeerd dit is een prima spot en een prima job maar ik wil hier wel vertellen wat het inhoud voor mij).

Omstandigheden.
In de eerste plaats heeft de stress factor met mijn buurman te maken. De rijke Zwitser is 6 meter van mijn kamer (en alle andere kamers) een hotel aan het bouwen van vier verdiepingen. Weggelaten dat hij officieel niet eens mag bouwen is het bijzonder moeizaam om s’ochtens om 0700 hrs wakker gehamert te worden met als eerste gedachte ‘wat zullen mijn klanten ervan denken’. Eerlijk is eerlijk niemand zit daar op te wachten. En al valt het aantal klachten me echt heel erg mee het speelt continu in je. Daarnaast hebben wij de keuze gemaakt zijn project bij de regering te melden en daar maak je geen vrienden mee......en dus komen er nu ook hier om de haverklap mensen om licenties vragen.

Verschillend klanten.
Dat ik het begrip cultuur verschillen al enige tijd in mijn vocabulair heb opgenomen mag duidelijk zijn. Na 4 jaar culturele en maatschappelijke vorming en een verblijf van 3.5 jaar in Asia en 7 maanden in Brazilie mag ik wel zeggen dat ik van dat begrip een dosis heb meegekregen. Maar.....daar ik in Thailand nooit een cultuur shock heb gekregen heeft me eigenlijk nooit echt verbaasd....redelijk open blik had ik wel ontwikkeld en daarbij komt ook een dosis flexibiliteit. Nu hier in Brasilie is het toch wel anders. Buiten het feit dat ik een staff heb uit 4 verschillende landen komen er natuurlijk ook klanten uit allerlij werelddelen.
Opvallend daarbij is het klaaggehalte. Italianen, Nederlanders en Belgen zijn ontzettend flexibel, hebben een niet overtreffende verwachting en kunnen zichzelf goed vermaken. Duitsers echter niet. Tot nu toe zijn alle problemen die we hebben gehad van Duitsers gekomen.......
Wil niet alles over een kam scheren, maar het is wel erg opvallend.

Verschillende aansturende taken.
Werk ik dus met een Duitse (Marketing en PR), een Thaise (Keuken en Spa), een Nederlandse (mijn baas, kite leraar) en 4 Brazilianen (Housekeeping 1, Bar 1, Nightguard 1 en Klusjesman1). En laat dan de communicatie stromen maar eens vloeien. Ongelooflijk hoe moeilijk dit is. Ook omdat mijn portugees ook niet toppie is hoor maar opvallend genoeg klikt Nederland goed met Brasiliaans. Grappig is te zien de communicatie tussen Thais en Brasiliaans....maar....gek genoeg zijn er hier veel meer overeenkomsten (voornamelijk op het gebied van respect en en de zoektocht

10-11-2006

Verplaats u naar de ervaring van u client.


Hoe lang alweer geleden. De tijd hier gaat enorm hard. Echt ongelooflijk, weken zijn korter dan dagen en dagen springen gelijk aand de kleine wijzer van de klok. Binnen een moment ben ik ouder geworden. Feit dat de dagen korter zijn heeft daar niet echt veel mee te maken.

Dat ik ontheven ben aan een flinke dosis stress help het gevoel van tijd redelijk in de richting van die versnelling. Waar dit werk je geen seconde rust geeft al is het maar alleen het verantwoordelijkheids gevoel dat 24 uur per dag speelt (begrijp me niet verkeerd dit is een prima spot en een prima job maar ik wil hier wel vertellen wat het inhoud voor mij).

Omstandigheden.
In de eerste plaats heeft de stress factor met mijn buurman te maken. De rijke Zwitser is 6 meter van mijn kamer (en alle andere kamers) een hotel aan het bouwen van vier verdiepingen. Weggelaten dat hij officieel niet eens mag bouwen is het bijzonder moeizaam om s’ochtens om 0700 hrs wakker gehamert te worden met als eerste gedachte ‘wat zullen mijn klanten ervan denken’. Eerlijk is eerlijk niemand zit daar op te wachten. En al valt het aantal klachten me echt heel erg mee het speelt continu in je. Daarnaast hebben wij de keuze gemaakt zijn project bij de regering te melden en daar maak je geen vrienden mee......en dus komen er nu ook hier om de haverklap mensen om licenties vragen.

Verschillend klanten.
Dat ik het begrip cultuur verschillen al enige tijd in mijn vocabulair heb opgenomen mag duidelijk zijn. Na 4 jaar culturele en maatschappelijke vorming en een verblijf van 3.5 jaar in Asia en 7 maanden in Brazilie mag ik wel zeggen dat ik van dat begrip een dosis heb meegekregen. Maar.....daar ik in Thailand nooit een cultuur shock heb gekregen heeft me eigenlijk nooit echt verbaasd....redelijk open blik had ik wel ontwikkeld en daarbij komt ook een dosis flexibiliteit. Nu hier in Brasilie is het toch wel anders. Buiten het feit dat ik een staff heb uit 4 verschillende landen komen er natuurlijk ook klanten uit allerlij werelddelen.
Opvallend daarbij is het klaaggehalte. Italianen, Nederlanders en Belgen zijn ontzettend flexibel, hebben een niet overtreffende verwachting en kunnen zichzelf goed vermaken. Duitsers echter niet. Tot nu toe zijn alle problemen die we hebben gehad van Duitsers gekomen.......
Wil niet alles over een kam scheren, maar het is wel erg opvallend.

Verschillende aansturende taken.
Werk ik dus met een Duitse (Marketing en PR), een Thaise (Keuken en Spa), een Nederlandse (mijn baas, kite leraar) en 4 Brazilianen (Housekeeping 1, Bar 1, Nightguard 1 en Klusjesman1). En laat dan de communicatie stromen maar eens vloeien. Ongelooflijk hoe moeilijk dit is. Ook omdat mijn portugees ook niet toppie is hoor maar opvallend genoeg klikt Nederland goed met Brasiliaans. Grappig is te zien de communicatie tussen Thais en Brasiliaans....maar....gek genoeg zijn er hier veel meer overeenkomsten (voornamelijk op het gebied van respect en en de zoektocht naar ‘fun’onder het werk) dan tussen Thais en Duits wat ontzettend veel verschillen heeft. Na enige observatie denk ik vooral het feit dat onze naastenbuuren (van NL) ontzettend seriues zijn en dat soms uitralen (in de ogen van Thais waar stemverheffen respectloos is) als kwaadaardigheid of ‘ik plaats me boven jouw’.

Na wat weken gaat ook dat wel weer een stuk beter maar het kost weer een hoop energie.

Verschillende taken.
Misschien dat delegeren niet mijn sterste kant is, daarnaast hebben dezen en genen staff natuurlijk ook wel eens vrije dagen waardoor hun taken worden overgenomen. Klein bedrijf........veel werk. Ga geen opsomming geven maar zeg maar dat er een hoop verschillende taken zijn.


26-11-2006

Pfff, wat een verschil de klant kan maken. Langzaam werden de duitsers door de nederlanders en belgen vervangen en ineens ging de sfeer en mijn motivatie weer omhoog. Voel me ineens een stuk beter. Ongelooflijk hoeveel invloed sommige mensen kunnen uitoefenen. Stress is weer wat weg. Besef me weer dat het hier heel mooi is.


28-11-2006
Vandaag de beste surfdag in Cumbuco gehad. Ineens braken de golven in lijntjes 100 meter uit de kust. Moest eerst werken maar toen ik terugkwam was het er nogsteeds. 1,5 meter hoog en super clean. 2 uur erop gespeeld. Hoop dat dit vaker gaat gebeuren.


Fragiel is die liefde.
Altijd geweten, nooit geluisterd.
Kristal met een barst.
Deze liefde heeft werk nodig.
Verward tussen werk en liefde.
Denk, het is onderheven aan gevoel tijd maar ook plaats.
Dreiging verbied een antireactie die wel komt, later.
Intilligentie kan soms zo dom zijn.
De keuze is van gelijkwaardige aard.
Blijf komen, blijf gaan.
Emoties kunnen niet onvoorwaardelijk zijn.
Blijf bij mij, de situatie zal vergaan.


Die bel waarin we leven. Dat reincarnatie een doorvloeing van matarie en energie is. Mijn lichaam wordt lucht. Wie ademt die lucht in? Mijn lichaam is as in de grond, wie eet het fruit van de boom die daar 10 jaar later bloeit? Mijn lichaam is de zee, mijn lichaam is deel van die vis. Uiteindelijk verlaat niets deze bel. De rivier blijft stromen.
Bloemen groeien aan de monding, bijen eten hun honing.

27-12-06

Het begon allemaal een week of 3 geleden. Schreef ik in mijn vorige verslag nog de ruzie met de buurman, hier een deel van zijn strategie.

Het is een uur of 5 wanneer ik naar mijn kamer ga om wat uit te rusten. Ik lig 5 minuten op mijn bed wanneer Marcio onze barman op mijn deur klopt. ‘Ja’?. Hij verteld mij dat er politie beneden staat en aangezien dat vaker gebeurd loop ik met hem naar beneden. Wanneer ik echter op de tweede tree sta komt Pamela onze administrative medewerkster in paniek naar boven gerent en zegt ze: ‘ik ben een toerist hier....’

Ik vraag haar of het de immigratie is en ze bevestigd dat....oooops......Reinier is hier al ruim twee maanden ‘overstay’ aan het bakken. Ik draai me dus om en zeg haar dat ik er niet ben. Ik loop naar mijn kamer sluit mijn deuren en ga achterin de badkamer zitten. Er klopt iemand op de deur, steeds heftiger. Ik spiek en zie dan dat het O is. Ik laat haar binnen en ze is redlijk in stress. Ze willen haar Paspoort zien. Ik vertel haar dat ik er niet ben en sluit de kamer achter haar. Ik bel onze advocaat die me zegt dat ik beter in mijn kamer kan blijven en dat ze verder niets kunnen maken.

Ik hoor gepraat en later ook wat geschreem. Van O verneem ik later dat ze haar heel agressief verbaal hebben ondervraagd en onze barman heeft alles wat je kunt bedenken verteld. Daardoor kwamen ze op mijn kamer kloppen, riepen mijn naam maar ik gaf niet thuis. Ik hoor O schreeuwen dat ze het niet weet en dat ze haar paspoort terug wilt..........

Na enkele uren stress vertrekken ze weer. Ik blijf in mijn kamer tot de middag van de volgende dag. We weten nu dat onze buurman ze getipt heeft en we besluiten dat ik het beste terug naar NL kan gaan om ‘wat documenten in orde te brengen’.

Eerste vlucht is er geen plaats maar de tweede wel. Dus vertrok ik rond 10 december naar NL. De schade hier was echter gedaan. O die hier toch almoeilijk aard is compleet in shock van de behandeling, en daarbuiten is zij nu ineens manager en ‘het gezicht van Windtown’ omdat haar papieren wel in orde zijn. Er volgt een onderzoek....

In Nederland regel ik mijn papieren maar ik wil snel terug omdat Floris en Piet met een paar maten naar Brasilie zouden komen om met mij vakantie te hebben. Ik bezoek wat vrienden en voor iedereen die nieteens wist dat ik in NL was ‘sorry, better next time’.

03-01-07

Terug in Brasil huur ik eerst een buggy waarmee ik over het strand naar Jeri rijdt. Beetje hetzelfde verhaal als met de 4x4 maar dan meer strand, slechter zitten en een oponthoudt van 30 minuten doordat ik op aangeven van de bootmensen de buggy in het water rijdt ipv over de planken het strand op....... Dit grapje komt me later nog aardig duur te staan......

In Jeri vind ik Floris & others erg snel en het is goed hen te zien. Ben door alle gebeurtenissen wel erg moe en slaap vroeg. De volgende dagen zijn te omschrijven als: gezellig, veel surfen, lekker wat drinken en vroeg naar bed.

Na 5 dagen neem ik afscheid van ze en reis ik met mijn zus, O en Ernest verder door naar het Noorden. Mijn zus rijdt de Mutsibitsi 4x4 over strand en duinen en ik ben gelijk fan van deze bak. Wat een vette trip was dat........

Hier is de op de Meakong delta na 2e grootste rivier delta van de wereld. We huren een bootje en varen tussen de mongroven door naar 1 van de uiteinden. Hier liggen veel zandbanken en er staat een straffe wind. 4.7 overpowerd hard knallen op vlak water.

10-01-07

Wanneer het donker begint te worden varen we terug. Eerst schittert er nog wat zon door de mongroven op het water maar later is het helemaal donker. Zodra we bij het hotel op een van de eilanden aankomen gaat daar het licht pas aan. We zijn de enige gasten. De volgende dag plannen we een trip naar een andere monding om ook daar te varen. Weer varen we door mongroven bossen en de gids verteld ons dat hier ook krokodillen zitten. Ik had gehoopt er 1 te zien maar de dieren zijn nocturnal. Plaatje, (en zie foto’s op de link onderaan) varen op een riviertje van een meter of 4 breed dat met kronkels een wegbaand door de moerassige mongroven en een blauwe vogel die al tjilpend voor je uit vliegt. Er zijn duizenden kabjes aan de rivier oever.

Ik mag ook sturen.....jeeeee. En das best anders dan een auto. Soms kun je niet zien waar je naartoe moet door de bochten en al het groen. Maar ik breng het er goed van af. We landen op een grote duin waar we onze grootste setjes optuigen. Ernest gaat eerst en ik vind dat hij een vreemde hoek vaart. Ik er ook op en al snel is het duidelijk. Buiten dat de wind draaid naar mate je dichter bij de duin komt is hij ook nog aflandig en staat er een enrme stroming landinwaards (het is vloed aan het worden).
Na wat prutsen spullen op de boot en verder doorvaren. Even later varen we nog wat maar niet echt vet. We varen terug naar Parnaiaba waar we de Mitsubitsi 4x4 weer volladen met alle spullen en we vertrekken meer naar het Noorden.

We moeten de staatsgrens over en dat is gelijk wel grappig. Een jongen in Burger kijkt 2 seconden in onze achterbak en laat ons vervolgens door. De wegen worden almaar slechter en ik voel dat we aan de rand van de Amazone beginnen te komen.
De volgende dag rijden we door naar een dorpje (20 huizen) dat tussen de rivier en de zee gelegen is. We checken in in een hotelletje dat omgeven is door duinen en erg veel zandproblemen heeft. Gedurende de trip hier naartoe bleek al dat het zand de mongoven doen sterven.

We pakken een boot die ons afzet in een leuk dorpje (ben de namen kwijt maar zal deze invullen zodra ik weer een kaart heb). Hier hebben we een vliegtuigje gereserveerd die ons over de delta en speciale duinen zal vliegen.

Nu heb ik met dank aan Mart wel wat vliegervaring. Dit was gewoon grappig.
Op het vliegveld wachten we 10 minuten en dan komen er twee jonge Brazilianen met hempje, korte broek en sli[ppers aangelopen. Zonder veel gepraat lopen ze ons naar het vliegtuig (ik meen een cesna 6 seater (misschien kan Mart me helpen adhv de foto’s)). Met enige moeite gaan de deuren open en laten ze ons instappen. Ze controlen niets aan de buitenkant. Ik vraag hoe oud het vliegtuig is en het blijk zo’n 30 jaar te zijn. Motor wordt gestart, er wordt nieteens omgekeken of wij onze gordols aanhebben maar direct rijden we naar de startbaan. Nu zou er een check van instrumenten en motor / fuel en besturing moeten komen. Maar nee hoor, ook geen radio contact met iemand. Gas erop en wegwezen. Eenmaal in de lucht valt mij op dat sommige metertjes het niet doen. We hebben redelijk wat termiek (boven de duinen) maar het is wel super mooi. Nu 30 minuten staan we (gelukkig) weer op de grond, vleigtuig word geparkeerd en de twee lopen even vlot weer weg.......beetje vreemd.

We varen terug met de speedboot naar het Hotel en Ernest komt met het idee om een body board achter de speedboot te hangen. De ‘kaptein’had dat nog nooit gezien maar met wat improvisatie hebben we een touw mat een trapeze haar aan het einde en een body board. Zwaar maar gaaf om over het water te scheren op die manier....todat Ernest op zijn kieen iets te fanatiek over de boeggolf gaat en het board breekt......

Volgende dag beginnen we aan de terug weg na nog even tussen de mongroven gesurft te hebben (wat vet).

Na twee dagen weer in Jeri waar Ernest O en ik nog twee dagen blijven om lekker wat te varen.

Dan weer terug en gelijk sávonds de kerst BBQ die goed verloopt. Ik heb lange gesprekken met O Suzette en Ernest. De reden hiervoor is dat O toch niet helemaal goed aard hier en dat is echt jammer. Na deze mooie trip slaat ze weer doicht zodra ze in Cumbuco komt. Er zijn verschillende redenen en oplossingen maar na lang gepraat besluiten wij dat we hier niet blijven.

En dus ben ik vanaf Maart werkeloos!!!! (Iemand een iedeee (CV op aanvraag)). Heb al wel wat plannen maar moet nog zien wat daar van komt. Dat was dus een jaar Brasil waar ik een ongelooflijke uitdaging waar gemaakt heb maar waar niet mijn hart ligt......tijd om verder te gaan.

Cumbuco is ook erg klein....het is hier een echte soap. Buiten dat iedereen het met iedereen doet en vervolgend iedereen elkaar hoer noemt is het iedere dag wel iets anders onbenulligs.

Wel geinig om te vermelden dat er laatst een delta vlieger (micro light) op het strand voor ons bezig was......ik al zij dat dat dom was omdat de sorebreak hoog was en het strand te klein (buiten dat er veel volk was) en prompt slaat dat ding een half uur later voor ons hotel om doordat het na take off door een golf werd geraakt.....geen gewonden, inpakken wegwezen......


Oud en nieuw was rustig,,,,,,,,,ben erg benieuwd wat 2007 gaat brengen.

Liefs,

RnR
Hoogtij, laagtij.
Middeltij, daarbij.
Zekerheid, onzekerheid.
Vrijheid, beleid.
Advontuur, hoe duur.
Zin, zijn.
Begin, fijn.
Eindig, klein


Pix on:

http://www.ezprints.com/home/RJPICTURE/1XGJELEH1IIJ.EZP

Ik moet de pix van mijn zus nog toevoegen (meer surf action).



25-01-07
Hoe vergevings gezind moet je zijn?
Waar trek jij die lijn die balans, negeren, vergeven of er geen energie meer in willen steken.
Uiteindelijk raken we alles kwijt, hoeveel moet jij je het dan aantrekken.
Uiteindelijk veranderd alles en zal het nooit gaan als we plannen.
Hoever moet jij dan nog rekening houden met.
Wat kunnen wij nog accepteren als wij zelfs het ‘boven een situatie’gaan staan ‘te klein’vinden.
Welke rol heeft liefde hierin.

Waar is de plaats met respect en genegenheid.
Hoelang klam je je vast aan een verliesende situatie.
Hoeveel struikelblokken voordat je valt.
Wiens hand om je te helpen opstaan?

Welke factoren laten zich sturen,
Door welke factoren laten wij ons sturen.
Hoe idealistisch zijn wij,
Hoe bedreven om hier naartoe te werken.

Wat is de magie die het waar maakt,
Wat is de eeuwige onvoldoening die het nooit genoeg maakt.

Wanneer luistert de wereld even naar jouw?
Wanneer begrijpt men welke bedoeling jij hebt?
Wanneer kan men zien wat daar echt van binnen zit?
Wat kun je er dan uiteindelijk mee?

Het gaat over, is voorbij.
Het blijft, het is van mij.
Ik pak het en hou het klemvast,
Niemand die mij hiermee verast.
Ik heb het het duurt nog even.
Ik ga zo kijken,
Zal het nog leven.
Voorzichtig laat ik los,
Nog even zit het te beven.
Het is dood.
Ik heb tehard geknepen.


28-01-07
En hoe anders kan het dan lopen? Mensen, ik blijf nog een jaar in Brazilie. Na veel overwegen en zien van kansen etc. Etc. Heb ik toch weer voor een jaar getekent. Spannend, want ik had ook plannen voor Thailand maar dat stellen we een jaar uit....
En wat is dan die verandering geweest? Nou, het laag seizoen brengt ineens ook een hoop rust en eigenlijk kende ik die nog niet. De ogen gaan dan open en ineens zie je een hoop meer mooie dingen. Al had ik ook intressante projecten in Thailand aangeboden gekregen....ik hoop dat die nog een tijd kunnen wachten. De kansen om hier iets te ontwikkelen is te mooi en twee of drie jaar GM op je CV staat toch beter dan een jaar. Dus we gaan er nog minimaal een jaar voor.........
Darrnaast begint O ook har kansen te ruiken en spring ik al ruim 3 meter met kiten dus....

Lachen of niet??
Er stonden loeihoge golven.....een shorebreak (voor niet ingewijden: dit zijn golven die direct op het strand klappen.....dus zo sta je op het strand en ineens is er een muur voor je) van een goede twee meter met een zuigende kracht waar je U tegen zegt en dat vormde de uitdaging. Jeroen (onze instructeur) en twee gasten (klanten voor kitelessen) gaan zwemmen. Kijken kijken....gaan, eronder door duiken, hard zwemmen en achter de branding gaan liggen....prachtig....maar die kracht. Een jongen haalt het niet, wordt gemengelt en blijft een kwartier op de kant zitten bijkomen. Dan komt de vraag van van dit verhaal.......Hoever moet je gaan in leedvermaak?
Want allen die het wel haalden lachten zich rot hoe die gast gemengelt werdt. We zwemmen terug en dat is ook een apart verhaal daar de zuiging strerker richting de zee is dan jij kunt zwemmen. Dus moet je een golf meepakken....maar wel die goede ander kwak je op het strand. Een doet dat niet goed.....ook hier lachen we....wat is die lach....mensen kunnen gewond raken.
Jeroen loopt wat langs het strand en even later roept hij me.....kijk eens.....hij loop over een stuk strand en zakt tot aan zijn knieen weg......drijfzand? Gaaf....we worden weer kinderen en laten ons iedere keer wegzakken. Na een tijd zijn we uitgespeeld maar een uurtje later komen we terug om naar de golven te kijken. Het water is op het hoogst en neemt iedere keer een stuk strand weg. Er loopt een familie we kijken elkaar aan, dit wordt lachen. Even later zinken de dochter in de zoon tot over hun knieen weg. Wij lachen...zij ook. Het begint nu langzaam laag tij te worden. Er komt een nieuwe Ford Ranger 4x4 aan. Weer kijken wij elkaar aan, we zeggen niets maar denken hetzelfde....we waarschuwen dus niet. De man (wat doet hij daar ook?) lijkt goed te rijden, maar er komt een golf die hem toch naar ‘de’plaats dwingt. Zijn voorband zakt weg maar hij lijkt door te kunnen rijden, zijn achterband zakt weg maar langzaam rijdt hij door. Dan, we zien ineens het hele gebied ‘swabberen’en zonder waarschuwing zakt hij tot aan zijn chasie weg. Wij lachen nog een beetje maar ik ren snel voor hulp, haal wat scheppen en trommel mensen bij elkaar om te helpen. Als ik terugkom staat de man te huilen, wij gaan graven maar al snel slaat er een golf de auto in. De man doet niets als huilen en op zijn auto slaan. Ik gok hem 35 jaar. Ik zeg hem zijn raam aan de zee zijde dicht te doen...en dit doet hij, maar hij helpt niet mee met graven ofzo....alleen huile balken. Langzaam begin ik hem niet zielig meer te vinden maar komt die lach weer naar boven. Dan is het zover, hij kan rijden. Hij wil zijn deur open doen maar deze auto locked automatisch (zelfs met een lopende stilstaande auto) nu heeft hij het niet meer. Hij doet niets voor de komende 10 minuten terwijl wij graven. Ik vraag of hij verzekerd is ‘ja’ ok. Mep je ruit in......huilen.....
Even later pakt hij een schep en wil met blinde agressie zijn ruit aan de zeezijde inmeppen. We schreeuwen ‘nee, doe de andere kant’. Hij loopt naar de andere kant, doet zijn ogen dicht en mept met de platte kant van de schep zohard hij kan.......niets, geen krasje (weer die lach). Jeroen geeft hem een andere tool maar hij durft niet meer. Dus Jeroen mag het doen.....baf...ruit kapot. Ik duw de ruit eruit en open de deur. Hij wil ook niet meer rijden dus dat doe ik dan....eerst achteruit ....niets 4 ssssslippende wielen, hout eronder en vooruit.....gaan...Ik rijdt hem het boven liggende strand op. En later moet ik hem ook van hem nog naar de weg rijden....ik hoor kortsluitinkjes in het dachboard dus zeg hem een tijd te wachten........hij bedankt ons vriendelijk en ik geef hem een flesje water voor de schrik......
Die auto gaat niet lang leven........maar waarom hebben wij hem niet gewaarschuwd.....wat is dat leedvermaak????

06-02-07

Mooi en zo apart.
Open de ogen voor werelds wonderen.
Dezelfde grond, dezelfde aarde.
Een pitje heeft zoveel waarde.
Een simpele plant of boom.
Nee, het is iets ongewoon.
Het is dat aparte leven.

Ik kwam erbij door een cocosnoot.
Een vrucht met vloeistof die direct door het lichaam wordt opgenomen.
Zo uit die grond, uit die aarde.
Maar dat kleine pitje kan veel meer, een appel of peer.
Of banaan, sinaasappel, pruim, meloen, druif etc.

Hoe mooi hoe apart, deze wereld.

(Wel kijken dus!!)

Nog maar even een keer de link met al mijn foto’s.
http://www.ezprints.com/home/RJPICTURE/1WHVFW1H6E9F.EZP

08-02-07

Gisteren mijn enkel zwaar verzwikt tijdens het oefenen met hoogspringen met een kite. Lig er denk ik zeker 3 weken uit. Is niet erg, is veel te doen hier en de wind is niet echt sterk op het moment.

Geniet van de sneeuw!!! Hier is het maar 28 graden ;-)

Later,

RnR



19-03-2007

Een paar weken geleden werd ik wakker en O zei gelijk: ‘Die positie van je handen, waarom zoek je het niet eens op op het internet’?
Al vaker heeft zei mij erop gewezen, en vaak had ik het ook zelf door dat ik wanneer ik slaap, ik op mijn rug lig met de handen in de volgende positie op mijn borstbeen.


Ik was ook nieuwsgierig en ben op het internet gaan zoeken. Viel niet mee maar uiteindelijk vondt ik het op:
http://www.onmarkproductions.com/html/mudra-japan.shtml
Vanuit daar kwam ik weer op andere links als:
http://www.silkroadsgallery.com/enlargement/china_east_asia/china_east_asia_17015.html
http://www.thebigview.com/buddhism/mudra.html

Ik heb nog nergens anders dit handgebaar gezien en ga er dan ook vanuit dat dit het moet zijn. Het is de Mudra Uttarabodhi en betekend:
Enlightenment
The Uttarabodhi mudra is a gesture that identifies with a supreme power. Symbolizes perfection.

Het komt duidelijk ook het Buddhisme.
Ik heb mij vaak afgevraagd waarom Azie mij al zo trok voor ik naar Thailand ging. Waarom ik altijd de drang heb om naar Japan te gaan. Hoe het kon dat ik me in het Thaise Buddhisme altijd zo op mijn gemak voelde en ik zelf als super niet gelovige toch altijd naar de tempel ging (en vaak wierrook brande in de wat moeilijkere tijden). Het antwood kan in mijn vorige leven zitten. En daar kan dit gebaar ook iets mee te maken hebben. O wist mij te vertallen dat zei een reincartie is van haar overgroot moeder die a: aan haar moeder in een droom had gevraagd of zei in haar dochters lichaam terug mocht komen b: altijd sliep met een arm over haar hoofd en O dit ook doet.
Ook vraag ik mij weleens af waarom ik de behoefte heb om mensen iets te vertellen (de T’s, gedichten maar ook heb ik een paar (halve) boeken waaronder de titel ‘een verborgen wereld, de wereld of mijn wereld’) dat ik de drang heb om mensen inzicht te geven in mijn visies (ook bijvoorbeeld teambuilding).
Was ik dan misschien ooit een monnik in Japan of China? Ik ben opzoek naar de woorden Humtsuwanoa Hinsowani (waarbij het vet gedrukte een iets andere klank kunnen zijn) omdat ik vaak in mijn hoofd met deze woorden ‘chant’ tijdens physieke inspanningen of in stress situaties.
Misschien verklaard het mij waarom ik me altijd geirriteerd heb dat ik niet in kleermakers zit kan zitten en me slecht voor hooguit 15 minuten kan concentreren voor meditatie. (en daarbij ook zeg dit nu verder uit te breiden om de zoektocht voort te laten gaan).

Reinier 2007

Passieve motivatie,
Betrokken onttrokken.
Verlate kracht.

Ik voel de wil, hij is er zeker.
Maar ik zit stil, verdwaalt onzeker.
Pak de weg, nu hij open staat.
Luister wat je lichaam zegt, volg die bloemen straat.

-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

Onveranderd dondert het door,
De kracht de energie.
De aansluiting is mooi,
Hier leef je voor.
Helder, warm het voelt zacht.
Kou, en bitterheid. Niemand die daar op wacht.
Ik moet nu door,
Ik ga genieten.
Nu kan het nog,
Tot de verandering,
Die komt, dat het ik ook verwacht.

Ubajara
Twee weken geleden reed ik met Jeroen, zijn vriendin en O naar Parnaiba. Dit om mijn visum te verlengen. We vertrokken vroeg. Ik koos de meest binnenlandse weg omdat ik de kustwegen al eens gedaan had. En een nieuw Brazilie komt te voorschijn. We rijden door bergen en de uitzichten zijn prachtig, de dorpjes gezellig en ik ben verbaasd over de ontwikkeling van sommigen. Ik rijd niet hard maar we doen de ongeveer 500km in ongeveer 6,5 uur. Ik wilde eigenlijk mijn visum de volgende dag doen maar de Policia Federal is nog open en dus doe ik het gelijk. Ik doe het hier omdat het in Fortalza altijd druk is en misschien mijn naam daar in de compu staat.........
Dat ze hier weinig buitenlanders krijgen is duidelijk. Ze zijn uiterst behulpzaam, stellen weinig vragen, stempelen voor 9 mei nadat ze eerst een keer misgestempeld hebben en een grote ‘chancelled’ stempel overheen gezet hebben (weer iets leuks in mijn paspoort).
De volgende dag bezoek ik een rotsige punt en een nabij gelegen meertje. Alles is dicht daar er geen toeristen meer zijn. Volgende ochtend weer vroeg op om de geplande trip naar Abajara te maken. We kiezen voor een ‘shortcut’die door het binnenland gaat waar ik zeker weet dat sommige mensen in geen 300 jaar meer een westerling hebben gezien. Onverharde weggetjes met oneidig veel splitsingen zonder borden maar op richtingsgevoel kom je een heel eind. Ik ben met Jeroen helemaal into planten (om het hotel mooi te maken) en ik zie hier een palmboom die ik nog niet eerder gezien heb. De bladeren springen tot 7 meter uit de grond. Zodra we achteraf een zooi kleintjes langs de kant van de weg zien staan stop ik en graaf er een paar uit.
Om 1 uur zijn we in Ubajara, het is hier fris. Het is bekend om zijn grot maar met weinig verwachtingen gaan we het National park binnen ‘we kennen het BR toerisme’. Al gelijk herken ik prachtige jungle die iets wegheeft van Thailand. Even doorlopen en we staan op een rots die 200m recht naar beneden gaat. Vanaf hier gaat een eitjes lift die we pakken. De trip is mooi, tussen bergtoppen en over jungle. Even later zijn we bij de grot.....prachtig......echt mooi en goed verlicht.
Helaas is mijn USB poort kapot maar ik zal asap de foto’s opladen. Ik kijk echt anders tegen Brazilie aan na dit gezien te hebben....well worth the trip.
We slapen in een hotel die prachtig is gelegen, een prachtige tuin heeft maar de lelijkste gebouwen ooit......get some proper developers over here!!!

Weer terug in Cumbuco komt mijn hulp naar boven terwijl ik op de compu aan het werken ben......’Reinier, Cobra a pencina’..........even later ga ik naar beneden (in Br noemen ze alle slangen cobra en de enige die ik hier gezien had was een onschuldige landslang’
Nou deze dus niet: even van het internet (ik zal mijn pix later erop ggggggggggggggggggggggggggzetten):


In de beschrijving erbij staat ‘........is extremely poisonous...............’
Ik wil hem niet dood maken, dus vissen we hem uit het zwembad en ik gooi hem het strand op.......

Naast onderhoud en tuinieren kite ik no weleens (het waait nog zo’n 3 keer per week) en dat gaat goed. Ik hoef niet meer mijn enkel in te tapen, al doet hij nog wel wat pijn en durf weer te springen. Ben ook het golfrijden aan het oefenen en heb mijn eerste kiteloops onderlangs gemaakt........

Het gaat dus goed!!! Eind deze maand weer een paar klanten!!!!

Gisteren heb ik een teambuilding dag plus ingetogen feestje voor de staff georganiseerd. Mijn les: educatie niveau maakt een hoop uit. Maar het was erg gezellig.

Ik vertrek op 30 April naar NL en kom 1 Mei aan. Misschien moeten we (wie is ‘we’?) een lokatie in NL prikken waar we (wie is ‘we’?) dan een biertje op mijn verjaardag drinken!!!! Het is volgens mijn berekeningen 2003 geweest dat ik voor het laatst mijn verjaardag in NL heb meegemaakt. Zal ook nu niet mijn verjaardag in NL ingaan (zal wel ergens boven de oceaan zitten) maar ben er iig wel!!!! Sugesties?

Laat je niet verleiden,
Iedereen wil meer.
Doe het en ga onder,
Je kunt ook zonder.
Het is die drang,
Uiteindelijk doet dat juist zeer.

Je spaart, werkt je leven.
Om te kopen wat je dacht dat je die rust zou geven.


Greets,

RnR
14-04-2007
Beste vrienden, familie en kennissen. Naar aanleiding van een ‘eigen project’ m.b.t. wat van mijn schrijfwerk, ben ik op mijn vaste download site opzoek gegaan naar een programma dat mijn spelling kan controleren. En jawel hoor, er was iemand zo aardig om dat erop te zetten….nu kan ik zelfs Chinees en Thai schrijven.

Kijken of jullie het verschil merken……

Op het moment hier ben ik weer eens architect (ontwerp de hutjes voor de uitbreiding van het hotel en de Spa). Ben ik klusjes man (en daar valt alles regelen met de advocaat ook onder ). En ben expert op het gebied van stekken, zaaien, verplanten aan het worden. Hoop in 2 jaar mijn eigen supermarkt te openen daar ik veel planten heb die ook iets opbrengen. Zo heb ik:
Papaja, Mango, Cashew, Banaan, citroen, citroengras, basil, sweet basil, ginger, mint, burgamot, chilli’s, orange en nog een hoop meer).

Sta tegenwoordig om 0600 op en probeer dan 30 minuten Yoga/thai boxing te doen…..gaat niet echt van harte en het zijn meestal meer net 20 minuten maar ik merk wel dat het goed is voor mijn onflexibele lichaam.
Kijk en dan moeten we het allemaal niet over romantiseren want elk voordeel heeft ook wel eens, soms een nadeel…..
Maar het is wel Chill om vanuit je kamer de oceaan te zien, palmbomen en strand. Dat er op 50m lopen prachtige duinen liggen om doorheen te wandelen. Dat ik naast het zwemmen in de oceaan ook altijd een zwembad tot mijn beschikking heb. Dat de grote stad op 45min rijden is voor als je eens ‘even weg wilt van al die rust’. En dan mag het hier wel basic zijn….ook dat heeft charmes….paarden die loslopen, mensen die in de stad nog met paard en wagen rijden. Etc etc.

En dan had ik nog het idee om over twee jaar in het laagseizoen met de motor van de US naar hier te gaan rijden. Kwam op het idee omdat Ryan (de Amerikaanse jongen waarmee ik in Thailand werkte) me wel op wilde komen zoeken………goed wilde plannen genoeg maar ik doe alvast een kreet uit voor sponsors……dus als iemand iemand weet die een ongeveer 4 maanden event wil sponsoren. Ik kan fotograferen en schrijven en weet zeker dat zo’n trip te publiceren is dus…………
Maar misschien moet het een Kite downwinder andersom worden………

Zo mooi, een droom.
Duizenden lichtpuntjes op de zee.
Onbeschrijflijk, maar de gedachte is half ‘nee’.
Toch iets anders, maar waarom.
Het is niet perfect, maar juist en andersom.
Er is nog zoveel meer, en toch alles is hier.
Zo mooi, een droom.
Duizenden schaduwpuntjes op de zee.
Niet gedacht, leegte voert me mee.
Niets anders, alleen maar stil.
Hier is het perfect, misschien ook juist en andersom.
Er is niets anders meer, en toch lijkt alles daar.

Soms snap ik het zelf niet. Het moet onze educatie en opvoeding zijn. Waarom willen we altijd meer. Zelfs wanneer we iets hebben waarvan we altijd hebben gedroomd is er altijd weer iets anders……

Kon niet wachten, ben te laat.
Laat het staan, ik weet wel raad.
Verlies het niet, houdt het vast.
Ik voel het komen, het is een last.

31-05-07

Wil ik jullie eerst bedanken voor alle reacties op 1 mei!!
De nacht van 30 april op 1 mei zat ik dus in het vliegtuig. Schat met tijdzones etc. dat op het moment van verjaardag ik west van Marokko hing. Mezelf getrakteerd op een paar port en Baylese. Gevolgd door een heftig programma….(Viel eigenlijk wel mee, alleen heel veel niet geslapen). Na aankomst met mijn zus naar Hoeven gereden Daarna naar st. Maartensdijk waar ik asperges at en erachter kwam dat mijn zus iets te laat een surprise party had georganiseerd (iig heel erg bedankt (zonder sarcasme)) waarbij wel naar voren komt wie je echte vrienden zijn……..(nee grapje dan zou ik er namelijk precies 1 hebben terwijl ik in de weken erna wel gezien heb dat er meer mensen om mij geven ;-).
Iig bedankt voor alle reacties die er wel veel waren!!!

Ruim 3 weken Nederland en een hoop gebeurt. Buiten de NL bureaucratie waarbij de oplossing was dat ik me gewoon weer lekker bij mammie heb ingeschreven, zijn er ook een paar deuren opengegaan (en daar ik hoop (maar misschien ook weer) niet gesloten).

Ik moet me weer verontschuldigen naar de mensen die ik niet gezien heb……..de volgende keer jullie weer!!!

Hetgeen mij steeds meer verbaasd is dat ik NL steeds mooier begin te vinden. Al die projecten mbt groen, die werken wel hoor. Wanneer ik zie hoeveel grote bomen er langs de wegen staan, hoe schoon alles is en hoeveel cultuur er zo met het blote oog nog te aanschouwen is…..prachtig hoor. Daarnaast is alles ook nog goed geregeld. Jammer alleen dat iedereen zo gehaast is………

Wanneer je het weet,
Vertel het me dan.
Ik wil geloven dat het kan.
Ik moet geloven dat het kan,
Dit gevoel komt niet voor niets op gang.

De mooie dingen van het leven,
Zijn juist deze.
Een ultiem gevoel van affectie.
De onvoorwaardelijke vriendschap die het kan geven.
De onvoorwaardelijke liefde waarvoor we leven.





05-06-07

Zonsondergang, een paarse lucht, met de schim van palmbomen.
In het donker, het wit van een brekende golf verlicht door de maan, met de schim van een palmboom.
Ik zit te schrijven en kijk op, een blauw witte oceaan met kiters, windsurfers en zeilboten, met een wapperende palmboom.

07-06

Educatie?
Gisteren avond zat ik met Freitas (mijn klusjesman) nog even na het werk wat te kletsen. Kijkend over de oceaan vroeg hij me: ‘Reinier, als ik alles maar rechtdoor zo gaan dan is er op een gegeven moment toch niets?’. Omdat ik het niet helemaal begreep vroeg ik hem het te herhalen….misschien door mijn vreemde gezichtsuitdrukking zei hij iets anders: ‘Klopt het dat als ik alles maar rechtdoor ga (de oceaan over) er daar ook mensen zijn’. Ik probeerde niet te lachen. Een week eerder was ik met hem in een winkel waar ze een wereldbol hadden…ik had hem NL en BR aangewezen. Nu vertelde ik hem dat dat een echte replica van de wereld is……..en dat als je alles maar rechtdoor gaat je vanzelf uitkomt waar je nu bent. Ik haalde een atlas en liet hem zien dat wanneer hij de oceaan over gaat hij in Afrika uitkomt………hij was verbaasd. Later vroeg ik hem nogmaals wat hij dacht……..de wereld eindigde waar de oceaan ophield………en dus begon ik met een heel verhaal over de aantrekkingskracht van de aarde. Dat als je ‘bij het einde komt’ je weer ‘een nieuw einde’ ziet. En toen draafde ik door met hem het zonnestelsel, de sterren, het heelal uit te leggen. Hoe magisch de situatie op aarde is etc. etc…….hij was verbaasd.

Het zette me wel aan het denken. Ik wist dat educatie hier laag is en wist dat hij alleen lagere school gedaan heeft. Toch is hij niet slecht in dingen als rekenen, ruimtelijke inzicht en manier van aanpak. Ik had werkelijk niet gedacht dat er nog mensen zo weinig van de aarde af wisten. En zie nu hoe erg ik me aan moet passen om op hun niveau te communiceren. Nu ging dat met hem altijd wel goed maar ik heb meer staf.


Verder ben ik druk met wat promotie werk. Het regelen voor de nieuw te bouwen onderdelen van het hotel (Chaletjes / beach bar en…….Spa). Gaat dus de goede kant op!! Begin me hier steeds beter te voelen…..en daarnaast waait het ook iedere dag en vul ik meestal het uurtje lunch in dmv een uurtje varen…….



24-6-07

Lekker weekend hoor….waait als een gek….en dus….ff bijkleuren .

Van de week was ik in de lokale constructie shop om wat onderhoud materiaal te halen. Stond een mannetje naast me dat me wat vreemd aankeek. Even later komt er nog een man binnen die vriendelijk lacht alsof hij me kent. Ik knik terug maar hij blijft kijken en vraagt: ‘waar kom je vandaan’, Ik: ‘Hollanda’. Die gast lachen, trekt de pet van het mannetje naast me van zijn hoofd en zegt: ‘daar komen zijn voorouders ook vandaan, maar die zijn toen de Portugezen kwamen de duinen ingevlucht,,,dit is waar hij nu woont’. Mannetje lacht (met weinig tanden) en ik kijk hem even aan..iid erg blank uiterlijk, haar met wat blond erin en blauwe ogen.
Wat ik wel gelijk zag is dat het dus heel erg uitmaakt waar je opgroeit en in welk educatie systeem….geloof me….die in NL werkt!


Jij die zon.
Genieten wanneer ik de stralen ontvang.
Warme strelingen over de huid.
Die wolk maakt het koud.

Eerlijk is het niet.
Verwrongen energie, verdriet.

Jij die zon.
De spiegel waarin ik je zie.
Eerlijk is het niet.
Weerkaatsende genegenheid is wat je ziet.

Het is wat minder fijn,
Daar ik weet dat ik die wolk zal zijn.

Jij die zon.
Laat het maar zo zijn.
De gedachte koud, maar het negatieve laat ik klein.
Daar ik de stralen wel ontvang,

En al voelt het soms wat wrang,
De warmte stroomt zijn eigen gang.

Jij die zon.
Ik kan in de kou leven.
Snap het zeker, die pijn die duurt maar even.
Maar ik moet niet zeuren.
Jij hebt ook je leven.

Als het niet kan,
Laat het dan zo zijn.
Weet, je zon is er altijd,
En ik geniet, dat gevoel zal er altijd zijn.

Jij die zon.
Kon ik dat ook voor jou maar zijn.





28-06-07

Soms voelt het zo,
Absurd hilarisch ongewoon.
Als ik dan toch maar even,
Mijn eigen taal kan spreken,
De woorden meer mening geven.

Soms voelt het zo,
Alleenstaand word gewoon.
Kon ik toch maar even,
Die emoties leven,
Zonder naar die positie te streven.

Soms voelt het zo,
Logisch onbegrijpelijk,
Kon het maar zo zijn.
Dat ik het snapte.
En het gevoel voorbij te zijn.

Soms voelt het zo,
Scherp, duidelijk.
Was het dan maar toch,
Dat ik,
De rust zou kunnen creëren.
Wat rest me daarna nog.

Laat het maar zo.
Niet mijn eigen taal spreken.
Andere emoties leven.
Naar een begrijpelijk gevoel van rust streven.
Zonder me iets aan te trekken van……
Laat zo maar zijn dan.


30-06-07

Reflectie. Vaak spreek ik over het niet verspillen van energie waaraan je toch niets kan doen. Dit begint bij het moeten wachten op een vertraagde trein tot aan het onoverkoombare leed en lijden van dierbaren of jezelf. Natuurlijk is het situatie afhankelijk hoeveel energie je erin stopt, en ook moet stoppen maar het moet niet de complete gedachtegang beheersen.
De reflectie hier is dat ik bij deze filosofie wil toevoegen dat het soms nodig is om harder te zijn tegenover de wereld dan je eigen emoties toelaten. En hierbij dus gebruik maakt van een energie die gezien kan worden als overbodig. Echter kom ik er op micro en macro, persoonlijke relatie gerichtheid, liefde, zaken, etc etc steeds meer achter dat een hardheid scheppen. Het sterker / harder zijn soms (steeds vaker (vaak)) meer duidelijkheid schept naar de omgeving waarop het betrekking heeft. En al wil je het vanuit een natuurlijk gevoel misschien niet (aard/karakter), voelt het misschien aan als tegen moralistisch of als een gevoel waarbij je jezelf pijn (verloren energie) aandoet, op de langere termijn bespaard het een hoop energie.
De angst dat je door de personen waarop het betrekking heeft aan respect verlies is naar ik steeds vaker merk juist verloren energie. Natuurlijk alles in balans, je kunt ook overdrijven, maar als standaard neem ik wel dat ik wanneer ik twijfel ik deze twijfel niet bij mijn omgeving neer moet leggen. Dat wanneer ik zekerheid heb over een situatie ik deze niet als twijfelachtig bij de betrokkenen over moet laten komen. De in mijn mening ‘goedaardigheid’ zou daardoor namelijk anders gezien kunnen worden of misbruikt worden.

Onderwerp=stop;nieuwe case.

Probleemoplossend denken tegenover ‘probleem aanhalend denken’.

Dit moet natuurlijk al in menig management boek beschreven staan met vast veel interessantere termen. Het is ontzettend eenvoudig om iemand zijn fouten te zien, te zien wat er verkeerd is maar de oplossingen blijven daarbij vaak uit. Zowel op persoonlijk psychologisch niveau als op zakelijk niveau (en dan praat ik niet over het probleem ‘waarom krijg ik geen slaris verhoging’).
Het probleem van verschillende kanten bekijken, het horen van de andere kant van het verhaal, de bron aanhalen, erover brainstormen…..of bij de psycholoog op bezoek zijn denk ik de meest gebruikte oplossingsmethode.
Maar hoe maak je nou van iemand die alleen problemen aanhaalt een persoon die ook antwoorden kan geven?
Suggesties zijn welkom.

11-7-07
Net een aardig goede week achter de rug. Erg blije klanten die het heel mooi vinden. Houdt de cosmo girl van Augustus in de gaten want daar staan we in.

Filmpje van mij. Kwaliteit is matig maar iig wat actie!

http://www.youtube.com/v/lPS5W1iHCyo


En nog wat pix:
http://www.ezprints.com/home/RJPICTURE/2W2M8U8C0KIU.EZP

Soms klikt het, soms ook niet.
Raar, dat soms maakt het niet uit hoeveel energie je in iemand stopt. Maakt het niet uit hoeveel goede bedoelingen je hebt. Soms maakt het niet uit wat je doet, het komt gewoon niet goed. Soms klikt het gewoon niet.
Soms kun je alles verkeerd doen maar maakt het niet uit. Alles vergeven en vergeten. Soms klikt het gewoon. En om terug te komen op het energie verhaal. Een klik geeft het, geen klik neemt het. Maar soms kun je gewoon niet kiezen……

Tip van de dag:
Luister ook eens naar je omgeving…ze hebben het beste met je voor.

Bewegingsloos sluipt het door.
Lig stil,
Voel het gaan.
Niets verandert,
Niets verplaatst,
Niets gaat zonder haast.
Maar ook niets vergaat.

Geluidloos dondert het voort.
Luister wat het zegt.
Oneindigheid reist voort.
Oneindigheid vindt zijn weg.
Hoor het gaan,
Hier vormt zich een nieuw bestaan.


Weet niet of ik deze al gestuurd had…. (uit de oude box):

Genaaid door het leven?
En het orgasme dan?

15-7-07

Net na tijden weer eens gewindsurfd…..het moet niet gekker worden…Hang Los!

Laters,

RnR



14/09/06

Het is weer begonnen, en het is leuk.

Energie.
Best zwaar. Run nu het hotel, het restaurant, het kite en windsurf center……en alles wat daarbij komt kijken. Maar om eerlijk te zijn….hier doen we het voor. Ik geniet meer dan vorig jaar daar ik nu ook tijd heb met / voor de gast. Sfeer is goed en krijg bergen positieve feedback….en dat scheelt. Dan is een dag van 0630 tot 2300 gewoon leuk.

Mensen komen en gaan, verschillende types….verschillende karakters…….verschillende gewoontes………..je krijgt het allemaal. Groot verschil met vorig jaar is dat het stil is naast ons en dat neemt 80% van mijn stress weg….er hoeft ook niets meer afgemaakt te worden….en de wetenschap dat hulp nabij is helpt ook.

Op donderdag hebben we Thais eten en dat gaat heel erg goed….groep van 16 is redelijk standaard en dat is niet anders voor de BBQ op zondag. Op beiden krijg ik zulk goede feedback dat ik eraan denk maar een restaurant te beginnen  (NOT, horica is druk zeg maar).

Het hotel is nu ook in een stadium dat ik er geheel tevreden mee ben en dat straal je dan natuurlijk ook uit. De planten groeien, de bloemen kleuren en het stikt van de mooie vogels (zelf een colibrie). Dit werkt, dan maakt het niet uit dat….

Tegenhanger is dat ik nu veel minden aan schrijven of andere creatieve projecten toekom en wanneer ik wel tijd heb is het of kiten of rusten maar meestal gezellig zijn met de klanten.

Cumbuco is echt aan ontwikkelen, de vissershuisjes worden wat vrolijker gemaakt (tegen de rode stenen hutten die het waren). Er komen wat meer shopjes en er zijn plannen voor golfbanen en ‘de grotere’hotels. Dit alles natuurlijk ten voordele van ons. Wij mogen ons nu oprecht de eerste Spa in onze gemeente noemen. En zonder enige promotie draait hij nu met een gemiddelde van 1 therapie per dag. We hebben een Jacuzzi met duin en oceaan uitzicht die ook zeker in de smaak valt.
Daarnaast hebben we een beach lounge/uitkijkplatform gebouwd.

Kortom. Druk maar trots, zwaar maar gemotiveerd. Leuk en nog steeds uitdagend. Zeker geen spijt van dat ik hier nog zit…..we waren zo dicht bij dit te verlaten…….. zon zee strand en vooral veel wind….kan het zelf nog niet geloven dat er een plaats in de wereld is waar het gewoon iedere dag waait…..en ik daar zit….

Moet wel zeggen dat het sociale leven er wel wat onder lijdt. Weinig contact meer, moeilijk bereikbaar, ongunstig tijdsverschil en lokaal niet veel boeiend. Elk voordeel verhaal…..Boeddhisme: zonder verlangens lijdt je minder. Nu zijn wij mensen en hebben wij deze van nature. Maar het gemis kan je ook als een mooi warm plaatsje in het hart meedragen,,,,,, niet als een verlangen.

Van de week hebben 2 klanten dolfijnen gesignaleerd. Hoop dat ze even blijven….
-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-
Als het dan veranderen kon,
Het hemellichaam flikkert nog.
Als een spaarlamp die niet aanspringt.

Geen invloed op die krachten.
Emoties worden bepaald.
Deze gevoelens raken nooit verjaard.
--.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.
Ben nu een boek aan het lezen dat ‘Mijnheer Einstein’heet en het is een boek dat de relativering theorie van Einstein uitlegt op een manier dat een leek het snapt….erg interessant mag ik wel zeggen. Probleem is een beetje ‘the lack of’leestijd.

Raar verweven vormen.
Totaal laat een zucht.
Energie verlaat mij.
Ik zie mijzelf terug.

Ik reis onveranderd door.

Het onbekende wordt verplaats.
Het licht ligt met verborgen passie te wachten tot.
Wij zullen komen allemaal.
Vervreemd van de wereldse taal.

Die ruis die er niet is…..
Luchtledig draagt de klanken niet.

-.-.-.

22-9-07

Net nog even gewindsurfd (5m met 85L zwaaaaar overpowered maar te lui om om te tuigen).
Gisteren stond ik daar, uitkijken over de oceaan. Wat is het toch machtig…..wat komt er een energie vanaf!!!

3-10-2007

Het wereldkampioenschap kitesurfen is begonnen in Cumbuco. En ik heb in het hotel Sander Lenten zitten. Nederlandse jongen en broer van Ruben Lenten (vraag me af hoeveel van mijn maillijst deze namen kennen). Dit is zeg maar de absolute top van NL.

8-10-07

Ondertussen is Ruben ook langsgeweest en heeft een mooie post op zijn site gezet (http://www.rubenlenten.com/) kijk sowieso even hoe NL top kite radical action guy eruit ziet!!!

Toen kwam er nog een schrijfster van een wel heel erg bekend Nederland blad een weekje kijken. Dus houdt de ogen open!! Met haar een trip naar de bergen gemaakt….en dat was weer een terug in het oude Thai gevoel. Lekker lopen door mooie natuur….watervalletjes….zwemmen….springen etc. Merk wel dat ik dit gedeeldte nvan mijn oude baan niet echt mis trouwens……..surfen is een stuk leuker dan een berg opklauteren ……beetje verwent nu.

Ik heb wat pix genomen en die zijn te zien op:

http://www.ezprints.com/home/RJPICTURE/2D4Q9C3B5V5M.EZP


Ondertussen is de World Cup voorbij. Was best wel een leuk event al verbaas ik me over hoe slecht het georganiseerd was / is.
En mijn Suz ;-) kwam ook nog langs en dat was goed en gezellig (wel blijven ontspannen!!).

Ik heb ineens een boel te schrijven maar weinig tijd dus laat het even zo…..hoop weer wat vaker iets te sturen.

Hang Los,
Reinier


28-11 -2007

Kom net terug uit Buenos Aires, waw, echt onder de indruk van deze Tango stad. Mooi hoor ik vergelijk het zomaar even met Parijs. Vriendelijke sfeer, goed eten en veeeel cultuur.
Mocht erheen voor een andere Visa run. Doel is bereikt, mag nog 38 dagen blijven…mmmmhhhhhh.
Kom eind Januari naar NL, ga daarna naar Thailand voor een maand of wat.

28 Februari trouw ik met O, waarschijnlijk in Lampang.

Zo dat is eruit, lijkt ineens zo definitief maar ja het gaat wel gebeuren. Mijn hele familie komt naar Thailand en haar familie woont daar. Keuze hiervoor is een aantal factoren, ten eerste omdat ik natuurlijk erg veel van haar houd, ten tweede uit respect voor haar familie en dan zijn er nog Visa redenen voor haar en voor mij. Dus een Win-Win situatie. Wel vreemd maar er moeten ooit knopen gehakt worden…..

Hotel loopt erg goed. De staff begint het wel wat zwaar te krijgen maar het is nog een dikke maand bikkelen en dan is alles weer rustig. Het is een goed seizoen!! Mensen vinden het mooi hier en de sfeer is erg goed.

Ik zit deze weken veel in de auto / vliegtuigen. Gaf me veel tijd om na te denken over een hoop dingen. Het is soms moeilijk om zo weinig contact te hebben met de mensen die me zoveel gegeven hebben. Die eigenlijk zo dicht bij me staan. Bedankje zegt weinig maar het gevoel is er wel. Merk dat ik dit vaker heb, misschien weer eens een langere tijd in NL leven………..voorlopig nog ff niet.

Sextoerist.
Best erg erg erg hier…..maarja als jij een lelijke man met behoeften bent en je kunt dat hier kwijt….why not.
Was op het vliegveld voor mijn vlucht naar Buenos Aires toen een kale man in een rolstoel (zittend naast een telefoon) me vroeg of ik Engels sprak. Bleek hij een Nederlander te zijn en hij vroeg me wat ik hier van de vrouwen vond…..want….hij had natuurlijk een probleem. Zijn ‘vriendin’(het meisje dat hem (uit)zoog) verdacht hij ervan meerdere relaties te hebben (verassend). De gemoederen waren zo hoog opgelopen dat hij haar had geslagen….en nu wilde hij weg voordat zij de politie inschakelde…….wat ik dacht. Ik dacht ‘naïeve eikel’ mar ik zag krassen op zijn gezicht en zie. ‘Wanneer het niet goed voelt kun je er beter mee stoppen’. Dat was natuurlijk moeilijk…want er waren ook goede tijden. Toen vertelde die me wat hij sávonds deed als zij er niet was…..en dat hij die krassen zelf op zijn gezicht had gezet…..EIKEL. Ík moet weg…..succes…..

8-12-2007
Ben bezig mijn eerste teambuilding programma te verkopen. Combinatie met kitesurfen voor 8 pax in het laagseizoen……zou erg mooi zijn!! Verder is Wouterrrrrrrr hier en het is erg goed om weer eens een maat in de buurt te hebben……alleen wind valt tot dusver wat tegen…..dus nog geen radicale knal acties gehad samen.


18-12-2007

Jeri. Wouterrrr (maat van me) is me komen opzoeken. En dus stond een trip naar Jeri (windsurf en wind paradijs) gepland. Op Donderdag vertrokken we samen met Ernest. We hadden een 4x4 gehuurd en wilden zoveel mogelijk over het strand doen. Eerst stop was Paracuru waar we met net iets te weinig wind een sessie van 1.5 uur hielden. Wel mooie golven hier.
Hierna door, lekker crossen en ik mocht rijden. Na een uur of 2 rijden komen we in Flacieras waar we wat eten. We rijden door, gaan twee keer een pondje over. We komen in het moeras gebied. Ik rijdt om de stokjes die als afbakening staan heen. Het is drassig en je kunt niet zien hoe diep de pooltjes voor de auto zijn. Opeens sta ik tot net onder de motorkap in het water en laat ik door het ineens verlies van toeren ook de motor uitvallen. SHIT!....mmmhh naar 4 laag schakelen en dan in zijn 1 weg……..even schoot het door me heen én als hij nu slipt?. Maar hij trekt zich eruit…..we komen nog een paar drassige obstakels tegen voordat we het moeras uit zijn. Dan rijden we op de gok een straat in en aan het einde het strand op…..blubberachtig. Ik moet hoge toeren rijden en de sporen achter me zijn erg diep we zoeken zoeken…….Dan dwingt de zee ons in een hoek en daarachter gaat het een meter naar beneden. Ernest en Wouter zeggen de weg niet te zien…maar ik denk dat de auto het wel kan halen. We rijden met rechtvoor het gat in…hellen stevig over maar zijn er dan zo weer doorheen. Kleine opluchting en glimlach gaat over ons heen.
We rijden weer door. Na ongeveer 6,5 uur komen we aan het begin van de duinmassa voor Jeri. Een guide stopt ons maar uiteindelijk kiezen we het zelf te doen.

We slapen in een mooi hotel (Windjeri) maar hebben erg veel pech. Eerste dag waait het niet. Volgende dag maar 2 uurtjes. We besluiten de wagen wat meer af te trappen. Deze keer is het doel een duin zo hoog mogelijk op. De eerste die ik kies is te mul en dus achteruit er weer af. Dan zie ik een kilometer verderop een naar ik denk ‘stevige’en ik rijdt dwars door ‘het natuurgebied’ ernaar toe. Verschillende obstakels over….dan aan het voet van de duin…..hoge toeren erop….komen ruim 50m hoog (GPS) en vinden dan dat de zijkante te stijl worden. We nemen wat pix en dan rijdt ik er recht af. (Pix komen later).

De wind is matig de afgelopen twee weken (ongekend slecht eigenlijk) en das jammer want ik zag er zo naar uit even met Wouterrrrr te knallen…….



Nog wat pix op (nog niet de Jeri trip).

http://www.ezprints.com/home/RJPICTURE/2O5N0MES4KID.EZP

Natuurlijk wens ik iedereen ook een prettig kerstfeest en een gelukkig nieuw jaar!!!

Greeetzzz,

RnR

20-12-07

It's easy to create heaven by words but hard to create it in real life.

Ik reik uit,
Gestrekt.
Raken met de vingertop.
Verlangend, gevraagd.
Gewillig.
Net niet gehaald.

Ik krimp in,
Klein verbogen.
Eenzaam zelf medelijden.
Verloren energie.
Pijn.
Depressief ontdoen.

Ik sla om me heen.
Onbeheerst.
Raak waar ik spijt van krijg.
Explosieve agressie.
Kwaad.
Gericht onbedoeld.

Ik voel me vrij.
Relaxed.
Geen zorgen, niets verborgen.
Niet vragen om.
Simpel, bedacht, niet dom.
Zelfverzekerd.
Positief de waarheid verslagen.

-.-.-.-.-.--.-.-.-.-.--.-.-.-.-.--.-.-

Lopen verlate tijd.
De vijfsprong.
Mijn weg naar jouw.
De weg weg van jouw.
Verweg, jij.
Die weg die door bergen en dalen gaat.
Door warmte en kou.
Deze weg gaat niet naar jouw.
En ik wil er niet meer door ploeteren.
Een eerlijke weg, vlak oprecht.
Een brug over kristal helder water.
Geen splitsing meer,
Bewust lopen.
Niet meer willen hopen.
Niet meer willen slopen.
Stilte vlakt de kuilen.
Niet meer omkijken naar,
Geen verlangen,
Niet dat wrange.
Een open hart, moet teer vervangen.

.--.-.-.-.-.-.-.-.-.-.--.-.-.

Hoe kan ik je bedanken.
Oprecht sprakeloos.
Triest omdat ik nooit kan laten zien wat je voor mij betekent.

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-



Pro pix on:

http://rjsurfing.multiply.com/photos/album/1/Photo_Album_2008-01-07>Photo Album 2008-01-07

En meer op:

http://rjsurfing.multiply.com/photos/album/4/Paracuru_prof_pix


14-01-08

Volgende maand (ben ik er helaas niet….hoewel ik andere top dingen ga doen natuurlijk). Komt er x-treme actie bij ons voor de deur. We zeggen, parachute springen, ultra light en delta races, wind surfen, kite surfen, trialtlon, motor cross, 4x4 etc etc.
Nu is de organisatie weg van ons hotel en dus mochten wij (ik en wat staff) alvast een rondje meevliegen in de ultra-light…..wat gaaf zeg.

Ik had het al eerder in Thailand gedaan (zie pix ‘dutch lady’ op mijn ezprints website). Maar dit was toffer omdat je van boven ziet wat je neergezet hebt. Ging ook nog een prof camera man mee dus sooooon moor prof pix. Ik was voornamelijk onder de indruk van het zicht op kites wanneer je er 100m boven hangt…vet vet.


Wachten wachten….maar ze zijn met o’s visum bezig. Als het meezit volgende week in NL anders een week laterrrrrr.

Het regent de laatste tijd zoveel dat ik het regenseizoen officieel uitroep. Jammer voor de mensen die voor veel wind komen……..het is al een aantal weekjes matig en das jammer….maar we hebben wel 8 maanden top gehad dus……..
Regen is goed voor mijn planten en de tuin begint echt top te worden.
We zijn van morgen voor de helft vol dus het is best rustig….en de stress ebt langzaam weg.

Wouter, we hebben nog geen boom van je….maar die komt nog ok!

Het moet voldoening zijn. Het valt me op dat ik mezelf veel minder vragen stel dan voorheen. Gevaar is dat ik misschien ook oppervlakkiger met mensen omga. Mensen blijven 2 weken en het gesprek is natuurlijk surfen. Misschien minder getriggerd tot exploratie, aan de andere kant……zit lekker in mijn vel.
Wel mooi om al die mensen hier te zien….relaxen…….hoeveel mensen mij niet verteld hebben dat ze hun vakantie echt verdient hebben. Duidt op stress bij mij. Ook interessant om te zien hoeveel meer mensen ineens bezig zijn met dingen als yoga, meditatie, zelf ontspanning oefeningen etc. etc.
Het is een goede plaats voor dit alles…….

Ben ook erg benieuwd wat ik van Thailand ga vinden na bijna 2 jaar te zijn weg geweest. Zie ik de dingen terug die ik me voor houdt dat ik die hier mis. Soms lijkt het dat ik er een maand op vakantie ben geweest terwijl ik er 3.5 jaar gewoond heb. Ik spreek de taal…..maar mijn herinneringen zijn al vlagen. Ben benieuwd…zie er wel erg naar uit en O natuurlijk nog 1000 maal meer.

In bijlage een experimentje. Wat vind U ervan?

Heb er nog steeds de spelling check niet over gehaald dus……..kan hier en daar iets verkeerds staan.

Liefs,

RnR

Thailand 11-03-2008 0902hrs Lampang Sopprab.

Het is weer over, gedaan. Vandaag verlaat ik Thailand weer. Maar het heeft me zeker gegeven wat ik hoopte. Datzelfde gevoel, alsof er minder energie in de lucht zit. Alsof je wordt gedwongen relax….jezelf te zijn. Vandaag verlaat ik Thailand weer voor Brazilië en ik zie er ook naar uit. Weer zin om te werken, weer het strandleven in, wetend dat ik nu een nieuwe familie in Thailand heb. Het zal geen verrassing zijn dat ik hier weer terug zal komen. Maar eerst nog minimaal 2 jaar Brazilië!

Een maand en 2 weken geleden verlieten we Windtwon Beach Resort en Spa. En eigenlijk was dat best moeilijk, stressvol. Nooit eerder waren wij samen voor meer dan 4 dagen weg van het hotel. Jeroen zal onze taken overnemen (thanks) en dat hij het kan weet ik, maar toch…verantwoordelijkheden afdragen is altijd moeilijk. Bovendien waren er nog gasten…..en hij blijft maar tot 3 maart terwijl wij pas de 16e terugkomen.

O is opgewonden. Ik merk een positieve nieuwsgierigheid. Eindelijk kan ze mijn vaderland zien, nog nooit eerder ontmoette ze mijn moeder…..spannend. Haar Visum was precies op tijd aangekomen……een dag later had niet gemoeten.
We vliegen naar Sal dat een van de Cabo Verde eilanden is. Hier moeten we een uurtje wachten op de connectie naar AMS. We ontmoetten twee oud gasten (Pepijn en Bea, ook een aziatsche vrouw). Hij heeft haar in ons hotel ten huwelijk gevraagd en wij hadden een goede tijd met hun. Ze waren net een weekje in Sal op vakantie geweest, toeval!
De vlucht is goed, maar er staat een eindeloze rij voor de paspoort controle. Na het ontvangen van de bagage lopen we naar buiten waar mijn moeder en tot mijn verrassing ook mijn Tante, Oom, Neef en vriendin van Neef ons op staan te wachten. Erg leuk!

We hebben 5 dagen in Nederland (dus eigenlijk maar 3) en doen het rustig aan. We eten haring, bezoeken madurodam, Gouda, Scheveningen etc. En verder ben ik weer papieren aan het regelen. O vind Nederland erg mooi en top…alleen een beetje fris.

Op 1 Februari vliegen we naar Helsinki waar we tijd hebben om buiten sneeuw aan te raken en een rondje te lopen in ‘echte’ kou. Een paar uur later vliegen we naar Bangkok.

20-03-2008 (weer in Brazil)

In Bangkok aangekomen moet ik eerst mijn trouwakte regelen. We besluiten het weekeind hier te blijven om op maandag gelijk papieren te regelen. We komen de dagen door met heel veel shoppen (vooral ringen kijken) en O krijgt niet genoeg van het eten (en eigenlijk ik ook niet). Wat een verschil zeg…..het eten hier.

Op maandag ben ik bij de Nederlandse ambassade. Lever het papier werk in dat ik vanuit NL mee moest nemen en kan later de documenten ophalen. Die moeten dan weer naar een vertaler en dan moet dat gestempeld worden door buitenlandse zaken. Later moet dit proces nog een keer maar dan andersom om de papieren in het buitenland rechtsgeldig te maken.

We vliegen naar Chiang Mai en dit plaatsje doet me echt wat. Rijdend op de motor vliegen de chilli dampen met vlagen in mijn ogen, ze tranen er door. Maar dit is wel dat gevoel. Ook het motor rijden (2 jaar niet gedaan) en het links rijden (idem) leveren mij helemaal geen problemen op. Alsof ik niet ben weggeweest. Ik verbaas me er over hoe goed mijn Thai nog is.

De volgende 2 weken spenderen we aan het organiseren van de bruiloft, en daar we geen idee hadden van hoe of wat gaat het niet echt efficiënt. Telkens komen er weer dingen bij…..met als blijver dat we maar niet de juiste ring kunnen vinden.
We bezoeken vrienden, en eten…en shoppen……

Op 19 maart 2008 0921 trouwen officieel!

30-03-2008

Een ‘waarzegger’had ons in Brazilie verteld de 29e te trouwen. Maar door een klein foutje van mijn vrouw werd dat de 28e, de ceremonie dan. Een andere ‘waarzegger’ vertelde weer dat de 28e eigenlijk beter was……en dat we dan officieel (gemeente)op de 19e om 0900 moesten trouwen.

S’ochtens toch vroeg op maar prima geslapen. En hoe mooi kan het zijn. Op een motor rijden we door de nog dauwende weilanden naar de gemeente. O wil wachten tot 5 voor negen voordat we naar binnen gaan. Binnen aangekomen overhandigen we onze documenten en start het process. O vraagt me op een gegeven moment of ze haar naam zal veranderen. Ik zeg dat ze zelf mag kiezen en ze zegt ‘ja, voor Jansen’. 5 minuten later veranderen we van gedachten omdat we erachter komen dat alle visa’s en licenties etc. op haar naam staan (Sitthi). Het kan echter niet meer veranderd worden, er wordt gelijk een nieuwe ID kaart voor haar gemaakt (efficiënt daar hoor!). Uiteindelijk staat op het papier dat we om 0920 uur getrouwd zijn.
O zit echter een beetje met de naam en we blijven de rest van de dag spuien hoe het op te lossen met haar paspoort. We besluiten de volgende dag met de bus naar Bangkok te gaan. Ook om de trouwpapieren te legaliseren door de verschillende ambassades.

Omdat we toch die kant opgaan en omdat mijn broertje er ook is besluiten we gelijk door te gaan naar Hho Pipi. Een klein eilandje voor de kust bij Phuket.
Het is goed mijn broertje daar te zien al heeft zijn vriendin net 3 dagen ervoor de relatie verbroken. Toch lijkt het dat ze op goede voet door kunnen. Het eilandje valt me eigenlijk wat tegen. Er is heel veel commercie voor het duiken en snorkelen terwijl er nog duidelijk dingen opgebouwd moeten worden van na de Tsunamie. Er is veel koraal dood. Toch boeken we een snorkel trip en dat was wel erg mooi.
Later vertrekken we naar Krabi en hier ben ik wel van onder de indruk. Prachtige natuur en netjes ontwikkelde stranden.

Weer terug in het noorden is het de laatste voorbereidingen treffen. Maar wat gaat er eigenlijk gebeuren? O weet het ook niet. Sóchtens iig monniken en sávonds iig drank .


De trouwerij 28-08-2008 (Soprab, Lampang, Thailand)

Toen we in Bangkok waren ontmoette ik mijn moeder, vader, zus en Ernest al. Echt top dat zij gekomen zijn. Gedurende het eten versprak mijn vader zich en hoorde ik de naam van mijn tante vallen. Ik negeerde het daar ik anders een verassing zou ontmantelen. Ik informeerde later wel bij Suzette en Ernest maar zij ontkenden. Echt de dag erna belde ik mijn vader voor het programma en versprak hij zich weer. Ditmaal zo erg dat ik het niet kon negeren. De twee zussen van mijn vader plus zoon en vriendin waren er ook. Echt een top verrassing daar een ook nogeens mijn peet tante is (was…is).

De 27e is er al heel wat familie. Die oom neemt bloemen mee. Die tante schikt ze met de zus van O. De buren komen kijken hoe het er allemaal uitziet. Het leeft! Ik moet hier allen (beidde families) heel hartelijk danken voor de inzet. De steun, het respect wat wij allemaal gekregen hebben. Zeker iets aandoenlijks.

De wekker staat op 0600 want de monniken komen om 0730. Goed geslapen? Ja erg…kriebels? Nee het voelt allemaal alsof het zich laat gebeuren. Voor de ochtend gelegenheid hebben de ouders van O het hele voorhuis leeggehaald en daar een ‘monniken hoek’ gemaakt. Zij zouden het huis eerst ‘blessen’en dan ons.

Mijn kleding in de ochtend is simpel en ben eigenlijk zo klaar. O moet echter natuurlijk het haar doen…make up etc. Om 0700 kijk ik en zit het hele huis al vol met familie en buren. Om 0725 zit O nog in haar pyjama wanner de monniken komen. Mijn familie is er dan ook nog niet maar de monniken beginnen al te prayen!

Ik heb geen flauw idee wat te doen en dus zit ik tussen de rest van het dorp naar de monniken te luisteren. Dan loop ik weer rond, dan komt mijn familie eindelijk.
O is ook net klaar en we beginnen onze blessing. We luisteren, de monnik maakt wat grappen in het Engels en het voel allemaal heel informeel. Ze beginnen een prayer die ik ken (niet mee kan ‘zingen’) en ik concentreer me even. Laat me meenemen naar de plaats en denk aan de goede voornemens voor dit huwelijk, aan de mensen die erbij zijn en de mensen die er niet bij konden zijn.
We krijgen 3 stippen op ons hoofd gedrukt voor goed geluk en geven daarna eten en een envelop met wat geld erin aan hen.

We worden meegenomen door de buren waar mijn ouders een tas krijgen met wat bladeren en cotton erin. Dan lopen we met het halve dorp al dansend terug om te zien dat oma het huis heeft gesloten met een ketting. Het dorp duwt een man naar voren en die mag niet het huis in. Met wat gejoel wordt hij geweerd. Dit process herhaa;t zich todat ik naar voren wordt geschoven en na het overhandigen van een envelop mag ik er wel in.

We krijgen blessingen van onze beidde ouders waarna we achter een tafel plaats nemen en iedereen om de buurt een cotton armbandje bij ons omknoopt met een goed woordje voor het huwelijk.

Hierna is de ochtend klaar en gaan wij met mijn familie naar de lampang tempel.

Na de tempel gaan we naar het hotel in waar we lunchen en waar O en ik mooie cadeau’s van mijn familie krijgen! Het grootste cadeau was dat ze er waren! Er werden mooie woorden gezegd en het voelde goed om weer eens met de familie samen te zijn. Het was zeker 7 jaar geleden dat mijn ouders mijn zus, broer en ik samen waren. Laat staan met tantes en neef erbij!

We berijden ons voor op de avond die in het hotel plaats vind. Ali doet de drank, ik loop weer wat rond en O laat op zich wachten. De setting is mooi en er komen veel oude bekenden en dat waardeer ik erg. De 2 jaar weg schijnt weinig invloed op de vriendschappen te hebben gehad.

We delen souveniertjes uit. Er worden veel foto’s gemaakt. Het eten is lekker en natuurlijk moet er gesproken worden. De setting was anders daar er ‘presentatoren’ maar dit wilde ik zeggen (en heb ook het grootste gedeelte gezegd):

‘I would like to thank everybody for coming here tonight. After being absent for 2 years of Thailand it’s great to see family and friend again.

I have to show great respect to the parents and family for their support and open mind towards this foreign marriage. The knowing that cultures, traditions and morals are different all over the world doesn’t mean it’s all accepted in both ways at once. But from my family side, nor O’s family side I never noticed anything else then acceptation, right from the start. For me therefore it is a join as well that we are, with this marriage connecting the 2 families.

Life runs by, and so it is that sometimes on the most unexpected moment we meet the persons of our life. It wasn’t really at a time I was looking for my future wife that my colleague at that time (and still a good friend) Neugn offer me to ask the phone number of a sweet looking girl on a Tourist Company fair. Still not understanding why she did, but she did and this is how I got in contact with O. Now 3.5 years later we can look back on a period where we lived and work for 2 year 365 days 24 hours a day together. That must be the best test, certainly when it is in a country where we are both foreign to. We had difficult times but in all this time I felt that my soul mate was being with me.

In time I learned that a calm mind is a happy mind. It is the silence we are looking for. In O I find silence, peacefulness and happiness’

Iedereen gaat weer vrij vroeg naar huis daar het een werkdag is en omdat we al vroeg begonnen waren.

Voor mij was het mooi. Ik ben tevreden met de gang. Niets geforceerd, geen strakke schema’s en vrolijke mensen. Een mooie dag.

De dag erna ga ik met mijn schoonouders een trip van 3 dagen maken door het Noorden. We bezoeken een temple van haar oud-oom in Prayoa, doen het Chinese KMT dorp Mae Salong aan en het resort waar ik werkte in Thaton. Top om al die mensen weer te zien. Ik neem veel vrienden uit eten……we bezoeken de Fang hot springs en gaan dan weer terug naar Chiang Mai. Hier ben ik de volgende week, meestal drinkend met mijn broertje.
Op 12 Maart komen we weer in NL aan en hebben een druk schema. Buiten registreren van ons huwelijk hebben we op avond 1 vrij met mijn moeder. Avond twee komen er vrienden en kennissen ons feliciteren (de ouders van Floris waren er, Charlotte met moeder (beiden met nieuwe vlammen!) en verder goede kenissen en vrienden van mijn moeder en mij). Op avond 3 bezoek ik vrienden in Utrecht (Dirk bedankt voor de hospitality!). Op middag 4 is er een neven en nichten reünie (sommigen had ik al meer dan 5 jaar niet gezien!)s en later eten met zus en Floris (plus aanstaande vrouw). En de volgende dag vliegen we weer weg. Met als terugblik dat een voor een deze dagen echt top waren. Super om iedereen te zien, het enthousiasme te voelen. Iedereen bedankt voor de organisatie, de goede zorgen en beste sfeer!!!

Ik kom Brazilie gelukkig goed binnen. Het hotel ziet er top uit!! (Jeroen bedankt) en ik zie er naar uit weer lekker aan de slag te gaan.

Mijn dank is groot!

Voor wie het nog niet gezien heeft;

http://rjsurfing.multiply.com/photos/album/7/Marriage_Morning

http://rjsurfing.multiply.com/photos/album/6/Marriage_Evening

Een van de prachtige cadeaus die ik kreeg was een video camera. Ik ben de trouw film aan het ‘editen’ en deze zal over een tijdje klaar zijn!!!


Liefs,

Reinier

Stilstaand vergane tijd.
Ergens stond geschreven.
Daar maakte je de keuze door te leven.





01-05-2008

30 jaar ik, vandaag verlaat ik mijn derde decennia op aarde en begin ik aan het vierde. Het is tijd voor wat reflectie en een uitzicht naar de toekomst. De tijd gaat sneller naar gelang je ouder wordt en voor mij zeker de laatste 3 jaar zijn voorbij gevlogen. Maar hoe was die 30 jaar en wat zijn de doelen voor de volgende?

Herinneren aan en lessen uit.
De herinneringen beginnen wanneer ik opgroei op een grote oude boerderij. Een zeer grote tuin om in te spelen en zeker 8 verschillende soorten dieren. Niet dat we boeren waren, alles als hobby. Vooral de zomerse spelen in de tuin (het oefenen voor sportdag) zijn goede herinneringen. Eigenlijk heb ik over het eerste decennia helemaal geen slechte herinneringen. Misschien dat ik school een stuk minder vond (en dat zou nog even blijven). Ik interesseerde me meer in buiten spelen (het liefst soldaatje), als er maar gerent en geklommen kon worden was het goed. Voorbeeld was dat ik nooit groep 9 van begrijpend lezen heb gehaald (die mooie test dat je met een stopwatch naast je binnen een bepaalde tijd een lap tekst moet lezen, zonder fouten en dan nog weten waar het over gaat ook. Nou, binnen de tijd lukte meestal nog wel maar het aantal fouten was teveel en waar het over ging……geen flauw idee).
Hoogtepunten is deze jaren waren naast sinterklaas en verjaardagen ook de jaarlijkse wintersport. Skieen vond ik echt leuk, met de auto naar Oostenrijk (abba of queen muziek op anders kregen we ruzie over de muziek) samen met mijn zus en vader (meestal bleven mijn moeder en broertje thuis. Toch was skiën niet mijn lieveling sport, ik voetbalde van mijn 6 tot mijn 10 met heel veel plezier (was er goed in) maar werd later door mijn moeder op hockey gezet omdat er teveel agressie in de voetbal wereld begon te heersen. In hockey was ik nooit slecht maar ik kon nooit uitblinken als in voetbal. Andere sporten in die tijd waren tennis (een jaar en ik vond het niets), Judo (een jaar 2 keer de 3e prijs op een tournooi maar ik was de jongste en al beter dan anderen….en dat was moeilijk voor mijn collega’s), atletiek ook alleen een jaar en ik vond het wel leuk maar erg saai, paardrijden (mijn moeder is lerares, ook dit zal nooit mijn hobby worden hoewel ik de buitentrips wel leuk vind).
Tussen de middag ging ik vaak bij Floris eten omdat mijn huis verder weg was. We waren in de tijd heel close (van jongs af aan eigenlijk) en dat zou blijven! Lessen die ik moest leren waren tot 10 tellen en niet het laatste woord willen hebben……..beidde waren moeilijk voor me.


Het tweede decenia begon wat rumoerig met problemen in huiselijk sfeer. Dit zorgde voor een afstand naar mijn ouders (of is dat normaal op deze leeftijd ;-)). De cito toets wees mavo / havo uit maar alleen havo als ik een toelating examen deed. Nou mooi niet. Mijn gedachten waren nog steeds bij legertje spelen.
Ik begon steeds en steeds meer rebel te worden vooral naar mijn moeder.
Kreeg natuurlijk de eerste liefdes al stelden ze weinig voor. Eigenlijk moet ik er soms wel grappig uit hebben gezien daar het me nooit boeide hoe ik me kleedde. Ik was sterk en niet bang en telkens wanneer we een nieuwe klas kregen maakte ik mijn statement naar de eerste persoon die iets naar mij durfde te zeggen.
School ging slecht. Eerste jaar was ik een bespreek geval, tweede jaar idem…..derde jaar idem. Altijd met de garantie voor een hoop spanning en van de leraren dat ik het volgende jaar wel zou blijven hangen. Dat gebeurde niet, het 4e jaar haalde ik mijn diploma zelfs ruim op het hoogste haalbare niveau (ik moest weten dat het nu ergens om ging). Maar ik interesseerde me er niet voor. Op mijn 10e begon ik met surfen op Ameland samen met Jan, en een hoop zou om deze sport gaan draaien (de eerste 3 jaar vaarde ik alleen op een zeer grote surfplank bij Wilemstad. Respect hier naar mijn ouders die een punthoofd hebben moeten gehad van telkens wanneer er wind stond mijn vrienden (Floris en Jan) en mij naar Willemstad te hebben gebracht. Een hoop respect hiervoor. Andere sporten gedurende de eerste jaren waren nog hockey en ik ging ook een jaar fitnessen. Op mijn 14e ging ik met een groep ex commando’s (waarvan de vrouwen paard reden bij mijn moeder) op survival in de Ardennen. Dit zou de jaren daarna een blijver worden. Al gingen zij het jaar daarna niet, mijn verhalen deden het bloed sneller stromen bij mijn vrienden. We (voornamelijk Floris en ik) speelden onze ouders naar elkaar uit (van zijn mama mag het) en zo gingen we met een groep van 5, 3 nachten de Ardennen in tussen kerstmis en nieuw jaar. Over de belevenissen tijdens deze survivals schrijf ik nog een keer wat meer, feit is, tot mijn 21 e zou ik ieder jaar gaan en meestal voor 5 nachten. En dat we wat meemaakte……dagen regen op je hoofd zonder dat je een tent hebt….nachten tot -18, duitse politie die met scherp ons oppikken, verdwalen etc etc.
Skieen gebeurde met iets mindere regelmaat maar we gingen nog wel soms. Liefde was moeilijk voor me. Zoende voor het eerst toen ik 13 was……en tijdens het (vrij dansen) werden er ook wat vriendinnetje gemaakt maar niets was langer dan een maand. De mavo werd afgerond en ondanks dat iedereen wist van mijn sporten (tijdens de gym was ik altijd nr 1) en survivals, nooit hebben de decanen me op weg geholpen naar iets. Toen ik naar het Cios vroeg vertelden ze me dat dat was om gym leraar te worden…niet dus. Ik vond natuurkunde, scheikunde en biologie wel ok, zag dat mijn droom om dierenarts te worden niet ging lukken en dus ging ik naar een open dag van een MTS. De afdeling elektronica zag er wel interessant uit en het was in Bergen op Zoom (de plaats waar ik vaak met Sjoerd en Floris ging surfen). Schreef me dus gelijk in……
Op mijn 14e kreeg ik mijn eerste baan (na wat tomaten pluk werk). Hooi en stro laden en lossen bij Adrie de Wit. Zwaar beul werk en Adrie was een harde baas maar wel fair. Ik zou dit werk voor 7 zomers blijven doen en maar 1 keer salaris verhoging krijgen. Echter werd ik er wel snel handig in (ik kon alleen een hele wagen laden) en daardoor werd het makkelijker.
Ondertussen werd er lang haar gegroeid en ging ik van house fan naar de metal dankzij een concert van Metellica waar Floris me op mijn 13 mee naartoe nam. Lang haar en meer rebel, gaf vooral mijn moeder een harde tijd hoewel mijn vader het ook niet altijd makkelijk moet hebben gevonden. Rookte mijn eerste jointje toen ik 16 was en al snel stonden er en paar planten in de tuin. Omdat het met de ouders van een vriend van me (Steven) ook niet echt vlotte en we behoefte hadden aan een gesprek spraken we af op een bankje aan de rand van een bos tussen onze huizen in. Een jaar lang praten we en filosoferen we meestal onder het genot van. Later zou dit plekje een meeting plaats voor mijn vrienden worden (het Bankje). Ik wil het geen hangplek noemen al was het dat misschien wel maar we deden er meer. Soms renden we een parcoursje in het bos, of we speelden voetbal met een blikje. We deden raadseltjes. En altijd wanneer er een fietser kwam zorgden we ervoor dat we aardig waren (toch moeten er wat mensen bang zijn geweest). Ook was altijd duidelijk dat we nooit hard drugs zouden gebruiken en hier misschien het verschil. De groep die ontstond was een mix van vrienden van Floris en mij. Floris deed VWO en ik Mavo/MTS, iedereen in de groep van toen heeft nu een goede functie. We woonden niet dicht bij elkaar maar vrienden namen de moeite te fietsen en later te brommen naar dit plekje.
Vreindinnetjes waren nogsteed scharels, had alles al wel gedaan behalve dat ene……

Carnaval 1994. Het huis van de ouders van Sjoerd stond wegens een verhuizing leeg. En dit jaar gingen we niet op winterport. En dus betrokken we met een hoop vrienden het huis voor 3 dagen knal carnaval….al was het nooit mijn feest…de doelen werden gezet. Lang verhaal korter, ik ontmoette Charlotte hier en zij en haar familie zouden de volgende 7 jaar een groot deel van mijn leven zijn.
Op het begin zagen we elkaar eens in de 2 weken in de weekenden. Maar al snel werd ik voorgesteld…..haar ouders (gescheiden) zullen wel gedacht hebben (ik was in de heavy metal….en droeg dat graag uit). Hoe dan ook ik was welkom! Na 6 maanden mocht ik al mee op vakantie naar het huis van haar vader in Frankrijk…..en dat waren prachtige 2 weken. Zeker omdat het erg klikte tussen haar vader en mij…..
Vooral voor mij denk ik dat ik iets voelde wat ik thuis niet wilde voelen (maar het zeker wel kreeg, maar me er niet voor open zette). Met Charlotte haar vader ging ik surfen, motor rijden en veel drinken ……ook deze vakantie zou jaarlijks terug komen en nooit minder prettig.
Mijn educatie zakte naar een dieptepunt. Ik vond elektronica matig interessant, spijbelde meer en meer, rookte af een toe een joint. En bleef in de 2e hangen.
En eigenlijk was dat wel goed……ik kreeg al die stof opnieuw….jezus wat saai….wat een waste of time…..
Dat nooit meer, ook omdat ik misschien wilde laten zien naar mijn nieuwe vriendin en familie dat ik geen loozer was besloot ik vanaf dat moment altijd iedere les te volgen en nooit meer overdag een joint te roken. Ik ben een snelle leerling, neem de dingen snel op, ik had alleen geen zelf discipline. Dus door te luisteren wist ik het al…..ik hoefde het boek maar 1 keer te lezen en wist het allemaal. Het werkte, ik slaagde ruim.

Ik spendeerde meer en meer tijd met Charlotte. Respect voor haar moeder, ik was altijd welkom. En kreeg alles wat ik nodig had (en meer). Na een maand of 7 was ‘het grote moment daar’. De volgende 5 jaar groeiden we naar elkaar. Vulden elkaar aan. Zij deed VWO en leerde mij geduldiger te zijn, bedachter, mijn hersenen te gebruiken. Ik gaf haar vertrouwen, de visie dat het mogelijk is je dromen na te leven. We konden heel veel samen zijn zonder elkaar te vervelen. Een van de vele hoogtepunten was onze trip op onze Thomos 4 L (oud hasj brommetje) naar Parijs. Maar zeker ook de trip met haar ouders naar Bonair waar we leerden duiken.

Ik woonde meer bij haar dan thuis….zeker toen ik stages in Roosendaal ging lopen. Echt een feest.

Surfen bleef de grote drive….teletekst kijken en zodra er 6bft gegeven wordt dan ging alles erom om die dag te gaan. Door regen of sneeuw, maakte niet uit. Op de brommer met aanhanger…..om verkleumt thuis te komen en in bad de kou eruit te weken. Hoogtepunt van de motivatie was dat ik uit de klas geroepen werd tijdens de MTS met de mededeling dat mijn vader aan de lijn was. Ik schrok me rot, bij de telefoon aangekomen hoorde ik Floris zijn stem met instructies als……’niet lachen, triest kijken en zeggen dat je eraan komt’. Ik sta om de hoek….auto vol gepakt met Surf gear!....helemaal TOP!

Op mijn achttiende reed ik op mijn oude brommer een beetje stoned naar huis. Woorden sprongen in mijn hersenen. Ik onthield ze en schreef ze op. Dit was de eerste van vele honderden gedichten die zouden volgen:

Wij zijn alles, staan boven de natuur.
Rijdend door de donkere gaten,
Van licht tot licht.
De dood is overal, maar dat beroerd ons niet.
Wij staan boven de dood, die doet ons niets.
Wij zijn kruimels, staan onder aan de wereld.
Rijdend door de donkere gaten, er is niets.
De dood is overal,
Kijk goed uit waar je rijden zal.

En dit nu schrijvende snap ik eigenlijk ook hoe dom we waren in die periode. In de weekenden gingen we piek uur pakken in de Bliek. Te Roosendaal (15km). Dat is binnen een uur zoveel mogelijk tanken (wat coma drinken is nieuw). Om vervolgens s’nachts met de brommer terug te rijden met soms 2 van mijn maaten aanhangend met de fiets……….nooit iets gebeurd.

Op mijn 19e kocht ik voor 50 gulden mijn eerste auto. Een Honda Civic DX van 16 jaar oud. Mijn liefde voor het merk zal niet weggaan. Wat een top bak en zeker de motor. Beste trip ermee wat die met Charlotte naar het Garda meer…met een grote surfplank op het dak die met het naar beneden rijden soms als vleugel fungeerde. Wel moet ik zeggen dat tot tegenstelling van de brommers ik nooit onder (veel) invloed heb gereden.

Sjoerd woonde nu naast Charlotte….en dat was feest. Hij was terug van Australië en had een jaar gewerkt maar wilde doorstuderen. Ik ook. Op een avond zag ik dat hij een boek het met alle mogelijke studies. Ik bladerde wat en was opzoek naar iets met menselijk handelen te maken had…maar ook outdoor. ALO vond ik teveel op sport gericht en na wat bladeren viel mijn oog op CMV een brede studie maar met de aspecten die ik zocht. Toevallig had Sjoerd hetzelfde gekozen…..maar waar……
Samen gingen we naar de open dag in Utrecht. Tussen de studie boeken vond ik veel omtrent menselijk handelen en ook wat outdoor boeken. Na wat info schreven we in.

CMV was een makkelijke studie voor me. Ik wist eindelijk wat ik wilde en focusde daarop. Alles moest en zou om menselijk handelen gedurende vrijetijd bestedingen (outdoor) gaan. Maar het bracht meer los. Een creatieve kant die ik naast schrijven altijd negeerde….ik vond het eerst erg moeilijk…komend van een technische studie met alleen maar mannen naar een sociale studie met alleen maar vrouwen…..waar je een drama les krijgt…ppppffff. Toch zou de drama een van mijn persoonlijke hoogtepunten worden. Al voordat ik wist dat we een opdracht zouden krijgen schreef ik (getrigerd door de lessen) een drama stuk met rol posities, teks, licht en alle nodige muziek erbij. Dus later toen een opdracht kwam legde ik het voor en iedereen was enthousiast (scheelde een hoop werk). Na wat kleine modificaties en een paar toevoegingen werd dit het best gewaardeerde stuk van dat jaar. Vreemde is dat ik het originele manuscript kwijt ben maar nog wel de tape van het stuk heb .

Utrecht betekende ook voor het eerst op kamers. En ik denk dat hierdoor Charlotte en ik langzaam uit elkaar groeiden (hoewel ik ieder weekend terug ging). Maar we gaven niet op . Op kamers beviel wel, al was mijn eerste kamer veel te klein en het huis niet gezellig…….in de totale vier jaar zou ik op 6 verschillende plaatsen wonen. Eerst Utrecht (Lunetten), toen Scheveningen met Sjoerd, toen Delft (zelfde huis met Floris, dit was een Koor huis en hier heb ik wel weer een hoop leuke dingen meegemaakt…..het Universiteit leven verschilt heel erg van het Hogeschool leven), toen was het tijd voor stage en ging ik in zeeland (Herkingen) bij Wouter wonen (kende hem een beetje maar hierdoor zou hij een goede vriend worden), toen een tijdje bij Charlotte in Roosendaal. Later nog een keer in Utrecht in een bejaarde flat met Sjoerd. Toen naar Thailand en toen ik terugkwam bleef ik bij mijn moeder wonen die toen in Hoeven woonde.
Ondertussen had ik de plannen gemaakt om met Sjoerd de studie te onderbreken gedurende het tweede jaar om een rondreis in Zuid-America te gaan maken. Echter kwam er net voor de sluitende beslissing een familie probleem opdraven. Mijn ouders hadden het geprobeerd. Het leek langzaam beter te gaan maar dat was misschien schijn (ook omdat ik steeds meer weg was). Mijn vader kon niet meer vechten naar wat bleek zijn echte aard te zijn….en voor mij een verassing. Mijn ouders scheiden toen ik 22 was, mijn vader verkocht de boerderij en emigreerde naar Thailand om daar met een vriend te gaan wonen. Dit laatste schokte mij behoorlijk omdat ik altijd mijn moeder voor het grootste gedeelde verantwoordelijk had gehouden voor de problemen. Nu bleek ik haar jaren onjuist berecht te hebben (hoewel er natuurlijk van haar kant ook wat problemen waren).
Ik vertelde Sjoerd dat ik in NL wilde blijven om haar te helpen. En in deze periode kreeg ik veel steun van Charlotte en haar Familie. Iedere week sprak ik met mijn broertje af waar we lange gesprekken hadden.

Feit bleef dat ik weg wilde. Sjoerd was al naar Australië geweest en was nu weer in Zuid-Amerika…..ik had nog niets gezien op de vakanties na. En dus deed ik het internationaal studie traject. En zette ik alles op een stage in het buitenland. Ik kreeg het en ook dit zou een grote omkeer worden.

Sjoerd kwam terug van Zuid-Amerika en we woonden samen in de bejaarden flat in utrecht. Hij een jaar onder mij….dus ik kon hem helpen (hoewel hij daar meestal van af zag). Vanwege het weinig surfen in Utrecht besloten we te gaan skate boarden en met harde lessen kregen we het onder de knie. We spendeerden de avonden met eindeloze filosofieën, tafel voetbal en muziek. Toen hij hoorde dat ik in Thailand stage zou gaan lopen was hij heel erg enthousiast, hij gunde me het echt. Ik wilde eigenlijk naar Nieuw Zeeland maar die stage werd door iemand ander in beslag genomen….deze vond ik met een beetje hulp van mijn vader zelf. En het was perfect.

Ik kon toen niet weten dat mijn leven er bij terugkomst helemaal anders uit zou zien. Voor ik wegging besloot ik met Charlotte dat we toch onze relatie voort wilde zetten (we waren nu eigenlijk gewoon zeer goede vrienden maar zagen dat aan voor liefde). Echter zou de relatie al snel na mijn aankomst in Thailand verslechteren en 2 maanden later in goed overleg stopten we ermee. Voor mij zal ze altijd zeer speciaal blijven, en haar familie ook…..we zijn vrienden en dat gaat niet weg. Net iets daarvoor kreeg ik te horen dat Sjoerd was overleden.
Moeilijke tijden in Thailand dus….terwijl ik met mijn droom bezig was…….eenzaamheid….maar vinden wat je nodig hebt…..het land gaf me steun alleen maar door haar cultuur te laten zien….een andere visie te geven.

Bij terugkomst draaide alles erom om zo snel mogelijk weer te gaan werken. Ik ronde CMV af en na de diploma uitreiking duurde het minder dan 10 dagen voordat ik weer in Thailand zat. Hier werkte ik 2.5 jaar met veel plezier. Sander werkte er op mijn aanraden ook en het was goed een Nederlandse vriend hier te hebben. Hij maakte me een stuk minder serieus en hielp me af van een foute relatie…….hoe doorzie je dat?
Tijdens de studie was ik nooit heel close met hem ……waarom eigenlijk niet? Maar dat is verandert…….misschien kwam het omdat hij een instromer was…..en ik vanaf het eerste jaar al met Dirk in de klas zat wat gelijk klikte.

Toen ik Onna leerde kennen zat ik in een scharrel periode. Maar ik wist gelijk dat dat over was….ik wilde weer vastigheid en zij was degene. Het zelfde was het voor het voorstel om naar Brazilië te gaan….we wisten het gelijk, eindelijk weer surfen. Ook ondersteund door dromen waarin Sjoerd me vertelde naar Z-Amerika te gaan…….maar meer omdat ik mijn beenen voelde trillen iedere keer wanneer ik aan surfen dacht……het was gewoon weer tijd.

Brazilie was moeilijk, is nogsteeds moeilijk…maar anders……grotendeels het verantwoordlijkheids gevoel wat niet weg gaat……maar je leert er mee omgaan.

Het voelt niet anders….en dat is mooi. Plannen voor de toekomst maak ik aan de hand van de mogelijkheden. Het zal zeker nog even Brazilie zijn, en dan…..we zullen zien. Wel is een van de plannen om over twee jaar een familie te beginnen.
Ook wil ik langzaam weer terug naar het werk waarin ik mijn kwaliteiten zie……de evenementen, de teambuilding programma’s. Maar er is geen haast bij…..nu krijg ik veel stof die ik later als reflectie materiaal in de trainingen kan gebruiken.

O’ja….heb de telegraaf gehaalt!!:
http://www.telegraaf.nl/reiskrant/reisreportages/3490631/_Sportieve_ansichtkaart__.html

En ik geloof dat er deze maand ook iets in het kitesurfmagazine staat!!


Doe er nog maar 30 dan!!!!!!!!!

Cheers,

RnR



31-05-08

De bloem hangt,
Ik had het al gezien.
Sterren doven, droeve gezichten.
Had het maar gehoord, de luide ruis van vermalend niets.
Verloren grond, geen bezit.
Kracht verloren, energie vergaan.
Niet meer horen, de ruis vergaan.
Wilde nog het water geven,
Geduldig redden, kunnen vergeven.
Het kwaad wint aan momentum van het leven.
Kon ik daar maar voor je zijn,
Invloed geven,
Je kou door warmte verdreven.
Sterren lichten,
Nog geen lach.
Ik ben het niet vergeten,
Je verdriet maakt minder indruk dan je lach.

De bloem was niet het leven,
De bloem pakte, maar kon niets geven.
De bloem was daar verdreven.
De bloem deed ons denken aan het goede leven.

Laat maar hangen,
Laat maar zijn.
Compassie is er voor emoties die niet altijd grondig zijn.

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.


Gegrepen door de Mond van Corruptie.

De dag is 04-06-08. We hebben nog 2 dames over na het kitechix event. De andere 11 zijn na een week met te weinig wind maar veel gezelligheid weer vertrokken. Gedurende het event hadden we extra beveiliging van de lokale politie maar die is nu weg (en hadden ineens allemaal een vrije dag).
De dames bleven eten en nu het eten bleven we doorpraten, filosofeerden over van alles en nog wat en er was net gezegd wat een extreem gezellige avond het was toen de nachtwaker me vertelde dat er politie was die me wilde spreken.

Het was 2230 en ik vond het raar, maar dacht dat ik op goede voet stond met de politie (en wilde blijven) en dat er niets mis was dus ik ging naar buiten om met ze te praten. Na wat handgeschut vertelde de politie dat hij een telefoon had gehad dat er minder jarige prostituees in ons hotel zouden zijn. Gelijk wist ik dat er iets niet klopte en ook wist ik gelijk wie erachter zat. Maar geen paniek,hij kon zelf zien dat het niet zo was en dan heb ik weer een streepje voor. (Later hoorde ik dat hij niet eens binnen had mogen komen).

Hij kwam binnen en keek niet 1 kamer in maar vroeg gelijk naar mijn paspoort (hij was geïnformeerd). Wetende dat er niet mis mee is gaf ik het aan hem maar vroeg wel gelijk zijn naam en noteerde dat. Onna voelde gelijk dat het niet klopte en begon te vragen wat er aan de hand was en wat hij wilde etc. Ik probeerde haar te kalmeren. De man zag een stempel die hij niet kende (hij was militaire politie en die hebben nooit stempels gestudeerd) en dus belde hij met de staat politie. Ik nodigde hem uit te gaan zitten en bood hem water aan. Er was niets mis met het paspoort en dus ging hij problemen zoeken, vroeg of er bij ons masages werden gedaan wat ik bevestigde en hem een brochure liet zien. Ondertussen noteerde Onna alle namen en vroeg hij mij waarom ik dat deed. Ik legde uit dat het was om uit te vinden of iedereen (5) hier legaal en met een reden binnenkwam en niet voor geld. Hij vertelde me dat wanneer ik dat wilde weten hij me wel mee naar het bureau zou nemen.
Op dit moment schrok ik en Onna nog veel meer. Adrenaline begon te gieren en ik voelde een raar gevoel in mijn buik, Onna klaagde daar ook over. Ik begon te trillen maar bleef uiterlijk zeer rustig (zo vertelde onze gasten). Ik belde mijn advocaat, die nam niet op dus stuurde ik een SMS. De politie vroeg wie ik belde en ik legde dat uit. Hij was er niet blij mee. Eindelijk belde de advocaat, ik legde hem de situatie uit en wilde de telefoon aan de politie geven, die eerst weigerde en later na veel poespas accepteerde. Al snel werd er een hele heftige discussie gevoerd die naar ik later hoorde inhield dat mijn advocaat hem vertelde dat hij niet binnen mocht komen, geen reden had daar te zijn etc etc. De politie was pissed en wilde me meenemen, mijn advocaat vertelde me niet mee te gaan. Mijn telefoon werd neergesmeten en Onna zei daar iets van.

De politie vroeg of ik met hem onder 4 ogen wilde praten. Ik weigerde omdat ik getuigen wilde hebben. Hij kan alles verdraaien wanneer er niemand bij is. Toen zij hij dat hij er vandoor zou gaan en nam mijn paspoort met zich mee. Wetende dat dat illegaal is riep ik hem na dat dat niet mocht. Belde mijn advocaat weer en liep hem achterna. Onna pakte pen en papier weer. Het was een manier om mij van het terrein af te krijgen, binnen kunnen ze niets, maar op straat mag alles. Ik trapte erin, gaf (gelukkig) wel even het auto nummer door en het kenteken ook. Ik wilde weer naar binnen lopen maar ze blokkeerde me de weg en begonnen me naar de auto te duwen. Mijn advocaat was nog steeds aan de lijn.

De volgende minuut was hectisch en zeer beangstigend. Onna wilde zeker stellen dat ik niet in de auto werd geduwd en kwam er tussen staan. Ze begonnen nu ook haar hardhandig te duwen. Ze begon te gillen en te schreeuwen waarom ze dit deden, wat we verkeerd hadden gedaan etc Ik probeerde haar te kalmeren maar dat lukte niet. De grote dikke klootzak die alles leidde begon nu hardhandig haar arm en vingers te verdraaien waardoor ze het uitschreeuwde van de pijn. Mijn eerste reactie kon ik gelukkig met verstand wegdrukken. Ik had hem bijna op zijn gezicht gelagen maar bleef rustig. Toen voelde ik dat iemand mij een handboei omdeed. Ik verzette me licht, Onna werd losgelaten en zij ging gelijk naar de arm toe die nog niet geboeid was. Ze begon mij terug naar het hotel te trekken al schreeuwende dat ze niet wilde dat ik meegenomen werd. Toen de andere handboei omgedaan werd bleef zij eraan trekken, omdat de politie op de boei bleef drukken kwam deze heel strak te zitten ( Ik mis nu 07-06 nog een groot gedeelte van het gevoel in mijn pols). Ik had de telefoon nog aan en kon mijn avocaat horen zeggen (in paniek) dat hij eraan kwam. Toen kwam de etterbak en begon de telefoon uit mijn hand te trekken. Ik hield hem echter strak vast en dus ging hij proberen de telefoon te breken, toen liet ik los.

Ik werd in de kattenbak gegooid en Onna deed er alles aan om te zorgen dat ze bij mij kon blijven. Ook zij zat nu in de kofferbak. Mijn nachtwaker werd bij zijn keel gegrepen en op de achterbank gezet. We begonnen te rijden.

Ik maakte me vooral druk om de 2 dames die nu zonder enige vorm van bewaken of staf in het hotel achterbleef.

Onna bleef echter herhalen dat ze erg bang was dat we ergens mee naartoe zouden worden genomen waar we zouden worden geslagen….of erger (dit was de reden dat ze perse mee wilde). Ik kon haar idee moeilijk bevatten (ik had het auto nummer doorgegeven en de advocaat was onderweg).
Later bleek dat Onna wel degelijk gelijk had. De advocaat had iemand op de achtergrond horen zeggen dat ze ons beter naar een ‘donkere plaats’ konden brengen. Ook hoorde ik ze meerdere malen lachen bij en het woord Thaise vrouw herhalen. Ik werd ook bang.

Gelukkig gingen we wel naar het bureau (waarschijnlijk omdat er teveel getuigen waren). Hier werd hoofdzakelijk gewacht. De lul deed zijn verhaal, vertelde dat ik hier illegaal was, ik en Onna hem uitgescholden hadden, het schirt van een collega hadden kapot getrokken en andere leugens (later hoorde ik dat hier 4 jaar cel op staat).

Hij ging er vandoor, met mijn paspoort naar bleek de staats politie om nogmaals te controleren of er iets mis mee was. Ik deed mijn tegen verhaal niet omdat ik wilde wachten op de advocaat. Na 1,5 uur kwamen er 2 advocaten van het kantoor van mijn advocaat die in crimes gespecialiseerd zijn. Na ongeveer 2 uur werden mijn handboeien afgedaan. Onna vingers waren dik en lagen op 2 plaatsen open. Ze was op bote voeten met ook daar verwondingen….ze huilde met vlagen, vertelde me dat ze naar huis wilde en vroeg zich af waarvoor we het allemaal (had werken) deden.

Het volgende gebeuren is kort samen te vatten maar duurde in werkelijkheid tot 03:15 uur. De politie man wilde me aanklagen (4 jaar), mijn advocaat vertelde dat wij hem dan ook zouden aanklagen……en dus was er uiteindelijk een deal gemaakt waarbij iedereen tekende dat niemand iemand aan zou klagen. Voor mij een verlies maar ík moest er erg blij mee zijn’

Ik was om 4 uur thuis. Sliep wat maar was om 0600 alweer wakker om dingen te regelen. De dag verliep moeizaam. Praatte met de advocaat voornamelijk over veiligheid. Maar hoe is dat te garanderen. Misschien legt er iemand morgen een pakje drugs op mijn terrein……..
Ik was er klaar mee. Onna begon gelukkig wat op te krabbelen, had een dubbel gevoel, wilde naar huis…maar zich ook niet laten verjagen waar we de laatste 2 jaar hard voor gevochten hebben.

Na een lange dag ging ik naar bed. Een uur later werd ik gillend wakker, ik zag twee militaire politie mannen naast mijn bed staan. De angst is groot.


27-06-08
Het is gelukkig weer wat rustiger, maar wat is dit vermoeiend en demotiverend. Ondertussen hebben we nieuwe gasten en dat is voor de tijd van het seizoen erg goed, en ook voor de afleiding. De Wind is weer terug, en Onna en ik kiten zoveel mogelijk......ik voel me na wat maatregelen weer een stuk veiliger.

Slang
4 dagen geleden zat ik achter mijn computer toen mijn tuinman me vertelde dat er een grote slang in het opberghok zit. Ik ging kijken en iid zat er een Boa contrictor tussen het dak en de muur. Ik denk iets minder dan 1,5 meter. Ik wilde hem laten zitten, goed tegen ratten, maar de staff en Onna vertelde me dan het hok niet binnen te gaan. Ik wist gelijk dat het ongevaarlijke slang is, al weet ik ook dat ze heel hard kunnen bijten met hele fijne weerhaakhaak achtige tanden.
Hij moest dus weg, en ik moet zeggen dat ik altijd al wel een keer gehoopt had zo’n ding te vangen. In Thailand zag ik er genoeg maar had ik nooit het lef ze te pakken. Ik boog een hoek aan een ijzeren staaf en krulde die om het lichaam. Nou, ze zij strek, kreeg hem er niet tussenuit. Na lang sjorren en zorgen dat hij er niet vandoor ging kreeg ik hem op de grond. Dit was mijn kans....brainless en vol adrenaline greep ik hem achter zijn hoofd en bij zijn staart....hebbes. Wist niet hoe hard ik moest knijpen en denk dat het iets te hard was.......maar na wat pix stopte ik hem in een plastic box en liet hem vrij in het leegstaande gebouw naast on (zo kan hij toch nog ratten weghouden).

Pix in bijlage!

Floris, jammer dat ik niet op je huwelijk kan zijn! Geniet!

Liefs,

Reinier
Voor de mensen die het kitesurf magazine zien liggen van Junie......ik sta er met mijn zus ‘groots’ in!


24-08-2008

Soms voel je date er meer in zit. Dat je harder kan, dat je jezelf wilt pushen om meer te leren, meer te beheersen. Op het moment heb ik het zowel in de sport als het werk.

Na een maand Nederland ben ik weer blij dat ik terug ben. Nederland trekt me wel, het is een mooi en stabiel land….maartoch…..uiteindelijk is het eenzijdig….binnen leven. En dan heb ik het mooie weer nog meegemaakt.
Terug hier is het hotel vol en staat de druk er gelijk op. Maar het is goed, de sfeer is perfect en dat hebben we aan Onna en Ali te danken. Sander en Ryan zijn er ook en dat is echt super….om weer eens met hun samen te zijn. Ook Onna leeft er opmerkelijk van op om vrienden in de buurt te hebben….Top.

Het weer is weer opmerkelijk, harde wind en het kriebelt weer. Vaar wel veel maar vaak korte sessie……daar komt vandaag verandering in. 4 uur downwinden naar Paracuru…hier heb ik al lang naar uitgekeken. Maar er is meer….ik wil meer….hoger springen….harder loopen. Meer opzetten, meer werken (al zijn de uren niet zielig).
Waar komt die drive vandaan?

14-09-08


Ik sluit het privé stuk,
De lucht is triest bewolkt.
Verplaats me in het openbaar.
De sociale druk onnodig voelbaar.
Niet willen te worden bevoelt
Het verleden is maar....

De aandacht van toen.
Niets hoeven zeggen, niets hoeven doen.
Je kende me, niets anders telde.

Turend oneindig ver,
De wereld draait voorbij,
De stilte overheerst.
Wie zag mij eigenlijk?

Ik voel je aanwezigheid,
Onnatuurlijk.
Het verleden is maar......
De aandacht van toen.
Alles leek gegeven,
Dit is voorbij.
Je betekend alles,
Maar het kan niets.

Moeilijk los te laten,
Maar we zullen altijd anders blijven.
Het sociale voegt geen waarde toe.
Ik voel me niet meer betrokken.
Wil het wel vertellen maar kan het niet.
Uiteindelijk is alles hier.
Diep van binnen, wanneer je het ziet.
Het verleden is maar.....

De aandacht van toen
Je hoort mijn stem niet.
Ik ben je projectie.
Geen toekomst, alleen verleden.
Het verleden is maar.....
De aandacht van toen,
Gebroken glas.

-,-,-,-,-,-,--,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,--,-,-,-,-,

.
01-10-08

Rrrrrrrrrrrrr

Voor de vaste maag.

Zei ik eerder dat ik hoger en harder wilde.......gelijk weer 2 (eigenlijk 1) benen aan de grond getrokken.

Ik was gisteren aan het kiten. Maak een normale rotatie sprong (frontrol of backrol, ik weet het niet meer). Ik land iets achter op het board en deze schiet onder me vandaan en draait om. Mijn kite staat nog laag en ik word er hard achteraan getrokken. Ik voel dat de vin me in mijn bovenbeen raakt en voel iets in mijn kuit net onder mijn knie. Ik weet dat ik open lig maar denk dat het meevalt. Na de kite in een stabiele plaats te hebben gestuurd kijk ik naar mijn been.

Ik schrik behoorlijk met wat ik zie. Eerst denk ik dat er een stuk vel van 4 a 5 cm is afgeschaaft. Ik zie vlees en witte lijnen ertussen. Ik kijk beter en zie dat het een open gat is van 5 cm wijd en zeker 5 cm diep (ongeveer de dimensie van een vin). Ik shrik best wel. Lig ongeveer 200m uit de kust. Vertel mezelf erg rustig te blijven en voel geen pijn. Ik ga op mijn board staan en begin terug te kiten. Kijk naar de open vleeswond om te zien of ik een ader geraakt heb maar gek genoeg bloed het niet hard. Ik val wel omdat ik me niet concentreer op het kiten. Vloek op mezelf dat ik vooral kalm en geconcentreet moet blijven. Kite naar de kant zonder nog maar 1 keer naar mijn been te kijken en land mijn kite bij wat hotel gasten. Gelukkig heb ik geen pezen, aders of spieren geraakt. Ik kan alles doen en heb geen pijn. Doch het ziet er vreemd uit.
Ik loop naar het restaurant waar ik tegen Onna zeg dat ik naar het ziekenhuis moet. Ze kijkt wat raar en wanneer ik de wond loslaat gilt ze. Ik ga zitten en vraag om twee flessen water. 1 kieper ik recht het gat in (voel niets) en de ander begin ik te drinken. We bellen een taxi en een ‘zuster’die toevallig hier verblijft begint het provisorisch dicht te maken. Ik ben nu kortademig, voel me misselijk na zover in mijn eigen been te hebben gekeken en ze zeggen dat ik wit weggetrokken ben.
Een 40 minuten laten ben ik in het ziekenhuis waar..wanneer ik het verband en de pleisters er afhaal…de zuster ook aaaaaargggggg roept. De dokter is aardig en spreekt wat engels. Het gooit er een paar spuiten in met verdovend middel en gaat dan aan de slag met boenen. Ik voel hem soms mijn bot raken. Na ongeveer 20 schoonmaak doekjes gaat we aan de slag met hechten. Er komen er ‘maar’ negen in waarbij ik me vooral verbaas dat het maar 1 laags gehecht wordt.

Ik krijg een sterke antibiotica en anti-infectie kuur voorschreven en over 10 dagen mogen waarschijnlijk de hechtingen eruit.

De positieve gedachte is dat wanneer ik 7 cm hoger geraakt was het in mijn knie geweest zou zijn en dan was ik erg veel verder van huis geweest.

Vandaag nog steeds geen pijn alleen een beetje duizelig.

Cheers.


25-10-08

Schrijf echt veel te weinig en vertel nog minder. Laatste mail is alweer 2 maanden geleden. En ik vergeet een hoop te vertellen.

In September kwam Astrid langs. Ken haar van de CMV studie. Ze woont en werkt op een boot bij curacao en ging hier aan de slag met kiten. Was echt super gezellig en heb haar een stuk beter leren kennen. Top vrouw!

Moeten het natuurlijk ook even over de economische crisis hebben. Daar gaat het kapitalisme......Al die jaren gestressed om veel te verdienen, veel te kopen, er nog beter uit te zien........en daarnaast alleenmaar depressiever geworden alleen maar om al die moeite nu te zien verdampen in een markt die zoals je allang wist toch alleen maar fictief was......hee komt wel goed hoor maar zie dan wel in dat vanuit jezelf moet komen.
Geef de sociale omgeving de schuld, je opvoeding en de staat. Dat mag en is gegrond, zij weten ook niet beter. Maar weet dat de oplossing niet bij hen ligt. Bedenk eens waarom er in niet kapitalistische landen ongeveer 1/6 minder depresiviteit voorkomt dan bij wel kapitalistische......(note: er zijn altijd uitzonderingen en NL doet het op deze lijst niet heel slecht).

En dan toch allemaal verkopen....en dit snap ik dan niet......het is juist de tijd om te kopen toch?

Well, In Brazil gaatr de Real omhoog, de zon blijft schijnen en de wind is aleweer 3 maanden achtereen aan het blazen! De hechtingen zijn uit mijn been (wat is het menselijk lichaam toch mooi) en ik heb de eerste rakjes er alweer opzitten.

We krijgen veel ‘terugkomers’ dit jaar en dat zou kunnen betekenen dat we een vast cliantel (?) aan het opbouwen zijn....wat weer staat dat we de goede weg op zijn gewandeld. Zelf zie ik erg uit naar een nieuwe uitdaging en ook daar zit progressie in.

Mijn excuses voor de lange stilte maar het was een vreemde periode waarbij ik uberhaubt weinig sociaals gedaan heb.

HL,

RnR