Onveranderd dondert het door,
De kracht de energie.
De aansluiting is mooi,
Hier leef je voor.
Helder, warm het voelt zacht.
Kou, en bitterheid. Niemand die daar op wacht.
Ik moet nu door,
Ik ga genieten.
Nu kan het nog,
Tot de verandering,
Die komt, dat het ik ook verwacht.
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-
Het gaat over, is voorbij.
Het blijft, het is van mij.
Ik pak het en houd het klemvast,
Niemand die mij hiermee verrast.
Ik heb het het duurt nog even.
Ik ga zo kijken,
Zal het nog leven.
Voorzichtig laat ik los,
Nog even zit het te beven.
Het is dood.
Ik heb tehard geknepen.
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.
Ik sluit het privé stuk,
De lucht is triest bewolkt.
Verplaats me in het openbaar.
De sociale druk onnodig voelbaar.
Niet willen te worden bevoelt
Het verleden is maar....
De aandacht van toen.
Niets hoeven zeggen, niets hoeven doen.
Je kende me, niets anders telde.
Turend oneindig ver,
De wereld draait voorbij,
De stilte overheerst.
Wie zag mij eigenlijk?
Ik voel je aanwezigheid,
Onnatuurlijk.
Het verleden is maar......
De aandacht van toen.
Alles leek gegeven,
Dit is voorbij.
Je betekend alles,
Maar het kan niets met mij.
Moeilijk los te laten,
Maar we zullen altijd anders blijven.
Het sociale voegt geen waarde toe.
Ik voel me niet meer betrokken.
Wil het wel vertellen maar kan het niet.
Uiteindelijk is alles hier.
Diep van binnen, wanneer je het ziet.
Het verleden is maar.....
De aandacht van toen
Je hoort mijn stem niet.
Ik ben je projectie.
Geen toekomst, alleen verleden.
Het verleden is maar.....
De aandacht van toen,
Gebroken glas.
No comments:
Post a Comment